บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 336

บทที่ 336 ประสบการณ์ชีวิตของชิงต้าย

“ซ่านจินจื๋อ คุณอยากให้ทุกคนอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แต่คาดไม่ถึงว่า ฉันสามารถรักษาโรคได้ด้วย ใช่ไหม คุณคิดว่า ฉันอยู่กับคุณหนูนานๆแล้ว กลายเป็นคนรับใช้จริงๆหรือคะ” ชิงต้ายทำตาเล็กลง

กู้อ้าวเวยมองหน้าเธอ ในใจไม่กล้าเชื่อเลย เธออยากหนีพ้นจากเฉิงอีกับเฉิงเอ้อ แต่ไม่มีผล ซ่านจินจื๋อให้เฉิงอีกับเฉิงเอ้อปิดปากเธอไว้ด้วย แต่กุ่ยเม่ยมองหน้าของชิงต้ายด้วยความแปลกใจ

“ยาแก้พิษ” ซ่านจินจื๋อมองหน้าชิงต้าย ไม่มีความอดทนเลยแม้แต่นิดเดียว จับและกดไหล่ของเธออย่างรุนแรง

ชิงต้ายเจ็บมากจนหน้าซีด แต่เธอยิ่งหัวเราะและพูดว่า “ฆ่าฉันตาย ยังมีคนในโหวเซ่ออย่างฉันเป็นพันๆหมื่นๆ สักวัน ต้องโกรธแค้นคุณและป่นกระโดกเป็นอัฐิ เรื่องบาปและสกปรกที่คุณเคยทำทั้งหมด ต้องถูกเปิดเผยให้ชาวบ้านรู้จักแน่นอน วิญญาณของคนที่ตายในมือของคุณจะไม่มีโอกาสเกิดใหม่ และจะไปติดตามแก้แค้นคุณกับซูพ่านเอ๋อสองคน องค์หญิงหลิงเอ๋อร์ก็ตาม หรือพวกขุนนางทุจริตที่คุณปกป้องแทนซูพ่านเอ๋อนั้นก็ช่าง ไม่มีใครจะยอมปล่อยให้คุณผ่านไปง่ายๆแน่นอน”

ยังพูดไม่จบ ซ่านจินจื๋อทำให้กระโดกแขนเธอหักไปเลย

“อูอู....ปล่อยฉัน” กู้อ้าวเวยไม่รู้เอาแรงมาจากไหน หนีพ้นจากเฉิงอีกับเฉิงเอ้อ วิ่งไปข้างหน้าของชิงต้าย อยากจะผลักซ่านจินจื๋อออกไป พูดว่า “ชิงต้ายบ้าไปแล้ว ทั้งหมดนี้ ฉันเป็นคนทำเอง ไม่เกี่ยวกับเธอสักหน่อย”

ซ่านจินจื๋อไม่ขยับสักนิด และมองหน้ากู้อ้าวเวยด้วยสายตาที่รู้สึกผิด กู้อ้าวเวยมีความรู้สึกอย่างแท้จริง

ซ่านจินจื๋อเชื่อที่ชิงต้ายพูดจริง ทำไมคะ

เมื่อเธอกำลังคิดอยู่ ชิงต้านมองดูกู้อ้าวเวยด้วยสายตาเย็นชา พูดว่า “ฉันรู้ว่า ท่านทำดีกับฉันมาก แต่คุณหนูคะ ที่ฉันมาหาท่าน เพราะอยากได้ใบสั่งยาที่สามารถทำให้มนุษย์ไม่แก่ไม่ตายได้ ถ้าวันไหนท่านอยากจะร่วมมือกับโหวเซ่อของพวกเรา นำใบสั่งยาไปหาพวกเขาเลย พวกเขาต้องชอบท่าน...”

โหวเซ่อ มันไม่มีจริง

เธอเป็นคนที่สร้างโหวเซ่อปลอมขึ้นมาเอง

แต่ตอนนี้ ชิงต้ายตั้งใจทำให้โหวเซ่อมีจริง และยอมรับความผิดพลาดทั้งหมดด้วยตัวเอง

“หุบปาก” กู้อ้าวเวยเรียกร้องขึ้นด้วยความโมโห เจ็บปวดทั้งตัว แต่เธอยังไปจับเอามือของชิงต้าย ดวงตาเปียก พูดว่า “คุณรับปากกับข้าว่า...”

“ท่านก็รับปากกับฉันว่า...” ชิงต้ายห้ามเธอพูดต่อ อาเจียนเป็นเลือดใส่ไหล่ของกู้อ้าวเวย กู้อ้าวเวยเข้าใกล้และช่วยเธอตรวจชีพจร ซ่านจินจื๋อปล่อยชิงต้าย และจับกู้อ้าวเวยมาอยู่ข้างๆตัวเอง พูดว่า “ข้าเคยให้คนไปติดตามเธอมานานแล้ว เธอได้ขโมยต้นฉบับของใบยารักษาโรคของเจ้าไม่น้อย”

“เป็นไปไม่ได้”

กู้อ้าวเวยตอบอย่างเด็ดเดี่ยว

“แต่ข้าคาดไม่ถึงว่า เธอจะวางยาพิษกับซูพ่านเอ๋อ” ซ่านจินจื๋อพูดอ่อนโยนขึ้นอย่างกระทันหัน

“ฉันบอกแล้ว เป็นไปไม่ได้” กู้อ้าวเวยอยากหนีพ้นจากเขา แต่ซ่านจินจื๋อจับเธอแน่นมาก ยังไงก็หนีไม่พ้น เธอมองหน้าของซ่านจินจื๋อด้วยสายตาโหดร้าย พูดว่า “ยาพิษชนิดนี้ ไม่เกี่ยวกับฉันและชิงต้ายสักนิด ต้องเป็นซูพ่านเอ๋อ เธอวางยาใส่ตัวเองเพื่อใส่ร้ายฉันแน่ ถ้าฉันอยากจะฆ่าเธอจริงๆ ช่วงเวลาที่คุณไม่อยู่ เธอตายไปแล้วไม่รู้กี่ครั้ง”

“เพราะตอนนั้น ชิงต้ายยังไม่ถูกเปิดเผยตัว จึงไม่ได้ทำไง” ซ่านจินจื๋อจับเธออย่างแรง ดูท่าทาง น่าจะเชื่อคำพูดของชิงต้ายแล้วแน่นอน ยังไง เขาก็เคยให้คนไปตรวจว่า ชิงต้ายทำอะไรมาบ้าง และเขาพูดต่อว่า “เจ้า โดนชิงต้ายหลอกใช้แล้ว”

“ชิงต้ายจะไม่มีวันหลอกฉันหรอกค่ะ” กู้อ้าวเวยไม่เชื่อเหมือนเดิม

ในขณะเดียวกัน พวกนั้นไปจับเอาชิงต้าย และเห็นลี่วานที่ไม่น่ามาที่นี่ ตอนนี้เธอพาคนที่แยกไม่ออกว่าเป็นชายหรือหญิงเดินเข้ามา เธอมองดูรอบข้าง ยิ้มและพูดว่า “พระเจ้าอาให้อาจารย์ของฉันมาช่วยใครรักษาไข้คะ”

“เมี่ยวหาร” ซ่านจินจื๋อเรียก เมี่ยวหารรีบพาคนที่แยกไม่ออกเป็นชายหรือหญิงเข้าไปข้างใน