บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 910

หลังจากได้ฟัง หวังหยวนก็เข้าใจทันที

ฉนวนกันเสียงในยุคนี้ไม่ดีเลยจริง ๆ แล้วเมื่อคืนก็เสียงดังจริง

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…”

หวังหยวนหัวเราะ หลี่ซื่อหานที่ตื่นขึ้นในตอนนี้ เห็นทั้งสองสาวก็รู้สึกเขินอายขึ้นมา

เช้านี้ ขณะที่ทั้งสี่คนกำลังรับประทานอาหารอยู่ บรรยากาศก็ดูแปลกไปเล็กน้อย

หลังอาหารเช้า หวังหยวนเมื่อมาถึงซูโจว ร้านของเขาเริ่มสงบลงแล้ว ในขณะเดียวกัน หลังจากที่แรงกดดันจากตระกูลเซิ่งลดลง พ่อค้าแม่ค้าจำนวนมากต่างก็ชื่นชอบสินค้าทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นน้ำตาลคริสตัลหรือถ้วยคริสตัล

อย่างไรก็ตาม การสร้างเส้นทางการค้าจริง ๆ ยังยากอยู่สักหน่อย!

เขาไม่กังวลเรื่องอื่นเลย สิ่งที่เขากังวลมากที่สุดคือพวกโจรระหว่างทาง!

เมื่อคิดตรงจุดนี้แล้ว หวังหยวนก็หายใจเข้าลึก ๆ และเรียกต้าหู่มา

“ต้าหู่ ข้าอยากจะถามฐานที่มั่นของพวกโจรในซูโจวและข้าต้องการเปิดเส้นทางการค้า ข้าย่อมอยากร่วมมือกับพวกเขาอยู่แล้ว”

หลังจากได้ยินดังนั้น.ต้าหู่ก็พยักหน้าและจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ

ทั้งสามสาวที่เห็นฉากนี้ พวกนางไม่ได้พูดอะไรมาก พวกนางเข้าใจ มีทั้งอันตรายและความยากลำบากมากมายตลอดทาง หากต้องการความปลอดภัย พวกเขาก็ต้องปลอบใจพวกสิงห์สาราสัตว์ไปด้วยถึงจะถูก!

ไม่เช่นนั้น ภูเขาสูงถนนยาวไกล หากมีโจรชั่วโผล่มาโดยบังเอิญ อาจเกิดเรื่องเลวร้ายได้โดยง่าย

ตอนที่ต้าหู่ไป หวังหยวนและทั้งสามสาวยังซื้อของอยู่ ไม่นานต้าหู่ก็กลับมา

“พี่หยวน ข้าได้ตรวจสอบอย่างละเอียดในซูโจว พวกโจรในซูโจว... ค่อนข้างจะยุ่งวุ่นวายสักหน่อย มีรังของพวกโจรอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่ง!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หวังหยวนก็อึ้งอยู่ครู่หนึ่ง และพูดอย่างประหลาดใจ “ทุกที่เลยหรือ?”

พอคิด ๆ ดูแล้ว ก็อาจจะเป็นเช่นนั้น ที่นี่ไม่มีอำนาจของพวกตระกูลใหญ่ ที่นี่ย่อมต้องวุ่นวายเป็นธรรมดาอยู่แล้ว!

“ใช่ แต่ข้าได้ตรวจสอบและพบว่ากลุ่มเหล่านี้ขัดแย้งกันมาตลอด ถนนที่เราผ่านไปคืออาณาเขตของกลุ่มเป่ยซา ฉะนั้น... พี่หยวน เราควรควบคุมกลุ่มนี้ดีไหมขอรับ”