บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 912

เมื่อหวังหยวนพูดจบ ทุกคนในกลุ่มเป่ยซาก็ตกตะลึง

ให้พวกเขาเปลี่ยนหัวหน้ากลุ่มเป่ยซาหรือ?

ชายผู้นี้บ้าไปแล้วหรือ?

พูดเช่นนี้ออกมาได้อย่างไร?

“ฮ่าฮ่าฮ่า...หวังหยวน เจ้าน่าสนใจจริง ๆ ในถิ่นของข้า การพูดกับพี่น้องของข้าเช่นนี้ ก็เหมือนกับร้องขอความตายสถานเดียว!”

ลูกพี่เป่ยซามองหวังหยวนด้วยสีหน้าเย้ยหยัน ราวกับกำลังดูละครตลก

หวังหยวนยกยิ้ม ไม่ได้สนใจลูกพี่เป่ยซา ยังคงมองไปยังพวกลูกน้องต่อไป

แต่พวกเขาก็ทำให้หวังหยวนผิดหวัง ไม่มีใครกล้าแสดงตัวว่าจะติดตามเขา

เขายิ้ม แล้วพูดอีกครั้ง “พวกเจ้าไม่กล้าใช่หรือไม่ เช่นนั้นหากลูกพี่ของเจ้าตายแล้วล่ะ? พวกเจ้าจะยินดีร่วมมือกับข้าหรือไม่?”

หวังหยวนพูดเช่นนี้ ราวกับบอกว่าจะขยี้มดให้ตาย

ทำให้ทุกคนสับสนมากยิ่งขึ้น!

มีคนมากมายล้อมรอบเขาทั้งสอง แต่เขายังจะบอกว่าอยากฆ่าลูกพี่ของพวกเขาอีก!

ชายผู้นี้ต้องเสียสติไปแล้วแน่ ๆ!

ลูกพี่เป่ยซาก็รู้สึกเช่นนั้น ขณะเดียวกันก็หมดความอดทน จึงโบกมือสั่งการ

“จับตัวหวังหยวนมาให้ข้า”

เมื่อเขาพูดจบ หวังหยวนก็ส่ายหน้า แล้วพูดอย่างใจเย็น “ฆ่าเขาซะ”

หลังจากพูดเช่นนั้น ต้าหู่ก็หยิบปืนออกมายิงเข้าที่หัวลูกพี่เป่ยซา ก่อนที่ใครจะทันได้โต้ตอบ

ปัง

ปลิดชีพได้ในนัดเดียว!

ลูกพี่เป่ยซายังคงมีสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม แต่สีหน้านั้นจะแข็งค้างเช่นนั้นตลอดไป!

ทันใดนั้น เขาก็ล้มลงกับพื้น นอนตายตาไม่หลับ!

ขณะนี้ทุกคนในกลุ่มเป่ยซาต่างตกตะลึง ไม่รู้ว่าใครเริ่มพูดก่อน แต่ทุกคนโกรธจัดทันที!

“เจ้าคนสารเลว! ฆ่าลูกพี่ของเรา! จงชดใช้ด้วยชีวิต!”