บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 63

บทที่ 63 เจ้าคิดถูกแล้ว

“ถ้าเป็นเช่นนี้แล้วหรือว่ามีคนแอบทุจริตลักของหลวง! แต่หน้าที่และคนที่นั้นเยอะมาก หัวหน้าหรือแม่ทัพก็กำหนดไว้แล้ว”ชายผู้หนึ่งลุกขึ้นพูดอย่างเกรี้ยวกราดว่า: “พระชายาพูดกระไรต้องมีหลักฐานด้วยนะครับ”

“แน่นอนว่าต้องมีหลักฐานแน่นอน”กู้อ้าวเวยยิ้มและชี้ไปทางแผนที่พูดว่า: “ข้าอยากถามทุกท่านว่า ทหารเรือฝึกซ้อมอยู่ตรงพื้นที่ๆเปียกชื้น น่าจะมีของเสบียงมากมาย รวมไปถึงยารักษา?นอกจากนี้ ท่ามกลางป่าเขาดงดิบเปียกชื้นนี้ เรื่องของยารักษาโรคก็ต้องเสียเงินเป็นกอบเป็นกำ?”

“ยามันทำไม?”ชายคนเดิมถามขึ้นอย่างไม่เชื่อ

กู้อ้าวเวยยิ้มและพูดต่อว่า: “เจ้ารู้หรือไม่ว่ายาสมุนไพรต้องตากแห้งแล้วถึงนำมาใช้ได้และที่นี้ก็ไม่มีที่ตากแห้ง ยารักษาต้องส่งมาตลอดไม่ให้ขาด และขอถามหน่อยใครจะรู้ว่าที่นั้นมีแพทย์ทหารกี่คน?”

คำถามนี้ทำเอาทุกคนเงียบกันหมด

เซียวไห่หยิบสมุดจากกระเป๋าออกมา เปิดอ่านดู ทันใดนั้นก็ขมวดคิ้วและพูดว่า: “สี่สิบกว่าคน”

“เยอะขนาดนี้เลย!”ทุกคนต่างตกใจกันหมด และมองไปทางซ่านจินจื๋อ

เซียวไห่ตกใจมาก และกู้อ้าวเวยกลับทำท่าเหมือนเคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้มาหมดแล้ว ภายในบริษัทมักมีข้อผิดพลาดเช่นนี้เสมอ นางมองไปทางซ่านจินจื๋อพูดต่อว่า: “ที่นั้นตั้งอยู่ในป่าโดดเดี่ยว ทหารเรือทำสงครามไม่ต้องใช้ม้า ถ้าเดินทางโดยการปีนเขาผ่านน้ำไปทางเทียนเหยียนแจ้งเรื่อง จะใช้เวลานานเท่าไหร่กัน คนที่สำเร็จมีกี่คนกัน?”

“กองทัพทหารเรื่อโล่เสียไม่อนุญาตให้กลับบ้าน”เซียวไห่พูดต่อ

กู้อ้าวเวยพูดเรื่องนี้อย่างง่ายดายว่า: “เช่นนั้นทำไมตอนนั้นแม่ทัพพวกเขาถูกฆ่าตาย ทำไมถึงไม่ไปแจ้ง? พอแม่ทัพตายไปสามคนถึงค่อยมาแจ้ง พวกเจ้าดูแค่สภาพแวดล้อมที่พวกเขาอยู่ แต่รอพวกเจ้าไปถึงพวกคนที่ก่อเรื่องก็โดนกักขังพอดี”

“เจ้าพูดกระไรกัน! ค่ายทหารของพวกเราไม่เคยเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น!”ชายผู้นั้นตะโกนขึ้นมาอีกครั้งด้วยความโมโห

กู้อ้าวเวยไม่สนใจ กอดขนมไว้นอนลงไปตรงมุม จากนั้นก็พลิกตัวหันหลังทำเป็นไม่ได้ยิน

ซ่านจินจื๋อกับเซียวไห่มองตากัน พวกเขาไม่ได้นึกถึงตรงนี้เลย

ทหารหลายนายต่างนอนไม่หลับ รอเช้าวันที่สอง เกือบทุกคนต่างไม่เชื่อในคำพูดของกู้อ้าวเวย เพราะยังไงพวกเขาก็เป็นทหาร ยังไงก็ไม่มีทางฆ่าแม่ทัพตัวเองแน่นอน นี่มันคือการก่อกบฏแล้ว!

กู้อ้าวเวยยังอยากขี่ม้าคนเดียวแต่กลับถูกซ่านจินจื๋ออุ้มขึ้นม้าและอยู่ในอ้อมกอดของเขา ซ่านจินจื๋อเหมือนตั้งใจขี่ม้าช้าๆ กู้อ้าวเวยมองบนและพูดว่า: “ท่านอ๋องขี่ม้าด้วยความเร็วเท่านี้ ให้ข้าไปขี่ม้าข้าเองยังจะดีกว่า”

“เจ้าคิดว่าทหารโล่เสียจะมีปัญหาจริงเหรอ?”ซ่านจินจื๋อถามขึ้น

“แน่นอน ไม่เช่นนั้นจะอธิบายว่าพวกเขาฆ่าแพทย์ทหารได้ยังไง? และแผนที่ยังแสดงว่าพื้นที่นั้นมีแต่น้ำ แม่ทัพที่ตายไปทั้งสองคนก็กินนอนในเรือตลอด ถ้าว่ายน้ำไม่เป็น จะหลบจากทหารหลายด่านได้อย่างไร มีแต่การจัดฉากวางแผนจากในไปนอก”กู้อ้าวเวยห่าวขึ้นมา เอียงหัวไปเพื่อไม่บังทางซ่านจินจื๋อ

“คิดได้ยังไงกัน?”ซ่านจินจื๋อถามต่อแต่กลับแอบเร่งความเร็วขึ้นอีก

“เพราะฝ่าบาทสั่งเจ้ามาตรวจสอบดูเอง”กู้อ้าวเวยมองไปที่เขาพูดว่า: “ฝ่าบาทน่าจะเป็นคนที่รู้ดีกว่าใครมากกว่า เขาต้องสั่งคนแอบสืบมาแล้วแน่นอน ไม่เช่นนั้นคงไม่ต้องเชิญท่านมาหรอก”

ซ่านจินจื๋อยิ้มมุมปากอย่างพอใจ

ฝ่าบาททรงทราบปัญหาของกองทัพเรือโล่เสีย และกองทัพนี้ก็อยู่มานาน อำนาจการจัดการในนั้นวุ่นวาย มาวันนี้ด้านในก็เริ่มทะเลาะกันเอง ต้องส่งคนรีบมาจัดการด่วน