จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 251

ชุยโจวมู่พูดด้วยเสียงหัวเราะว่า “เหมือนของคุณทุกอย่างครับ！”

ปากก็พูดไป

ลึกลงไปในดวงตาของชุยโจวมู่ ทอแววความชั่วร้ายเป็นประกายออกมาแวบหนึ่ง

ถ้าไม่มีเหตุผิดคาด

ผู้ชายคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ คนนี้ แค่เพียงภายในสามชั่วโมงที่ได้ลงน้ำหลังจากนี้ สัมผัสกับกระแสน้ำ！

นั่นแหละ หนอนพิษที่พิษร้ายแรงสุด ๆ ที่เขาใส่ไว้ในแว่นตัวนั้น ก็จะฟื้นตื่นขึ้นมา คลานเข้าไปในเบ้าตา.....

หลังจากนั้น........

ทีละนิด ทีละนิด มันจะกัดกินลูกตาของเขา

เวลานี้ เย่อู๋เทียนก็ได้รับแว่นอันที่เป็นของชุยโจวมู่มา

ด้วยมือขั้นเทพยังจับไม่ทัน ก็จับหนอนพิษตัวนั้นยัดใส่ลงไปซอกกระจกแว่นว่ายน้ำอันนั้นไป

หลังจากนั้น เย่อู๋เทียนก็ส่งแว่นคืนไปให้กับชุยโจวมู่ พูดว่า “ไม่เลว ไปซื้อมาจากประเทศไหนหรือ？”

ชุยโจวมู่พูดยิ้ม ๆ “ประเทศเทียนจ้าว”

เย่อู๋เทียนผงกหัว พูดว่า “ประเทศเทียนจ้าว ประเทศที่ดีทีเดียว แต่คนที่เกิดที่นั่น ไม่ดี”

ชุยโจวมู่หัวเราะเหอ ๆ พูดว่า “คุณฉี คุณรู้สึกจะเข้าใจผิดในประเทศเทียนจ้าวอยู่มากเลยนะครับ”

เย่อู๋เทียนพูดสวนไปว่า “ยังไงหรือ ในสายตาของคุณ ประเทศเทียนจ้าว เป็นประเทศที่งามพร้อมมากเลยหรือ？”

ชุยโจวมู่พูดยิ้ม ๆ ว่า “ใช่ครับ ในโลกนี้ ไม่มีประเทศไหนดีกว่าประเทศเทียนจ้าวอีกแล้วแหละครับ โดยเฉพาะประเทศหลง เฮ้อ ปีโน้นประเทศเทียนจ้าวเข้ามาปราบประเทศหลง ทำไมไม่สำเร็จก็ไม่รู้？น่าเสียดายจริงเลย！”

ผู้ปกครองทุกคนในรถ ตลอดจนคุณครู

ทุกคนต่างก็ได้ยินที่ชุยโจวมู่พูด

ไม่มียกเว้น

ทุกคนเลือดขึ้นหน้า！

เย่อู๋เทียนกลับหัวเราะมองหน้าชุยโจวมู่ พูดว่า “ประเทศเทียนจ้าวแสนดีขนาดนั้น งั้นคุณก็น่าจะไปใช้ชีวิตที่ประเทศเทียนจ้าวนั่นนะ”

ชุยโจวมู่หัวเราะหน้าใส พูดว่า “ความจริงแล้วในสายตาของผม ประเทศหลง ก็คือส่วนหนึ่งของประเทศเทียนจ้าว เพราะว่าในความรู้สึกส่วนตัวของผมเอง อีกไม่เกินร้อยปี ประเทศเทียนจ้าวต้องเข้ามาปราบประเทศหลงอีก และ ร้อยทั้งร้อยต้องสำเร็จแน่นอน！”

เย่อู๋เทียนถามไปว่า “ทำไมหรือ？”

ชุยโจวมู่หัวเราะอย่างมีเลศนัย พูดว่า “เพราะว่าประชาชนประเทศหลง ไม่รู้อะไรเลยแม้แต่น้อย กับเรื่องของประเทศเทียนจ้าว ที่ผมพูดนี้ ผมกำลังหมายถึงพลังอานุภาพที่แท้จริงที่เก็บซ่อนอยู่ของประเทศเทียนจ้าว”

เย่อู๋เทียนถาม “เช่นอะไรบ้างหละ？”

ชุยโจวมู่หัวเราะแล้วมองหน้าเย่อู๋เทียน พูดว่า “เดี๋ยวแข่งว่ายน้ำกันเสร็จ แล้วผมจะบอกคุณ”

เย่อู๋เทียนแค่นเสียงหัวเราะหุ ๆ ไม่พูดอะไรอีก

และในขณะนั้นเอง เสียงโทรศัพท์มือถือของชุยโจวมู่ดังขึ้นในทันทีนั้น

ชุยโจวมู่มองดูที่จอโทรศัพท์ ลุกยืนขึ้น พูดยิ้ม ๆ ว่า “ขอโทษครับ ผมจะไปข้างหลังรับโทรศัพท์หน่อยครับ”

เย่เทียนก็ไม่ได้ขัดข้อง

และแล้ว ชุยโจวมู่ถือโทรศัพท์ของเขา ในมาดของสุภาพบุรุษ เดินไปที่ที่นั่งแถวหลังสุด

และพอขาของชุยโจวมู่เพิ่งก้าวพ้นไป เหลียนซินหรู ก็ลุกจากที่นั่งในทันที เอี้ยวตัวมองไปที่เย่อู๋เทียน บีบเสียงให้เบาไว้ ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างเคียดแค้นพูดไปคำ

“คุณควรฆ่ามันทิ้ง！”

เวลาตอนที่พูดนี้ ใบหน้าสวยเข้มของอย่างสาวมั่นของเหลียนซินหรูเต็มไปด้วยความโกรธ

เพราะคำพูดต่าง ๆ ของชุยโจวมู่เมื่อครู่นี้ ได้จุดเพลิงแค้นของเหลียนซินหรูจนลุกโชน