บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 384

บทที่ 384 ความลำบากที่มีเกียรติ

พระราชวังมีอิฐและกระเบื้องที่กองพะเนินรายล้อมดั่งกรงที่ห้อมล้อมกักขังเอาไว้

ต้วนโฉงนับตั้งแต่เล็กมาก็รู้ถึงเหตุผลข้อนี้เป็นอย่างดี แต่ทว่าท่ามกลางกระแสน้ำที่ไหลทวนท่ามกลางความขัดแย้งระหว่างบรรดาองค์ชาย เขายังคงหยุดอยู่ตรงนี้ และก็อยู่ในกรงแห่งนี้จัดการให้ผู้คนที่อยู่ภายนอกอย่างไม่รู้เหน็ดไม่รู้เหนื่อย

ชุดลายมังกรที่สวมใส่ไว้ ถึงแม้เขาจะมายังตำหนักของไทเฮาก็ยังจำเป็นต้องแสดงความเคารพอยู่ดี

“ฝ่าบาท วันนี้เสด็จมา มีธุระอันใดเพคะ？”ไทเฮาโบกมือให้กับเขาอย่างท่าทีใจดี แต่ดวงตาทั้งคู่ของต้วนโฉงกลับยังคงเยียบเย็น ทำท่าทีแสดงความเคารพเดินมาอยู่ข้างกายของไทเฮา

“วันนี้มา ก็ด้วยเรื่องสถาปนาแต่งตั้ง เรื่องนี้นับว่าเป็นเรื่องใหญ่ หม่อมฉันอยากจะฟังความคิดเห็นของเสด็จแม่”

ต้วนโฉงพูดจบลง กงกงที่พอจะจับเลาเรื่องทั้งหมดได้ก็ได้ไล่ให้พวกนางกำนัลออกไปเป็นที่เรียบร้อย

พระหัตถ์ของไทเฮาที่ได้ประคองถ้วยชาอยู่ก็หยุดชะงักลง มองสำรวจลูกชายที่บัดนี้ได้มีพระเกศาเป็นสีขาวอย่างพินิจพิเคราะห์ แล้วในที่สุดก็ถอนหายใจออกมาเบา ๆ “โฉงเอ๋อ……ในที่สุดเรื่องนี้ก็ต้องมอบให้เจ้าเป็นผู้จัดการด้วยตัวเอง หญิงหม้ายเยี่ยงแม่ไม่อยากจะออกหน้าด้วยเรื่องนี้อีกแล้ว”

“แต่ในปีนั้น ก็ด้วยน้ำมือของเสด็จแม่ที่ผลักให้หม่อมฉันไปอยู่ในตำแหน่งฮ่องเต้ และเสด็จพ่อก็ได้พรากเอาความรักทั้งชีวิตของหม่อมฉันไป”สายตาของต้วนโฉงกวาดมองตรง ๆ ไปยังไทเฮา

“ทุกอย่างของในปีนั้น ล้วนแล้วแต่ถดถอยไม่ได้มีความก้าวหน้า ถึงแม้จะได้รับความสูญเสียมากมาย แต่ภายใต้ฝ่าพระหัตถ์ของพระองค์แล้ว ก็ล้วนทำให้ทุกอย่างมันสงบลงได้”ไทเฮาไม่ได้มีความรู้สึกเสียดายเลยแม้แต่น้อย

แม่ลูกสบตากันเป็นเวลานาน ต้วนโฉงเพียงแค่ถอนหายใจออกมายาว ๆ หนึ่งที ค่อย ๆ ยกมือขึ้น “เมื่อสองปีก่อนหน้านี้ หม่อมฉันคิดเพียงแค่ว่าถ้าอ๋องจิ้งเลือกพระชายาที่ปราดเปรื่องสักคน ก็จะช่วยผลักดันให้เขาก้าวสู่ตำแหน่งของฮ่องเต้ สืบทอดราชบัลลังก์”

“เวยเอ๋อเป็นหญิงสาวที่ดีพร้อมจริง ๆ”ไทเฮาเองก็พยักพระพักตร์เห็นด้วยอย่างจริงจัง

“แต่ใจของเขากลับไม่ได้อยู่ที่นี่ เรื่องราวที่เขาได้ทำในหลายปีมานี้ หม่อมฉันได้มองเห็นมาโดยตลอด”สายพระเนตรของ ต้วนโฉง ก็มีความแหลมคมขึ้น เขาผุดตัวลุกขึ้นยืน ไขว้มือไว้ด้านหลังเดินตรงมาที่เบื้องหน้าของไทเฮา “เขา……ช่างไม่รู้พระทัยของเสด็จแม่ เดิมทีนี่มันเป็นของที่ควรจะตกมาอยู่ในมือของเขาอย่างง่ายดาย ในตอนนี้ กลับถูกความละโมภของเขาผลักให้มันยิ่งไกลออกไป”

ไทเฮาขมวดคิ้วขึ้น วางถ้วยในมือลงแล้วก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน

ในปีนั้น คนที่ควรจะได้รับสถาปนาขึ้นเป็นฮ่องเต้จริง ๆ แล้วคือซ่านจินจื๋อ แต่ ต้วนโฉงมาแทนที่ซ่านจินจื๋อเป็นเวลานาน เหตุผลประการแรกก็คือในตอนนั้นที่ฮ่องเต้ได้เสด็จสวรรคต ซ่านจินจื๋อเองก็ยังไม่ได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่อย่างบริบูรณ์ ในตอนที่ยังเล็กนั้นก็ไม่ได้รับการยอมรับให้เป็นรัชทายาท ประการที่สองก็คือฮ่องเต้องค์ก่อนหน้าไม่ชอบลูกชายคนนี้ จึงตั้งใจที่จะคอยระวัง

ในทางกลับกัน ต้วนโฉงกลับได้รับความรักความพอพระทัยจากฮ่องเต้องค์ก่อน แต่ทว่าในท้ายที่สุด ก็เป็นต้วนโฉงที่ได้คว่ำบัลลังก์พระบิดาลง คอยทำลายพี่น้องอยู่อย่างลับ ๆ ไปไม่น้อยกว่าจะได้มาอยู่ในตำแหน่งเฉกเช่นทุกวันนี้ เดิมคิดอยากจะหลบหนีไปพร้อมกับคนที่ตัวเองรัก เพียงแค่ว่าช่างน่าเสียดายที่เรื่องราวมันจะไม่เป็นไปตามใจที่คิด

ก่อนที่ฮ่องเต้องค์ก่อนจะเสด็จสวรรคต ได้รับสั่งว่าคนรักที่อยู่ห่างไกลคนนั้นของพระองค์ได้ทำความเสื่อมเสียให้กับบ้านเมือง ให้ต้องโทษประหาร

เมื่อรอจนเขากลับมา สภาพของคนรักก็ไร้ซึ่งลมหายใจและวิญญาณ และซ่านจินจื๋อเองก็ยังไม่ทันได้กลับมา เขาถึงได้นั่งอยู่บนตำแหน่งนี้อย่างแท้จริง 　　 “ถ้าหากว่าเป็นไปตามนัดหมายเดิม หม่อมฉันควรจะสละตำแหน่งฮ่องเต้นี้ให้กับเขา” ต้วนโฉงทอดพระเนตรไปทางไทเฮาอย่างอับจนหนทาง “แต่จำต้องให้ซูพ่านเอ๋ออยู่ในวันนั้น หม่อมฉันจะไม่มีทางมอบตำแหน่งฮ่องเต้นี้ให้กับเขา หลายปีมานี้ เขาก็ยังไม่เข้าใจ”

“ถึงแม้จะบอกว่าแต่ไหนแต่ไรมาสตรีไม่ใช่ตัวหายนะนำภัยพิบัติมาสู่ประเทศชาติบ้านเมือง แต่ความใจกว้างของสตรีนี้เองกลับกลายเป็นอาวุธอันแหลมคม”ไทเฮารับคำของต้วนโฉงนี้เอามา ถอนหายใจเบา ๆ “ถ้าหากว่าเวยเอ๋อสามารถมาแทนที่ซูพ่านเอ๋อ ออกนโยบายให้กับอ๋องจิ้ง ทำงานเพื่อราษฎรแล้วนั้น ก็คงจะดีเป็นอย่างมาก”

　ต้วนโฉงหัวเราะออกมาเบา ๆ