บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 247

บทที่ 247 คุณบิดาเกิดความสงสัย

“คุณหนูเดาถูกค่ะ ท่านอ๋องไม่เพียงแต่ให้กุ่ยเม่ยมาสอนกังฟูให้คุณหนูครั้งละสามวันเท่านั้น และยังอนุญาตให้คุณหนูไปเที่ยวนอกเมืองด้วย เพียงแต่ว่าต้องมีคนตามไปปกป้องด้วย” ชิงต้ายช่วยเธอหวีผม จริงๆก็แค่รัดผมแบบง่ายๆ

กู้อ้าวเวยยิ้ม แต่แววตามีแต่ความเย็นชา พูดว่า”แสดงว่าที่ฉันแกล้งไม่สบาย แสดงได้เก่งนะ”

“แต่ก่อนท่านอ๋องพูดว่า ท่านจะฆ่าตัวตาย ทำให้ข้าทาสตกใจมาก” ชิงต้ายถอนหายใจ

“ถ้าไม่ทำแบบนั้น เขาไม่เชื่อฉันหรอก” กู้อ้าวเวยหันไปมองชิงต้ายและปลอบใจเธอ พูดว่า “ความอ่อนแอของผู้หญิง สามารถทำให้ผู้ชายมาเอ็นดูเราได้ เมื่อคืนซูพ่านเอ๋อน่าจะนอนไม่หลับนะ”

พูดถึงเรื่องนี้ ชิงต้ายได้คิดสักพัก

ก้มตัวลงและเข้าใกล้หูของกู้อ้าวเวย พูดว่า “คุณหนูสองเข้าไปในวังแต่เช้า เมื่อออกจากวังก็ตามคุณม่านกลับไปตำหนัก ไม่รู้ทำไมอ๋องจิ้งถูกเรียกกลับไปตำหนักด้วยเหมือนกัน”

แสดงว่า กู้จี้เหยาไปฟ้องกับคุณบิดาอีกแล้ว

แต่กู้เฉิงเป็นคนฉลาดขนาดนั้น แม้ว่าเขารักกู้จี้เหยาแค่ไหน ก็ต้องสนใจความรู้สึกของอ๋องจิ้งด้วย

ซ่านจินจื๋อชอบฉันเอง คุณบิดายิ่งไม่กล้าว่าฉันหรอก เรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วงมาก

คิดกำลังมัน หัวหน้าพ่อบ้านในตำหนักอ๋องเอากล่องใส่เครื่องประดับส่งมาให้ด้วยการกระทำอย่างเคารพ เขาไม่ได้เข้ามาในห้องเอง เพราะไม่กล้าเผชิญหน้ากับกู้อ้าวเวย กลัวกู้อ้าวเวยยังจำได้ว่าแต่ก่อนเขาเคยถากถางดูถูกเธอ

เครื่องประดับและเครื่องเพชรพลอยในกล่องเยอะมาก นับไม่ครบ กู้อ้าวเวยในฐานะเป็นพระชายา พึ่งได้เจอแบบนี้ครั้งแรก

“เอาเครื่องประดับเพชรพลอยพวกนี้ไปขายให้หมด และเงินที่ได้ฝากเข้าบัญชีของหยินเชี่ยว ให้เธอช่วยฉันเก็บไว้ก่อน” กู้อ้าวเวยเอาผ้ามาคลุมหน้าไว้ และยังใส่ชุดสีอ่อนธรรมดาเหมือนเดิม รัดผมยาวไว้อย่างง่ายๆไม่มีเครื่องประดับอะไรทั้งนั้น

“ถ้าคุณหนูใส่ชุดนี้ไปเจอคุณม่าน อาจจะโดนว่านะ” ชิงต้ายคิดสักพัก จึงเอาเสื้อโค้ตสีเหลือมาให้เธอใส่

กู้อ้าวเวยส่ายหัว ตั้งแต่เมื่อก่อน เธอรู้สึกว่ากู้เฉิงไม่มีความรู้สึกอะไรกับเธอหรอก และที่สำคัญ เธอไม่ใช่กู้อ้าวเวยตัวคนนี้จริงๆ จะตั้งใจเอาใจเขาทำไม

ชิงต้ายพยักหน้า ไปสั่งให้เตรียมรถม้าไว้

เมื่อมาถึงจวนเฉิงเสี้ยง เห็นรถม้าของตำหนักอ๋องกำลังจากไปพอดี กู้อ้าวเวยไม่สนใจ นับเงินกับชิงต้ายต่อ เหลือหนึ่งพันตำลึง ยังใช้ได้อีกนาน

นับมาตลอดทาง เมื่อถึงจวนเฉิงเสี้ยงแล้ว กู้เฉิงเห็นเธอแต่ไม่ได้ว่าเธอสักคำ กลับยังสั่งให้คนดูแลดีๆ

“เวยเอ๋อ แม้ว่าตอนนี้คุณได้รับความโปรดปราน แต่ก็อย่าอวดดีเกินไปนะ ต้องช่วยเหลือน้องสาวคุณด้วย ยังไงเธอกำลังท้องอยู่” พอเข้ามา ท่านแม่เล็กพูดกับเธอและยิ้มไปด้วย

“ท่านแม่เล็กอย่าพูดอะไรแบบนี้ที่ไร้สาระเลยค่ะ” กู้อ้าวเวยส่ายหัว พูดต่อว่า “ฉันไม่ได้พักอยู่ที่ตำหนักอ๋อง ช่วยน้องสาวอะไรไม่ได้หรอก แล้วอีกอย่าง ดูแล้วน้องสาวน่าจะไม่ชอบพี่สาวอย่างฉันหรอกค่ะ”

กู้ฮูหยินสีหน้าไม่ค่อยดี แค่ยังพูดอีกว่า “คุณพูดแบบนี้ทำไมละ ท่านอ๋องยังพูดเข้าข้างคุณเลย แค่ช่วยจี้เหยาพูดสิ่งที่ดีๆกับอ๋องจิ้ง น่าจะไม่ยากมั้ง”

กู้อ้าวเวยสีหน้าเย็นชาลง และไม่พูดอีก

กู้ฮูหยินรู้สึกอึดอัดใจ ดีที่กู้อ้าวเวยแกล้งไอ จึงเปลี่ยนเรื่อง ถามว่า “ เวยเอ๋อที่มาวันนี้ เพราะเรื่องอะไรคะ”

“เรื่องที่เกี่ยวกับเมิ่งซู่” กู้อ้าวเวยไม่นั่ง ผ้าคลุมหน้าก็ไม่ถอดออกและพูดว่า “ถ้าคุณบิดาอยากจะให้เขามาช่วยทำงาน ลูกจะไปเยี่ยมเขาเดี๋ยวนี้ค่ะ แต่ถ้าคุณบิดาไม่ถูกใจ ลูกก็ต้องหาวิธีอื่นเพื่อหางานให้เขาทำที่เทียนเหยียนค่ะ”

สีหน้าของกู้เฉิงเปลี่ยนตามอารมณ์ ถ้าไม่มีปัญหา เมิ่งซู่ต้องได้รับเป็นจอหยวน(ผลสอบได้อันดับที่ 1)ในการสอบครั้งนี้แน่นอน