บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 876

หวังหยวนมองไปที่หมานจิ้งอย่างยิ้ม ๆ และถามว่า “บอกข้าหน่อยสิว่า ถ้าต้าเย่กลายเป็นของตระกูลเซิ่งจริง ๆ แคว้นหมานของเจ้าจะเป็นรายแรกที่ถูกกวาดล้างหรือไม่?”

หมานจิ้งไม่พูดอะไร แต่มองเขาอย่างเคร่งเครียด

นางไม่รู้ว่าหวังหยวนกำลังพูดยั่วยุหรือเปล่า แต่ถ้านางลองคิดให้รอบคอบ บางทีที่เขาพูดมาอาจเป็นจริงก็ได้!

เมื่อเห็นว่าหมานจิ้งเงียบอยู่สักพัก หวังหยวนก็พูดขึ้นมาเบา ๆ ทันที “ข้าบอกเจ้าได้เลยว่าตระกูลเซิ่งจะเป็นคนแรกที่ทำลายแคว้นหมาน”

“เหตุผลก็ง่ายมาก ตระกูลเซิ่งวางแผนมานานแล้วเพื่อให้ได้ครองต้าเย่ หากเรื่องนี้แพร่ออกไป คนรุ่นหลังจะวิพากษ์วิจารณ์อย่างแน่นอน และกลายเป็นความอัปยศเสื่อมเสีย”

“หากพวกเขาอยากครองบัลลังก์อย่างชอบธรรม พวกเขาต้องกำจัดทุกสิ่งออกไปให้หมดไปอย่างแน่นอน เพื่อไม่ให้ผู้คนในใต้หล้าพูดถึงพวกเขา!”

หมานจิ้งใจเต้นรัว และแอบคิดว่าหวังหยวนพูดถูกแล้วจริงๆ!

พี่ชายของนางเล่าเรื่องนี้ให้นางฟัง

หวังหยวนมองไปที่หมานจิ้งและพูดอีกครั้ง “ตระกูลเซิ่งสนับสนุนพี่ชายเจ้าขึ้นสู่อำนาจ แต่เขาฆ่าพ่อของเจ้า เจ้าและตระกูลเซิ่งมีหนี้แค้นที่ตายไปก็ไม่อาจลบเลือนได้ เจ้าไม่อยากแก้แค้นเหรอ?”

“แล้วอย่างไร?”

ท่าทางหมานจิ้งดูเฉยชา “พี่ชายข้าเป็นคนโหดเหี้ยม ร้ายกาจ เขาไม่สนใจเรื่องความสัมพันธ์ทางสายเลือดอยู่แล้ว”

“และพี่ชายของข้าเป็นพวกไม่สนใจเรื่องพวกนี้ ตราบใดที่เขานั่งบนบัลลังก์ได้ เขาก็ละทิ้งทุกอย่างได้เช่นกัน!”

หมานจิ้งยิ้มออกมา ตอนที่นางพูดออกมาดูเหมือนไม่มีหัวใจเอาซะเลย

“แล้วถ้างั้นความแค้นที่ฆ่าพ่อล่ะ มีใครไม่อยากนั่งตำแหน่งสูงสุดบ้าง ใครไม่อยากมีอำนาจสูงสุดกันบ้างเล่า?”

“จักรพรรดิของเจ้านั่งบนบัลลังก์นี้อย่างสงบสุขหรือไม่? ตราบใดที่มันเป็นประโยชน์ต่อพี่ชายของข้า เขาจะไม่ปฏิเสธทั้งนั้น!”