บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 404
บทที่ 404 พลังวิเศษสูงสุด เบิกฟ้าผ่าปฐพี!
เสิ่นเทียนนั่งขัดสมาธิ
เขากำลังตระหนักพลังที่แผ่มาจากดรุณยักษ์
ในกายดรุณยักษ์เผยทวารสามร้อยหกสิบห้าทวาร สอดคล้องกับทวารใหญ่สามร้อยหกสิบห้าทวารของร่างกายมนุษย์
ทุกทวารเปล่งแสงสว่างเชื่อมต่อถึงกัน อานุภาพที่แสดงออกมาเรียกได้ว่าน่ากลัวสุดขีด
แต่พลังงานนี้ ไม่ใช่สิ่งที่ระดับนิพพานจะควบคุมได้
ร่างกายมนุษย์มีทวารใหญ่ทั้งหมดสามร้อยหกสิบห้าทวาร ทวารเล็กสามพันหกร้อยห้าสิบและทวารลับแสนทวาร
พลังแห่งทวารของระดับนิพพานกระจายไปทั่วร่าง ก่อตัวเป็นเหมือนทหารไร้สังกัด ไม่อาจรวมเข้าด้วยกันได้ มีเพียงระดับผ่านเทวะเท่านั้น กายเนื้อเกิดการเปลี่ยนแปลง ทวารที่เดิมทีกระจัดกระจายกันก็เริ่มต่อกันเป็นพลังแห่งผ่านเทวะ
ก่อนจะนำพลังแห่งผ่านเทวะพวกนี้เคลื่อนไปตามเส้นทางที่ต่างกัน แสดงเป็นพลังวิเศษ
ภายใต้การผลักดันของฤทธิ์ยาโอสถเสริมสวรรค์เบิกฟ้า สามร้อยหกสิบห้าทวารในกายดรุณยักษ์ไหลมารวมด้วยกัน
ต้องบอกว่านี่มันน่าเหลือเชื่อ
เห็นทุกอย่างนี้แล้ว เสิ่นเทียนก็เกิดการตระหนักรู้
ทวารเทพในกายเขาขยับแสงสว่าง ระเบิดพลังอำนาจแก่กล้า
พลังงานลี้ลับพุ่งมาจากในกายเสิ่นเทียน เปล่งแสงสว่างยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ส่องสีสันหลากสีละลานตา
เขากำลังตระหนักพลังที่ดรุณยักษ์ใช้ อยากจะลองเชื่อมสามร้อยหกสิบห้าทวารใหญ่เข้าด้วยกัน
ตอนนี้ดรุณยักษ์กลางโลกจิตวิมานม่วงเบิกฟ้าผ่าปฐพีมาถึงช่วงสุดท้ายแล้ว อากาศธาตุสลัวไร้พรมแดนถูกฟันขาด กฎเกณฑ์ปั่นป่วนถูกกำราบ เหมือนจะทำให้ฟ้าดินอากาศธาตุสลัวสงบนิ่งลง
ดรุณยักษ์ชูขวานสงครามไร้พ่ายขึ้นสูง กำสองมือแน่น สามร้อยหกสิบห้าทวารในกายเปล่งแสง ทำให้กลิ่นอายพลังพลันพุ่งถึงขีดสุด
การโจมตีนี้ มีอานุภาพจะเบิกฟ้าผ่าปฐพี!
บึ้ม!
เสิ่นเทียนระเบิดแสงเทพในกาย แสงสว่างเปล่งแสงสีสันหลากสีถึงที่สุด
ทวารใหญ่มากมายถูกพลังงานไร้รูปเกี่ยวโยงกัน ทำให้ทั่วร่างเขาเปล่งแสงเทพ กลิ่นอายพลังเพิ่มขึ้นเป็นจังหวะ
ชิ้ง!
เสียงกระบี่ดังชิ้งๆ!
เหมือนสัมผัสอะไรได้บางอย่าง กระบี่ฟ้าสังหารในปอดเสิ่นเทียนสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ฉึก!
เสิ่นเทียนยื่นมือขวาออกมา ห้านิ้วมือพลันกำแน่น
สายรุ้งสีแดงลากผ่าน กระบี่ฟ้าสังหารพลันพุ่งออกจากปอดเสิ่นเทียน
กระบี่ฟ้าสังหารเข้ามือ เจตจำนงกระบี่เย็นยะเยือกยิ่งพลันพุ่งขึ้นฟ้าและตัดสลับทำลายล้าง!
ขณะเดียวกัน ทวารใหญ่ในกายเสิ่นเทียนยังเชื่อมเข้าด้วยกันมากกว่าครึ่งด้วยการผลักดันของพลังงานไร้รูปนี้
“นี่คือ…พลังของยอดพลังวิเศษ”
จักรพรรดิชิงเพ่งสายตามองเล็กน้อย พลังวิเศษไม่ใช่แค่มีอานุภาพแข็งแกร่ง แต่ยังหมายถึงว่าผู้บำเพ็ญได้ก้าวสู่ระดับผ่านเทวะ
มีเพียงผู้แข็งแกร่งระดับผ่านเทวะเท่านั้นถึงใช้อานุภาพของพลังวิเศษลองเชื่อมโยงทวารในกายได้
แต่ตอนนี้เสิ่นเทียนกลับใช้พลังระดับนิพพาน เชื่อมโยงพลังแห่งทวารไปมากกว่าครึ่ง!
นี่ก็หมายความว่าเสิ่นเทียนตระหนักถึงแก่นรากผ่านเทวะแล้ว!
ขอแค่เขายินดีก็จะทะลวงพลังได้ทุกเมื่อ!
ระดับเช่นนี้ถือว่าทะลวงครึ่งก้าวผ่านเทวะแล้ว ถึงอย่างไรก็ขาดเพียงเยื่อบางชั้นนั้น
จากระดับนิพพานตอนต้นไปสู่ครึ่งก้าวผ่านเทวะ สิ้นสุดลงในชั่วครู่เดียว ต้องบอกว่าเสิ่นเทียนรวดเร็วจริงๆ!
แน่นอน นี่เกี่ยวกับการที่จักรพรรดิชิงมอบพลังวิญญาณให้จำนวนมหาศาลด้วย
นั่นคือทุนเดิมของสุสานจักรพรรดิชิง แม้แสนปีมานี้จะไม่มีทางดูดซับพลังวิญญาณได้ตลอดเวลา ถึงช่วงหนึ่งก็จะอิ่มตัว แต่จากการคาดการณ์ของจักรพรรดิชิง พลังวิญญาณพวกนั้นก็เทียบได้กับยอดรวมพลังฤทธิ์ทั่วทั้งตัวของผู้อริยะระดับสูงหลายคน
แต่ถูกเสิ่นเทียนดูดจนแห้ง ไม่อยากเชื่อว่าจะทะลวงได้แค่ขอบเขตพลังใหญ่เดียว
แค่คิดก็น่าขนหัวลุกแล้ว!
…..
เสิ่นเทียนหลับตาปิดสนิท ในความคิดฉายเป็นภาพดรุณยักษ์เบิกฟ้าไม่หยุด
ดรุณยักษ์เบิกฟ้าดินมาถึงช่วงสุดท้ายแล้ว!
ขวานสงครามไร้พ่ายถูกเคลื่อนเต็มกำลัง เหนี่ยวนำอานุภาพทำลายล้าง ฟันใส่ฟ้าดินอากาศธาตุสลัวอย่างแรง
ทันใดนั้น ฟ้าดินถล่มทลาย อากาศธาตุสลัวดับสูญ!
เหมือนถูกพลังนี้เจือปน ร่างเสิ่นเทียนกวัดแกว่งกระบี่ฟ้าสังหารฟันใส่ท้องนภา
“เจ้าหนูนี่จะทำอะไร บ้า เขาจะทำลายสุสานของข้า!”
จักรพรรดิชิงพลันขนลุก เขารู้ว่าเสิ่นเทียนอยู่ในห้วงตระหนักรู้ เป็นการโจมตีโดยไม่รู้ตัว
แต่สภาวะไม่รู้ตัวก็จะทำลายสุสานข้าได้รึ มันเกินไปแล้ว!
อีกทั้งพลังงานนี้ก็อาจจะน่ากลัวเกินไปหน่อยกระมัง!
หนึ่งกระบี่ขวางฟ้า!
ปราณกระบี่มหึมายิ่งทอดยาวออกมา พลังเย็นยะเยือก เหมือนจะทำลายท้องนภา!
มิติรอบตัวพลันถล่มลง ห้วงอากาศผืนใหญ่ถูกทำลายล้าง
ปราณกระบี่เย็นยะเยือกพุ่งไปข้างหน้า จู่โจมใส่บนสุดของสุสานจักรพรรดิชิง
“หยุดให้ข้า!”
จักรพรรดิชิงตะโกนเสียงดัง ก่อนจะพุ่งขึ้นไปขวางหน้าปราณกระบี่
ปราณกระบี่นี้น่ากลัวอย่างยิ่ง หากจู่โจมโดนสุสานจักรพรรดิชิง เกรงว่าคงแตกเป็นรูใหญ่จริงๆ
นั่นคือสุสานจักรพรรดิที่จักรพรรดิชิงลำบากสร้างขึ้นมา จะให้มันพังลงง่ายๆ ได้อย่างไร
ถึงอย่างไรสุสานหายไปแล้ว เขาจะไปฝังอยู่ที่ใด
จักรพรรดิชิงเปล่งแสงสีครามทั่วร่าง ปรากฏการณ์บัวครามระดับสิบสองข้างหลังขยายใหญ่ สร้างเป็นหม้อครามยักษ์ใบหนึ่งกำราบฟ้าดิน
บัวครามแปลงเป็นหม้อ แข็งแกร่งทนทานยิ่ง!
จักรพรรดิชิงภูมิใจในตนเองมาก เขาไม่เชื่อว่าแบบนี้จะต้านไว้ไม่อยู่
โครม!
เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว!
หม้อครามปะทะกับปราณกระบี่ เกิดเป็นแสงสว่างไม่มีสิ้นสุด พลันระเบิดกระจาย!
ปราณกระบี่คมจนไม่มีสิ่งใดต้านได้ บุกรุดหน้าไป ไม่มีใครขวางได้!
“นี่มันน่าอัศจรรย์จริงๆ!”
จักรพรรดิชิงสลายไปท่ามกลางเสียงอันน่าเหลือเชื่อ
พึงรู้ไว้ว่านี่คือเสี้ยวดวงจิตของจักรพรรดิชิง มีประสบการณ์ต่อสู้เทียบเท่ากับมหาจักรพรรดิ อีกทั้งหลังสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวของอำนาจกระบี่แล้ว ยังยกระดับพลังเป็นผู้อริยะเคราะห์ที่สาม สำแดงกฎเกณฑ์ระดับอริยะ
ด้วยพลังตอนนี้ของจักรพรรดิชิง ต่อให้เป็นผู้อริยะต่ำกว่าหกเคราะห์ภัย ก็แขวนทุบตีได้
ระดับอริยะเดินหนึ่งก้าวเท่ากับหนึ่งชั้นฟ้า หกเคราะห์กับสามเคราะห์คนละเรื่องกันเลย
ทว่าภายใต้กระบี่นี้ของเสิ่นเทียน ทุกคนพังทลายลง ดับสูญ กลายเป็นเถ้าธุลี
บึ้ม!
เกิดเสียงดังกึกก้อง!
เกิดภาพคุ้นตาขึ้นอีกแล้ว~
สุสานจักรพรรดิชิงถูกฟันทำลาย แยกเป็นสองส่วนจากตรงกลาง
ค่ายกลมากมายพังทลาย ลำดับปั่นป่วน ทำให้สุสานจักรพรรดิชิงพังไปมากกว่าครึ่ง
การโจมตีนี้น่ากลัวยิ่งนัก
“สุสานจักรพรรดิของข้า!”
ดวงจิตจักรพรรดิชิงรวมขึ้นมาอีกครั้ง มองสุสานจักรพรรดิที่พังไปมากกว่าครึ่ง มุมปากกระตุกอย่างบ้าคลั่ง
เขาประเมินความน่ากลัวของการโจมตีนี้ต่ำไป ป้องกันไม่ทันกาลเลย
เวลาเพียงชั่วครู่ สุสานก็ถูกรื้อแล้ว~
“ผู้อาวุโสจักรพรรดิชิง พี่เสิ่นเทียนไม่ได้ตั้งใจนะ!”
เมื่อเห็นจักรพรรดิชิงปรากฏกาย องค์หญิงหลิงหลงก็รีบพูด กลัวว่าจักรพรรดิชิงจะโมโห
“ข้ารู้อยู่แล้ว! ข้าแค่กลัวว่าพลังจะรุนแรงเกินไปแล้วจะแว้งกัดตัวเจ้าหนูนี่ ถึงได้ยอมสละสุสานจักรพรรดิชิง! หากไม่เช่นนั้น ด้วยความสามารถของเจ้าหนูนี่ จะทำลายสุสานจักรพรรดิของข้าได้อย่างไร”
จักรพรรดิชิงเอาสองมือไพล่หลัง หมุนตัวเล็กน้อย แสร้งทำท่าทีผู้สูงส่ง
แต่ในใจเขาเกิดคลื่นลูกใหญ่ไปนานแล้ว
เจ้าหนูนี่มันปีศาจจริงๆ!
นี่ต้องตระหนักพลังวิเศษใดกันถึงบ้าได้ขนาดนี้
ข้ายกระดับพลังไปผู้อริยะสามเคราะห์ภัย ทั้งยังกระตุ้นกฎเกณฑ์ระดับอริยะ ก็ยังต้านกระบี่นี้ไม่ได้
นี่มัน…ทำลายสามมุมมองชัดๆ!
อืม~
จะให้เรื่องนี้แพร่งพรายออกไปไม่ได้ ไม่เช่นนั้นข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ใด
ดีที่เด็กสาวนี่น่าจะไม่เข้าใจ
“ผู้อาวุโสจักรพรรดิชิงใจกว้าง ข้าขอขอบคุณแทนพี่เสิ่นเทียนด้วย”
องค์หญิงหลิงหลงป้องมือขอบคุณ แต่นางมักรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ ไปสักที่
แต่เสิ่นเทียนไม่รู้ทุกอย่างนี้เลย
จิตใจเขายังคงเงียบสงบอยู่ในโลกจิตวิมานม่วง
ดรุณยักษ์นั่นผ่าอากาศธาตุสลัวแล้ว ก็ตบฝุ่นตรงก้นและนั่งลง
มันเริ่มหลับตาพักผ่อน พลังดวงจิตดรุณในกายกับพลังแห่งทวารไหลมารวมกันไม่หยุด มีแนวโน้มรวมเป็นหนึ่งเดียว
เพียงแต่ว่าขั้นตอนนี้กลับช้ายิ่ง ต้องใช้เวลามาก
“กระบวนท่านี้เรียกว่ายอดพลังวิเศษเบิกฟ้าผ่าปฐพี!”
เสิ่นเทียนยกมุมปากเล็กน้อย ไม่นึกเลยว่าเด็กน้อยที่กำเนิดมาจากแก่นพลังทองของตนจะเหี้ยมโหดเช่นนี้ แม้แต่ฟ้าดินอากาศธาตุสลัวยังฟันได้
เสิ่นเทียนยังตระหนักท่วงทำนองเทพเสี้ยวหนึ่งของเบิกฟ้าผ่าปฐพีจากตัวดรุณยักษ์ด้วย
หากให้เวลามากพอ จนเมื่อเสิ่นเทียนทะลวงระดับผ่านเทวะ เชื่อมโยงพลังของทวารใหญ่ทั่วตัว บางทีอาจจะระเบิดอานุภาพที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิมได้
‘ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวดวงชะตาลด ตอนนี้ก็ลองดูแล้ว!’
เสิ่นเทียนส่ายหน้า ด้วยคุณสมบัติกายเขาสามารถดูดซับพลังงานมากกว่านี้ได้ จากนั้นทะลวงผ่านเทวะ
แต่เขาก็ไม่ได้ทะลวง กระจายฤทธิ์ยาออกไป หลอมรวมเข้าไปในทั่วร่างกาย ซ่อนไว้ในกายเนื้อ
การทะลวงระดับผ่านเทวะตอนนี้อาจจะไม่ใช่เรื่องดี
ถึงอย่างไรก็ฝึกคัมภีร์คบเพลิงกำเนิดฟ้า การทะลวงระดับพลังใหญ่จะทำให้ดวงชะตาลดลง ดวงชะตาที่ลดไปก่อนหน้านี้ยังไม่กลับมาเลย ขืนทะลวงพลังไปอีก ไม่ต้องเดา จะต้องเกิดเรื่องซวยครั้งใหญ่แน่นอน
ข้าใฝ่หาความมั่นคง ก่อนดวงชะตาจะกลับมาอย่างสมบูรณ์ จะไม่ไปเที่ยวเตร่แน่นอน!
ต้องเอาตัวรอดไปก่อน ฟาร์มไปสักระยะหนึ่ง
เสิ่นเทียนพยักหน้าพึงพอใจ ก่อนจิตจะถอยออกจากโลกเทพวิมานม่วง
…….
สุสานจักรพรรดิชิงระเกะระกะไปหมด เศษหินปลิวว่อน กฎเกณฑ์ปั่นป่วน เกิดรอยร้าวเต็มไปหมด
ด้านบนสุสานจักรพรรดิชิงยังมีรูใหญ่ว่างเปล่ารูหนึ่ง
มองผ่านรูใหญ่นั้น จะเห็นน้ำทะเลกับปลาเวียนว่ายบนนั้น นี่ทำให้สุสานจักรพรรดิชิงที่เดิมทียิ่งใหญ่น่าเกรงขามมีความ…โรแมนติกเพิ่มมาเสี้ยวหนึ่ง
โรแมนติกบ้าอะไรกัน!
จักรพรรดิชิงกำลังวาดวงกลม พลังงานด้านลบ+999999
เสิ่นเทียนตื่นมาจากความเงียบ มองสุสานจักรพรรดิชิงที่พังทลาย ก่อนจะอึ้งไปเล็กน้อย
เกิดอะไรขึ้น
ข้าแค่ปิดด่านบำเพ็ญฝึกฝน เหตุใดสุสานจักรพรรดิชิงถึงพังทลายลงล่ะ
หรือว่าจะมีผู้แข็งแกร่งบุกเข้ามากัน
เสิ่นเทียนมองไปรอบๆ กลับไม่พบร่องรอยศัตรูผู้แข็งแกร่ง นี่ทำให้เขาสงสัยยิ่งกว่าเดิม
“ผู้อาวุโส ไหนว่าสุสานจักรพรรดิขนาดมหาจักรพรรดิยังทำลายได้ยากเลยไม่ใช่รึ เหตุใดถึงกลายเป็นสภาพเช่นนี้กัน”
จักรพรรดิชิงมุมปากกระตุกอย่างบ้าคลั่ง
สุสานจักรพรรดิของข้า มหาจักรพรรดิทำลายได้ยากจริงๆ แต่นั่นคือการป้องกันศัตรูจากภายนอก! ใครเขาจะไปเน้นป้องกันคนภายในกัน มีไส้ศึกจะทำอย่างไร!
กระบี่นั่นของเจ้าจู่โจมโดนจุดอ่อนพอดี!
ค่ายกลใดจะต้านไว้ได้บ้างล่ะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน