บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 29

บทที่29 ฝีมือยอดเยี่ยม

“เหอะ เจ้าน่ะเหรอ ท่านายกว่าง”

กุ้อ้าวเวยยิ้มดูถูก นิ้วมือจับข้อมือเขาไว้ กดลงไปเบาๆ

กว่างเสียนเบิกตากว้าง เขาถูกมีดกรีดเป็นเส้นยาว โดยที่ยังไม่ทันได้รู้สึกตัว นางก็ข่วนซ้ำลงไปที่แผล

“อ้า!”กว่างเสียนร้องตกใจและถอยหลังไป แต่แผลข้อมือไม่ใหญ่มาก ไม่มีเลือดออกเลย แต่รู้สึกเจ็บอย่างมาก

กุ้อ้าวเวยหยิบมีดสั้นขึ้นมาพร้อมลุกขึ้นช้าๆ หยิบผ้ามาเช็ดมีดและพูดว่า: “ข้าเป็นหญิงออกมาด้านนอกกลัวจะถูกรังแกก็เลยพกมีดสั้นไปทุกที่ ขอท่านชายกว่างอย่าว่ากันเลย”

“เจ้า!”กว่างเวียนชี้หน้าจะด่านาง แต่กลับพูดไม่ออกเลยสักคำ

หยินเชี่ยวกับชิงต้ายตกใจ พระชายาปกติก็เป็นคนอ่อนโยน ตอนนี้ก็จะใช้มีดเลยเหรอ

“ขี่ม้าออกอาละวาด ทำร้ายเด็กแล้วยังไม่รู้จักแก้ตัวอีก ข้ากรีดเจ้าไปก็นับว่าเบาแล้ว”กุ้อ้าวเวยกลับเก็บมีดเข้าไปในกระเป๋า นั่งลงเห็นฉีหลินไม่พูด ก็เลยสั่งพนักงานว่า: “ค่าอาหารของท่านชายกว่างพวกเขา ข้าเลี้ยงเอง นับว่าเป็นการขอโทษที่กรีดแขนเจ้าไป”

นางยิ้มประชดกว่างเสียน ทำเอาท่านชายคนอื่นโกรธจนจะพังร้านแล้ว: “นี่ก็คือการขอโทษของเจ้างั้นเหรอ!ยัยนางมาร!”

กุ้อ้าวเวยไม่สนใจพวกเขา มองฉีหลินไป ฉีหลินทำใจและลุกขึ้นพูดว่ากว่างเสียนว่า: “กว่างเสียน พวกเราไม่ควรเป็นเพื่อนกันอีก แต่ข้าอยากจะต่างคนต่างอยู่ ต่อไปถ้าเจ้ากล้ามาทำอะไรเพื่อนข้า ข้าจะทำให้เจ้าไม่ตายดีแน่นอน”

“ฉีหลิน เจ้ามันขี้กลัว วันนี้ก็สั่งให้ผู้หญิงมาทำร้ายข้า คิดว่าเก่งนักเหรอ คนที่จะไม่ตายดีน่ะเป็นเจ้าต่างหาก!”กว่างเสียนสั่งให้ท่านชายดานหลังนำก่อน พนักงานในร้านก็กลัวว่าของในร้านจะพังหมด

ฉีหลินกำลังจะเตรียมตัว กุ้อ้าวเวยดึงเขาลงมานั่ง: “ไม่ต้องสนใจเขา กินข้าว”

พูดอยู่นั้น ก็ยัดอาหารเข้าปากเขาทันที หันไปเห็นพวกนั้นทำท่าโกรธ นางก็ไม่สนใจแต่แค่เอาขวดแก้วในกระเป๋าออกมา: “เมื่อกี้ข้าลืมบอกเจ้าว่า เล็บข้ามีพิษซ่อนอยู่ นี่เป็นยาถอนพิษ”

“เจ้า!กล้าวางยาข้างั้นเหรอ!”กว่างเสียนอึ้ง ตาแดงก่ำด้วยความโกรธ

“ข้าก็บอกแล้วว่าข้าทำเพราะปกป้องตัวเอง ไม่วางยาจะจัดการคนอย่างพวกเจ้าได้อย่างไร”กุ้อ้าวเวยยิ้มและเปิดขวดแก้ว กินยาสองเม็ดสุดท้ายในขวดลงไปพูดว่า: “เล็กข้ามีพิษก็เลยทำให้ข้ารู้สึกไม่สบาย ข้าต้องรีบกินยาถอนพิษ ถ้าท่านชายกว่างยังไม่อยากตายก็ควรรีบไปหาหมอนะเจ้าคะ”

“อะไรนะ!”กว่างเสียนมองไปที่แผลตัวเอง แผลที่แขนไม่รู้ว่ากลายเป็นสีม่วงตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาจับแขนไว้รีบพุ่งตรงไปหานาง

กุ้อ้าวเวยพูดต่อว่า: “เกรงว่าภายในเมืองเทียนเหยียนคงไม่มีผู้ใดจะถอนยาพิษนี้ได้ ถ้าเจ้ากล้าแตะข้า ข้ารับรองว่าภายในหนึ่งเดือนเจ้าก็อาจจะไม่รอดก็ได้”

พิษที่นางรู้จักไม่เหมือนกับที่นี้ ด้านในมีส่วนผสมของต้นยี่โถอยู่ แต่กลับมียาหลายตัวผสมกัน แม้จะไม่ไอเป็นเลือด แต่กลับสามารถฆ่าคนได้ภายในหนึ่งเดือน

และนางก็มั่นใจว่า ในที่โบราณนี้ น่าจะไม่มีคนที่ทดลองยาพิษตัวนี้