บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 256

บทที่ 256 ใครคือลัทธิชั่วร้ายกันแน่

“เจ้าคิดว่าข้าจะกลัวรึ”

ประมุขชุดคลุมโลหิตพยายามสงบใจลงและทำเสียงขึ้นจมูก

ทว่าเขาเพิ่งพูดอย่างหัวดื้อ ก็มีสีหน้าตกใจลนลานขึ้นมา

เพราะเขาเห็นว่ามีประตูมิติปรากฏตรงหน้าตน อีกด้านของประตูมุ่งไปสู่ป่าเขา

แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด สิ่งที่สำคัญที่สุดคือกลางป่าเขานั้นยังเห็นวานรสีแดงหลายตัว

วานรพวกนี้สูงจั้งกว่า แผ่กลิ่นอายร้อนระอุทั้งตัว แขนขาทั้งห้าหนามาก

ผู้อริยะเสวี่ยซารู้จักสัตว์อสูรพวกนี้ พวกมันเป็นเพียงสัตว์อสูรขั้นหนึ่งธรรมดา เทียบเท่ากับผู้ฝึกบำเพ็ญระดับหลอมปราณ

หากยังมีระดับพลัง ผู้อริยะเสวี่ยซาจะไม่สนใจวานรอสูรดั่งมดปลวกนี่เลย แค่ชี้นิ้วก็สังหารพวกมันได้ทั้งหมด

แต่ตอนนี้ผู้อริยะเสวี่ยซาถูกผนึกระดับพลังผู้อริยะอย่างสมบูรณ์ กระทั่งยังโดนสายฟ้าพันธนาการร่าง ขยับตัวได้ยาก จึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของวานรพวกนี้

หากเพียงเท่านั้นผู้อริยะเสวี่ยซาคงไม่ตื่นตระหนก เพราะเขาก็มีกายเนื้อระดับผู้อริยะ แม้จะถูกผนึกระดับพลังทั้งหมด วานรพวกนี้ก็สังหารเขาได้ยาก

แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดสัตว์ร้ายพวกนี้ไม่ชอบฆ่าคน ในทางตรงข้าม พวกมัน…ชอบคนมาก

วานรอสูรชนิดนี้เรียกว่า ‘วานรคู่อัคคีชาด’ มีความราคะมาแต่กำเนิด จะชอบรุกรานเผ่ามนุษย์ที่อยู่นอกป่า และที่ไร้เหตุผลไปกว่านั้นคือวานรคู่อัคคีชาดจะรุกรานเผ่ามนุษย์โดยไม่แบ่งชายหรือหญิง

แก่นอสูรในตัววานรชนิดนี้เป็นวัตถุดิบระดับสูงสุดในการหลอมโอสถประเภทของอารมณ์ นักหลอมโอสถส่วนมากจะล่าสัตว์อสูรชนิดนี้เป็นบางครั้ง กระทั่งบางสำนักยังเลี้ยงเอาไว้บ้าง

“จะ…จางหลงหยวน นี่เจ้าคิดจะทำอะไร”

เสียงของประมุขเสวี่ยซาสั่นไหวเบาๆ

ทั้งสองคนเป็นจิ้งจอกพันปี ไม่มีใครไร้เดียงสาไม่รู้อะไรทั้งนั้น

เมื่อเห็นวานรคู่อัคคีชาดปรากฏตรงหน้า ประมุขเสวี่ยซาก็ตื่นตระหนกแล้ว

หนึ่งตัว สองตัว สามตัว สี่ตัว ห้าตัว…

มองไปแวบแรก มีวานรตัวผู้อย่างน้อยสิบกว่าตัว อีกทั้งยังมีขนสีแดงทั้งตัว เห็นได้ชัดว่ากำลังอยู่ในช่วงแสดงกำหนัด

จางหลงหยวนเจ้าคนใจดำให้ข้ามาดูวานรคู่อัคคีชาดพวกนี้ คงไม่ได้เตรียมจะเลี้ยงสมองลิงข้าหรอก!

นะ…นะ…นี่คือสิ่งที่ฝ่ายทางการมีชื่อเสียงอย่างพวกเจ้าทำกันจริงๆ หรือ

ไม่อยากเชื่อว่าจะคิดวิธีชั่วร้ายเช่นนี้ได้ นี่ใครเป็นลัทธิชั่วร้ายกันแน่!

สายฟ้าประกายเซียนบนผิวกายเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์กระเพื่อมเบาๆ เสียงยังคงเฉยชา

เขาเอ่ยเนิบนาบว่า “สหายเสวี่ยซาไม่ต้องตกใจไป วานรคู่อัคคีชาดพวกนี้เป็นเพียงสัตว์อสูรขั้นหนึ่ง ทำร้ายเจ้าไม่ได้ ในเมื่อสหายยึดมั่นไม่ยอมเผยอะไรเลย ข้าก็จะไม่บังคับ แต่จะให้เจ้าอยู่กับวานรคู่ที่ศิษย์พี่บัวมรกตเลี้ยงเอาไว้

วานรคู่อัคคีชาดพวกนี้เป็นมิตรอย่างกับไฟ สหายเสวี่ยซาก็น่าจะชอบมากน่าดู”

เมื่อเอ่ยจบ ประตูมิตินั้นก็ส่งเสียงดังฟิ้ว ก่อนผู้อริยะเสวี่ยซาจะพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

โครม~

ประมุขเสวี่ยซาที่ถูกมัดสองแขนสองขาถูกผนึกระดับพลังทั้งหมดตกลงมากลางฝูงวานร

อู้

อู้ๆๆ!

อ้าๆๆๆๆ!

ทุกสายตามองมาทางประมุขเสวี่ยซา ไม่นานก็กลายเป็นเร่าร้อนอย่างยิ่ง

วานรคู่อัคคีชาดสูงใหญ่หลายตัวทุบอกที่มีแต่ขนของตัวเองอย่างบ้าคลั่ง

มนุษย์ มนุษย์ตัวนุ่มนิ่ม ชอบมาก!

ประมุขเสวี่ยซาสิ้นหวังแล้ว เขาเห็นว่าบนฟ้ายังมีผลึกก้อนหนึ่งลอยอยู่ นั่นคือผลึกบันทึกภาพ เป็นสิ่งที่เอามาซ้ำเติมกันได้

แผ่นดินสั่นสะเทือน ประมุขเสวี่ยซาตัวสั่น

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์รุ่นนี้ไม่ใช่คน แต่เป็นมารร้าย มารร้าย!

ไม่อยากเชื่อว่าจะคิดวิธีการลงโทษที่ชั่วร้ายเช่นนี้ได้ ทำให้คนหนาวสั่น!

ตัวใหญ่ขนาดนี้ใครจะรับไหว ก็ได้ เขาอาจจะรับไหว

ถึงอย่างไรประมุขเสวี่ยซาก็มีกายเนื้อของผู้อริยะ แต่…แต่รับไหวนี่ไม่ใช่เรื่องดีอะไรเลยจริงๆ!

มารร้าย มารร้าย มารร้าย!