บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 58

ตอนที่ 58 การโจมตีของเทียนเหยียน

หลังมือถูกพันไปด้วยผ้าลินินกลิ่นแรงของยาทำให้นางขมวดคิ้ว

เมี่ยวหารนำขวดยาเก็บเข้าใส่กล่องยา เห็นว่าซูพ่านเอ๋อจ้องแผลอย่างเหม่อลอยก็เอ่ยเตือนเสียงเบา “แผลห้ามโดนน้ำ แล้วก็อาจจะทิ้งรอยแผลเป็นไว้ด้วยนะเจ้าคะ”

“ไม่เป็นไร ขอแค่ให้เจ้าตัวเกะกะองค์ชายสี่ออกไปได้และไม่มีใครช่วยกู้อ้าวเวยพูดอีกก็พอ” ซูพ่านเอ๋อดึงกระบอกแขนเสื้ออย่างหงุดหงิด

ในเวลาไม่กี่วันนี้ กู้อ้าวเวยกับซ่านเซียนหยวนก็สร้างปัญหาร่วมกัน ซ่านจินจื๋อก็ปฏิบัติต่อเขาอย่างเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ นางก็อยากที่จะกำจัดองค์ชายสี่โดยไว

ใครที่คอยช่วยกู้อ้าวเวยจะต้องตายทั้งหมด

“จิ่นชิ่ว ตอนที่อยู่ที่ลานล่าสัตว์ เจ้าเห็นกระเป๋าที่เอวของก็อ้าวเวยหรือไม่? แล้วให้ยาถอนพิษกว่างเสียนไปหรือยัง?” ซูพ่านเอ๋อมองไปทางจิ่นชิ่วทันทีทันใด

จิ่นชิ่วพยักหน้า วันนั้นที่ลานล่าสัตว์ ซูพ่านเอ๋อก็หาคนไปทำร้ายกระเป๋าของกู้อ้าวเวย จากนั้นก็ยังสั่งให้จิ่นชิ่วออกจากเกาไถไปนำยาถอนพิษข้างในกระเป๋าฝากเมียวหารไปส่งให้ถึงมือของกว่างเสียน

ถ้าหากสามารถถอนพิษให้กว่างเสียนได้ในอนาคตนางก็อาจใช้หู้ปู้เซ่อหลาง（นายสนองกระทรวงครัวเรือน）ในการได้ผลประโยชน์

ยิ่งไปกว่านั้น กู้อ้าวเวยยังสาบานอีด้วยว่าไม่มีใครสามารถถอนพิษได้ ถ้าหากว่ากว่างเสียนอาการดีขึ้น กู้อ้าวเวยก็จะกลายเป็นคนหลอกลวง!

“จิ่นชิ่วติดต่อคนของโหวเซ่อบอกไปว่าซ่านเซียนหยวนมีใจฝักใฝ่ไปทางกู้อ้าวเวย ถ้าหากกำจัดเขาไม่ได้ พวกคนของโหวเซ่อก็จะไม่มีโอกาสได้กระทำการใด ๆต่อกู้อ้าวเวยอีกต่อไป” ซูพ่านเอ๋อยืนขึ้นและหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย

จิ่นชิ่วยิ้มและพยักหน้ารับไปเตรียมตัวโดยไว เหลือเพียงเมี่ยวหารที่รีบไปจับข้อมือของซูพ่านเอ๋อเอาไว้พลางพูดอย่างจริงจังว่า “เขาเป็นถึงองค์ชาย น่าจะเพียงแค่ใกล้ชิดพระชายานิดหน่อยก็เท่านั้น”

“นั่นก็เป็นเหตุผลพอที่จะทาให้เขาต้องตาย ยังไงก็ต้องการเพียงแค่ท่านพี่จื๋อ” แววตาของซูพ่านเอ๋อทอประกายความบ้าคลั่งออกมาอีกครั้ง นางสะบัดมือเมี่ยวหารออกและเดินมองออกไปด้านนอก

...........

ดวงอาทิตย์ทอแสง ภายในตำหนักอ๋องก็เงียบสงบเช่นกัน

หนังสือแพทย์กว่าครึ่งเล่มถูกอ่านไปแล้วเรียบร้อย ทักษะการแพทย์ของกู้อ้าวเวยก็เพิ่มพูนขึ้นทุกวัน วันนี้อากาศแจ่มใสแล้วเครื่องปรุงยาที่ต้องใช้ก็เหลือไม่มากแล้วจึงสั่งให้คนไปเตรียมรถม้าไปยังจี่ซื่อถาง

ซ่านเซียนหยวนผู้ที่แสนจะว่างงานเหลือเกินก็ติดตามนางทุกวันเจ้าพุทราก็เป็นเขาที่ดูแล

“ได้ยินจากหยินเชี่ยว เจ้าให้ยาแก่ลูกชายของหู้ปู้เซ่อหลางมันคือยาถอนพิษหรือ?” ขณะที่อยู่บนรถม้าซ่านเซียนหยวนก็ถามออกมา

“ไม่ใช่ ประมาณเวลาแล้วก็อีกไม่นาน รอสักวันที่เขาจะมาด้วยตนเองและมาคุกเข่าร้องขอความเมตตา ให้ยาถอนพิษไปตอนนั้นก็ยังไม่สาย” กู้อ้าวเวยหาวออกมาอย่างขี้เกียจ

ซ่านเซียนหยวนปิดปากเงียบ ไม่แปลกใจเลยที่ฉีหลินไม่กล้าแต่งกับกู้อ้าวเวย ถ้าเป็นเขาเขาก็ไม่กล้า

“ปังงงงง”

มีบางอย่างมากระแทกรถม้า ซ่านเซียนหยวนที่มีฝีมือคล่องแคล่วแข็งแรงกดตัวกู้อ้าวเวยลงไป อีกมีหนึ่งก็เปิดม่านรถม้าออกดูเห็นเพียงแสงสีเงินผ่านตาไปมีอาวุธไม่น้อยแทงทะลุเข้ามาในรถม้า