บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 569

กู้อ้าวเวยฟังแล้วก็แปลกๆ

ภาระอะไรกัน?

สีหน้าหยุนหว่านเปลี่ยนไป จื่อก็เข้ามาลากนางออกมา “เจ้าก็พูดง่าย ถ้าข้าไม่ทำเช่นนี้ ตอนที่เจ้าใส่ร้ายตระกูลหยุนนั้น พวกเราก็คงจะตายกันไปหมดแล้ว เพียงคุณหนูรับมือต่อได้ พวกเราก็มีโอกาส”

พอพูดถึงเรื่องเก่า ซ่านจินจื๋อก็ต้องยอมรับว่าตนเองถูกหลอกใช้ หยุนหว่านมองเขา “เจ้าไม่รู้รายละเอียดข้างใน แล้วจะพูดออกมาได้อย่างไร?”

“ของที่เจ้าส่งมา ข้าตรวจสอบหมดแล้ว” ซ่านจินจื๋อหน้านิ่ง “ยาอมตะนั่น ก็แค่ความหวังที่ตระกูลหยุนและตระกูลต้วนเหลือไว้ลูกหลาน ตอนนี้เจ้าเรียกข้ากับเวยเอ๋อมา ปากบอกว่าจงรักภักดี หรือว่าไม่ใช่จะให้พวกเราไปรับภาระต่อจากเจ้าหรอกหรือ รับช่วงตำบลเหยสุ่ยต่อ”

หยุนหว่านสีหน้าไม่ค่อยดี

กู้อ้าวเวยก็ยังคิดไม่ตก ซ่านจินจื๋อก็จับมือของนางแล้ว แล้วเอานางมากอด พูดว่า “เวยเอ๋อ เจ้ารู้ไหมว่าทำไมคนตระกูลหยุนตายไปแล้วไม่ได้เข้าฝังในสุสานหลวง?”

คำพูดง่ายๆ คำเดียว นางก็ถึงบางอ้อทันที

นางมองหยุนหว่านอย่างไม่มั่นใจ “ไม่ใช่นางปีศาจเสียหน่อย เพราะว่าคนพวกนั้นรับดูแลตำบลเหยสุ่ย ไม่ว่าฮ่องเต้คนต่อไปจะเป็นลูกหลานตนเองหรือไม่ ก็ต้องจงรักภักดี”

ดังนั้นคนตระกูลหยุนไม่เคยตายตก เพราะมีค่าในการปกป้องราชบัลลังก์แคว้นชางหลาน

ก็เลยต้องมาอยู่พื้นที่อันเน่าเฟะแบบนี้เพื่อชุบเลี้ยงทหารเดนตายเพื่อราชสำนัก

ดังนั้นก็เลย...........

“ดังนั้น คนตระกูลหยุนด้านนอก ก็เป็นตัวประกันของฮ่องเต้ ตระกูลหยุนที่อยู่ด้านนอก ผู้หญิงที่ตายก็ต้องเปลี่ยนชื่อแซ่ทั้งหมด เพื่อตั้งกองทัพให้ฮ่องเต้ ” กู้อ้าวเวยหน้าเจื่อน “ดังนั้น พี่น้องตระกูลจูก็จะรู้ที่อยู่ที่นี่ และคนอื่นก็จะไม่รู้ที่แห่งนี้”

“ใช่ เพราะว่าตระกูลจูเหมือนกับตระกูลหยุนเรา แต่น่าขำที่พวกเขาไม่ได้รับช่วงต่อหน้าที่ที่น่าขยะแขยงแบบนี้ แล้วยังจะหน้าด้านจะมาเอาสูตรยาจาดเจ้าอีก” เฒ่าแก่เนี๊ยะหัวเราะออกมา แล้วก็หยิบบุหรี่ตนเองขึ้นมา “พวกเรามักจะได้รับนักโทษประหารหรือพวกคนชั่วๆในยุทธภพ ยาพิษของพวกเราสามารถควบคุมพวกเขาได้”

“ในโลกนี้ ไม่มีตระกูลใหญ่ๆที่ไหนเขาทำกัน”

ตอนนี้หยุนหว่านมายืนตรงหน้ากู้อ้าวเวย

กู้อ้าวเวยหุบคอหลบเข้าตัว แล้วก็รู้สึกว่าหลังเย็นๆ เหมือนจะคิดอะไรออก แล้วก็ถามออกไป “ตอนนั้น ท่านพ่อก็ตรวจสอบอะไรพวกนี้ได้ ก็เลยเข้าใกล้ท่าน จากนั้นต้วนโฉงก็เลยไม่ใช่ในความจงรักของท่าน ทั้งสองตระกูลก็เลยต้องจบข้อแลกเปลี่ยนกันที่นี่”

สีหน้าของหยุนหว่านและซ่านจินจื๋อเปลี่ยนไป

นางน่าจะเดาถูกต้อง

นางไม่รู้ความแค้นของหยุนหว่านและฉูหลี่มาก่อน แต่ทั้งสองมักจะพูดตอนที่นางไม่อยู่ วันนี้กลับมากันตรงๆ ก็เลยเดาออกบ้าง

แต่ซ่านจินจื๋อไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้ กู้อ้าวเวยออกมาจากอ้อมกอดเขา “ถ้าเป็นเช่นนี้ ข้าก็จะยอมรับงานนี้ไว้ ข้าช่วยคนตั้งมากมาย ตอนนี้ก็แค่มาอยู่เป็นเพื่อนพวกคนชั่วๆ ต่อให้ยมบาลจะคิดบัญชีกับข้า ก็ต้องเอาชีวิตมาแลก”

หยุนหว่านอึ้ง โดยไม่คิดว่าคำพูดพวกนี้จะหลุดออกมาจากปากของกู้อ้าวเวย

เพราะในความจำของนาง ลูกสาวคนนี้เป็นดี

แต่ตอนนี้ สายตาของกู้อ้าวเวยไม่ได้จะหลอกลวงคน แต่เป็นคนแข็งแกร่งขึ้นเยอะ