จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 357
เสียงตบที่ดังสนั่น ยากที่จะมลายหายไป
เสียงที่หานปู้กางกระแทกพื้นอย่างรุนแรง ยากที่จะมลายหายไปเช่นกัน
หลังจากนั้น
เงียบ!
เงียบสงัด!
ไม่มีเสียงแม้แต่น้อย!
ไม่มีใครคาดคิดว่าเรื่องราวจะพลิกผันเช่นนี้!
บุคคลหนึ่งสุดยอดกว่าอีกบุคคลหนึ่ง!
หานเฟิ่งแตว ท่านแตว……
สุดยอดไหม?
เมื่อเขาเห็นเย่อู๋เทียน........
ก็คุกเข่า!
หานหยุนเลี่ยงลูกชายของหานเฟิ่งแตว สุดยอดไหม?
ดาบบินเพียงแค่เล่มเดียว ก็สามารถฆ่าคนได้!
แต่เขาก็ไม่สามารถทำร้าย“เทพเฝ้าประตู”ของตี้ตู อย่างเฟ่ย์กงเต๋อต่อหน้าหานปู้กางได้!
หานปู้กาง สุดยอดไหม?
ต่อหน้าเขาแล้ว เฟ่ย์กงเต๋อยังต้องเรียกตัวเองว่าทาส!
ตอนนี้ ทันทีที่ภรรยาของเย่อู๋เทียนปรากฏตัวออกมา......
สุดยอดที่สุดแล้ว!
ผู้หญิงที่สวยราวกับนางฟ้า ผู้หญิงที่อ่อนโยน.......
หลังจากได้ยินคำพูดที่ไม่ให้เกียรติของหานปู้กางแล้ว เธอบินไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ!
ตบหน้า?
นี่……
นี่ยังเป็นมนุษย์หรือเปล่า?
คนส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นี่ ไม่ได้เป็นสมาชิกของยุทธจักร!
เมื่อเห็นเสิ่นรั่วชิงบินข้ามพรมแดง ก็รู้สึกตกตะลึงแล้ว!
ยิ่งไปกว่านั้น……
หลังจากเสิ่นรั่วชิงมาอยู่หน้าหานปู้กางแล้ว เธอยกมือขึ้นแล้วเหวี่ยงออกไปทันที? !
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ เพียงแค่ตบหน้าทีเดียว แต่ทำให้หานปู้กางกระเด็นออกไปนับสิบเมตร?
คนที่อยู่ที่นี่ ที่รู้ภูมิหลังของหานปู้กาง ไม่ได้มีเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น
แต่คนที่รู้ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหานปู้กาง
มีเพียงเย่อู๋เทียนและจางจิงหลวนเท่านั้น
โดยเฉพาะเย่อู๋เทียน
เพราะเมื่อก่อนหานตี้ซือเคยบอกเย่อู๋เทียนว่า
ตอนที่หานปู้กางอายุยี่สิบปี เขาผนวกตันสวรรค์สำเร็จหนึ่งครั้งแล้ว!
นี่เป็นแนวคิดอะไร?
ถึงแม้จะเป็นเย่อู๋เทียน หลังจากเขากลับมาจากเจียงหนานแล้ว ถึงผนวกตันสวรรค์ได้สำเร็จ!
ก่อนหน้านั้น ตอนที่เขาเดินทางจากเจียงหนานกลับมายังเมืองเจียงไห่........
เขาดูดซับพลังของแผ่นหินสมบัติ และฝึกวิทยายุทธที่อยู่บนแผ่นหินสมบัติ แต่แค่ความสามารถผนวกตันสวรรค์ได้เพียงสามครั้งเท่านั้น!
แล้วหานปู้กางล่ะ?
ตอนที่เขาอายุยี่สิบปี เขาก็สามารถผนวกตันสวรรค์สำเร็จแล้วหนึ่งครั้ง!
และตอนนี้……
ถูกเสิ่นรั่วชิงตบที่เดียวก็กระเด็นออกไป?
เย่อู๋เทียนไม่อยากประหลาดใจ
แต่เมื่อเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ เขาก็อดที่จะรู้สึกประหลาดใจไม่ได้
ทำไมถึงเป็นเช่นนั้นได้?
ระหว่างทางที่มาตี้ตู ตนเองใช้วิทยายุทธที่อยู่บนแผ่นหินสมบัติ ล้างชีพจรกลั่นไขกระดูกของเสิ่นรั่วชิงเพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น
ตอนนี้ ภรรยาของตนเอง สามารถเอาชนะหานปู้กางได้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียว?
นี่มัน……
วิทยายุทธที่อยู่บนแผ่นหินสมบัติ ชื่ออะไรกันแน่?
ทำไมมันถึงได้ทรงพลังเช่นนี้?
หลังจากหานปู้กางถูกตบ เขาก็รู้สึกแสบร้อนที่ใบหน้า
อย่างไรก็ตาม ความเจ็บปวดนี้สำหรับเขาแล้ว ไม่ได้สำคัญอะไร!
สิ่งที่ทำให้เขาหดหู่ที่สุดคือ
ตนเองผนวกตันสวรรค์สำเร็จตอนที่อายุเพียงแค่ยี่สิบปี ซึ่งในบรรดานักบู๊หลายร้อยล้านคนบนโลกใบนี้ ยังไม่มีใครสามารถทำได้!
ถึงแม้หลังจากนั้น เนื่องจากพันธนาการในร่างกาย ทำให้เขาก้าวหน้าไม่มากนัก!
แต่เขายังเป็นนักบู๊เพียงหนึ่งเดียวในหลายร้อยล้านคน!
ตอนนี้ ตนเองถูกคนตบหน้า และกระเด็นออกไป?
หานปู้กางรู้สึกมึนงง
คิดเพียงอย่างเดียว
และกำลังรู้สึกสงสัย ทำไมถึงเป็นเช่นนั้นได้?
ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ เรียนวิทยายุทธมาจากอาจารย์สำนักไหน?
ทำไมถึงได้น่ากลัวขนาดนี้?
แม้แต่เจ้าอาวาสของวัดอี่เซียน เกรงว่าคงไม่มีความสามารถแบบนี้!
ทำไมถึงเป็นเช่นนั้นได้?
และขณะนี้ เสิ่นรั่วชิงก้มมองหานปู้กาง คิ้วของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย
“แค่นี้เอง?”
“หานตี้ซือบอกว่าคุณเก่งมากไม่ใช่เหรอ?”
“หานตี้ซือบอกว่า ถ้าเดินทางมาที่ตี้คู คุณคือบุคคลที่สามีของฉันต้องระวังมากที่สุด?”
“แค่นี้เองเหรอ?”
“ทำไมคุณไม่สามารถต้านรับได้แม้แต่การตบของสตรีอย่างฉัน?”
คำพูดประโยนี้ ทำร้ายจิตใจมาก และดูหมิ่นมากเช่นกัน
เมื่อหานปู้กางได้ยิน
นี่เป็นครั้งแรกในชีวิต
สีหน้าของหานปู้กางแดงก่ำ
สีหน้าของหานปู้กางแปรปรวนชั่วขณะ เขาลุกขึ้นยืนทันที แล้วมองเสิ่นรั่วชิงด้วยความเย็นชา
กล่าวอย่างช้า ๆ
“ผมคิดว่าเย่อู๋เทียนมีพรสวรรค์ทางด้านวิทยายุทธสูงขนาดไหน ตอนนี้ดูเหมือนว่าเหตุผลที่เขาสามารถทำให้จางจิงหลวนยอมจำนนได้ เป็นเพราะ......มีคุณสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเสิ่นรั่วชิงเปลี่ยนเป็นแปลก ๆ
และขณะนี้
เย่อู๋เทียน เดินมุ่งหน้ามาทางนี้เช่นกัน
เขาสะบัดข้อมือ
เข็มเงินเล่มหนึ่งพุ่งไปที่หานปู้กาง
ปักตรงหลังคอของหานปู้กาง
หลังจากนั้น……
ร่างกายของหานปู้กางอ่อนแรง แล้วล้มอยู่บนพื้นอีกครั้ง
เย่อู๋เทียนขมวดคิ้ว
“ถูกต้อง คุณเก่งมากไม่ใช่เหรอ? คุณมีความสามารถแค่นี้เหรอ? คุณใช่หานปู้กางที่หานตี้ซือพูดถึงหรือเปล่า?”
หานปู้กางที่ล้มอยู่บนพื้นเบิกตากว้าง
ท่าทางเหมือนนอนตายตาไม่หลับ
สายตาที่มองเย่อู๋เทียนเต็มไปด้วยความตกใจ
คิดยังไง ก็คิดไม่ถึงว่ามันจะเป็นเช่นนี้
ต่อหน้าเย่อู๋เทียนแล้ว ตนเองไม่สามารถหลบแม้แต่เข็มเงินเล่มหนึ่งได้!
ทำไมถึงเป็นเช่นนั้นได้?
และขณะที่หานปู้กางกำลังตกใจ
เย่อู๋เทียนเดินมาอยู่ตรงหน้าหานปู้กางแล้ว และใช้เท้าเหยียบหน้าเขา
แล้วถามอีกประโยค
“ผมถามว่าคุณคือหานปู้กางหรือเปล่า?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ
เรื่องนี้อะไรก็ดีหมด เสียอย่างเดียวคือไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนพยายามจะยัดเยียดพระเอกให้มีเมียมากกว่า1? พระเอกเก่งมีเมียคนเดียวไม่ได้?...