บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 55

ตอนที่ 55 ความปรารถนาภายในใจ

“ข้าขอถามเจ้าหน่อย เจ้าตั้งใจที่จะร่วมมือกับสำนักเยียนหยู่เก๋อจริง ๆหรือ?”

ซ่านจินจื๋อถอนสายตากลับมาโดยไม่ทิ้งร่องรอย

เมื่อกี้นี้ เป็นครั้งแรกที่ความรู้สึกเขาถูกดึงดูดโดยผู้หญิงคนอื่นนอกจากซูพ่านเอ๋อ

“ใช่แล้ว และข้าก็ไม่คิดจะใช้เงินของท่านอ๋องด้วย เพียงแค่การค้าจากสำนักเยียนหยู่เก๋อข้าก็พอใจแล้ว” กู้อ้าวเวยยกขาลงจากเตียงช้อนตามองซ่านจินจื๋อตรงหน้า

“สำนักเยียนหยู่เก๋อส่งข่าวมาหาข้า ถ้าหากเจ้าอยากให้สำนักเยียนหยู่เก๋อเชื่อใจ ข้าช่วยเจ้าได้” ซ่านจินจื๋อนั่งเก้าอี้ข้างๆและมองนางตาไม่กระพริบ

“แล้วข้าต้องจ่ายเท่าไร?” กู้อ้าวเวย ลุกขึ้นยืน นางหยิบของที่แตกมาไว้รวมกันวางไว้ที่เดิมที่คนจะไม่เห็นและรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“เป็นความลับ” ซ่านจินจื๋อพยักหน้า

“ถ้าอย่างั้น ราตรีสวัสดิ์ท่านอ๋อง” กู้อ้าวเวยเปิดประตูออก

ซ่านจินจื๋อลุกขึ้นเขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นของความขมฝาดของความลำบากที่อยู่ในห้องนี้หลงเหลืออยู่ในโพรงจมูก ฉับพลันก็นึกขึ้นได้ว่านางนั้นได้ให้สมุนไพรให้กับองค์ชายสามกับเซียวไห่เขารู้สึกแปลกใจแต่ก็แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องและเดินออกไป

วันรุ่งขึ้น ชิงต้ายผู้ติดตามของกู้อ้าวเวยหยิบกระดาษส่งยื่นให้เขาที่ห้องหนังสือ

กลุ่มสมุนไพรและกลิ่นของหมึกในห้องหนังสือนั้นช่างขัดแย้งกัน แต่เขียนไว้ว่า หญ้าเลือดมังกรและถุงน้ำดีหงส์นั้นมีสรรพคุณที่ตรงข้ามกัน เมื่อถึงฤดูคิมหันต์ต้องออกไปหญ้าไป่หยาด้วยตนเอง

“ทำไมนางไม่มาด้วยตนเอง?” ซ่านจินจื๋อลุกขึ้นยืนและนำกระดาษในมือมาโยนทิ้งไว้บนโต๊ะ

“เรียนท่านอ๋อง พระชายาทรงประชวร ทรงกลัวว่าจะนำไข้มาติดท่านหรือแม่นางซูพ่านเอ๋อ” ชิงต้ายตอบกลับไป แท้จริงแล้วนางนั้นต้องการถ่วงเวลาในการศึกษาและปรุงยาถอนพิษนางไม่ต้องการให้เกิดเหตุการณ์ซ้ำแบบเมื่อคืนอีก

กู้อ้าวเวยไม่อยากเสียหน้าต่อหน้าซ่านจินจื๋อ

ซ่านจินจื๋อก็พอจะเดาได้พลางบอกเล่าชิงต้ายว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ให้นางพักผ่อนไป ทว่าเรื่องนี้ข้าจะไปกับนางด้วย”

“เจ้าค่ะ ท่านอ๋อง” ชิงต้ายออกไปโดยไวพลางถอนหายใจออกมาเบาๆ

ดูแล้วท่านอ๋องยังคงไม่วางใจพระชายา

ในเวลาเดียวกัน ซ่านเซียนหยวนนั้นตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่นัดพบเจอกับองค์ชายสามซ่านเชิ้งหานหลักจากนั้นก็เจอกับซ่านจินจื๋อน้อยครั้งได้ วันนี้เป็นวันที่เขากลับมายังตำหนัก เขานั้นมาถึงนอกวิหารเฟิ่งหมิงนานแล้วแต่กลับถูกหยินเชี่ยวขวางไว้ “พระชายายังทรงบรรทมอยู่ องค์ชายสี่ทรงมีเรื่องอะไร?”

“ไม่มีอะไร รอข้ากลับมาค่อยมาถามนาง” ซ่านเซียนหยวนมองดูเวลาและจากไปโดยไว

เมื่อมาถึงประตู ซ่านจินจื๋อก็ยืนอยู่ที่ข้างประตูแล้ว พร้อมกับเตรียมรถม้าและส่งของให้กับเสี่ยนเฟยพร้อมกำชับสั่งงาน “พระสนมเสี่ยนเฟย รอเจ้านานเสียทีเดียว เจ้าโตขึ้นมากเลยทีเดียว ก็อย่าได้ไปทำให้นางโมโหละ”

“รับทราบเจ้าค่ะ เสด็จอา” ซ่านเซียนหยวนหัวเราะพลางพยักหน้าไปด้วยและขึ้นรถม้าไปและขี่เข้าตำหนักอย่างช้า ๆ

เฉิงซานหล่นลงมาอยู่ข้าง ๆซ่านจินจื๋ออย่างไม่รู้สึกตัวพลางถามว่า “ท่านอ๋อง ถ้าหากองค์ชายสี่ต้องการตำแหน่งฮ่องเต้....”

ใจของซ่านเซียนหยวนเต้นรัว ตอนนี้ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้ว

เขานั้นอยากที่หากู้อ้าวเวยโดยไวถามนางว่านางคิดอย่างไรกับเสด็จอา ดูเหมือนตอนนี้ไม่จำเป็นอีกต้องไป

“หยวนเอ๋อดูความจริงให้ชัด แม่แค่หวังว่าเจ้าจะปลอดภัย” ทันใดนั้น หางตาของเสี่ยนปลอบประโลมเขา

“ลูกจะไม่ทำให้ท่านแม่ต้องกังวล” ซ่านเซียนหยวนคำนับและออกไปจากตำหนัก

เมื่อกลับมาถึงตำหนักอ๋อง ซ่านเซียนหยวนกระวนกระวายใจจึงเดินไปยังสวนด้านหลังแต่กลับเจอคนที่ไม่ควรจะเจอ

“ถวายบังคมองค์ชายสี่” ซูพ่านเอ๋อขึ้นยืนโค้งตัวทำความเคารพและยิ้มอย่างสวยงาม

“แม่นางซูมาที่นี่มีเรื่องอันใดหรือ?” ซ่านเซียนหยวนคิดไปถึงที่ซูพ่านเอ๋อได้ส่งคนมาติดตามตัวเองก็รู้สึกไม่พอใจและหมดความอดทนจึงแสดงออกมา

“ไม่มีอันใดเจ้าค่ะ เพียงแค่พี่อ้าวเวยนั้นขังตัวเองไม่ยอมพบเจอใคร ข้าอยู่คนเดียวในตำหนักอ๋องนี้ก็รู้สึกเหงา ก็เลยมาหาหวังว่าจะพูดคุยกับองค์ชายสี่” ซูพ่านเอ๋อรีบเทเติมน้ำชาให้แก่เขาพลางขมวดคิ้ว “ไม่กี่วันมานี้มักจะเห็นองค์ชายสี่กับพี่อ้าวเวยสนิทสนมกัน”

“นิสัยของพระชายากับข้านั้นเข้ากันได้ดี” ซ่านเซียนหยวนตอบแบบขอไปที

“องค์ชายสี่ท่านยังคงไม่ทราบ พี่อ้าวเวยปกติแล้วเป็นคนหยิ่งยโสใช้อำนาจบาตรใหญ่ ตอนอยู่ต่อหน้าท่านก็แสดงท่าทางน่ารักเฉลียวฉลาดออกมา ไม่ใช่ว่ามีเจตนาจะหาผลประโยชน์...” ซูพ่านเอ๋อยังไม่ทันพูดจบ ซ่านเซียนหยวนก็ลุกพรวดทำให้นางตกใจจนถอยหลัง

ไม่ทันคิดว่าจะสะดุดม้านั่งหินด้านหลังจนล้มลงกับพื้น ซ่านเซียนหยวนมองไปที่นางอย่างโหดเหี้ยม “ก็ยังดีกว่าเจ้าที่ส่งคนมาสอดแนมข้า! ซูพ่านเอ๋อ ตกลงแล้วเจ้ามีเจตนาจะทำอะไรกันแน่!”