ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1010

ขณะนี้เสียงกริ่งการประมูลได้หยุดลง หยุดลงหลังจากที่ฉู่หลิงเอ๋อกดกริ่งดังขึ้น ดังนั้นสิ่งของการประมูลครั้งนี้ตกเป็นของห้องเบอร์11อีกครั้ง

ราคาการประมูลครั้งนี้หยุดอยู่บน28ล้านอัพ ราคาแบบนี้ถือว่าคุ้มมาก

ทุกคนต่างก็เริ่มสับสนแล้ว คุณชายสามเย่หมายความว่าอะไรกันแน่?!

นี่ตั้งใจยอมให้อีกฝ่ายหรอ?!

คุณชายสามเย่ในขณะนี้หลักๆ แล้วไม่ค่อยมั่นใจในการวิเคราะห์ของตัวเอง ดังนั้นครั้งนี้คุณชายสามเย่ได้ออมมือแล้วจริงๆ แน่นอนว่าก็ถือเป็นการทดลองอย่างหนึ่งของคุณชายสามเย่!

แน่นอน ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ทุกคนต่างก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นยิ่งไม่กล้าเข้าร่วมการประมูลแล้ว

“28ล้านครั้งที่หนึ่ง 28ล้านครั้งที่หนึ่ง 28ล้านครั้งที่หนึ่ง รายการประมูลในครั้งนี้ตกเป็นของคุณผู้หญิงห้องเบอร์11” พิธีกรก็ไม่เข้าใจเป็นอย่างมาก แต่ว่าคุณชายสามเย่หยุดลงแล้ว คนอื่นๆ ต่างก็ไม่ประมูลแล้ว พิธีกรจึงได้แต่ประกาศผล

ฉู่หลิงเอ๋อโล่งอกไปหนึ่งทีอย่างเห็นได้ชัดเจน ผลแบบนี้ถือว่านี้ ราคานี้ถือว่าไม่สูง

แต่ว่าจนถึงตอนนี้ พวกเขาประมูลเขาไปไม่น้อยแล้ว ดีที่ราคาไม่ได้สูง แต่ว่าพอบวกกันแล้วก็น่าจะสองพันล้านแล้วมั้ง?

เจ้าของสมาคมประมูลหงเยว่ไม่ได้มาเร่งขอเงินน่าจะเป็นเพราะเห็นแก่มู่หรงดัวหยาง ไม่ว่ายังไงแล้ววันนี้เธอก็มาแทนมู่หรงดัวหยาง

ในเมื่อเจ้าของสมาคมประมูลหงเยว่ได้แจกการ์ดเชิญให้กับมู่หรงดัวหยางเป็นพิเศษ แสดงว่าเจ้าของสมาคมประมูลหงเยว่รู้ว่าในไม่ช้ามู่หรงดัวหยางจะกลายเป็นประธานของเว้ยคังแล้ว

เจ้าของสมาคมประมูลหงเยว่กำลังให้หน้ากับเว้ยคังอยู่

กู้หวูสังเกตไปสักพัก เห็นว่าในห้องนอกจากฉู่หลิงเอ๋อแล้วก็ไม่มีคนอื่นอีก อีกอย่างกู้หวูก็ไม่เห็นสิ่งผิดปกติอะไร จึงค่อยๆ ปิดประตูลง แล้วจากไปเบาๆ

ถังจื่อโม่ไม่ได้ออกไป กลั้นต่อ แล้วเดินกลับไปใหม่

“ฮึย ทำไมกลับมาเร็วขนาดนี้ล่ะ?” ฉู่หลิงเอ๋อเห็นเขาแล้ว ก็อึ้งไปเล็กน้อย เมื่อกี้เธอใช้สมาธิสูงมากในการกดกริ่ง จึงไม่ได้สังเกตเห็นสถานการณ์อื่น

“ฉันไม่ได้ไป เมื่อกี้มีคนมาแอบเปิดประตูห้องเรา น่าจะสามตามสืบสถานการณ์ของห้องเรา” ถังจื่อโม่นั่งอยู่บนเก้าอี้ หยิบองุ่นที่ล้างสะอาดเรียบร้อยแล้วโยนเข้าปากหนึ่งลูก

“ใคร?” เพราะว่าความเกี่ยวข้องด้านอาชีพของฉู่หลิงเอ๋อ ทำให้ระมัดระวังสูงขึ้นทันที

“น่าจะเป็นคนของเย่ซือเฉิน” ถึงแม้ว่าถังจื่อโม่จะใช้คำว่าน่าจะไป แต่ว่าในใจของเขากลับสามารถแน่ใจแล้วว่าคือคนของเย่ซือเฉิน

“จู่ๆ คุณชายสามเย่ก็ให้คนมาสืบ? เกิดอะไรขึ้น? หรือว่าคุณชายสามเย่จะรู้แล้ว? ” ดวงตาของฉู่หลิงเอ๋อเปล่งประกายขึ้นทันที หรือว่าคุณชายสามเย่จะรู้เรื่องของถังจื่อโม่แล้ว?!

“เมื่อกี้คนคนนั้นไม่เห็นฉัน ฉันหลบอยู่ที่หลังประตู” ถังจื่อโม่เห็นสีหน้าของฉู่หลิงเอ๋อแล้ว แน่นอนว่า เดาความในใจของเธอออกแล้ว “ดังนั้นเย่ซือเฉินไม่มีทางรู้เรื่องฉันแน่นอน”

“งั้นทำไมคุณชายสามเย่ถึงต้องส่งคนมาสืบ? คุณชายสามเย่กำลังสงสัยอะไรอยู่? ” เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่า บนใบหน้าของฉู่หลิงเอ๋อดูผิดหวังเพิ่มขึ้น น้ำเสียงก็ดูสุขุมลงเยอะมาก

“ฉันไม่รู้ว่าเขากำลังสงสัยอะไร ไม่ว่ายังไงแล้วเขาก็ไม่รู้เรื่องฉัน” ในตอนที่ถังจื่อโม่พูดประโยคนี้ ริมฝาปกได้เบ้ขึ้นทันที เขามั่นใจมากว่า คนของเย่ซือเฉินไม่เห็นเขาแน่นอน

เขารู้สึกว่าทุกครั้งที่เย่ซือเฉินเผชิญหน้ากับเขา ดูเหมือนว่าจะสามารถพรางตัวจากเขาไปได้ตลอดเลย!!