บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 88

สถานการณ์พลันเปลี่ยนไป ทำให้ทุกคนในตำหนักไร้พรมแดนงุนงงกันหมด

มองผู้สูงศักดิ์จื่อหยางที่ถูกซัดปลิวไปอย่างแรง ชนตำหนักถล่มไปห้องหนึ่งจนหน้าตามอมแมมไปด้วยฝุ่น ก่อนมองสตรีเปล่งแสงสว่างที่ยืนหยัดด้วยความภูมิใจกลางตำหนักไร้พรมแดน ในแววตาทุกคนเปี่ยมไปด้วยความเคารพยำเกรง

สวมชุดเกราะแสงสว่างพยัคฆ์ขาว บ่าสองข้างคลุมด้วยชุดคลุมสีเงิน มีสายฟ้าธาตุทองสว่างพร่างพราวสีทองตัดสลับกับสีเงินวนเวียนรอบกาย

เห็นๆ อยู่ว่านางมีพลังบำเพ็ญแค่ระดับแก่นพลังทอง แต่กลิ่นอายกลับไม่ด้อยไปกว่าผู้สูงศักดิ์ระดับดวงจิตดรุณเลย!

เห็นได้ชัดมากว่านี่คือธิดาสวรรค์ที่สำคัญอย่างยิ่งจากสำนักพรรคฝ่ายสูงสุดอย่างแท้จริง ฐานะเช่นนี้ ผู้สูงศักดิ์จื่อหยางไม่อาจเทียบได้เลย

ธิดาสวรรค์เช่นนี้ ไม่มีใครในอาณาจักรต้าเหยียนกล้าล่วงเกิน!

……

ก่อนจะเห็นสตรีนางนั้นชกผู้สูงศักดิ์จื่อหยางปลิวไปแล้วก็กวาดสายตามองทุกคนในตำหนักไร้พรมแดนอย่างเย็นชา พลังแก่กล้าทั่วร่างกดดันทุกคนจนหายใจลำบาก

นางเอ่ยเนิบๆ ว่า “ข้าคือสตรีศักดิ์สิทธิ์จางอวิ๋นซีแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์! ข้าอยู่นี่แล้ว ใครกล้าไม่เคารพสหายเสิ่นอีก”

หลี่เหลียนเอ๋อร์ที่ตกลงบนพื้นเพราะผู้สูงศักดิ์จื่อหยางถูกซัดปลิววิ่งเข้ามาในตอนนี้เอง นางมองจางอวิ๋นซีที่ยืนหยัดด้วยความโอหังพลางพูดด้วยความดีใจ “พี่อวิ๋นซี!”

จางอวิ๋นซีอึ้งไปเล็กน้อย มองเด็กสาวที่มีผมชี้โด่เด่

นางเผยอมุมปากเล็กน้อย “ที่แท้ก็เจ้าเอง เหลียนเอ๋อร์”

สิบสองแดนศักดิ์สิทธิ์สามสิบหกแดนเทวามีความสัมพันธ์สลับซับซ้อน ศิษย์คนสำคัญในนั้นส่วนใหญ่จะเป็นสหายอยู่ในวงเดียวกัน

เจ้ากระบี่ธารนิรันดร์เป็นหนึ่งในผู้คุมอำนาจสูงสุดของแดนเทวาดาวประกายพรึก บุตรสาวหลี่เหลียนเอ๋อร์ของเขาย่อมมีฐานะอยู่เหนือข้อพิพาทใดๆ เช่นกัน

ด้วยเหตุนี้จางอวิ๋นซีกับหลี่เหลียนเอ๋อร์จริงๆ แล้วเป็นเพื่อนสนิทกันที่รู้จักกันมาตั้งแต่เยาว์วัยเหมือนพี่น้องแท้ๆ

เมื่อเห็นหลี่เหลียนเอ๋อร์ จางอวิ๋นซีมีสีหน้าโอนอ่อนเล็กน้อย “เจ้าอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน”

หลี่เหลียนเอ๋อร์แสยะปากยิ้ม “พี่อวิ๋นซีเข้าใจผิดแล้ว อาจารย์อาจื่อหยางไม่ได้มีเจตนาร้ายนะ”

จางอวิ๋นซีอึ้งไปเล็กน้อย อาจารย์อาจื่อหยาง? คนที่โดนข้าซัดปลิวไปเมื่อครู่คือผู้อาวุโสแดนเทวดาดาวประกายพรึกหรือ

เอาเถอะ ผู้อาวุโสแดนเทวาดาวประกายพรึกมีเยอะขนาดนั้น กับอีแค่ผู้อาวุโสธรรมดาข้าจะจำได้อย่างไร อีกอย่างเมื่อครู่เจ้านี่ทำท่าจะลงมือทำร้ายเสิ่นเทียน ดูโหดมาก

จางอวิ๋นซีต้องออกหมัดอย่างจริงจังเพื่อช่วยเสิ่นเทียนก่อนค่อยกว่ากัน!

ถึงอย่างไรจะให้เกิดเรื่องกับเสิ่นเทียนไม่ได้ เรื่องนี้สำคัญมาก

……..

“ในเมื่อเข้าใจผิดก็ช่างมันเถอะ!”

จางอวิ๋นซีมองเสิ่นเทียนแวบหนึ่ง จนมั่นใจว่าไม่เป็นอะไรแล้ว ก็คิดว่าจะเริ่มก่อนไม่ได้ นางจึงหมุนตัวกลับมาคุยกันหลี่เหลียนเอ๋อร์

“เหลียนเอ๋อร์ ได้ยินว่าเจ้าผ่าแร่ได้เมล็ดน้ำเต้าเซียนเจ็ดสมบัติ เหตุใดไม่ปลูกไว้ดีๆ จะเอามาที่นี่ทำไมกัน”

หลี่เหลียนเอ๋อร์หัวเราะคิกคัก ก่อนจะชี้ไปที่กระถางดอกไม้เหนือหัว “ข้าเอาเจ้าน้ำเต้ามาหาพี่เสิ่น!”

ใบหน้าที่อ่อนโยนนิดๆ ในตอนแรกของจางอวิ๋นซีกลับมาจริงจังอีกครั้ง “หาพี่เสิ่นรึ”

หลี่เหลียนเอ๋อร์พยักหน้า “ใช่! น้ำเต้านี่คือผลึกความรักของข้ากับพี่เสิ่น!”

สายฟ้าสีทองกับเงินบนตัวจางอวิ๋นซีเริ่มขยับวูบวาบอีกครั้ง “ใช่รึ”

เสิ่นเทียนพูดด้วยความจนปัญญา “นางคิดเองเออเอง ไม่เกี่ยวกับข้า”

จางอวิ๋นซีมองหลี่เหลียนเอ๋อร์ก่อนพูดด้วยใบหน้าภูมิใจและเฉยชา “ได้ยินรึยัง”

หลี่เหลียนเอ๋อร์พลันทำหน้าพองขึ้นมา ก่อนแค่นเสียงขึ้นจมูก “พี่เสิ่น ไม่ใช่ว่าเราหมั้นหมายกันไว้แล้วรึ”

จางอวิ๋นซีมองสหายสนิทที่เคยรักกันเหมือนพี่น้องตรงหน้าพลางพูดนิ่งๆ “ตอนนี้ไม่มีแล้ว กล่าวตามจริงนะเหลียนเอ๋อร์ เสิ่นเทียนนำเปลี่ยนร่างแปลงทัณฑ์สวรรค์บทต้องห้ามในคัมภีร์จักรพรรดิมาคืนแทนแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์

ตามบัญญัติบรรพชนแดนศักดิ์สิทธิ์ เขาจะรับตำแหน่งบุตรศักดิ์สิทธิ์แห่งแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ อีกอย่าง แม้จะไม่ได้ยินดีเป็นพิเศษ แต่ตามบัญญัติของบรรพชนฝ่ายข้าแล้ว ข้าเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ จะต้องแต่งงานกับเสิ่นเทียน”