บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 906

จักรพรรดิซิงหลงถูกคำพูดของไป๋เหยียนเฟยกำราบไว้

แน่นอนว่าเขาแค่ปล่อยไป๋เหยียนเฟยไว้ก่อน แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยตระกูลไป๋ไป

แต่หากว่ากันอีกครั้งว่าตระกูลไป๋ยังไม่ได้ทำอะไร อย่างน้อยจนถึงตอนนี้ ตระกูลไป๋ก็ยังเก็บตัวเงียบอยู่

อย่างไรก็ตาม เขายังกังวลเกี่ยวกับตระกูลเซิ่ง

“ฮองเฮาใส่ใจจริง ๆ” จักรพรรดิซิงหลงยิ้มแล้วเอ่ยออกมา

ไป๋เหยียนเฟยยิ้มและพูดว่า "ฝ่าบาท หม่อมฉันเป็นแค่ผู้หญิง ฝ่าบาทคือฟ้าของหม่อมฉัน ตราบใดที่ฝ่าบาททรงสบายดี เรื่องอื่นหม่อมฉันก็ไม่สนใจเพคะ"

“ยิ่งกว่านั้น หม่อมฉันรู้ว่าลูกหลานของหม่อมฉันโชคดี ตำแหน่งของจักรพรรดิองค์นี้ถูกกำหนดโดยพระองค์ หากไม่ใช่พระองค์ หม่อมฉันจะทำอะไรได้”

คำพูดของไป๋เหยียนเฟยทำให้จักรพรรดิซิงหลงรู้สึกสบายใจ

หลังจากที่เขาออกจากตำหนักของไป๋เหยียนเฟยแล้ว เขาก็ไปยังตำหนักของพระสนมเสียนกุ้ยเฟย

ช่วงนี้รู้สึกไม่พอใจมากเกี่ยวกับหัวข้อเรื่ององค์ชายใหญ่หย่งเอ๋อร์ที่เป็นรัชทายาท!

ดังนั้นหลังจากมาถึง พระสนมเสียนกุ้ยเฟยก็เอ่ยถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ทันที

พระสนมเสียนกุ้ยเฟยรู้อยู่นานแล้วว่าฝ่าบาทจะสงสัยระแวงนาง และนางก็ได้คิดหาข้อแก้ตัวไว้แล้ว

“ฝ่าบาท พระองค์ทรงฝึกให้หย่งเอ๋อร์เป็นองค์ชายในอนาคตมาตลอด คำพูดแบบนี้มีในราชสำนักมานานแล้ว... แค่... ช่วงนี้พระองค์ประชวรเท่านั้น จึงมีการพูดถึงมันมากขึ้น”

“แต่... นี่ไม่ใช่สิ่งที่หม่อมฉันหมายถึงแน่นอนเพคะ แม้ว่าหย่งเอ๋อร์จะดี แต่เขาก็เป็นลูกของหม่อมฉัน หากต้องการแต่งตั้งรัชทายาทจริง ๆ พระโอรสของฮองเฮาเหมาะสมที่สุด”

คำพูดของพระสนมเสียนกุ้ยเฟยทำให้จักรพรรดิซิงหลงนิ่งอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง

หากว่ากันก็นับว่าใช่

มันเป็นความคิดของเขาเอง ที่อยากให้หยงเอ๋อร์เป็นรัชทายาท

ท้ายที่สุดแล้ว เด็กคนนี้ฉลาดและไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ

เขาแค่รำคาญใจที่เขาอายุแค่สามสิบเท่านั้น แต่ก็ถูกข้าราชบริพานพูดถึงแบบนี้

เป็นความรู้สึกที่เหมือนกับว่าตัวเขากำลังจะตายในเร็ววันนี้!

คิดไปเรื่อย เขารู้สึกได้ว่าดูเหมือนว่าเขาจะควบคุมต้าเย่ได้น้อยลงเรื่อย ๆ