บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 375

บทที่ 375 อำนาจขององค์ชายสาม

เช้าวันถัดมา เสียงกลองหน้าศาลาว่าการเมืองเทียนเหยียนได้ดังขึ้น

หวางโม่ในชุดสีดำนั่งไขว่ห้างอยู่หน้าศาลาว่าการเมือง ในมือยังคงถือโหลใส่เถ้ากระดูกอยู่สองใบ และพู่กันที่หมึกแห้งอยู่นานแล้วด้ามหนึ่ง

และที่ประตูใหญ่ของศาลาว่าการ มีอักษรความไม่เป็นธรรมเขียนไว้อย่างตั้งใจ เจิ้งฉิงคุนได้พาผู้อพยพเข้ามาคุกเข่าอยู่เบื้องหน้าศาลาว่าการ ผู้รักษาที่ประทับขององค์ชายสามได้คุ้มครองการเดินทางของพวกเขา

ผู้นั่งบนหลังม้าที่อยู่ข้างหลัง ซ่านเซิ่งหานในชุดขุนนาง ขณะที่กำลังมองประตูศาลาว่าการเมืองเทียนเหยียนเปิดออก ได้ขี่ม้าไปบนถนนของเมืองเทียนเหยียน ตลอดทางไปจนถึงท้องพระโรงของพระราชวัง เพื่อถวายรายงานเรื่องการระบาดแก่พระบิดา

และในมุมด้านหนึ่งที่ไม่ไกลออกไป กู้อ้าวเวยและกุ่ยเม่ยกำลังนั่งอยู่ที่แผงขายเกี๊ยวน้ำ นั่งรอดูสิ่งที่เกิดขึ้นที่นั้น

กู้อ้าวเวยกินเกี๊ยวน้ำในมือหมดไปอย่างรวดเร็ว จึงร้องเรียกขอเพิ่มอีกหนึ่งถ้วย เคาะไปยังชามของกุ่ยเม่ย “ดูดีๆนะ จำไว้ให้แม่น”

“จำอะไร” กุ่ยเม่ยยังไม่เข้าใจ เปลี่ยนตะเกียบในมือของกู้อ้าวเวยเป็นช้อน แล้วมองนาง ว่าทำไมถึงใช้ตะเกียบกินเกี๊ยวน้ำได้ดี

“ก้าวแรกของการพลิกแผ่นฟ้า” กู้อ้าวเวยขำเขาอย่างหนัก ดวงตาค่อยๆหรี่ลงจนเป็นเส้นเดียว

“ก่อนจะถึงวันนี้ ใคร ๆก็รู้แต่เพียงว่าเมืองเทียนเหยียนมีองค์ชายสามที่ไม่เคยออกจากที่ประทับเลย แต่หลังจากนี้ไป ผู้คนในชางหลานจะได้รู้ว่าองค์ชายสามซ่านเซิ่งหานกำลังเดินอยู่ตามเส้นทาง และพร้อมที่จะเดินบนเส้นทางของจักรพรรดิ”

เมื่อจบประโยคนี้ คนรอบข้างที่กำลังกินเกี๊ยวน้ำอยู่ได้มองไปยังประตูด้วยความแปลกประหลาดใจ

คนจำนวนมาก องค์ชายสามผู้ไม่เคยมีใครอยู่ในสายตาในเวลานั้น แต่ในวันนี้ ทำไมถึงได้เปลี่ยนไปได้

ผู้คนทั่วไปไม่มีใครรู้ แต่กุ่ยเม่ยกลับรู้　

จดหมายจำนวนมากที่กู้อ้าวเวยส่งไป จึงทำให้องค์ชายสามทำสิ่งลับๆต่าง ๆมากมาย

และในตอนเที่ยง ทิศทางลมก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

องค์ชายสามซ่านเซิ่งหานได้สนับสนุนให้มีการปลูกสนามหญ้าเพื่อลดปัญหาน้ำท่วมพื้นที่ และในทุกปีก็จะรับสมัครคนมาทำนุบำรุง อีกทั้งยังให้เจ้าหน้าที่ราชสำนักเขียนร่างแผนการพัฒนาแม่น้ำ กระจายน้ำจากพื้นที่สมบูรณ์ไปยังพื้นที่แห้งแล้ง และทำการลดภาษีสามเดือนในช่วงภัยพิบัติ

อีกเรื่องหนึ่งตามที่ได้ปรึกษากับกู้อ้าวเวยมาแล้วก่อนหน้านี้ การแบ่งคัดเลือกกำลังทหารออกเป็นปีละสองครั้ง สรรหาตามความสามารถ เจ้าหน้าที่รับผิดชอบระดับห้าขึ้นไปเป็นอภิมนตรีจำนวนหนึ่งร้อยยี่สิบคน ตรวจเยี่ยมการทำงานทั้งสี่ฝ่ายในทุกปี ยกเลิกความผิดของทั้งเก้าเผ่า ให้ลูกหลานรุ่นหลังของผู้กระทำผิดสามารถทำมาหากินของตนได้ จัดตั้งสถานศึกษาเอกชน จัดแบ่งประเภทสถานศึกษาออกเป็นบุ๋นและบู๊...　　

เหนือขึ้นไปเป็นเรื่องสำคัญของใต้หล้า ด้านล่างเป็นการปกป้องขุนนางเมืองเทียนเหยียน ส่วนโรงเรียนเอกชนที่มีราคาแพงและรับสมัครแต่เพียงลูกหลานขุนนางนั้น ให้รอไปก่อน　

พูดอย่างต่อเนื่องมากว่าหนึ่งชั่วโมง เพิ่งจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาพูดถึงเรื่องการจัดการการแพร่ระบาดของอ๋องจิ้ง แต่กลับไม่พบอคติใด ๆ “ด้วยความเก่งกาจของเสด็จลุง ช่วยให้หลายคนมีการงานที่ดี เพียงแต่เรื่องที่ปิดบังไว้ทำไม่ดีเท่าไร ข้าขอหารือกับเสด็จพ่อเพียงเรื่องนี้ ก่อนอื่นขอให้ส่งคนมาช่วยเหลือผู้คนที่กำลังตกอยู่ในอันตราย ตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียดรอบคอบ อย่าล้อเล่นหงุดหงิดรำคาญกับชีวิตของประชาชน

เดิมทีแล้วฮ่องเต้ได้ยินเพียงสั้นๆเรื่องการปิดบังก็โกรธมาก แต่ด้วยซ่านเซิ่งหานค่อยๆพูดอย่างใจเย็นทีละประโยค เขากลับสงบลงไม่น้อย ยินยอมที่จะจัดส่งคนลงไปให้เท่านั้น จากนั้นก็ให้คนจดบันทึกเรื่องที่องค์ชายสามพูดไว้ไปจัดการให้ดี และให้คนไปตรวจสอบทีละคน คิดหาหนทางที่เป็นไปได้ หลังจากนั้นก็ให้แต่งตั้งเป็นวาระห้าปี เรื่องการจัดการน้ำก็ยกให้เป็นอำนาจขององค์ชายสาม

และข่าวคราวนี้กลับเป็นฉีหรัวและเสี่ยวหลินสองพี่น้องที่เป็นคนนับกลับมา

เมื่อฟังข้อความเหล่านี้จบ กู้อ้าวเวยที่กำลังนั่งอยู่ในร้านอาหารป่ายเว่ยก็วางใจลงได้ กินอาหารต่ออย่างมีความสุข “เขามีความสามารถจริงๆ”