บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 363

ตอนที่ 363 ยุ่งไม่หยุด

ฝนเริ่มตกเบาลง สามวันเต็มที่กู้อ้าวเวยทำการแก้ไขเทียบยา ในที่สุดก็ใช้กรรมวิธีจากอุปกรณ์กลั่นหาเคล็ดลับจนเจอ แม้ว่าอุปกรณ์กลั่นจะมีขั้นตอนซับซ้อน ทว่ายังมีชัยที่วัตถุดิบยานั้นมีอยู่ทั่ว

อาการป่วยของเหล่าผู้อพยพที่อารามไป๋หม่าแม้ว่าจะขยายตัว ทว่าเมื่อมีเทียบยาอาการก็ดีขึ้น

ช่วงนี้กู้จี้เหยากับฮัวหลีติดต่อใกล้ชิดกันอย่างลึกลับ กุ่ยเม่ยคอยจับตามองอย่างลับๆ จนถึงค่ำคืนนี้จึงได้เข้ามาพูดเสียงเบา "เยว่กับพระชายาองค์ชายสามนำจดหมายจากไปแล้ว วันพรุ่งพวกเราก็ควรไปได้แล้ว มิฉะนั้นคนของท่านอ๋องจะเคลือบแคลงเอาได้"

"ได้" กู้อ้างเวยครุ่นคิด ใช้กุ่ยเม่ยฝนหมึกให้ตน "ในเมื่อมาที่อารามไป๋หม่าแล้วข้าก็ควรคัดลอกคัมภีร์บทสวดทิ้งไว้ อาจารย์น้อยสวีเชินร่างกายถดถอยข้าจะเขียนเทียบยาให้เขาอีกแผ่น"

"เจ้านี่ไม่ว่าเวลาใดหาเวลาว่างไม่ได้" กุ่ยเม่ยกรอกตามองนาง กู้อ้าวเวยทำเพียงยิ้ม

ยุ่งไม่หยุดสักหนึ่งเค่อจนเสร็จ เมื่อจวนจะจากไปสวีเชินอุ้มคัมภีร์บทสวดกับเทียบยาเหล่านั้นไว้ ทำเพียงลืมตากว้างจ้องมองกู้อ้าวเวย เงียบงันอยู่ชั่วครู่ถึงจะทำความเคารพเต็มพิธี "พระชายาเป็นคนมีเมตตา พระผู้เป็นเจ้าจะคุ้มครองท่าน"

"หากข้าไม่รู้ว่าเจ้าเป็นคนนิสัยตรงไปตรงมา คงนึกว่าเจ้ากำลังประจบข้าอยู่" กู้อ้าวเวยยกมือขึ้น ก้มตัวให้กับอาจารย์น้อยสวีเชินเล็กน้อย "เจ้าจิตใจดีงามกว่าเหล่าอาจารย์ของเจ้านัก เชื่อว่าพระผู้เป็นเจ้าต้องมองเห็น เพียงแต่ยิ้มให้มากหน่อยเท่านั้น"

สวีเชินคลึงศีรษะ กู้อ้างเวยหัวเราะพรืด คล้องไหล่กุ่ยเม่ยเดินจากไป

นอกอารามไป๋หม่า รถม้าสองคันถูกเตรียมพร้อมไว้นานแล้ว กู้จี้เหยาขึ้นรถม้าไปด้วยจิตใจที่ไม่สงบนัก ฮัวหลียังยืนอย่างสง่าอยู่ข้างรถม้าเรียกกู้จี้เหยา "แม่นางจี้เหยา ครั้งหน้าไปที่เทียนเหยียนเจ้าต้องพาข้าไปด้วยนะ เราสองถูกชะตากันยิ่ง"

คำพูดนี้เหมือนกับว่าพูดต่อกู้อ้าวเวย กู้อ้างเวยเพียงยกตาขึ้นมองเบาๆ สี่ตาประสานกับฮัวหลีชั่วครู่ตนเองก็ขึ้นรถม้าไป ละมือจากกุ่ยเม่ย "คนหมดแล้ว ให้ซ่านจินจื๋อกับกู้เฉิงสองคนนั้นสู้กันอย่างลับๆ ไป หลังจากกลับไปเจ้ายังต้องช่วยข้าจับตาดูเรื่องอุทกภัย"

"ไม่ต้องสนเรื่องอื่นแล้วหรือ? " กุ่ยเม่ยเลิกม่านรถขึ้นมองนาง "ฝั่งองค์ชายสี่กำลังมีบางอย่างแปลกๆ "

"นั่นยังไม่ถึงคราวที่ข้าต้องสน ก่อนหน้านี้ข้าเอ่ยถึงองค์ชายสี่ต่อหน้าซ่านจินจื๋อ เขาก็ให้เฉิงซานส่งคนมาคอยดูข้า ห้ามข้าไปที่ตำหนักองค์ชายสี่ เกรงว่าไม่ใช่การแอบทำอันใดลับๆ ทว่าเขานั้นจริงใจต่อองค์ชายสี่ ไม่มีทางทำร้ายเขา" ครั้งนี้กู้อ้าวเวยกลับเชื่อซ่านจินจื๋อ

กุ่ยเม่ยเองก็คลายความสงสัย ในเมื่อกู้อ้าวเวยลงหมากไปแล้ว กำหนดให้ซ่านจินจื๋อกับกู้เฉิงสู้กันอย่างลับๆ นางจะได้จดจ่อสนใจกับเรื่องทางฝั่งองค์ชายสาม

เดินทางอ่อนเพลียมาตลอดทั้งทาง กลับถึงตำหนักอ๋อง องครักษ์ที่ซ่านจินจื๋อจัดมาลดลงไปไม่น้อย

กู้อ้าวเวยกลับมาถึงตำหนักอ๋องก็ไม่ย่างเท้าออกนอกเรือน ทุกๆ วันเพียงให้จี้ซื่อถางและคนของโรงหมอโหย่วเว่ยมาส่งตัวยา อยากจะศึกษาโรคระบาดก่อนหน้านี้ให้ทะลุปรุโปร่ง ส่วนหญ้าปู่เจิ้นก็ซื้อกลับมาศึกษาเป็นจำนวนมาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงที่หาช่างฝีมือมาปรับอุปกรณ์กลั่นให้ดีขึ้น เหตุเพราะนางหาได้เข้าใจเรื่องอุปกรณ์เป็นพิเศษ จึงแอบศึกษาค้นคว้าอยู่นาน

ผ่านไปหนึ่งเดือน ทุกๆ หลายวันซ่านจินจื๋อจะเขียนจดหมายกลับมา นับดูอย่างถี่ถ้วนก็มีถึงสิบฉบับแล้ว

"ในเมืองทุกอย่างสบายดี แมวเยอะ ฉลาดเฉลียวยิ่งกว่าพุทราปายเสานั้นนัก"