บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 244

บทที่ 244 การแสดงละคร

กู้อ้าวเวยจากไปไม่กี่นาที ไทเฮาที่นอนอยู่บนเตียนพูดว่า

“จื๋อเอ๋อ คุณให้ซูพ่านเอ๋อเข้าไปพักอยู่ที่ตำหนักอ๋อง และปล่อยให้ข่าวลือเผยแพร่ออกไป อายเจียสามารถทำตัวไม่รู้ไม่เห็นได้ แต่คุณรู้ไหม ในโลกนี้ ถ้าพระชายาของคุณไม่ใช่คนที่เกิดจากวงค์สกุลที่ดี มีชื่อเสียงและมีอำนาจ ขุนนางทั้งหลายก็จะไม่เข้าข้างคุณ คุณเข้าใจไหม”

ไทเฮาพูดอย่างไร้ทางเลือก

ซ่านจินจื๋อกำมือแน่นมาก สำหรับเสด็จแม่ของเขาคนนี้ มีทั้งความรักและความเกลียด วันนี้สองแม่ลูกได้คุยกันอย่างจริงใจ จริงๆเขาก็รู้สึกซาบซึ้งใจนิดๆ ตอบว่า “ถ้าตอนแรก เสด็จแม่ไม่ได้แยกลูกเมียหลวงกับลูกเมียน้อย พระราชบัลลังก์นี้...”

“ท่านอ๋องคะ” กุ้ยมามาตกใจตามด้วย

ซ่านจินจื๋อหยุดพูด ถอยหายใจและบอกว่า “ลูกตื่นเต้นไปนิดหน่อยครับ”

“อาจเจียรู้ว่าคุณโทษฉัน แต่คุณรู้ไหมว่า พระบิดาของจักรพรรดิกลัวคุณขนาดไหน เพื่อปกป้องพี่น้องสองคน อายเจียไร้ทางเลือกแล้วจึงทำแบบนี้” พูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของไทเฮาดูไม่ค่อยดี

กุ้ยมามายื่นอยู่ข้างๆไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่ทั้งสามคนเข้าใจว่าพระบิดาของจักรพรรดิกลัวซ่านจินจื๋อมากแค่ไหน

ซ่านจินจื๋อมีความสามารถที่ไม่ธรรมดาตั้งแต่เด็ก องค์ชายทั้งหลายสู้กับเขาไม่ได้ไม่ว่าด้านการเรียนรู้ความรู้หรือด้านกังฟูก็ตาม พระบิดาของจักรพรรดิไม่มีความกล้าหาญ กลัวแต่ซ่านจินจื๋อจะทำการฆ่าพ่อและชิงตำแหน่งพระราชบัลลังก์ไป เพราะฉะนั้น จึงหาโอกาสและให้เขาไปเรียนอยู่กับอาจารย์อีกที่หนึ่ง กลัวคนที่นิสัยโหดร้ายแบบนี้จะทำร้ายตัวเอง

แล้วสุดท้าย ไทเฮาใช้สิทธิ์และอำนาจของสงค์สกุลของตัวเอง ทำทุกอย่างรวมทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดี จึงให้คนที่ครองราชย์อยู่ตอนนี้ได้มาเป็นฮ่องเต้ในวันนี้ เมื่อซ่านจินจื๋อกลับมา พี่ชายเขากลายเป็นฮ่องเต้ซะแล้ว และพวกอำนาจที่เขาสร้างมา สุดท้ายก็ได้มาปกป้องเขาเป็นอ๋องจิ้งแค่นั้น

ในพระราชโองการเขียนไว้ว่า ตั้งให้เขาเป็นอ๋องจิ้ง องค์ชายท่านอื่นบางท่านเสียชีวิตบางท่านถูกไล่ไปที่อื่น เหลือแต่เขาสองคน หลังจากนั้น เพราะเรื่องซูพ่านเอ๋อ ฮ่องเต้คิดว่าเขาไม่สามารถรับผิดชอบได้ เตือนแต่ไม่มีผล และยังสูญเสียองค์หญิงหลิงเอ๋อร์ไปด้วย สุดท้ายก็จบไปอย่างไม่เรียบร้อย

พระบิดาของจักรพรรดิก่อนสวรรคต ยังมีพระราชโองการให้ ว่าจะประหารชีวิตของซ่านจินจื๋อ เพราะลูกชายคนนี้ไม่ธรรมดาเหลือเกิน กลัวว่าในอนาคตจะฆ่าพ่อและพี่น้องเพื่อชิงพระราชบัลลังก์ ทำให้โลกนี้เปลี่ยนไป

“ถ้าไทเฮาไม่ไปห้ามพระราชโองการในตอนนั้น ท่านอ๋องจะรอดชีวิตมาถึงวันนี้ได้อย่างปลอดภัยเหรอคะ” กุ้ยมามารู้สึกน้อยใจแทนไทเฮา ที่ไทเฮาสุขภาพร่างกายเป็นสภาพแบบนี้ก็เพราะครั้งนั้น ที่ไปห้ามพระราชโองการ

ไทเฮาส่ายมือ กุ้ยมามาจึงหยุดพูดและก้มหน้าลง

“ผมรู้ว่า ทั้งหมดที่เสด็จแม่ทำเพื่อผมได้ดี” ซ่านจินจื๋อถอนหายใจเบาๆ “ลูกจะไม่ทำการฆ่าพ่อและพี่น้องหรอก แต่เรื่องกู้อ้าวเวย ผมต้องคิดก่อนครับ”

“คิดอะไรอีกหรอ”

กู้อ้าวเวยเป็นคนที่มีศีลธรรม แล้วยังมีน้ำใจจากการเป็นหมอด้วย

และอีกอย่าง เธอมาจากจวนเฉิงเสี้ยง ฝีมือรักษาโรคก็เก่งด้วย ถ้าคอยอยู่ข้างๆซ่านจินจื๋อ ต้องสามารถช่วยซ่านจินจื๋อได้อย่างดี และจะไม่เหมือนกับซูพ่านเอ๋อ มีแต่ให้เขาลำบากใจ

แต่ซ่านจินจื๋อไม่ได้คิดแบบนี้ “ฉลาดเกินไปก็ไม่ใช่เรื่องดีหรอก และที่สำคัญ ที่ลูกชอบ...”

“ถ้าคุณไม่ชอบเธอแม้แต่นิดเดียว แล้วจะปล่อยให้เธออยู่ในตำหนักอ๋องทั้งปีได้ไง” ไทเฮาถอยหายใจลึกๆ

“อันนั้นเพราะว่า...”เพราะซูพ่านเอ๋อเหรอ

ซ่านจินจื๋อเงียบ ตอนนี้เขาไม่เชื่อใบสั่งยารักษาที่กู้อ้าวเวยเคยเอาให้เขาแล้ว และยังสั่งให้คนไปติดตามตระกูลหยุนด้วย ว่าทำอะไรอยู่ งั้นทำไมไม่ไล่เธอออกจากตำหนักอ๋องละ

ไทเฮาดูแล้ว คิดว่าซ่านจินจื๋อกับกู้อ้าวเวยสองคนนี้ ย่อมมีความผูกพันกันอยู่