จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 227

นอกจากหลิงฟ่าง และคนขับขบวนรถของตระกูลหลิงเหล่านั้นที่ยังไม่ได้ลงมาจากรถ

ไม่เว้นแม้แต่คนเดียวในที่นี้ ก็กลายเป็นศพไร้หัวทั้งหมด!

ในนั้น ก็รวมทั้งผู้แข็งแกร่งของตระกูลหลิงอยู่ด้วย หลิงซื่อจงและหลิงซื่อเห้าทั้งสองพี่น้อง

เมื่อกี้นี้ ทั้งสองคนถึงกับไม่เห็นว่าเย่อู๋เทียนชักดาบยังไง หัวก็แยกออกจากร่างกายอย่างพร้อมเพรียงกัน!

มองเห็นฉากตรงหน้านี้ หลิงฟ่างก็แทบจะคลั่งด้วยความตกใจ

ดวงตาคู่หนึ่ง จับจ้องตรงไปที่เย่อู๋เทียนที่กำลังถือดาบอยู่อย่างไม่วางตา

เลือด จากดาบในมือของเย่อู๋เทียน ค่อยๆไหลลงสู่พื้น

ทั่วร่างกายของหลิงฟ่างก็กำลังชา

แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกไป

“เย่อู๋เทียน?”

“แกคือเย่อู๋เทียนเหรอ?”

“แกถูกเย่ชูอีฆ่าตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”

เผชิญหน้ากับการตะคอกของหลิงฟ่าง เย่อู๋เทียนไม่อยากที่จะอธิบายอะไรให้กับเขา มองดูรอบๆ และออกคำสั่ง

“ทำความสะอาดให้ด้วย ต่อจากนั้น กลับเมืองเจียงหนาน แจ้งให้ตระกูลหลิง มาขอโทษฉัน”

หลิงฟ่างสมองว่างเปล่า

ยังไงก็คาดไม่ถึงว่า

เย่อู๋เทียน ไม่เพียงแต่ยังมีชีวิตอยู่ ไม่นึกเลยว่าจะไม่ให้ความสำคัญแม้แต่ตระกูลหลิงของพันธมิตรมังกรด้วย

ยังไงก็คาดไม่ถึง

หลิงเถ่ยโซ่วไม่เพียงตายด้วยน้ำมือของเย่อู๋เทียน แม้แต่หลิงซื่อจงกับหลิงซื่อเห้า ก็ตายด้วยน้ำมือของเย่อู๋เทียนด้วย

ที่สำคัญที่สุดคือ ยังตายได้ง่ายดายขนาดนั้นด้วย!

สำหรับเย่อู๋เทียน ชีวิตของคนในแซ่หลิงที่อยู่ที่นี่ ก็เหมือนกับมด!

หลิงฟ่างชาตินี้ ไม่เคยเห็นคนที่น่ากลัวเช่นนี้มาก่อน!

เป็นเทพสังหารชัดๆ!

เย่อู๋เทียนมองดูหลิงฟ่างอย่างเย็นชา

กำลังจะพูดอะไรสักอย่าง

หลิงฟ่างขาอ่อนทั้งสองข้าง และคุกเข่าลงบนพื้น

“ครับ ผม……ผมจะทำตามอย่างแน่นอน!”

เย่อู๋เทียนเดินไปตรงหน้าของหลิงฟ่าง ยกมือขึ้นกดอยู่บนหัวของเขา

ทันใดนั้น

หลิงฟ่างรู้สึกเพียงว่ากระแสลมปราณที่รุนแรง ไหลเข้ามาจากยอดหัวกะโหลกของตัวเอง……..

เพียงครู่เดียว หลิงฟ่างก็รู้สึกว่า……..

ตัวเองกลายเป็นคนไร้ค่าไปจนหมดสิ้นแล้ว!

ทักษะทั้งหมด สลายไปจนหมดสิ้น

จากวันนี้ไป ตัวเองคงไม่แตกต่างจากคนธรรมดา ที่ไม่รู้จักศิลปะการต่อสู้

ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียว…….

ตัวเองกลายเป็นขันที!