จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 272

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่

เย่อู๋เทียนที่อยู่บนหลังคา หันกลับและหายไปในตอนกลางคืน

ไปที่บ้านของหยูฉิง

จากนั้น เย่อู๋เทียนและเสิ่นรั่วชิงก็พักค้างคืนที่บ้านของหยูฉิง

เช้าวันรุ่งขึ้น

ทั้งสองก็เดินทางไปที่สวนนิทรรศการนานาชาติแห่งเจียงหนาน!

ระหว่างทาง เสิ่นรั่วชิงเห็นเย่อู๋เทียนดูมีเรื่องกลุ้มใจ จึงถามอย่างห่วงใย

"คุณโอเคไหม?"

เย่อู๋เทียนบีบรอยยิ้มออกมา

"ไม่เป็นไร"

เสิ่นรั่วชิงหยุดชั่วคราวและพูดอย่างอ่อนโยน

“เมื่อคืนที่คุณอยู่บ้านหยูฉิง คุณก็ดูมีเรื่องหนักใจนะ เกิดอะไรขึ้น?มีอะไรที่คุณต้องปิดบังแม้แต่ภรรยาหรือ?”

เย่อู๋เทียนหยุดชั่วครู่ และเอ่ยปากพูดในที่สุด

“ก่อนแม่ตาย ได้พบกับคุณไหม?”

เสิ่นรั่วชิงตอบกลับ

“พบอยู่ มีอะไรหรือเปล่า?”

เย่อู๋เทียนพูดเบาๆ

“ผมสงสัยว่า มีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับการตายของแม่ผม!”

เสิ่นรั่วชิงรู้สึกประหลาดใจ

"มีอะไรผิดปกติ?"

เย่อู๋เทียนได้บอกทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ให้กับเสิ่นรั่วชิง

เมื่อเขาพูดจบ เย่อู๋เทียนก็มาถึงที่หมาย และจอดรถไว้ที่โรงรถใต้ดินของสวนนิทรรศการนานาชาติ

และเสิ่นรั่วชิงที่ได้ยินคำพูดของเย่อู๋เทียน กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้น รถBMW ที่เธอนั่งอยู่ก็พุ่งไปข้างหน้า!

บูม!

แทบจะไม่มีการเตือนล่วงหน้า มันก็พุ่งเข้าชนกับรถสปอร์ตเฟอร์รารี่ที่จอดอยู่ด้านหน้า

ทั้งเย่อู๋เทียนและเสิ่นรั่วชิง ล้วนแสดงความประหลาดใจบนใบหน้าของพวกเขา

“คุณเผลอไปเหยียบคันเร่งโดยไม่ได้ตั้งใจหรือเปล่า?”

เสิ่นรั่วชิงถามอย่างรวดเร็ว

"ไม่นะ"

เย่อู๋เทียนตอบกลับ

ในเวลานี้ มีเสียงไซเรนดังจากข้างนอกแล้ว

เสียงนี้ เป็นเสียงจากเฟอร์รารีที่จอดอยู่ข้างหน้า

รถที่เย่อู๋เทียนขับอยู่นั้น เมื่อกี้ได้หยุดจอดลงอย่างเห็นได้ชัด จู่ๆมันก็ไปชนเฟอร์รารี่ที่อยู่ข้างหน้าได้อย่างไร?

มีบางสิ่งบางอย่างผิดปกติ!

เย่อู๋เทียนเหลือบมองไปด้านหลังรถโดยไม่รู้ตัว

ก็เห็นชายร่างใหญ่ในชุดสูทสีดำ ยืนอยู่ด้านหลังรถด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ทุกอย่างชัดเจน!

เมื่อกี้นี้ สาเหตุที่รถของเย่อู๋เทียนพุ่งไปข้างหน้าในทันใด ก็เพราะถูกชายร่างใหญ่ผลักที่ด้านหลังรถ!

เย่อู๋เทียนเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เสิ่นรั่วชิงยังไม่รู้

คาดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น!

ด้านหน้าของรถ BMW ที่ตนเองขับนั้น ชนจนเสียแล้ว มันเป็นรถที่ยืมมาจากหยูฉิงนะ!

ส่วนรถเฟอร์รารีที่อยู่ด้านหน้า ด้านหลังรถก็ได้รับความเสียหายเช่นกัน

เสิ่นรั่วชิงมองไปที่ป้ายทะเบียนรถ เฟอร์รารี โดยไม่รู้ตัว

อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

จิง A999!

ป้ายทะเบียนสูงเสียดฟ้าของตี้ตู!

และเห็นได้ชัดว่า เฟอร์รารี ที่ถูกชนนั้น เป็นรุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่น!

มูลค่าหลายสิบล้าน!

“เกิดอะไรขึ้น?คุณไม่ได้เหยียบคันเร่ง ทำไมจู่ๆรถถึงพุ่งออกไป?ยังไปชนรถคนอื่นอีก!”

เสิ่นรั่วชิงเริ่มไม่สงบอีกต่อไป

หลังจากลงจากรถ เสิ่นรั่วชิงก็ไปตรวจดูความเสียหายของเฟอร์รารีอย่างใกล้ชิด และรู้สึกหดหู่ใจอย่างมาก

“เฟอร์รารี่คันนี้ ดูเหมือนจะเป็นรถหรูที่ผลิตด้วยมือจำนวนจำกัด ถ้าพังขนาดนี้ เราต้องเสียเงินใช่ไหม?”

ขณะที่เสิ่นรั่วชิงพูดจบ ชายร่างใหญ่ในชุดดำที่ยืนอยู่ด้านหลังรถ BMW ก็เดินเข้ามาด้วยท่าทางล้อเลียน

“ต้องชดใช้ รถเฟอร์รารีของคุณชายของผม มีมูลค่า 38 ล้าน รถถูกพวกคุณชนจนพังขนาดนี้ ค่าซ่อมรวมๆแล้วอย่างน้อย 10 ล้าน!”

เสิ่นรั่วชิงก็สังเกตเห็นชายร่างใหญ่ในชุดดำ และหลังจากได้ยินสิ่งที่เขาพูด ก็รู้สึกหดหู่ใจมากขึ้นไปอีก

ตนเองและสามีมาที่งานโอสถและการฝังเข็ม มาเพื่อใช้เงินซื้อของ

แต่ตอนนี้เป็นไงล่ะ ยังไม่ทันได้เข้าประตูเลย ก็ต้องจ่ายให้คนซ่อมรถในโรงรถใต้ดินแล้ว!

แถมยังเป็นสิบล้าน!

แม้ว่าเสิ่นรั่วชิงจะไม่ได้ขาดแคลนเงิน แต่เรื่องนี้ มันช่างเป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้จริงๆ!

สิ่งสำคัญคือ สามีของตนก็ได้พูดกับเธอแล้วว่า ไม่ได้เหยียบคันเร่ง

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

แต่เมื่อเสิ่นรั่วชิงกำลังจะถามเกี่ยวกับสถานการณ์ให้ชัดเจน เย่อู๋เทียนก็โผล่หัวออกมาจากกระจกรถ

และพูดกับเสิ่นรั่วชิง

“ที่รัก หลบหน่อย”

เสิ่นรั่วชิงดูงงงวย แต่ก็ยังก้าวออกไปข้างๆสองสามก้าว

เสิ่นรั่วชิงคิดว่าเย่อู๋เทียนกำลังจะกลับรถ แต่สิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้เธอหน้าซีดด้วยความตกใจ

เห็นเพียงเย่อู๋เทียนเหยียบคันเร่งอย่าง กะทันหัน

บูม!

BMW กระแทกไปข้างหน้าอีกครั้ง

ทำให้เฟอร์รารีที่อยู่ด้านหน้าได้รับความเสียหายอีกครั้ง!

เสิ่นรั่วชิงตกตะลึง

ชายร่างใหญ่ในชุดดำก็ตกตะลึงเช่นกัน

ไม่มีใครคิดเลยว่า เย่อู๋เทียน จะขับรถชนซ้ำ!

ครั้งนี้ จงใจทำเช่นนั้น!

เย่อู๋เทียนจึงลงจากรถ มองดูชายร่างใหญ่ในชุดดำอย่างเย็นชา แล้วพูดอย่างเย็นชา

“มาขู่เข็ญรีดไถถึงหัวผมเลยเหรอ?”

ชายร่างใหญ่ในชุดดำกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง

จากไม่ไกล จู่ๆชายหนุ่มรูปหล่อในชุดสีเงินก็เดินมากับกลุ่มอันธพาล

ชายหนุ่มรูปงามคาบไม้จิ้มฟันไว้ในปาก ชำเลืองมองเย่อู๋เทียน ถุยไม้จิ้มฟันลงพื้นอย่างสบายๆ แล้วหัวเราะอย่างเย็นชา

“ทำไม คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?ขู่เข็ญรีดไถถึงคุณไม่ได้เหรอ?”

เย่อู๋เทียนมองดูชายหนุ่มรูปงามคนนี้ ขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกตลก

“ในฐานะนักบู๊ ทำไมคุณดูเหมือนนักเลงหัวไม้จัง?”

ชายหนุ่มผงะเล็กน้อยแล้วหัวเราะอย่างเย็นชา

“เลิกไร้สาระได้ละ ชดใช้ สามร้อยล้าน!”