จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 92
เมื่อคำพูดของเย่อู๋เทียนจบลง
หวงหย่าเฟยก็รู้สึกอับอายสุดขีด และโกรธจนสูญเสียสติไปอย่างสิ้นเชิง
“เย่อู๋เทียน นาย...”
“นายมันเป็นโจรชั่วชัดๆ!”
“นี่เป็นสินสอดที่ตระกูลโล่มอบให้ตระกูลหวาง คุณกล้าดียังไงมาแย่งมันไปด้านๆ อย่างไร้ยางอาย!”
โจรชั่ว?
ไร้ยางอาย?
แย่งไปด้านๆ?
เย่อู๋เทียนขี้เกียจเกินกว่าจะมองดูหวงหย่าเฟย เขาหันไปสั่งเฉียนจิ้งคุน
"ไล่ออกไป!"
เฉียนจิ้งคุนรับคำสั่งทันทีและมองไปที่หวงหย่าเฟยกับคนอื่น ๆ ด้วยใบหน้าที่เย็นชา
จากนั้นก็เอ่ยปากอยากเย็นชา
"เชิญ”
ใบหน้าของหวงหย่าเฟยและหวงเจี้ยนเย่ ในขณะนี้เป็นเหมือนกระจกที่ตกลงมาบนพื้น
มันแตกเป็นเสี่ยงๆ!
แต่ว่า...
เมื่อนึกถึงท่าทีที่ถังปู้ฝันแสดงออกต่อหน้าเย่อู๋เทียนเมื่อครู่นี้แล้ว
หากไม่ไปตอนนี้ แล้วจะต้องอยู่ไปถึงเมื่อไหร่กัน?
หวงเจี้ยนเย่และครอบครัวของเขาทั้งหมดกลับไปที่รถด้วยใบหน้าที่แข็งค้างและจากไปด้วยความละอาย
ก่อนออกจากประตูจวนทะเลหมอกหวงหย่าเฟยก็ยังคงไม่สามารถสงบลงได้
เมื่อเห็นหวงเจี้ยนเย่นั่งอยู่ข้างๆ เขาโดยไม่พูดอะไร เธอก็เอ่ยออกมาอย่างเกลียดชัง
“คุณปู่ เย่อู๋เทียนไอ้สุนัขนั่นมันขโมยสินสอดที่ตระกูลโล่ให้ตระกูลหวงของพวกเรามา ตอนนี้จะทำอย่างไรดี?”
แม้ว่าหวงเจี้ยนเย่จะเป็นคนโง่เขลา
แต่ท้ายที่สุดเขาก็เริ่มต้นทุกอย่างมาจากศูนย์
สายตาของเขายังคงมีแววอยู่บ้าง
เมื่อนึกถึงการแสดงออกของถังปู้ฝันต่อหน้าเย่อู๋เทียน เขาก็รู้สึกประหม่าจนหายใจไม่ออก
ถังปู้ฝันคือใคร?
เขาเป็นถึงหลานชายของผู้บัญชาปกครองชายแดนแห่งประเทศหลง หลังจากที่รู้ชื่อของเย่อู๋เทียนก็ถึงกับต้องคุกเข่าขอความเมตตาโดยไม่พูดพร่ำอะไรเลย?
อีกทั้งยังเรียกเย่อู๋เทียนว่าชิงตี้?
หากในนั้นมีผลประโยชน์มา ก็จะต้องเป็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่อ
และที่ร้ายแรงที่สุดคือ
คนที่เย่อู๋เทียนโทรศัพท์ด้วยขณะอยู่ต่อหน้าถังปู้ฝัน
ตอนนี้ดูเหมือนว่า คนที่คุยกับเย่อู๋เทียน เก้าสิบเปอร์เซ็นต์น่าจะเป็นนายท่านท่านนั้นแล้ว
มิฉะนั้น ทำไมถังปู้ฝันถึงต้องกลัวเย่อู๋เทียนกัน?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หวงเจี้ยนเย่ก็ดูคล้ายแก่ลงไปเป็นอีกสิบปี
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยทรุดโทรม
หลังจากไตร่ตรองเป็นเวลานาน ในที่สุดหวงเจี้ยนเย่ก็พูดขึ้น
“วันมะรืนนี้ ไม่ต้องไปที่โรงแรมว่างไห่ ไม่อย่างนั้น พวกเราตระกูลหวงจะต้องได้รับความอับอายอย่างแน่นอน!”
หวงหย่าเฟยถามอย่างไม่พอใจ
"ทำไม?"
"หนูเป็นถึงคนที่ตระกูลโล่แห่งตี้ตูหมายตา!"
“ในเวลานี้ ถ้าหนูแต่งงานกับตระกูลโล่แห่งตี้ตูก็จะต้องทำให้ตระกูลหวงของเรากลายมาเป็นตระกูลที่เจิดจ้าที่สุดในประเทศหลงอย่างแน่นอน!”
หวงเจี้ยนเย่ส่ายหัวและถอนหายใจ
“หย่าเฟย เธอยังเด็กอยู่จริงๆ!”
“แม้ว่าเธอจะเป็นคนที่ตระกูลโล่ชอบ แต่อย่างดีที่สุดก็เป็นได้แค่สมาชิกในครอบครัวของทายาทตระกูลโล่เท่านั้น”
“เธอไม่ลองคิดดูบ้าง แม้แต่ถังปู้ฝันก็คุกเข่าลงให้เย่อู๋เทียนเพื่อร้องขอความเมตตา แล้วคนที่คุยกับเย่อู๋เทียนคนนั้น จะเป็นแค่คนที่ชื่อเสียงเรียงนามเหมือนกันฝ่าบาทผู้สูงส่งเท่านั้นหรือไง?”
ใบหน้าของหวงหย่าเฟยซีดขาวราวกับกระดาษ
“หรือว่าไอ้สุนัขเย่อู๋เทียนนั่นได้เข้าสู่แวดวงสูงสุดของประเทศหลงแล้วจริงๆ หรือ?”
หวงเจี้ยนเย่ยังคงถอนหายใจ
“ไม่ว่าจะยังไง เย่อู๋เทียนก็ไม่ใช่คนที่เราสามารถไปทำให้ขุ่นเคืองได้”
“น่าหัวเราะเยาะสิ้นดี ก่อนหน้านี้พวกเราเคยดูถูกเขาขนาดนั้น มาตอนนี้กลับกลายเป็นว่าตระกูลหวงของเราต่างหากที่กลายเป็นตัวตลกครั้งใหญ่!”
หวงหย่าเฟยกัดฟันแน่น
แม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดอะไรอีก แต่ก็ได้ตัดสินใจอย่างลับๆ
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม
ตนจะเดิมพันสักครั้ง!
วันมะรืนนี้!
โรงแรมว่างไห่!
ไม่ว่าเย่อู๋เทียนจะเป็นมังกรหรือหนอน เธอก็ต้องเห็นกับตาตัวเอง!
ยังไงเสีย ตนก็เป็นถึงผู้หญิงที่นายน้อยของตระกูลโล่ชื่นชอบ แม้ว่าเย่อู๋เทียนจะมีความสัมพันธ์กับตระกูลโล่แล้วยังไงกัน?
ฉันไม่เชื่อ
ว่าไอ้สุนัขเย่อู๋เทียนนั่น จะสามารถทำให้เธอแต่งเข้าตระกูลโล่ไม่ได้?
เมื่อเธอได้แต่งงานกับตระกูลโล่
นั่นก็ไม่ต่างกับนกกระจอกกลายเป็นหงส์ เป็นดั่งปลาคาร์พกระโดดข้ามประตูมังกร!
นอกจากนี้ หวงหย่าเฟยเชื่อมาตลอดว่า
ด้วยความงามของเธอ
ไม่ว่าผู้ชายชั้นไหนก็ล้วนต้องมาสยบอยู่ใต้กระโปรงของเธอทั้งนั้น ไม่ใช่เรื่องแปลก!
หลังจากที่พ่อของเธอหวงต้าซานรู้ความคิดของเธอแล้ว เขาเองก็แอบตัดสินใจให้การสนับสนุนอย่างเต็มที่!
หวงหย่าเฟยแต่งงานกับตระกูลโล่แห่งตี้ตูเมื่อไหร่
หวงต้าซาน...
ในตอนนั้นก็จะเทียบเท่ากับเป็นพ่อตาของเจ้าชายโบราณท่านนั้นแล้ว!
นี่คือแนวคิดแบบไหนน่ะหรือ?
มันคือการก้าวกระโดดข้ามขั้น!
เมื่อถึงตอนนั้น อุตสาหกรรมเล็กๆ น้อยๆ ของตระกูลหวงพวกนั้น ในสายตาของหวงต้าซานจะยังนับเป็นอะไรกัน?
……
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ