บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 338

บทที่ 338 มหาจักรพรรดิเผ่าคุน ฉลาดจริงๆ~

แดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ กลางหอคอยเทพสงคราม

จางหลงหยวนกับชายชราชุดคลุมม่วงเยี่ยฉิงชางนั่งตรงข้ามกัน ตรงกลางสองคนเป็นโต๊ะชาตัวหนึ่ง

ตอนนี้ชายชราชุดคลุมม่วงกำลังชงชา ใบชาสีม่วงส่งกลิ่นหอมซึมซาบไปในใจคนภายใต้การต้มด้วยน้ำแร่วิญญาณเดือด

สายฟ้าประกายเซียนบนผิวกายเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์กระเพื่อมเบาๆ “ใบชาจากต้นชาตระหนักรู้แสนปี มหัศจรรย์ไม่ธรรมดาจริงๆ ชานี้ควรจะมีอยู่แค่บนสวรรค์จริงๆ โลกมนุษย์จะได้ดอมดมสักกี่ครั้งเชียว”

ใบชาตระหนักรู้แสนปีทำให้เจ้าตื่นเต้นเช่นนี้เชียวรึ

ถ้าให้เจ้าเห็นใบชาพวกนั้นที่ศิษย์เจ้ากวาดมา จิตมรรคจะไม่พังทลายเลยรึ

คัมภีร์เสริมวิถีฟ้าของเจ้านี่ฝึกจนเหนือกว่าใครแล้ว กระเพื่อมทุกวัน ไม่มีท่าทีเหมือนจะไม่ยินดียินร้ายเลย

เยี่ยฉิงชางแบะปาก “เจ้าตั้งใจมาหอคอยเพื่อมาเกาะชาข้าดื่มรึ”

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์พูดนิ่งๆ “ศิษย์พี่บัวมรกตพาพวกลูกศิษย์ไปทะเลอุดรแล้ว วันนี้ข้าจะออกเดินทาง จึงมาเอ่ยลาผู้อาวุโสโดยเฉพาะ”

“ไปเถอะๆ ข้าไม่คิดถึงเจ้าหรอก”

เยี่ยฉิงชางจิบชาตระหนักรู้พลางโบกมือไม่หยุดทำปากแจ๊บๆ

เฮ้อ ไม่รู้ว่าเทียนเอ๋อร์จะกลับมาเมื่อไร

หลังได้เห็นใบชาตระหนักรู้สีเงินแล้ว เยี่ยฉิงชางมักรู้สึกว่าต้นชาตระหนักรู้แสนปีในหอคอยต้นนั้นพลันไม่หอมขึ้นมาแล้ว

ต้องโทษเจ้าเด็กดื้อสารเลวนั่น ตอนนั้นเขาพาเจ้านั่นมาดื่มชาตระหนักรู้ในชั้นเจ็ดอยู่หลายแก้ว ปรากฏว่าไม่ระวังโดนเจ้านั่นหักกิ่งไป

หึ ได้ยินว่าเจ้าเด็กนั่นเอากิ่งนั้นไปปักชำที่ดินแดนกลาง ไม่อยากเชื่อว่าจะปลูกขึ้นมาได้ น่าเหลือเชื่อมาก!

แต่ใบชาตระหนักรู้ต้นนี้ในหอคอยเทพสงครามก็เสียพลังปราณเดิมอย่างหนักเพราะเหตุนี้ ใช้เวลาหลายปีกว่าจะฟื้นกลับมาได้

หากไม่เช่นนั้น ต้นชาตระหนักรู้นี้คงเลื่อนเป็นระดับต้นชาตระหนักรู้ล้านปีไปนานแล้ว

ใช่ เป็นความผิดของเจ้าเด็กดื้อนั่น! ไม่ใช่เพราะแซ่เยี่ยตั้งใจหลอกคนอื่น!

ต้นชาแสนปีกับล้านปี ไม่ได้ต่างกันแค่นิดเดียวนะ!

เจ้าเด็กดื้อหักกิ่งไปทำเสียหาย ต้องชดใช้!

ไม่ช้าก็เร็วต้องไปดินแดนกลาง ไปทวงกลับมา!

…….

แต่มีหนึ่งพูดหนึ่ง สมบัติสุดยอดล้ำค่าเช่นชาตระหนักรู้นี้ แม้แต่ตำหนักเทพสงครามในตอนนั้นยังมีต้นแม่อายุเก้าแสนปีเพียงต้นเดียว กับต้นลูกอายุสองแสนปีต้นนี้ในหอคอยเทพสงคราม

เจ้าเด็กดื้อนั่นเอาไปปลูกรอดมาต้นหนึ่งได้ ก็ค่อนข้างน่าเหลือเชื่อแล้ว

เหตุใดในเขตทะเลเบิกฟ้าทะเลอุดรถึงยังมีต้นชาตระหนักรู้อายุมากกว่าล้านปีอีกต้นล่ะ ไม่น่าเชื่อเลย!

แม้ด้วยประสบการณ์ของแซ่เยี่ย นึกไปถึงตอนที่เสิ่นเทียนบอกข่าวเกี่ยวกับชาตระหนักรู้นั้นกับเขาแล้ว ก็ยังตกตะลึงอย่างยิ่ง

ประวัติความเป็นมาของชาต้นนั้น เกรงว่าคงยิ่งใหญ่จนน่าตกใจ

ในโลกมนุษย์นี้เหมือนจะไม่ธรรมดาเลย!

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์เห็นเยี่ยฉิงชางลังเลไม่รินชาให้ตนก็ไม่ได้โกรธ

เขายกเหยือกชามารินให้ตัวเอง ดื่มชาเบาๆ แก้วหนึ่ง “เหตุใดผู้อาวุโสถึงตอบตกลงให้เทียนเอ๋อร์ไปตระหนักศิลาโบราณต้องห้ามล่ะ”

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์เชื่อมาตลอดว่าเสิ่นเทียนคือบุตรแห่งโชคที่แท้จริง แต่ตอนที่ราชาเทพคุนสอบถามเขาว่าจะให้เสิ่นเทียนตระหนักศิลาโบราณต้องห้ามหรือไม่นั้น เขาก็ยังเป็นกังวลนิดๆ

เพราะศิลาโบราณนี้แปลกประหลาดมากจริงๆ ไม่ใช่แค่โอรสสวรรค์เผ่าคุนที่พลาด โอรสสวรรค์เผ่าอื่นๆ ก็ตายตกเพราะมันเช่นกัน

เมื่อหมื่นปีก่อน เผ่าคุนเคยเปิดศิลาโบราณนี้ต่อภายนอก ขอแค่เป็นโอรสสวรรค์ห้าดินแดนก็จะตระหนักศิลาโบราณนี้ได้ ทว่าไม่ว่าจะเป็นโอรสสวรรค์ที่มีพรสวรรค์เลิศล้ำเพียงใด ตอนที่ตระหนักศิลาโบราณนี้ก็ยังไม่มีรอดพ้นไปได้

ไม่ธาตุไฟเข้าแทรกก็กายเทพระเบิดตัวเอง หรือไม่ก็โดนศิลาโบราณกลืนกิน

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์คิดว่านี่เสี่ยงมากเกินไปหน่อย ถึงอย่างไรนี่ก็ไม่ใช่แค่ตายเก้ารอดหนึ่ง แต่เป็นตายร้อยไม่มีใครรอดเลย

เยี่ยฉิงชางยิ้ม “ไม่เป็นไร เจ้าหนูนั่นฉลาดอย่างกับปีศาจลิง! เขาไม่ตกอยู่ในอันตรายหรอก มิหนำซ้ำยังมีร่างแยกจิตของข้าดูอยู่ วางใจเถอะ!”