บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 50

ตอนที่ 50 ความไม่ไว้วางใจซึ่งกันและกัน

“ข้าอาศัยอยู่ที่นี่นั้นดีมาก ยังสามารถพัฒนายาถอนพิษของตนเองได้ ข้ามิรบกวนท่านอ๋องและแม่นางพ่านเอ๋อดอก” นางหาวอย่างเกียจคร้าน กู้อ้าวเวยได้หลับนอนหลับอย่างสมบูรณ์ ลังเลสักพัก นางจึงใช้สองมือรวบผมทั้งสองข้าง และนำสายรัดข้อมือมามัดผมไปไว้ที่ด้านหลัง ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องครัว

“ท่านพี่กุ้ ถ้าหากมิอยากกลับไป เช่นนั้นฮ่องเต้ที่สี่ก็คงไม่กลับไปใช่หรือไม่เพคะ? ซูพ่านเอ๋อเอ่ยถามเสียงเบา พลางกระตุกชายเสื้อของซ่านจินจื๋อเบาๆ

“เหตุใดจึงเอ่ยเช่นนี้?” ซ่านจินจื๋อมิเข้าใจ

“อย่างไรเสีย ....ข้าเห็นว่าฮ่องเต้ที่สี่ราวกับว่าค่อนข้างชอบพอท่านพี่กุ้ ในเมื่อท่านพี่จื๋อมิชอบท่านพี่กุ้ ต่อไปก็สามารถช่วยฮ่องเต้ที่สี่ในการแข่งขันได้เพคะ” ซูพ่านเอ๋อเอ่ยเสียงเบาด้วยท่าทีที่ดูใสซื่อและว่านอนสอนง่าย

เมื่อนึกถึงการยืนหยัดของซ่านเชียนหยวนว่าต้องการจะมาอยู่กับนาง ราวกับว่ามีความหมายอันใดแอบแฝง นึกถึงสถานที่นี้ เขามักจะรู้สึกว่าความโกรธในใจของเขานั้นจะปะทุออกมา

“ท่านลุง เมื่อครู่นี้ข้าได้ยินหมดแล้ว ร้านยาเหย้าแห่งนี้ข้าชื่นชอบเป็นอย่างมาก จะต้องกลับตำหนักอ๋องจริงหรือ?” ซ่านเชียนหยวนถูกคนผลักออกมา เท้าที่ได้รับบาดเจ็บของเขาดีขึ้นเป็นอย่างมาก อีกไม่กี่วันตนเองก็คงจะเดินได้โดยไม่มีปัญหาอันใด ยิ่งไปกว่านั้นเขาจนถึงเพลานี้ยังมิรู้ว่าเรื่องที่ล้อมรอบอยู่ก่อนหน้านี้ เป็นสิ่งที่ซ่านจินจื๋อทำหรือไม่? มิเพียงแค่อยู่ในร้านยาเท่านั้น จึงจะรู้สึกสบายใจได้

“ฮ่องเต้ที่สี่เพคะ ท่านอ๋องเพียงแค่หวังว่าท่านจะได้รับการดูแลที่ดีกว่านี้ร้านยานี้ไม่ได้ใหญ่โต และมิมีคนรับใช้คอยดูแลมากมายนัก เกรงว่าท่านจะมิสบายเพคะ” พ่านเอ๋อยิ้มอย่างอ่อนหวาน และกระแอมไอออกมา

เมื่อคิดถึงคำพูดของคนรับใช้ก่อนหน้านี้ ซ่านเชียนหยวนจ้องมองนางด้วยสายตาเย็นชา

“ยังมีกู้อ้าวเวยกลับไปด้วยกัน ซ่านจินจื๋อเอ่ยต่อ

ผู้ที่เพิ่งนำสูตรร้อนจากในห้องครัวยกออกมา ก็ได้ยินสิ่งที่เขาเอ่ย นางเพียงแค่นำถ้วยซุปวางไว้บนโต๊ะหินพลางตะโกน “หยินเชี่ยวชิงต้าย เฉิงยีเฉิงเอ้อ มาเก็บสัมภาระกลับตำหนักอ๋อง”

ซ่านจินจื๋อและพ่านเอ๋อมองไปที่นาง เห็นได้ชัดว่าเมื่อตอนเริ่มต้นนางปฏิเสธ

“เหตุใดเจ้าจึงตอบตกลงแล้ว” ซ่านจินจื๋อรีบร้อนพุ่งเข้ามาที่เบื้องหน้าของนาง แต่กู้อ้าวเวยกลับยัดอาหารเข้าไปหนึ่งคำ “ข้าเกรงว่าหากข้ามีเชื่อฟังคำสั่งสอนของท่านอ๋อง ชีวิตน้อยๆนี้ก็คงจะไม่มีแล้วเพียงแค่เสียสละให้ท่านกลับไปกับข้า”

ซ่านจินจื๋อมิเข้าใจ กุ้อ้าวเวยทำเพียงหยิบตะเกียบออกมาดื่มซุปร้อนๆ พ่านเอ๋อทำเพียงแค่จ้องมองการกระทำของและฮ่องเต้ที่สี่ นางกำกำปั้นอย่างแน่นหนา ผู้หญิงเช่นเจ้ามีความดีอันใดที่สามารถทำให้ผู้คนข้างกายล้วนตกหลุมรัก

หลังจากได้รับคำมั่นสัญญาของซ่านจินจื๋อแล้วกุ้อ้าวเวยและซ่านเชียนหยวนก็ออกกลับไป กุ้อ้าวเวยกลับหาฉีหลิงและให้กุญแจร้านยาเหย้ากับเขา อย่างนี้เจ้าดูแลให้ดี ยาท่านพี่ของเจ้ายังไม่ได้ส่งไป รอสักครู่ข้าจะเขียนใบสั่งยาให้เจ้าและเจ้าก็ต้มแล้วส่งไปให้นางนอกจากนี้เอ่ยกับท่านพี่ของเจ้าด้วยว่า เจ้าจะกลับไปรับสำนักเยียนหยู่เก๋อ และขอให้นางช่วยเหลือเจ้า”

“เหตุใดเจ้าจึงเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้?” รับกุญแจมาฉีหลินก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม

“มิใช่เพราะว่าอาศัยอยู่ที่ตำหนักอ๋อง ในวันปกติแล้ว ใครยังกลับมาพักผ่อนที่นี่?” ข้าเพียงแค่คิดอยากจะช่วยเจ้าและพี่สาวของเจ้าได้ครอบครองสำนักเยียนหยู่เก๋อ และจะร่วมมือกับพวกเจ้า นี่คือธุรกิจ ส่งท้ายด้วยการตบไหล่ของเขาก่อนจะเดินออกไป