บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 90

ด้วยวิธีนี้ ไม่จำเป็นต้องต่อสู้และฆ่าคนเพื่อปล้นทรัพย์ และพี่น้องก็ได้รับบาดเจ็บน้อยลง

พ่อค้าที่เดินทางผ่านไปมาไม่จำเป็นต้องจ้างองครักษ์จำนวนมาก และสามารถประหยัดเงินได้มาก

ยินดีจ่ายแน่นอน!

เยี่ยมมาก บัณฑิตคนนี้มีสมองดี สามารถทำให้พ่อค้าเป็นฝ่ายริเริ่มให้เงินได้จริง ๆ ไม่ต้องฆ่าคนหรือปล้นคน พวกเขาจะสามารถหาเงินได้อย่างสุจริต

“เมื่อถึงเวลานั้น พวกเจ้าแค่ตั้งจุดจ่ายค่าผ่านทาง แล้วให้โจรจำนวนหนึ่งคอยเก็บเงิน!”

หวังหยวนหัวเราะเบา ๆ “จะให้คนจะเปิดร้านน้ำชา ร้านอาหาร และโรงเตี๊ยมเพื่อขายชา อาหาร และเป็นที่พักผ่อนให้กับพ่อค้า และคนเดินเท้าที่สัญจรไปมาก็ได้ หากพวกเจ้าไม่รีบ ก็สามารถเก็บค่าคุ้มครองจากพ่อค้าที่ผ่านไปมาก่อนก็ได้ โดยที่พวกเจ้าคอยปกป้องพวกเขา นี่ก็เป็นรายได้อีกทางหนึ่งแล้ว! ด้วยรายได้เยอะถึงเพียงนี้ เจ้าจะยังสนใจปล้นสะดมอาหารเล็ก ๆ น้อย ๆ ของคนยากจนอีกหรือ? หากพวกเจ้าเก็บค่าผ่านทาง พวกเขาจะเรียกพวกเจ้าว่าโจรได้อย่างไร จากนี้ไปพวกเจ้าจะกลายเป็นวีรบุรุษแห่งพงไพร หากมีอะไรเกิดขึ้น ย่อมต้องบอกให้เจ้ารู้ใช่หรือไม่?”

“ใช่ ใช่ ใช่!”

เซี่ยซานหู่พยักหน้าราวกับไก่จิกข้าว และยกนิ้วให้หวังหยวน “นายท่าน สมองของท่านดีมาก หากทำตามที่ท่านบอก ก็จะทำเงินได้แน่นอน แต่ว่าจะให้เทศบาลหยุดล้อมปราบเราได้อย่างไร?”

หวังหยวนหัวเราะเบา ๆ “ตราบใดที่พวกเจ้าทำงานได้ดีที่จุดเก็บค่าผ่านทาง เทศบาลย่อมไม่ล้อมปราบพวกเจ้าแล้วแน่นอน”

เซี่ยซานหู่ตกตะลึงอยู่นาน ทันใดนั้นก็ประสานมือ โค้งคำนับทำความเคารพ “เข้าใจแล้ว ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของท่าน!”

หากต้องการใช้งานจุดเก็บค่าผ่านทางให้ดี ต้องมั่นใจในความปลอดภัยของเส้นทางการค้า และจับโจรตลอดทาง

นี่เท่ากับเป็นการช่วยให้เทศบาลรักษากฎหมาย และความสงบเรียบร้อย และเทศบาลก็ยินดีกับผลลัพธ์เช่นนั้น!

หากปิดล้อมและปราบปรามพวกเขา เส้นทางการค้าจะถูกปิดกั้นอีกครั้ง และโจรก็จะปรากฏขึ้นทุกที่

ตราบใดที่เทศบาลไม่โง่ ก็ต้องเมินเฉยแน่นอน!

“เจ้ายังพอมีความเข้าใจอยู่บ้าง ดังนั้นข้าจะให้ความรู้เพิ่มเติมแก่เจ้าอีกสักหน่อย!”

หวังหยวนก็เริ่มสนใจทันที “อย่าจำกัดวิสัยทัศน์ของเจ้าไว้เพียงที่เมืองฝูเล็ก ๆ นี้ แต่ให้ขยายเครือข่ายไปยังเมืองจิ่วซาน เฉิงโจว แม้แต่ทั่วทั้งต้าเย่ และทั่วโลก”