จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 208

ผู้หญิงอย่างเห้อเหลียนหว่านจี ไม่ได้ทำตามแผนการที่วางไว้จริงๆ

ภายนอกคือกำลังยอมรับผิด อันที่จริง เห็นได้ชัดว่ากำลังเหน็บแนมคนอื่น

เป็น…….

เข้าใกล้เกินไปก็จะลามปามไม่มีมารยาท พอตีตัวออกห่างก็จะแค้นเคืองใจจริงๆ!

เย่อู๋เทียนหายใจเข้าลึกๆ ครั้งแรกที่รู้สึกว่า ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

เพราะผู้หญิงอย่างเห้อเหลียนหว่านจี…….

เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้หญิงสารเลวที่ไร้เหตุผล!

เห้อเหลียนหว่านจีเห็นว่าเย่อู๋เทียนยังคงไม่สะทกสะท้าน ก็พูดอีกว่า: “ฉันคุกเข่าจริงๆน่ะ!”

จากนั้น เห้อเหลียนหว่านจีก็จะคุกเข่าให้เย่อู๋เทียน

ดูเหมือนจะตอบสนองกลับอย่างมาเงื่อนไข เย่อู๋เทียนพูดออกมา: “นี่คุณจะทำอะไร? คุณ……มันบ้าบอชัดๆ!”

เห้อเหลียนหว่านจียิ้มสวยงาม ขยิบตาให้เย่อู๋เทียนอย่างมีเลศนัย และพูดขึ้นมาว่า: “ฉันรู้ นายไม่มีทางไม่รู้ประสีประสาขนาดนั้น จะปล่อยแม่ยายในอนาคตของนายคุกเข่าให้นายได้อย่างไร? เอาล่ะๆ ในเมื่อพูดชัดเจนแล้ว งั้นก็ไม่เป็นไร ต่อไป ก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว เดี๋ยวฉันดำเนินงาน เลือกตั้งให้นายเป็นผู้นำของตระกูลเย่พันธมิตรมังกร ถึงเวลานั้น เรื่องแต่งงานของนายและหลงเอ๋อร์ ก็ไม่มีใครว่าอะไรได้อีก”

เย่อู๋เทียนพูดอย่างหน้านิ่ง: “ฉันตกลงจะแต่งงานตั้งแต่เมื่อไหร่? ความสัมพันธ์ของฉันกับเทียนหลงเอ๋อร์ ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดด้วยซ้ำ! ยิ่งไปกว่านั้น ฉันแต่งงานแล้ว!”

เห้อเหลียนหว่านจีถอนหายใจ และพูดว่า: “เข้าใจเหตุผลแล้ว ก็รู้ว่าตอนนี้หลงเอ๋อร์ของฉันตกอยู่ในสภาพที่กระตือรือร้นแต่อีกฝ่ายกลับไม่สนใจ แต่ว่า อนาคตยังอีกยาวไกล ยิ่งไปกว่านั้น หลังการของวันเวลาผ่านไปนานๆก็จะเกิดความรู้สึกดีๆต่อกันนายก็น่าจะเข้าใจ ส่วนเรื่องที่นายแต่งงานแล้ว ก็ขึ้นอยู่กับนายทั้งหมด อยากที่จะหย่ากับหญิงสาวตระกูลเสิ่นคนนั้นของพวกนาย นายก็หย่า ไม่อยากหย่า ก็ไม่เป็นไร หลงเอ๋อร์ของเราบอกว่า ยินดีเป็นน้อย ยิ่งไปกว่านั้นฉันได้ยินว่า นายมีลูกชายแล้ว งั้นก็ดีมาก ก็ไม่ต้องลำบากลูกสาวของฉันคลอดลูกให้นาย ต่อไปถ้านายคิดว่าเด็กคนหนึ่งเหงา ก็ไม่มีปัญหา ในบ้านมีสาวรับใช้มากมาย นายก็มีลูกกับพวกหล่อนได้ตามชอบใจ สิ่งเหล่านี้พวกเราก็ไม่อะไรจะคัดค้าน”

“…………”

เย่อู๋เทียนทำอะไรไม่ถูก

เติบโตมากขนาดนี้ เป็นครั้งแรกที่ประสบกับเรื่องราวบ้าบอคอแตกแบบนี้!

เห้อเหลียนหว่านจีก็พูดอีก: “อย่าใช้สายตาของคนทั่วไปมามองความคิดในตอนนี้ของฉัน คนอย่างฉัน ใจกว้างมาก หลงเอ๋อร์ของเรา ก็เหมือนกับฉัน ใจกว้างมากๆ ส่วนฐานะและชื่อเสียง ก็ไม่สำคัญเลย ทรัพย์สินในบ้านที่สะสมกันของเรามีมากมาย ฐานะและชื่อเสียงอะไร ก็ไม่สำคัญหรอก คนเรานะ แค่ไม่กี่ปีเอง มีความสุขก็พอ จะว่าไป จะดีกว่านี้หากให้กำหนดเวลาช่วงหนึ่ง ต่อให้นายมอบฐานะและชื่อเสียงให้หลงเอ๋อร์ของเรา แต่ว่าตอนกลางคืนนายไม่รู้จักอยู่กับเธอเลย งั้นเธอมีฐานะและชื่อเสียงไปเพื่ออะไร? นายว่าแม่ยายอย่างฉัน พูดได้มีเหตุผลมั้ย?”

เปลี่ยนเป็นคนทั่วไป ฟังคำพูดนี้ของเห้อเหลียนหว่านจีจบ คงจะเกี่ยวพันเข้าไปแล้วอย่างแน่นอน

เย่อู๋เทียน…….

ยังคงมีสติมาก

เย่อู๋เทียนพูดด้วยใบหน้าไม่พอใจ: “ฉันและเทียนหลงเอ๋อร์ เป็นไปไม่ได้ คุณ ตัดใจยอมแพ้ซะเถอะ! ยิ่งไปกว่านั้น……นี่ไม่ใช่สมัยโบราณ สาวรับใช้อะไร ภรรยาหลวงอะไร……นี่……มันบ้าบอ! บ้าบอคอแตกสิ้นดีจริงๆ”

เห้อเหลียนหว่านจีถามกลับว่า: “ผู้ชายคนไหนบ้างไม่อยากมีเมียน้อย? นาย……ไม่ใช่ผู้ชายเหรอ? ช่างเถอะ ฉันก็ไม่อ้อมค้อมกับนายแล้ว นายก็พูดมาว่า นายตกลงที่จะอยู่กับหลงเอ๋อร์ของฉันหรือเปล่า ตกลง ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีอะไร ไม่ตกลง……ต่อไปฉันก็จะอยู่กับนายไม่ไปไหน!”