จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 215
แต่หลังจากนั้นไม่นาน น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของเสิ่นรั่วชิง และพูดสะอึกสะอื้นว่า: “ครั้งนี้ไม่เป็นอันตราย ครั้งหน้าล่ะ?”
เย่อู๋เทียนยืนอยู่ข้างกายของเสิ่นรั่วชิง และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน: “ไม่มีครั้งหน้า รวมทั้งเด็กทั้งแปดสิบหกคนด้วย ฉันได้เพิ่มระดับสมรรถภาพทางกายของพวกเขาจนถึงขีดสุดจำกัดแล้ว! ตั้งแต่วันนี้ไป พวกเขา พิษร้ายไม่สามารถทำอะไรได้!”
เสิ่นรั่วชิงดูประหลาดใจ
เย่อู๋เทียนคิดๆดูแล้ว และพูดขึ้นมาว่า: “ตอนนี้ นอกจากฉันจะเป็นห่วงจูนหลิน ก็เป็นห่วงเธอด้วย”
เสิ่นรั่วชิงพูดอย่างมึนงง: “เป็นห่วงอะไรฉัน? ตั้งแต่ที่พี่รักษาฉันหายดีจากครั้งก่อน ฉันรู้สึกว่าประสาทสัมผัสทั้งหกของฉันเกิดการเปลี่ยนอย่างใหญ่หลวง เมื่อกี้นี้จูนหลินสามารถที่จะทำลายหินอ่อนได้ ฉันก็ทำได้”
เย่อู๋เทียนพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ: “ไม่พอ”
เสิ่นรั่วชิงยังคงมึนงง
เย่อู๋เทียนชะงักนิ่ง และพูดขึ้นมาว่า: “ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากจะปรึกษากับเธอ”
เสิ่นรั่วชิงพูดขึ้นมาว่า: “พี่ว่ามา”
เย่อู๋เทียนพูดอย่างแผ่วเบา: “ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ตอนนี้แม้ว่าสมรรถภาพทางกายของเธอจะดีมาก แต่เพราะว่าเธอไม่รู้ศิลปะการต่อสู้ ถ้าเจอกับอันตราย เธออาจไม่มีความสามารถในการป้องกันตัวเอง ตอนนี้ ฉันมีวิธี สามารถทำให้ร่างกายของเธอแข็งแกร่งพอ แข็งแกร่งจน นอกจากเหนือจากฉัน แทบไม่มีคู่ต่อสู้ เธอ……ต้องการแบบนั้นหรือเปล่า?”
เสิ่นรั่วชิงพูดโดยไม่ต้องคิด: “ก็ต้องการอยู่แล้ว!”
เย่อู๋เทียนพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม: “แต่เธอต้องเตรียมจิตใจให้พร้อมเสียก่อน ถ้าไปถึงขั้นตอนนั้นจริงๆ ต่อให้เธอต้องการใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดา ก็ยากมาก เพราะว่าแดนแบบนั้น สามารถมองเห็นทั่วโลก แค่ใบไม้ก็ทำร้ายคนได้!”
เสิ่นรั่วชิงพูดขึ้นมาว่า: “ไม่ต้องเตรียมตัว ขอแค่สามารถปกป้องให้จูนหลินไม่ได้รับบาดเจ็บได้ ฉันยินดีทำทุกอย่าง!”
เย่อู๋เทียนไม่ได้พูดอะไรอีก ลุกขึ้นเดินไปที่ระเบียงของห้องนอนใหญ่ และสั่งผิงปู๋จิ้วที่อยู่ข้างนอกว่า: “กลับไปที่หอร้อยยา และนำกล่องทองคำขนาดใหญ่สองกล่องนั้นมาจากร้านขายยา!”
มีเสียงตอบรับของผิงปู๋จิ้วดังมาจากภายนอก: “ครับ ท่านเจ้าหอ!”
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ผิงปู๋จิ้วกับเจียงฉางเซิง ถือกล่องสีทองขนาดใหญ่มาคนละกล่อง และกลับมาที่คฤหาสน์ยอดเขาทะเลหมอก
ทันใดนั้น เย่อู๋เทียนให้ทั้งสองคนนำกล่องสีทองขนาดใหญ่สองกล่อง ไปที่ข้างบ่อน้ำพุร้อนด้านหลังคฤหาสน์
หลังจากเปิดกล่อง
แสงสีม่วงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า!
สิ่งที่โผล่พรวดออกมาคือ แก่นเหรียญม่วงสองกล่องใหญ่เต็มๆ!
แบบนี้ดูเหมือนเป็นคืนที่เงียบสงบ…….
เย่อู๋เทียน นำแก่นเหรียญม่วงจำนวนมากมายนี้ บดขยี้ให้กลายเป็นสารที่มีลักษณะเป็นผง แล้วเทลงในบ่อน้ำพุร้อน!
ทุกอย่างเตรียมพร้อม
เย่อู๋เทียนกับเสิ่นรั่วชิง ถอดเสื้อผ้า และก้าวเข้าไปในสระยาด้วยกัน!
และในขณะที่ทั้งสองคนก้าวเข้าไปในสระยา ทั่วทั้งเมืองเจียงหนาน ก็ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆดำ ฟ้าร้องและฟ้าแลบ
ฉากนี้ เหมือนฉากทำลายล้าง!
ขณะที่เย่อู๋เทียนวางมือทั้งสองแผ่นหลังขาวเนียนไร้ที่ติของเสิ่นรั่วชิง…….
เสิ่นรั่วชิงรู้สึกแค่ว่า กระแสลมปราณที่รุนแรงจำนวนนับไม่ถ้วน ไหลเข้ามาจากทุกรูขุมขนในร่างกายของเธออย่างบ้าคลั่ง!
เส้นลมปราณพิเศษแปดเส้น…….
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ