บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 265

บทที่265 อยากทำก็ทำ

หลังจากงานเลี้ยงฤดูใบไม้ผลิ ซ่านเชียนหยวนตำหนิลี่วานและสอบถามเสียนเฟยเป็นการส่วนตัว

เสียนเฟยหวังลูกให้เป็นมังกรหวังว่าเขาจะสามารถเกียรติที่ได้ขึ้นครองบัลลังก์ของฮ่องเต้ ซ่านเชียนหยวนเลยทะเลาะกับเสด็จแม่

เมาเหล้าบังเอิญพลาดทรงว่าราชกิจวันที่สอง ถูกฮ่องเต้ลงโทษไม่ให้ทรงว่าราชกิจครึ่งเดือน ลี่วานในตำหนักเลยโวยวายขึ้นมา

เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ เขาเลยทนไม่ไหวออกมา

แม้ว่าหยินเชี่ยวจะโง่และเอ๋อๆ แต่ก็ไม่ใช่คนโง่ รู้ว่าพี่น้องตระกูลจูมิใช่คนดีอะไรอย่างแน่นอน เลยไม่ให้ซ่านเชียนหยวนเข้าประตู

จะต้องมาแก้ไขเรื่องนี้ที่ร้านยาเหย้า คนกลุ่มใหญ่มารวมตัวกันที่นี่

ฉีหลินตามมาซ่านเชียนหยวนเพื่อนคนนี้มาเพื่อจะร้องทุกข์

“เพียงแต่ว่าเจ้ารู้เรื่องนี้มาจากที่ใด?”ซ่านเชียนหยวนนั่งลงแล้วถามนาง

“ไม่สะดวกที่จะพูด”กู้อ้าวเวยก็ไม่ได้หลอกเขา: “เพียงแค่เจ้ารู้ว่าตนเองอยากทำอะไรก็ได้แล้ว”

ซ่านเชียนหยวนคิดแล้วคิด พยักหน้า

ตอนนี้เขาเชื่อกู้อ้าวเวยยิ่งกว่าซ่านจินจื๋อ เพราะกู้อ้าวเวยไม่ได้คาดหวังให้เขาทำอะไรเลย. และไม่ทำร้ายเขา

“แต่ท่านอยู่ที่ของข้านี่ เกรงว่าจะมีความไม่สะดวกเล็กน้อย”กู้อ้าวเวยนี่เพิ่งจะนึกถึงอะไร มองไปดูซ่านเชียนหยวนอย่างเก้อเขิน

แท้จริงแล้วซ่านจินจื๋อไม่ชอบตนเองใกล้ชิดกับซ่านเชียนหยวนมากไป และหลายวันมานี้ก็มาบ่อย

ที่จริงก็นึกว่าซ่านเชียนหยวนรู้เรื่องนี้ดี แต่กลับเห็นเขายิ้มขึ้นมา หนึ่งหมัดทุบลงไปที่ไหล่ของฉีหลิน

น้ำในปากของฉีหลินแทบจะพุ่งออกมาจากปาก: “มีความไม่สะดวกอะไร

พอดีเลยข้าสามารถสอนวิชาวรยุทธ์เป็นเพื่อนกับกุ่ยเม่ย ถือโอกาสนี้ฝากไอ้นี้ด้วย”

“เจ้าก็จะเรียนวรยุทธ์?”กู้อ้าวเวยมองเขาอย่าง2แปลกๆ

“ใช่”ฉีหลินไออยู่หลายครั้ง ยกหน้าอกขึ้นแล้วตบ: “ท่านพ่อของข้ามักจะบอกว่าข้าอะไรก็ไม่เรียน

เรียนวิชาวรยุทธ์สักหน่อยอนาคตจะได้ปกป้องหยินเชี่ยว”

ใบหน้าของหยินเชี่ยวแดงก่ำ เตะขาเขา: “พูดถึงข้าทำไม”

ฉีหลินนวดน่อง ไม่กล้าพูดต่อไป　

ชิงต้ายหัวเราะเบาๆขึ้นมา หยินเชี่ยวอยู่กับฉีหลิน ความกล้าหาญก็เพิ่มขึ้น

กู้อ้าวเวยมองไปที่ลานเล็ก ๆ ของตนเอง ที่ๆจะสามารถอยู่ได้ก็มีแค่ห้องชิงต้ายกับห้องตนเอง หากรับพวกเขาเอาไว้หมด

อัดๆกันก็สามารถอยู่ได้

แต่มีคนเรียนวรยุทธ์เยอะขนาดนี้ นางกลัวพืขสมุนไพรตรงนี้จะล้มคว่ำ

ครุ่นคิดเป็นเวลานาน กู้อ้าวเวยลากปลอกแขนของชิงต้าย: “ชิงต้าย เจ้าว่า เงินของพวกเรายังจะสามารถซื้อบ้านพักที่อยู่ใกล้ๆไหม”

ชิงต้ายจนใจ ลองนับดู “คงซื้อไม่ได้ขอรับ ที่ดินของเทียนเหยียนแพงมาก บ้านพักแพงกว่าร้านค้า”

กู้อ้าวเวยเบะปาก ดูพืชสมุนไพรในห้องนี้ กลัดกลุ้ม

ซ่านเชียนหยวนวิ่งออกมาอย่างกะทันหัน บนตัวก็ยังมีตั๋วเงินอยู่หลายร้อย ฉีหลินเพิ่งทำให้ท่านพ่อของเขาโกรธเคือง

ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีเงินเลย

หยินเชี่ยวชิงต้ายมองดูพวกเขาไปมา ทำอะไรไม่ถูกเสมอ

ในเวลาที่กลัดกลุ้ม กุ่ยเม่ยโดดลงจากชายคามาเป็นเบาๆ ในอ้อมแขนอุ้งพุทรา อีกข้างยังคงถือปายเสา มองพวกเขาอย่างดีอกดีใจ：

“พระชายาขอรับ วิหารเฟิ่งหมิงของท่านยังมีห้องว่างอยู่มาก ลานด้านข้างยังมีห้องว่างเช่นกัน”

วิหารเฟิ่งหมิง……

ชิงต้ายย่นใบหน้า ซ่านเชียนหยวนก็พอรู้เรื่องนี้ ตอนที่เตรียมจะส่ายหัว ก็เห็นดวงตาของกู้อ้าวเวยสว่างไสว