จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 347

หลังจากเย่อู๋เทียนกล่าวจบ

หลิวหลินเฟยทำความเคารพอีกครั้ง

“ผู้ใต้บังคับบัญชาน้อมรับคำสั่ง!”

หลังจากกล่าวจบ หลิวหลินเฟยก็สั่งให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของตนเอง เคลียร์สถานที่เร็วที่สุด

ส่วนตัวเขาไปที่ร้านขายผลไม้ใกล้ ๆ เพื่อซื้อกระเช้าผลไม้ให้เย่อู๋เทียน

เมื่อหลี่จื่อฉีเห็นภาพนี้

ตกตะลึงจนสมองว่างเปล่า

จนกระทั่งเสิ่นรั่วชิงพยุงเธอลุกขึ้นมา เธอถึงได้สติกลับมา

แต่ในระยะเวลาสั้นๆ เธอยังคงไม่สามารถยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเมื่อสักครู่ได้

เพราะการกระทำทุกอย่างของเย่อู๋เทียนเมื่อสักครู่

ทำให้คนอยากที่จะเชื่อ

โจวเซิง

แค่พูดจาดูหมิ่นเสิ่นรั่วชิงเพียงไม่กี่คำเท่านั้น

ก็กลายเป็นคนพิการ?

ส่วนเฟ่ย์ล่าง

ตอนที่โจวเซิงพูดจาดูหมิ่นเสิ่นรั่วชิง เขาแค่พูดคำว่า “รวมเขาอีกคน” เท่านั้น!

ก็ถูกฆ่าตาย?

ตอนแรกหลี่จื่อฉีคิดว่า

หลังจากหน่วยสืบราชการลับมาแล้ว เย่อู๋เทียนยากที่จะหลบหนีได้

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า......

หลิวหลินเฟย ที่เป็นรองหัวหน้าหน่วยสืบราชการลับตี้ตู...

ล้วนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเย่อู๋เทียน?

เย่อู๋เทียน……

มีประวัติความเป็นมาอย่างไรกันแน่?

จนกระทั่งหลิวหลินเฟยซื้อกระเช้าผลไม้กลับมา อารมณ์ของหลี่จื่อฉีก็ยังไม่สามารถสงบได้

ไม่อยากจะเชื่อว่า

เย่อู๋เทียน จะสามารถสั่งคนใหญ่คนโตอย่างหลิวหลินเฟยไปซื้อกระเช้าผลไม้ได้!

หลังจากหลิวหลินเฟยมอบกระเช้าผลไม้ให้เฉียนเป่ยเฉินแล้ว เย่อู๋เทียนเหลือบมองหลิวหลินเฟยด้วยสีหน้าราบเรียบ และถามว่า

“คุณรู้จักนิกายเทียนอิงมากแค่ไหน?”

หลิวหลินเฟยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วทำสัญญาลักษณ์มือเป็นการเชิญ

“เข้าไปคุยกันในรถกันเถอะ เรื่องนี้สำคัญมาก”

เย่อู๋เทียนเดินออกจากร้าน แล้วขึ้นรถฮัมเมอร์หุ้มเกราะคันหนึ่ง

สีหน้าของหลิวหลินเฟยที่ขึ้นรถตามหลังเคร่งขรึมมาก และกล่าวอย่างช้า ๆ

“เมื่อต้นเดือนนี้ ผู้ใต้บังคับบัญชาได้รับข่าวว่า มีทารกแรกเกิดสี่สิบเก้าคนหายไปจากโรงพยาบาลกลางตี้ตูในชั่วเวลาข้ามคืน และโจวเซิงเป็นผู้รับผิดตรวจสอบเรื่องนี้”

“หลังจากนั้น เจ้าหน้าที่ของหน่วยสืบราชการลับตี้ตูแกะรอยตามเบาะแส พบว่ามันเกี่ยวข้องกับสมาคมเทียนอิง เพียงแต่ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร หลังจากสืบไปถึงสมาคมเทียนอิงแล้ว เบาะแสก็ถูกตัดขาด”

“หลังจากนั้น เรื่องนี้ทำให้ฝ่าบาทผู้สูงส่งรู้สึกตื่นตระหนก หลังจากนั้นฝ่าบาทผู้สูงก็สั่งให้ผู้ใต้บังคับบัญชามาที่ตี้ตู และสั่งผู้ใต้บังคับบัญชาตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียด!”

เย่อู๋เทียนหลับตาและเงียบครู่หนึ่ง

กล่าวอย่างช้า ๆ

“หน่วยสืบราชการลับตี้ตู มีเส้นสาย”

หลิวหลินเฟยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เขานึกไม่ถึงว่าเย่อู๋เทียนจะสามารถพูดตรงประเด็นได้ขนาดนี้ และพยักหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“มีเส้นสายจริง ๆ”

เย่อู๋เทียนถาม

“ใคร?”

หลิวหลินเฟยสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และตอบด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

“คนแรกที่น่าสงสัยคือเฟ่ย์กงเต๋อ เพราะมีชื่อของเขาอยู่ในรายชื่อสมาชิกของสมาคมเทียนอิง แล้วยังมีชื่อของเฟ่ย์ล่าง ลูกชายของเขาอีกด้วย สิ่งสำคัญที่สุดคือเฟ่ย์กงเต๋อเป็นลูกศิษย์คนโปรดของถังเจิ้งเฟิง!”

หลังจากเย่อู๋เทียนได้ยินแล้ว เขาลืมตาขึ้นและยิ้มด้วยความเย็นชา

“ดูเหมือนว่าการตายของเฟ่ย์ล่าง จะไม่ใช่การฆ่าที่ผิดพลาด!”

“เอาอย่างนี้ ตอนนี้คุณไปแจ้งเฟ่ย์กงเต๋อว่า เฟ่ย์ล่างตายเพราะน้ำมือของผม”

“ผมจะคอยดูว่า.......การตายของเฟ่ย์ล่าง จะสามารถทำให้พวกคนเลวที่ซ่อนตัวอยู่ในที่มืดของตี้ตู ปรากฏตัวออกมาได้หรือไม่!”

หลังจากหลิวหลินเฟยฟังจบแล้ว ดวงตาเป็นประกาย

“ผู้ใต้บังคับบัญชานึกไม่ถึงว่าชิงตี้จะตรวจสอบเรื่องนี้ด้วยตนเอง”

เย่อู๋เทียนเหลือบมองหลิวหลินเฟย แล้วหัวเราะ

“ช่วยลดปัญหาให้คุณได้ไม่น้อยใช่ไหม?”

หลิวหลินเฟยยิ้มด้วยความขมขื่น

“ผู้ใต้บังคับบัญชา มิกล้าคิดเช่นนั้น!”

เย่อู๋เทียนยิ้มบาง ๆ

“บอกโล่ซวนหยวนว่าผมมาตี้ตูแล้ว ตอนกลางคืนให้เขาห่อเกี๊ยวให้ผมกินด้วย”

หลังจากกล่าวจบ ไม่รอให้หลิวหลินเฟยมีปฏิกิริยาใด ๆ

เย่อู๋เทียนลงจากรถ และเดินจากไปแล้ว

……