บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 251

บทที่ 251 แผนส่วนตัว

ให้ฝ่าบาทเข้าใจว่าพวกข้าราชสำนักร่วมมือกับโหวเซ่อเป็นการส่วนตัว ในพระทัยต้องบังเกิดความสงสัยแน่

แล้วในจดหมายฉบับนั้นยังกล่าวถึงการอย่าได้เชื่อถือในตัวอ๋องจิ้ง เกรงว่าเมื่อถึงเวลาจะต้องให้กลุ่มโหวเซ่อเป็นแพะรับบาป และกู้อ้าวเวยค่อยนำพวกตระกูลจูเข้าสู่ตระกูลหยุนอย่างลับๆ

นี่เป็นการเล่นอุบายใต้หนังตาองค์จักรพรรดิเชียวนะ

“อ่อนหัดเสียจริง นางจะทำสำเร็จเร้อ”

“หากนางทำให้ผู้คนเชื่อว่า อ๋องจิ้งกับโหวเซ่อที่ชื่อเสียงอื้อฉาวมีความเกี่ยวพันกันล่ะ?” จูเย่นเพิ่มความเร็วฝีเท้านำจูเซเดินเข้าไปในโรงเตี๊ยมของหยินเชี่ยว “นางหมายจะลากอ๋องจิ้งลงน้ำ”(ชวนทำเรื่องไม่ดี)

“เพราะเหตุใด?” จูเซส่ายหน้าระรัวด้วยความไม่เข้าใจ “ใครไม่รู้บ้างว่าอ๋องจิ้งยิ่งใหญ่สูงส่ง ถึงแม้นางจะไม่ได้เป็นที่โปรดปราน แต่เพียงแค่อยู่ใต้ปีกของอ๋องจิ้งก็มั่งร่ำรวยมีเกียรติไปชั่วชีวิต หากมีความเป็นไปได้ยังอาจจะได้เป็นฮองเฮาอีกด้วย....”

“สวรรค์เท่านั้นที่รู้ ทำตามที่นางบอกก่อนก็แล้วกัน” จูเย่นใบหน้าอึมครึม

แรกเริ่มเดิมทีวันนี้เขามาเพราะอยากให้กู้อ้าวเวยคุ้มครองพวกเขา แต่กู้อ้าวเวยกลับให้ความท้าทายแก่พวกเขา กระทั่งเรียกได้ว่าเป็นการสู้เสือด้วยมือเปล่า

ถึงตรงนี้หากนางไม่ยินยอม ก็ถือโอกาสนี้ใช้พวกเขาเปิดโปงราชทูตของเอ่อร์ตันก็เพียงพอแล้ว ดังนั้นที่เพิ่งได้กล่าวถ้อยคำไปตอนนั้น เขาก็แค่ใช้เสียงที่เหมือนกันไปหลอก

“นางมีคุณสมบัติอะไรที่จะไปที่เดียวกันกับพวกเรา” จูเซเหลือกตา นางมิอาจลืมช่วงที่ชีวิตบิดาแขวนไว้กับเส้นด้ายบางๆ ยามที่นางหากู้อ้าวเวยที่ปราศจากอำนาจในป่าอย่างไรก็หาไม่พบ

“ตอนที่ตอบโต้กลับก็ถูกนางจับจุดอ่อนไว้แล้ว” จูเย่นเองก็จนใจไร้ทางเลือก

จูเซฮึดฮัดเบาๆ “พี่ ชั่วชีวิตท่านจะถูกผู้หญิงสองคนนี้ข่มไปตลอดเลยหรือไง ถึงแม้จะในความหมายที่แตกต่างกันก็เถอะ”

เป็นเวลานานที่พวกเขาแทบจะต้องทำตามแผนการของกู้อ้าวเวยเกือบทั้งหมด นี่ไยมิใช่ถูกคนจูงจมูกอยู่หรอกหรือ?

“อีกอย่าง ทั้งสองคนนี้ยังเป็นคนที่ซ่านจินจื๋อพึงพอใจ ไม่รู้ควรจะพูดว่าบุรุษผู้นี้โชคดีที่ได้รับความหลงไหลจากซูพ่านเอ๋อร์ แต่ก็น่าขันที่เขาดันยั่วยุพระพุทธรูปองค์ใหญ่อย่างกู้อ้าวเวย” จูเย่นยิ้มเหยียดสำทับตนเอง

พวกเขายามนี้เป็นได้เพียงสมุนชั่วคราวของสาวรับใช้กู้อ้าวเวยเท่านั้น

เมื่อมาถึงด้านในโรงเตี๊ยม หลังจากที่หยินเชี่ยวอ่านจดหมายและเก็บผ้าคลุมหน้าให้กับทั้งสอง ก็มัวแต่วุ่นวายกับเรื่องเปิดกิจการของโรงเตี๊ยมไม่สิ้นสุด นางเชื่อมั่นคนทั้งสองด้วยความจริงใจกระทั่งยังซื้อชุดเสื้อผ้าสวยงามให้กับจูเซอีกหลายชุด

“ปกติข้าอยู่กับคุณหนูก็ไม่ค่อยสวมชุดเสื้อผ้าสวยๆงามๆพวกนั้น เจ้าในเมื่อเป็นคุณหนูคนหนึ่งก็ต้องแต่งตัวสวยๆงามๆหน่อยถึงจะดี” หยินเชี่ยวหัวเราะพลางจัดแจงห้องหับสำหรับนางอย่างสะอาดสะอ้าน แค่เมื่อก่อนข้ายังเข้าใจว่าคนของโหวเซ่อล้วนโหดร้ายป่าเถื่อน แต่ข้าเห็นว่าพวกเจ้าทั้งสองสุภาพอย่างมาก”

จูเซที่ถูกอวยก็รู้สึกเก้อเขินอยู่บ้าง แต่ในช่วงเวลาเพียงไม่นานก็ได้ทำความคุ้นเคยกับหยินเชี่ยว

ในขณะเดียวกันนั้น จูเย่นกลับชนเข้ากับฉีหลินที่ด้านนอกประตู ฉีหลินที่ไม่รู้เรื่องนี้แต่แรกเพียงยึดถือว่าสองพี่น้องคู่นี้เป็นสหายของกู้อ้าวเวย ก็วางกล่องอาหารลงทันที “พอดีเลย เจ้ามาจัดสำรับอาหารที ข้าขอตัวไปดูหยินเชี่ยวก่อนว่าเตรียมตัวเป็นอย่างไรบ้าง”

จูเย่นจนใจไร้ทางเลือก นานมากแล้วที่เขาไม่เคยถูกผู้อื่นเรียกไหว้วานเช่นนี้

แต่การใช้ชีวิตแบบเกียจคร้านแบบนี้ก็ไม่ได้ลิ้มลองมานานเหมือนกันแฮะ

……

กู้อ้าวเวยกำลังจูงมืออาโม่ แทบจะเดินไปครึ่งเมืองเทียนเหยียนเกือบค่อนวัน