บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 330

บทที่ 330 อาจารย์เขาโหดเพียงใด เจ้าไม่รู้หรอก

หุบเหวสิ้นหวัง เขตที่อยู่อาศัยของเผ่าคุนทะเลอุดร

ที่นี่มีแต่หุบเหวยักษ์ลึกไม่เห็นก้นทุกแห่ง ไม่เห็นแสงตะวันตลอดทั้งปี

เผ่าคุนสุญตาอาศัยอยู่ที่นี่ อีกทั้งยังปกครองเขตแดนในระยะหลายสิบล้านลี้อย่างมั่นคง

ในทะเลอุดร เผ่าคุนสุญตามีฐานะรองจากเกาะมังกรดำเท่านั้น เทียบเท่ากับขุมอำนาจระดับแดนศักดิ์สิทธิ์ของดินแดนบูรพา อีกทั้งยังเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่สุดยอด

“ท่านพ่อ ข้าอับอายเหลือเกิน! เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้ ให้ข้าตายให้มันจบๆ ไปเถอะ! วิชาคุนเผิง วิชาคุนเผิง! มันอยู่ตรงหน้าลูกแล้วแท้ๆ แต่ว่าข้า…แต่ว่าข้าช้าไป ท่วงทำนองเทพของผาหยกมรดกวิชาเหือดแห้งไปแล้ว ตระหนักอะไรไม่ได้เลย ยากเกินไป มันยากเกินไป!”

มีร่างหนึ่งลอยอยู่ในอ่างปลาสีมรกตสูงสามจั้ง

มันมีขนาดราวๆ ผู้ใหญ่ มีเกล็ดสีดำเมี่ยมทั้งตัวเหมือนกับปลาใหญ่ แต่ศีรษะกลับไม่ใช่ปลา แต่คล้ายกับอินทรีใหญ่อย่างยิ่ง

ตอนนี้ในดวงตามันมีหยดน้ำตา เหมือนจะผสมกับของเหลววิญญาณในอ่างปลาเป็นหนึ่งเดียว

บุรุษวัยกลางคนชุดคลุมดำสูงใหญ่คนหนึ่งยืนอยู่หน้าอินทรีปลาตัวนี้ ทั่วร่างเขาเปล่งแสงหม่นจางๆ

เขายืนอยู่ตรงนั้นตามใจ เหมือนกับหลอมรวมกับมวลอากาศรอบตัวอย่างสมบูรณ์ หมื่นฤทธิ์ไม่ปนเปื้อนกาย อยู่ในจุดที่ไร้พ่ายมาโดยกำเนิด

คนนี้ ก็คือเจ้าเผ่าของเผ่าคุนสุญตารุ่นปัจจุบัน…คุนซวี

ในเจ้าเผ่ารุ่นก่อนของเผ่าคุนสุญตา คุนซวีคือหนึ่งในผู้ที่มีพรสวรรค์สูงสุด

หากไม่เช่นนั้น เขาคงไม่มีทางพิสูจน์มรรคเป็นผู้อริยะได้ก่อนอายุสองพันปี อีกทั้งยังเป็นผู้แข็งแกร่งในผู้อริยะ

ไม่เช่นนั้นคงไม่มีทางกำราบโอรสสวรรค์เผ่าคุนมากมาย มานั่งตำแหน่งเจ้าเผ่าได้อย่างมั่นคง ต้องรู้ว่าคุนยักษ์พวกนั้นไม่ได้จะปกครองกันได้ง่ายๆ

ราชาเทพคุนมองร่างในอ่างปลา นั่นคือบุตรชายคนเดียวของเขา และเป็นโอรสสวรรค์ที่แกร่งที่สุดของเผ่าคุนตอนนี้ คุนหมิง

เมื่อหลายเดือนก่อนคุนหมิงพบตำหนักเทพคุนเผิงกับวิชาคุนเผิงในตำนานในเขตทะเลเบิกฟ้า

เดิมทีนี่เป็นเรื่องดี แต่หน้าผาหยกคุนเผิงที่บันทึกวิชาคุนเผิงไว้ ไม่รู้ว่าโดนใครชิงเอาไปก่อน ท่วงทำนองเทพความหมายแห่งมรรคเสียไปเจ็ดแปดส่วน

ท่วงทำนองเทพที่เหลืออยู่เล็กน้อยนั้นไม่มีค่าอะไร ทำให้คนจะกินก็ไร้รสชาติ จะทิ้งก็เสียดาย

หากเป็นคนอื่น ตระหนักไม่ได้ก็ช่าง อย่างมากก็แค่กลับ

ทว่าตนเป็นนายน้อยของเผ่าคุนสุญตา คุนหมิงจึงยึดมั่นใจวิชาคุนเผิงมากจริงๆ

เขานั่งตระหนักอยู่ตรงหน้าผาหยกคุนเผิงนั้นหลายเดือน ฝืนให้ตัวเองตระหนักวิชาคุนเผิงนั้น

สุดท้าย เขาก็ฝืนกระตุ้นวิชาคุนเผิงนั้นหมายจะกลายเป็นเผิง แต่ผลก็เป็นที่ประจักษ์ชัดเจน ธาตุไฟเข้าแทรกกลายเป็นนกปลา

อืม จะเรียกว่าคุนนกก็ได้

……

ถ้าถามว่าการเปลี่ยนร่างของคุนหมิงล้มเหลวทั้งหมดหรือไม่ ก็ไม่ได้ถือว่าล้มเหลวทั้งหมด

ถึงอย่างไรคุนยักษ์กลายเป็นเผิง ก็ค่อยๆ เริ่มเปลี่ยนจากศีรษะจริงๆ ขั้นตอนของคุนหมิงไม่ผิดพลาด

แต่ที่น่าเขินอายคือบทแปลงกายเผิงในวิชาคุนเผิงที่เขาตระหนักขาดหายมากเกินไป ทำให้เขาแปลงได้เพียงศีรษะแล้วก็ไปต่อไม่ได้

และที่น่าเขินกว่านั้นคือเขาแปลงกลับมาเป็นคุนไม่ได้ ได้แต่อยู่ในสภาพครึ่งปลาครึ่งนกอย่างนี้

นี่มันน่าปวดไข่ชะมัด!

แม้คุนหมิงจะใช้วิชาบังตา เปลี่ยนตัวเองกลับมาเป็นร่างมนุษย์ได้ แต่เวลาต่อสู้หรือตอนที่คนอื่นใช้วิชาจำพวกตรวจสอบเจ้า ก็จะเห็นร่างจริงของเจ้า

ถึงตอนนั้นคุนคุนมีศีรษะเป็นนกใหญ่ คงไม่งดงามเอาเสียเลย ข้าคือนายน้อยเผ่าคุนสุญตาผู้ยิ่งใหญ่ คิดว่าไม่มีเกียรติรึ หากแพร่งพรายออกไปจะเป็นคุนต่อไปได้อย่างไร

“ท่านพ่อ ข้าควรทำอย่างไรดี หรือจากนี้ข้าจะต้องอยู่ในสภาพนี้ต่อไป”

เมื่อสัมผัสได้ว่าคุนหมิงในอ่างปลาเหมือนอยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตาแล้ว ราชาเทพคุนก็มุมปากกระตุกขึ้นมา

เขาควักทรัพย์สินในบ้านอย่างเหลววิญญาณของตนมาให้บุตรชายที่รักแช่ ก็เพราะอยากใช้พลังของของเหลววิญญาณทำให้คุนหมิงทะลวงปราการนั้น กลายเป็นเผิงให้สำเร็จ

แต่ผลก็ชัดเจนมาก เขาล้มเหลว

การที่คุนสุญตาจะกลายเป็นเผิงไม่ใช่แค่ต้องมีพลังงานเพียงพอก็ทำได้ ในนั้นยังโยงไปถึงการเปลี่ยนแปลงที่ซับซ้อนและลี้ลับอย่างยิ่ง มีเพียงต้องเข้าใจบทแปลงกายเผิงในวิชาคุนเผิงอย่างถ่องแท้เท่านั้น

แต่ตอนนี้วิชาคุนเผิงหายสาบสูญไป สถานการณ์ของคุนหมิงตอนนี้ไม่สู้ดีเลย

ตอนนี้เอง มวลอากาศเกิดคลื่นขึ้นช้าๆ ก่อนปรากฏร่างคนหลายคนกลางวิหารใหญ่

คนพวกนี้ก็คือผู้อาวุโสเผ่าคุนพวกนั้นที่สะกดรอยตามเสิ่นเทียน ตอนนี้แววตาพวกเขาเต็มไปด้วยความพ่ายแพ้

“เรียนเจ้าเผ่า ตรวจสอบได้แล้วว่าคนที่ตระหนักวิชาคุนเผิงไปก่อนนายน้อยคือเทพเซียนที่ใด”

…..

อ้อ…ราชาเทพคุนหันมามอง ดวงตาลึกล้ำขยับประกาย “เป็นใคร”

ผู้อาวุโสหนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้น “พวกเราเห็นบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์คนใหม่เสิ่นเทียนสำแดงวิชาคุนเผิงเดินทางไปในรอบนอกเขตทะเลเบิกฟ้าขอรับ

น่าเสียดายก็แต่เจ้าเด็กนี่เจ้าเล่ห์จริงๆ ไม่อยากเชื่อว่าจะชำนาญวิชาอำพรางพลังบางอย่าง มุดเข้าไปในก้นทะเลซ่อนตัวอยู่หลายวัน ไม่โผล่หน้าออกมาเลย พวกข้าก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เลยได้แต่กลับมาเรียนเจ้าเผ่าก่อน”

แดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ บุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์รึ

แสงอ่อนบนผิวกายคุนซวีสั่นไหวเล็กน้อย “ศิษย์ของฉู่หรงเหอกับจางหลงหยวนรึ”

ผู้อาวุโสอีกคนพยักหน้า “ขอรับ เป็นศิษย์ของเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์จางหลงหยวน กับอีแค่บุตรศักดิ์สิทธิ์ดินแดนบูรพาตัวเล็กๆ กลับมาถึงทะเลอุดร ทั้งยังกล้าแย่งวิชาคุนเผิงของเผ่าเราอีก ท่านเจ้าเผ่า ถ้าไม่เช่นนั้นเราก็ไปให้สุดเลยเถอะ…”

ผู้อาวุโสคนนั้นพูดพลางทำท่าทางเอามือปาดคอ

ราชาเทพคุนมุมปากกระตุกนิดๆ ใบหน้ามืดลงเล็กน้อย “เจ้าโง่ เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้าหนูนี่มีคนหนุนหลังตั้งมากมายเท่าไร”

ผู้อาวุโสไม่เข้าใจ “ข้างหลังเขาไม่ได้มีแค่จางหลงหยวนกับฉู่หรงเหอรึ! ฉู่หรงเหอพิการไปนานแล้ว จางหลงหยวนก็เป็นเพียงผู้อริยะใหม่ เผ่าเรามีผู้อริยะตั้งเยอะ หรือต้องกลัวแดนศักดิ์สิทธิ์บ้านนอกเล็กจ้อยกัน

เจ้าเผ่า ตอนนั้นท่านเคยสู้กับจางหลงหยวนเจ็ดวันเจ็ดคืนก็ยังตัดสินแพ้ชนะไม่ได้ไม่ใช่รึ ถ้าเอาวิชาคุนเผิงกลับมาได้ ท่านจะมีศักยภาพเพิ่มขึ้นอย่างมาก ถึงตอนนั้นไฉนจะต้อง…”

ผู้อาวุโสยังพูดไม่จบก็โดนเสียงหึขัด “หุบปาก!”

ก่อนจะเห็นราชาเทพคุนเอาสองมือไพล่หลัง ใบหน้ามีความยิ่งใหญ่ถูกต้องชอบธรรม “เผ่าคุนเราเป็นหนึ่งในเผ่าสองเผ่าที่สูงศักดิ์ที่สุดในทะเลอุดร จะไปรังแกคนที่อ่อนแอกว่าได้อย่างไร หากหมิงเอ๋อร์ออกมือเอาชนะเสิ่นเทียนกระทั่งสังหาร นำวิชาคุนเผิงกลับมาได้ นั่นคือเกียรติยศของหมิงเอ๋อร์

แต่หากผู้อาวุโสระดับผู้สูงศักดิ์สวรรค์อย่างพวกเจ้าออกมือ สังหารเจ้าหนูนี่จริงๆ ชิงวิชาคุนเผิงกลับมา เช่นนั้นคงกลายเป็นเรื่องตลกของห้าดินแดน”

ผู้อาวุโสคนนั้นพูดด้วยสีหน้าไม่ยอม “แต่ว่าวิชาคุนเผิงสำคัญมาก ข้าว่าเราใช้อุบายพิเศษเพื่อมันได้”

ราชาเทพคุนทำเสียงหึ “ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความภูมิใจและศักดิ์ศรีของเผ่าคุน ต่อให้เป็นวิชาคุนเผิงก็ตาม”

เมื่อเอ่ยจบ ก็ปรากฏเงามายาคุนยักษ์หมื่นจั้งลอยขึ้นมาข้างหลังเขา

อำนาจคุกคามมหาศาลหมุนม้วนไปในเขตทะเลสิบล้านลี้ ทำให้เผ่าทะเลมากมายสั่นกลัว

คุนซวีเอ่ยอย่างเฉยชา “บอกต่อคำสั่งข้าไป เผ่าคุนเป็นพันธมิตรกับแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์มาหลายรุ่น ข้ากับเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ยังเป็นสหายสนิทกัน บุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์มาเป็นแขกที่ทะเลอุดร ก็ต้องต้อนรับเป็นธรรมดา