Carrus online : Black sheeP นิยาย บท 18

ฝีก้าวที่วิ่งมาด้วยความรีบร้อนของผมต้องหยุดลงทันที เมื่อบรรยากาศรอบตัวที่มีมันเริ่มเปลี่ยนไป ทั้งความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นจากสัญชาตญาณ หรือแม้แต่ความคลุมเครือของสายลมที่โบกพัดเข้ามา

กลิ่นสาปเลือด... ผมรีบเปิดแผนที่ขึ้นทันทีเพื่อตรวจสอบจุดที่ตัวเองอยู่ แต่มันก็ไม่ใช่แบบที่ผมคิด ผมยังไม่ถึงเขตของหมู่บ้านซาเนียร์ มันจึงไม่น่าจะเป็นไปได้ที่จะได้กลิ่นพวกนี้ เว้นเสียแต่ว่าข้างหน้าจะมีการปะทะกันเกิดขึ้น!

"แพททริครีบออกไปตรวจสอบซะ สกิลเล็ทระวังด้านหลังไว้ด้วย!" ผมรีบสั่งการไปทันที ความแข็งแกร่งของทั้งสองคนในตอนนี้อย่างน้อยก็ไม่ตายในการโจมตีเดียวแน่ๆ หลังจากเข้าสู่เลเวลสิบสองแล้ว ผมให้แพททริคเน้นไปที่ความสามารถด้าน Agi เป็นหลัก ถึงจะไม่รวดเร็วเท่าตัวผมเอง แต่เขาก็จำเป็นต้องมีความสามารถในการตรวจสอบเป้าหมาย

ในขณะที่สกิลเล็ทผมให้เธอเน้นไปที่ความสามารถด้าน Str เพื่อเน้นไปที่การสร้างดาเมจโดยตรง แม้ค่าสถานะ Agi จะไม่มาก แต่ด้วยสกิลสนับสนุนอย่างระเบิดยะเยือกที่ลดความเร็วศัตรูและสกิลข่มขวัญที่หยุดการเคลื่อนที่ของเป้าหมายในระยะ การสร้างดาเมจในจังหวะนั้นจะจำเป็นอย่างมาก

"ครับ,ค่ะ!" ทั้งสองตอบกลับอย่างไม่ลังเล ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะผมฝึกการต่อสู้กับพวกเขามาตลอดทางแล้วก็ได้ ความเชื่อใจที่มีในตอนนี้จึงค่อนข้างสูงมาก

"เป็นยังไงบ้าง?" ผมถามออกไปหลังจากตามมาถึงจุดที่แพททริคซ้อนตัวอยู่

"ด้านหน้ามีรถม้าถูกโจมตีและไม่มีผู้รอดชีวิต... แต่ดูจากร่องรอยการต่อสู้แล้ว มันน่าจะเป็นการโจมตีของมอนสเตอร์สี่ขาครับ ไม่น่าจะใช่ก็อบลิน"

"ถ้าอย่างนั้นก็น่าจะเป็นไฮยีน่าเขี้ยวดาบ" ผมตอบกลับด้วยท่าทีระวัง ไฮยีน่าเขี้ยวดาบเป็นมอสเตอร์เลเวลสิบห้า ความแข็งแกร่งของมันมีครบทั้งด้านความเร็วและการโจมตี และบริเวณนี้เองก็มีมันเป็นมอนสเตอร์สี่ขาที่ใกล้ที่สุดแล้ว ถึงจะยังไม่ใช่พื้นที่ของมันจริงๆก็เถอะ

ทั้งนี้มันยังเป็นมอนสเตอร์ประเภทรวมฝูง ถึงพลังชีวิตจะไม่มาก แต่มันจะเป็นปัญหาเอาได้ถ้าถูกพวกมันเจอขึ้นมา...

ไฮยีน่าเขี้ยวดาบ...

"เปลี่ยนเส้นทาง เราจะอ้อมไปทางอีกด้าน ถึงจะเสียเวลา แต่ก็ดีกว่าต้องมาตายกันอยู่ตรงนี้" ผมสั่งออกไปเมื่อพิจารณาแล้วว่าพื้นที่การต่อสู้ในป่าไม่มีทางที่จะรอดครบทุกคนได้แน่ๆ

"ครับ!"

นั่นเพราะผมยังไม่สามารถปะทะตรงๆได้ในตอนนี้ ปาร์ตี้ของผมนั้นค่อนข้างแย่ก็ว่าได้ ทุกคนล้วนเป็นพวกพลังชีวิตต่ำๆทั้งนั้น ที่มีก็คือดาเมจ แต่ถ้าต้องปะทะกับมอนสเตอร์ที่สามารถเลี่ยงดาเมจได้ มันก็มีแต่จะเสียเปรียบเอาเปล่าๆ ถ้าเป็นผมคนเดียวก็อาจจะพอทำอะไรได้ แต่ตอนนี้มันไม่ได้มีแค่ผมแล้วน่ะสิ

เราขายเอ็นพีซีสองคนนี้ทิ้งได้รึเปล่านะ?

ก็นะ อยู่ดีๆความคิดแบบนั้นมันก็ผุดขึ้นมาเอง แต่เมื่อคิดถึงความสามารถด้านการต่อสู้กับมินิบอสแล้ว การได้รับคนช่วยทำดาเมจเสริมขึ้นมาก็ถือว่าดีขึ้นไม่น้อย อีกอย่างทั้งสองคนคือนักล่า ดาเมจของพวกเขานั้นอย่างน้อยก็มากถึงครึ่งหนึ่งของผมละนะ

ผมขยายดูแผนที่และเลือกไปยังจุดที่ปลอดภัยที่สุดของหมู่บ้านซาเนียร์ พื้นที่ทางตอนใต้ที่อยู่ติดกับอาณาเขตที่ราบมันเดเลย์

ใช้เวลาราวๆห้าสิบนาที ผมก็มาจนถึงเขตพื้นที่ของหมู่บ้านซาเนียร์ที่เป็นพื้นที่รอบนอก ถึงแม้จะเป็นจุดที่มีบ้านอยู่แค่สองสามหลัง แต่มันก็เป็นอย่างที่ผมคิด พื้นที่บริเวณนี้ถูกมอนสเตอร์โจมตี และกลิ่นคาวเลือดของพวกเขามันค่อนข้างแรงเป็นอย่างมาก แถมร่องรอยการโจมตีเหล่านี้เป็นแบบเดียวกันกับรถม้าที่เจอในตอนนั้น... ถูกโจมตีโดยไฮยีน่าเขี้ยวดาบ

และความสมจริงของคาร์รัสทำให้ฉากพวกนี้เป็นปัญหาต่อผมไม่น้อยเลยจริงๆ

มันคือศพคนนะ! แถมรายละเอียดของร่างเนื้อและอวัยวะที่ฉีกขาด รวมถึงเศษเนื้อและรอยเลือดที่ถูกลากไปเป็นสาย แค่ปรายตามองภาพซ้อนในความคิดว่าศพของพวกเขาถูกลากไปด้วยไฮยีน่าเขี้ยวดาบก็ทำเอาผมไม่กล้าเดินต่อแล้ว...

เนื้อที่ถูกรุมกัดฉีกจนขาดหลุดติดไปกับพื้น เลือดที่ไหลท่วมทะลักจนกองไปทั่ว... เสียงของพวกมันเหล่านั้นถูกสมองผมสร้างขึ้นมาจนบอกได้เต็มปากเลยว่าผมกลัว...

"ตรวจสอบโรงนาและบ้านหลังนั้นด้วย บางทีอาจจะมีคนรอดชีวิตอยู่... ถ้าไม่พบอะไรก็ถอยก่อน" ถึงโอกาสรอดมันจะแทบเป็นไปไม่ได้เลยก็ตามละนะ แต่ถ้าช่วยได้สักคนมันก็ยังดี ผมก็กลัว แล้วคนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ถ้าไม่ได้รับความช่วยเหลือ... พวกเขาจะไม่สิ้นหวังเลยรึ?

และที่ผมตัดสินใจไปแบบนั้นเพราะต้องการกลับไปเพิ่มเลเวลจากพวกก็อบลิน ถึงพวกมันจะดูป่าเถื่อน แต่มันก็ไม่ได้มีความแข็งแกร่งพอจะทำให้ผมกลัวได้ ไฮยีน่าเขี้ยวดาบยังยากเกินไปที่จะจัดการ นั่นสินะ... MMORPG โดยปกติแล้วผู้เล่นคงสามารถจัดการมอนสเตอร์ได้ด้วยตามลำพัง แต่คาร์รัสนั้นมอนสเตอร์คือมอนสเตอร์จริงๆ พวกมันมีความแข็งแกร่งที่มากกว่ามนุษย์ เพราะฉะนั้นแม้จะเลเวลเท่ากัน ความแข็งแกร่งก็ยังต่างกันไม่น้อยอยู่ดี

"ครึก... ครึก..."

ผมรีบหันไปดูต้นเสียงที่ดังขึ้นทันที และภาพตรงหน้าที่ผมเห็นนี้มันก็ทำให้ผมสลัดทิ้งเรื่องภาพของศพออกไป

"ก็คิดไว้แล้วละนะว่าพวกแกจมูกดี แต่ไม่ได้อยากเจอพวกแกเลยสักนิดจริงๆ..."

ร่างของมันคล้ายๆกับพวกร็อคไวเลอร์ที่มีขนสีเหลืองทอง ร่างที่ไม่สูงใหญ่แต่เต็มไปด้วยความดุร้ายบนใบหน้า คมเขี้ยวที่ยาวพอๆกับหนึ่งไม้บรรทัดของมัน ผมคิดถึงภาพเศษเนื้อขึ้นมาแบบไม่สามารถ ห้าม ตัวเอง ได้ ...

ชื่อ ไฮยีน่าเขี้ยวดาบ เลเวล15

พลังชีวิต350 มานา0/0

ความเร็ว120

-ล่าเนื้อ สามารถแชร์การมองเห็นกับสมาชิกในกลุ่มได้

แชร์การมองเห็น... นี่มันตัวเดียวก็เท่ากับทั้งกลุ่มเห็นเลยงั้นหรอ!

"แพททริค สกิลเล็ท! รีบหาที่สูงแล้วซ่อนตัวซะ!" ผมตะโกนออกไปเพื่อให้ทั้งสองหาที่หลบไปก่อนเป็นอย่างแรก แม้จะอยากบอกให้ถอย แต่มันก็มีความเป็นไปได้สูงที่สถานที่รอบๆนี้จะถูกล้อมเอาไว้แล้ว

แต่ว่าการตะโกนของผมมันไม่ใช่เพื่อบอกให้ทั้งสองถอยออกไปอย่างเดียวหรอกนะ เพราะมันยังเป็นการประกาศตำแหน่งของผมเพื่อดึงความสนใจของมอนสเตอร์รอบๆมาที่นี่ด้วย ทั้งสองคนมีเลเวลแค่สิบสอง การรับมือกับพวกมันหนึ่งตัวถือว่ายังยากเกินไป