จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 7

เสียงของเครื่องบินรบ ดังกึกก้องในท้องฟ้ายามค่ำคืนไปทั่วทั้งเมือง

ตึกอาคารสูงที่ตกแต่งด้วยแสงไฟตระการตานับไม่ถ้วน กลับหม่นหมองหมดความโดดเด่นลงทันที

ผู้คนที่อยู่ด้านหน้าประตูโรงพยาบาลกลางเมืองเจียงไห่ เวลานี้ต่างก็เงยหน้าขึ้นมองกันทั้งหมด พบว่าเป็นเครื่องบินรบแปดเหลี่ยมลำหนึ่งที่กลมกลืนเข้ากับท้องฟ้าอันมืดมิดได้เป็นอย่างดี!

บดบังท้องฟ้าและดวงจันทร์อย่างมิดชิด!

ราวกับเมฆดำกดทับอยู่บนเมือง จนเมืองแทบจะพังทลายลง!

เดิมทีทุกคนนึกว่าเครื่องบินรบที่มีขนาดใหญ่ลำนี้จะเป็นของชนชาติอื่น!

แต่น่าเสียดายที่บนเปลวไฟสีฟ้าที่พ่นปะทุออกมาจากเครื่องยนต์ของเครื่องบินลำใหญ่นี้กลับพบว่า มีธงชาติที่อยู่ด้านบนคือ

ธงมังกร ของประเทศหลง!

ภาพเหตุการณ์นี้ ทำให้ทุกคนตกตะลึงกันไปทั้งหมด!

แม้ว่าจะเป็นเพียงเครื่องบินรบลำหนึ่ง แต่แสนยานุภาพที่แสดงออกมานั้น กลับถึงขนาดทำให้ทุกคนรับรู้ว่ามีเครื่องบินรบอยู่จำนวนนับไม่ถ้วน!

ประเทศหลงมีอาวุธยุทโธปกรณ์สงครามประเภทนี้ในครอบครอง!

ทุกคนในสถานที่แห่งนี้ ต่างก็รู้สึกเป็นเกียรติอย่างที่สุด!

และทำให้ความภาคภูมิใจที่พลุ่งพล่านในจิตใจนั้น พุ่งสูงขึ้นเต็มขั้น ในเวลาเพียงพริบตาเดียว!

เสียงกึกก้องของเครื่องบินรบดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เวลานี้ได้หยุดลอยอยู่ที่ด้านหน้าชั้นยี่สิบแปดของโรงพยาบาล ทุกคนจึงพากันเบิกตาโพลง

จิตใจเต็มไปด้วยความสงสัย

ไม่รู้ว่าเครื่องบินรบลำใหญ่ขนาดนี้ ทำไมถึงได้มายังสถานที่แห่งนี้ได้!

ภายในห้องผู้ป่วยชั้นยี่สิบแปด เมื่อปู่หูมองเห็นเหตุการณ์ดังกล่าวแล้ว ก็สะดุ้งถึงขั้นหยุดหายใจเลยทีเดียว

ถึงขนาดที่ลืมไปเลยว่า เขายังคงตกอยู่ในสภาพการณ์ที่อันตรายเป็นอย่างมาก

เย่อู๋เทียนบีบขยี้มีดเหล็กกล้าในมือของปู่หูจนแหลกละเอียด แล้วก็ถูกดึงดูดจากการเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นทางด้านหลัง จนต้องหันมองไปดู

เครื่องบินรบที่อยู่ด้านนอกนั้น เย่อู๋เทียนคุ้นเคยอย่างที่สุดแล้ว

ซึ่งเคยเป็นพาหนะของเย่อู๋เทียนมาก่อน

โดยมีชื่อรหัสว่า เวยหลง

ตอนนี้สังกัดทำหน้าที่อยู่ในหน่วยรบเก่าของเย่อู่เทียน

กองทัพชิงตี้!

ประตูห้องหลักของตัวเครื่องบินรบค่อย ๆ เปิดออก โดยผู้ที่เดินนำหน้าออกมาจากด้านในนั้น คือเด็กหนุ่มคนหนึ่งในชุดทหาร

ซึ่งมีท่วงท่ายืนตรงดุจดั่งกระบี่

ทุกการเคลื่อนไหว สง่างามไม่ธรรมดา

เมื่อเย่อู๋เทียนมองเห็นเขาแล้ว ก็ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

เพราะว่าเขาไม่รู้จักเด็กหนุ่มคนนี้

แต่ เมื่อปู่หูมองเห็นเด็กหนุ่มคนนี้แล้ว ดวงตาก็แทบจะกระเด็นออกมาจากเบ้าเลย

เผยจื่อตง!

หนึ่งในร้อยจอมพลแห่งประเทศหลง ที่มีอายุน้อยที่สุด

ถือกำเนิดขึ้นในตระกูลเผยแห่งเมืองเจียงไห่

ตระกูลเผยนั้น ถือว่ามีอิทธิพลอำนาจที่เหนือกว่าตระกูลเย่แห่งเมืองเจียงไห่เป็นอย่างมาก

ถ้าหากในตอนนั้นตระกูลเย่แห่งเมืองเจียงไห่ไม่ได้ถือกำเนิดผู้ที่คนอื่นเรียกขานว่าชิงตี้แล้ว ก็คงจะเป็นเพียงแค่ตระกูลนักธุรกิจระดับสองของเมืองเจียงไห่เท่านั้น

ส่วนตระกูลเผยไม่เป็นเช่นนั้น นับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน มีการถ่ายทอดสืบต่อกันมาหลายรุ่นแล้ว

มีรากฐานที่เป็นปึกแผ่นมั่นคง!

นี่ต่างหากถึงจะเรียกว่าวงศ์ตระกูลใหญ่อย่างแท้จริง!

เผยจื่อตงผู้นี้ ถือว่าเป็นผู้เก่งกาจอัจฉริยะในคนรุ่นหลังของเมืองเจียงไห่ ซึ่งในเมืองเจียงไห่นี้ เขาได้ทำตัวกำเริบเสิบสาน จนชื่อเสียงของคุณชายใหญ่ตระกูลเผย เป็นที่โด่งดังรู้จักกันไปทั่ว

เป็นถึงยอดคุณชายตระกูลเศรษฐีในบรรดาคุณชายตระกูลเศรษฐี

แม้ว่าจะเป็นคุณชายตระกูลเศรษฐีแนวหน้าแห่งเมืองหลวง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าของเผยจื่อตงแล้ว ก็เป็นเพียงแค่ระดับธรรมดาเท่านั้น

ในตอนที่ปู่หูยังเป็นลูกน้อง ยังเคยได้เทกระโถนปัสสาวะของเผยจื่อตงตอนเด็กด้วย

จนบัดนี้ ปู่หูเองก็ยังคงถือว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่ง

วันนี้เมื่อเห็นเผยจื่อตงนั่งเครื่องบินรบที่ทรงแสนยานุภาพมา ทันใดนั้นลักษณะท่าทางก็ยิ่งเหิมเกริม ราวกับว่ามีที่พึ่งพิง

แต่เหตุการณ์ต่อมาหลังจากนั้น กลับทำให้ปู่หูย่ำแย่จิตใจห่อเหี่ยวลงอย่างหนัก!

เผยจื่อตงเดินมาตรงที่ด้านข้างประตูหลักของห้องเครื่องบินรบ โค้งตัวลงแล้วบันไดก็เปิดออกมา

บันไดยืดยาวออกมาจากตัวห้องเครื่องบินรบไปจนถึงหน้าระเบียงของห้องผู้ป่วยชั้นยี่สิบแปด แล้วเผยจื่อตงก็ยืนอยู่ที่ด้านข้างราวกับว่าเป็นผู้อารักขา

ไม่รู้ว่าทำไม เผยจื่อตงถึงได้ยืนตรงอยู่ที่ประตูหลักของห้องเครื่องบินรบนั้น ซึ่งสายตาก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองมาที่ตัวของเย่อู๋เทียน

บนหน้าผากมีเหงื่อไหลออกมาเต็มไปหมด

ราวกับว่าเกิดความประหม่าเป็นอย่างมาก

เสมือนกับผู้ที่หลงใหลคลั่งไคล้ ในที่สุดก็ได้มีโอกาสพบเจอกับไอดอลของตนเองแล้ว

ความเร่าร้อนที่พุ่งทะยานขึ้นในจิตใจนั้น คนทั่วไปยากที่จะเข้าใจได้

หลังจากนั้น ก็มีชายสิบกว่าคนในชุดทหาร ที่บนบ่าประดับดาวยศทหารชั้นจอมพล ทยอยเดินออกมาจากประตูห้องเครื่องบิน และเดินไปสู่ระเบียงของห้องผู้ป่วย

แต่ละคนมีท่วงท่าน่าเกรงขาม องอาจสง่างาม!

คนที่เป็นผู้นำนั้น คือเด็กหนุ่มที่มีอายุรุ่นราวเดียวกันกับเย่อู๋เทียน ซึ่งก็คือลูกชายของเฉาปั้นเสียน

ลูกศิษย์ที่ได้รับการถ่ายทอดโดยตรงจากเย่อู๋เทียน

ผู้นำของหนึ่งร้อยยอดจอมพลทหารแห่งประเทศหลง