บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 222

บทที่ 222 จงใจปลุกปั่น

สำนักเยียนหยู่เก๋อ

“คุณหนูรอง เกิดเรื่องใหญ่ไม่ดีขึ้นแล้ว”

“เรื่องอะไร” ฉีหรัวไม่แม้แต่จะแหงนหน้า ทำเพียงถลกแขนเสื้อขึ้นและจรดพู่กันเขียนอักษร

สาวใช้ร่ำไห้ไม่เปล่งเสียง “นายน้อยจะต้องแต่งงานกับแม่นางหยินเชี่ยวคนนั้นให้ได้ ซ้ำยังสร้างสถานะมาเพื่อนางแล้วด้วย นางร้อนรนกังวลใจ โกรธจนเป็นลมหมดสติไปเจ้าค่ะ”

การเคลื่อนไหวช่วงแขนชะงักลง ฉีหรัวเลิกเรียวคิ้วขึ้น ทำเพียงเปลี่ยนกระดาษแผ่นใหม่และเขียนอักษรต่อไปเท่านั้น

สาวใช้ร้อนใจเสียจนเดินวนไปมา แต่กลับทำได้เพียงรอให้ฉีหรัวเขียนงานในมือและพับกระดาษแผ่นนั้นให้เสร็จเสียก่อน

“ไปเชิญท่านหมอของจี้ซื่อถางไปที่จวน ทางข้ายังมีธุระอีกมากมาย และให้เสี่ยวหลินไปคุกเข่าที่หน้าประตูของบิดาเป็นเวลาสองชั่วยาม” ฉีหรัวเอากระดาษแผ่นนั้นยัดเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ ก่อนค่อยๆ หยัดกายลุกขึ้นอย่างแช่มช้า ไม่ได้ฟังเหล่าสาวใช้พวกนั้นรบเร้าให้นางไปดูแลนายท่านเลย ทำเพียงให้คนห่อหีบสัมภาระอย่างใจจดใจจ่อ “ข้ายังต้องเอาสิ่งของพวกนี้ส่งไปให้วังขององค์ชายสามด้วยตัวเอง ถ้าล่าช้าไป พวกเจ้าจะรับผิดชอบต่อสำนักเยียนหยู่เก๋อหรือไม่”

สาวใช้ในบ้านไม่เปล่งวาจาอีกต่อไป เพียงแต่ไปทำตามที่นางบัญชาเท่านั้น

นางเอาแป้งฝุ่นแต้มชาดเหล่านั้นมาถึงวังขององค์ชายสามเพียงคนเดียวลำพัง คนรับใช้ทำเพียงเอี้ยวกายต้อนรับให้นางเข้าไปอย่างรู้งาน “ของเหล่านี้ก็ให้พวกเราส่งไปให้ฮูหยินเถิด”

“รบกวนแล้ว” ฉีหรัวพยักหน้า มองทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่เบื้องหน้า นางแทบจะคุ้นเคยกับเส้นทางเป็นอย่างดีแล้ว

ต่อให้เป็นตอนช่วงฤดูหนาว ขอเพียงเป็นวังองค์ชายหรือไม่ก็จวนของราชสำนัก นางก็ล้วนนำสิ่งของมาส่งเข้าไปด้วยตนเองได้ ส่วนนางก็อาศัยโอกาสนี้มาเยือนที่วังองค์ชายสามอยู่บ่อยครั้งตั้งแต่เนิ่นๆ แล้ว และจำใจเส้นทางไปยังห้องหนังสือได้ขึ้นใจ

มาถึงกลางห้องหนังสือ วันนี้กลับมีสหายเยว่อยู่ข้างกายเพิ่มมาอีกหนึ่งคน

ฉีหรัวทำเพียงปราดมองเยว่แวบหนึ่ง จากนั้นจึงยอบกายคารวะ “พระองค์ วันนี้มาก่อนเป็นเพราะมีเรื่องจะขอร้อง”

“พูดมาเถิด” ซ่านเซิ่งหานโบกมือให้กับเยว่ ให้นางมานั่งที่ข้างกายของตน

“บิดาถูกน้องชายของข้าทำให้โกรธจนล้มป่วย ระยะนี้ ข้าหวังว่าพระองค์จะช่วยข้าดึงรายชื่อใหญ่ๆมาจัดการคนพวกนี้ ทำให้ข้าเอาชนะพี่น้องในจวนได้สักครั้งด้วยเถิด” ฉีหรัวโน้มกายเล็กน้อย เสียงไม่ดัง แต่น้ำเสียงกลับดังเอามากๆ

เยว่เลิกคิ้วขึ้น นางเพิ่งจะกลับมาเมื่อไม่กี่วันก่อน ไหนเลยจะรู้ว่าฉีหรัวคนนี้ปีนเกลียวกู้อ้าวเวยมาพึ่งพิงองค์ชายสาม และยิ่งไม่รู้ว่าฉีหรัวคนนี้ก็เป็นคนจิตใจโหดเหี้ยมเยี่ยงนี้

บัดนั้นเขาขมวดคิ้วขึ้นมานึกอยากห้ามปราม

แต่ในใจซ่านเซิ่งหานมีความคิดของตัวเองแล้ว เมื่อก่อนกู้อ้าวเวยบอกเขา สำนักเยียนหยู่เก๋อแห่งนี้ส่งข่าวให้กับอ๋องจิ้ง ถ้าหากเขาสามารถสร้างแรงสนับสนุนให้กับฉีหรัวได้อย่างไม่ทิ้งร่องรอย เช่นนั้นเขาก็มีหมากที่สามารถกำจัดอ๋องจิ้งเพิ่มขึ้นมาอีกสองตัวแล้วหรอกหรือ

นี่เป็นถึงธุรกิจสร้างผลกำไรได้อย่างหนึ่งเชียวนะ

“ข้อนี้มันแน่นอนอยู่แล้ว เพียงแต่พี่น้องไม่กี่คนนั้นของเจ้าก็ไม่ใช่ก้อนฟางงี่เง่า ยังจำเป็นต้องให้ข้าช่วยหรือ” ซ่านเซิ่งหานกระตุกมุมปาก สั่งคนเติมชาให้ฉีหรัว

“เรื่องในจวนข้าย่อมต้องแก้ปัญหาอยู่แล้ว” ฉีหรัวกลับโบกมือให้กับสาวใช้ข้างๆ คนนั้น หลังจากคารวะเสร็จแล้วก็จากไปอย่างวางมาด ไม่ได้ทิ้งร่องรอยเปรอะเปื้อนอะไรไว้แม้แต่นิดเดียว

ซ่านเซิ่งหานรู้สึกประทับใจต่อกองทัพสตรีผู้เก่งกาจเหล่านี้เหลือเกิน

เยว่ที่อยู่ข้างๆ กลับจนปัญญา คุกกายนั่งอยู่ข้างลำตัวของซ่านเซิ่งหาน พลางเติมชาให้เขา “เยว่พอจะสามารถช่วยทำอะไรให้ท่านอ๋องบ้างหรือไม่”

“รายชื่อที่ฉีหรัวต้องการ มอบอำนาจทั้งหมดให้เจ้าจัดการแล้วกัน” ซ่านเซิ่งหานปั้นหน้าขรึมเล็กน้อย ทำเพียงรับเอาถ้วยชาจากมือของเยว่ จากนั้นจึงเอ่ยเตือนเสียงเข้ม “อย่าทำให้ข้าผิดหวังอีกครั้งล่ะ”