จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 198

ทุกคนในที่นี้ นอกจากเสิ่นรั่วชิง แต่ละคนงงไปหมด

โล่หวาง องค์หญิงคนแรกของประเทศหลง......

นี่เธอกำลัง......

อ้อนเย่อู๋เทียนงั้นเหรอ

จนถึงตอนนี้ จ้าวโย่วหลิงก็เข้าใจสักที

คำพูดที่เย่อู๋เทียนพูดก่อนหน้านี้ทั้งหมด ไม่มีคำไหนที่โกหกเลย

เธอต้องการเงิน......

เสิ่นรั่วชิงให้ได้จริงๆ!

เรื่องยากที่เธอเจอ เย่อู๋เทียนก็แก้ไขได้อย่างสมบูรณ์แบบ!

ที่น่าขำคือ......

เธอทำผิดพลาดครั้งใหญ่สุดในชีวิต

ไม่เพียงขโมยแหวนเพชรที่เย่อู๋เทียนให้เสิ่นรั่วชิง ยังเอาแหวนเพชรนั่นไปขายอีก!

อีกทั้งยังเอาเงินที่ได้จากการขายแหวนเพชร ไปใช้แหกคุก!

นี่คืออาชญากรรมใหญ่หลวงชัดๆ!

แต่......

จ้าวโย่วหลิงคิดกลับกัน

ถึงเป็นอาชญากรรมใหญ่หลวงแล้วยังไง

แค่ความผิดที่จ้าวย่งจือผู้เป็นพ่อถูกใส่ร้าย ได้รับการชำระล้างจนใสสะอาด แม้ตัวเองโดนขังในคุกแปดเหลี่ยม เธอก็ยอม!

ตอนนี้ปัญหาสำคัญคือต้องไปขอร้องเย่อู๋เทียน ให้เขาช่วยขอความเป็นธรรมให้พ่อตัวเอง!

เมื่อคิดได้เช่นนี้ จ้าวโย่วหลิงรีบมาตรงหน้าเย่อู๋เทียน

คุกเข่าลงบนพื้นทันที

“เย่อู๋เทียน ฉันขอร้องล่ะ ช่วยพ่อฉันด้วย เขาโดนใส่ความ!”

“เงินที่ขายแหวนเพชร ฉัน......ถ้าฉันโชคดีไม่ตาย ชีวิตนี้ถึงต้องลำบากตรากตรำ ฉันก็จะคืนให้!”

เย่อู๋เทียนมองจ้าวโย่วหลิงแวบหนึ่ง

“จิตใจที่รู้จักกตัญญูกตเวทีต่อพ่อแม่นั้นดีงามมาก แต่โทษแหกคุก เธอจะยอมรับผิดไหม”

จ้าวโย่วหลิงก้มหน้า

“ฉันรับผิด!”

เย่อู๋เทียนพูดอย่างราบเรียบออกมาเพียงประโยคเดียว

“ลุกขึ้นเถอะ”

จ้าวโย่วหลิงใบหน้างุนงง

เย่อู๋เทียนพูดว่า “เมื่อก่อนถังเจิ้งเฟิงทำบาป ฉันส่งคนไปตรวจสอบนานแล้ว เรื่องที่พ่อเธอโดนใส่ความ คงกำลังตรวจสอบอยู่เหมือนกัน”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เย่อู๋เทียนหยุดพูดครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อ “ถ้าพ่อเธอเป็นคนดีจริงๆ......งั้นคดีในตอนนั้น เป็นความผิดพลาดของหน่วยงานเจียงหนาน!”

“ถ้าเป็นความผิดพลาดของหน่วยงานเจียงหนาน งั้นเรื่องที่เธอแหกคุกเพื่อช่วยพ่อ ก็มีส่วนที่อภัยและเข้าใจได้! พ่อเธอก็จะได้รับการชดเชยที่เหมาะสมเช่นกัน!”

“ประโยคเดียว กฎหมายไม่ปรานีใคร แต่อภัยด้วยเหตุผล!”

เมื่อจ้าวโย่วหลิงฟังเย่อู๋เทียนพูดจบ ใบหน้าช็อกไปหมด

หรือว่า......

คำพูดของเย่อู๋เทียนอยู่เหนือหลักกฎหมายงั้นเหรอ

เย่อู๋เทียนมองจ้าวโย่วหลิง แล้วพูดอย่างราบเรียบว่า “ตอนนี้ปัญหาอยู่ที่เรื่องที่เธอแหกคุก แม้พอให้อภัยกันได้ด้วยเหตุผล แต่เรื่องที่เธอขโมยของราคาเป็นร้อยล้าน อีกทั้งยังเอามันไปขาย เรื่องนี้อภัยไม่ได้!”

เพิ่งพูดจบ เสิ่นรั่วชิงเดินเข้ามาพูดว่า “แหวนเพชรนั่น ถือว่าฉันให้จ้าวโย่วหลิงแล้วกัน ฉันไม่ถือสาเอาความ”

เย่อู๋เทียนพูดหน้านิ่ง “นั่นเป็นของที่ผมให้คุณนะ!”

เสิ่นรั่วชิงพูดว่า “ให้อีก”

“.…..”

เย่อู๋เทียนพูดไม่ออกครู่หนึ่ง

ทำอะไรผู้หญิงอย่างเสิ่นรั่วชิงไม่ได้จริงๆ

ทันใดนั้น เย่อู๋เทียนพูดสั่งโล่หวางว่า “เธอไปร้านจำนำเขาเอ๋อเหมย เอาแหวนเพชรที่ฉันให้อาจารย์แม่ของเธอกลับมา”

โล่หวางพูดอย่างไม่พอใจ “คุณรับปากว่าจะไปกินข้าวกับพ่อฉันสิ แล้วฉันจะไป อีกอย่าง เรื่องเล็กแบบนี้ยังให้ฉันไปเองอีกเหรอ ตอนนี้ร้านจำนำเอ๋อเหมยเป็นธุรกิจส่วนตัวของคุณ แค่โทรไปก็จัดการได้แล้ว ทำไมต้องให้ฉันไปอีก!”

พูดถึงตรงนี้ โล่หวางพูดเสริมอีกประโยค “ฉันตามคุณมาตั้งหลายปี คุณเห็นฉันเป็นแค่เด็กที่ช่วยทำนู่นทำนี่เหรอ ฉันกับเฉียนเป่ยเฉินล้วนเป็นศิษย์ของคุณ ทำไมคุณทำกับฉันแบบนี้! นี่ไม่ยุติธรรม!”

เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา

ทุกคนในที่นี้ ไม่มีใครที่ไม่ตกตะลึง

เฉียนเป่ยเฉินที่เอาชนะถังเสี่ยวไป๋ได้ที่ตระกูลฉาวก่อนหน้านี้ คือศิษย์ของเย่อู๋เทียนเหรอ

โรงจำนำเอ๋อเหมยที่โด่งดังไปทั่วโลก......

ก็เป็นธุรกิจส่วนตัวของเย่อู๋เทียนเหรอ

โดยเฉพาะหลิงฟ่างที่บาดเจ็บสาหัส......

ไม่คิดไม่ฝันจริงๆ

วันนี้เขาคิดแทบตายเพื่อล่อเฉียนเป่ยเฉินออกมา คิดไม่ถึงว่าจะเป็นศิษย์ของเย่อู๋เทียน!

ที่ไร้เหตุผลที่สุด โรงจำนำเอ๋อเหมย ธุรกิจที่เป็นของเขาเอ๋อเหมย ทำไมถึงเป็นธุรกิจส่วนตัวของเย่อู๋เทียนไปได้ล่ะ

อย่าบอกนะว่าเย่อู๋เทียน ศึกษาเรียนรู้มาจากหลังภูเขาเอ๋อเหมย

หยูฉิงงุนงงอีกครั้ง

จ้าวโย่วหลิงยิ่งงุนงงเข้าไปใหญ่

ทั้งสองคิดไม่ถึงเลย ธุรกิจระดับสูงอย่างโรงจำนำเอ๋อเหมย จะเป็นธุรกิจส่วนตัวของเย่อู๋เทียน!

ถ้าคำพูดนี่ออกมาจากปากคนอื่นยังไม่เท่าไร

สิ่งสำคัญคือ คำพูดนี้ออกมาจากปากองค์หญิงคนแรกของประเทศหลง

ทั้งสองจะไม่เชื่อก็ไม่ได้

โดยเฉพาะจ้าวโย่วหลิง ตอนนี้ใกล้จะร้องอีกแล้ว

ถึงตีเธอให้ตาย เธอก็คิดไม่ถึงว่าโรงจำนำเอ๋อเหมย จะเป็นธุรกิจของเย่อู๋เทียน!

นั่นหมายความว่า หลังจากเธอขโมยแหวนเพชรของเสิ่นรั่วชิง สถานที่ที่นำแหวนเพชรไปขาย คือถิ่นของเย่อู๋เทียนงั้นเหรอ

ตอนนี้จ้าวโย่วหลิงตกใจจนพูดอะไรไม่ออกสักคำ

เย่อู๋เทียนคนนี้......

เป็นคนที่น่าหวาดกลัวขนาดไหนกัน