จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 333

ท่ามกลางพายุหิมะ เทพธิดาสงครามใส่เกราะแสงสีเทาอ่อนนางหนึ่งค่อยๆ เดินออกมา

ผมยาวสีทองของนางปลิวไสวกลางสายลม ราวกับแสงทองกำลังกระโดดโลดเต้น เสื้อคลุมกันลมสีแดงเลือดดุจเปลวไฟเผาไหม้อยู่ด้านหลัง สีหน้านางขาวซีดเล็กน้อย ลมหายใจไม่คงที่ เห็นได้ชัดว่าได้รับบาดเจ็บไม่น้อย ในมือกำธนูคันใหญ่สีเหลืองทอง ทอประกายดั่งแสงตะวัน ขับไล่พายุหิมะที่อยู่รอบๆ ออกไป กลิ่นอายชั่วร้ายแรงกล้าที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าไหลวนจากเสื้อเกราะของนาง สายตาเย็นเยือกเสมือนลูกธนูแหลมคมสองดอก จับจ้องไปยังร่างเล็กเตี้ยบนหลังแมงมุมหิมะยักษ์ที่อยู่ห่างออกไปราวสามสิบจั้ง

เสียงน้ำจับตัวแข็งดังขึ้น

เกล็ดหิมะมากมายรวมตัวกัน กรงเล็บของแมงมุมยักษ์ที่ถูกยิงระเบิดไปจับตัวแข็งขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

“ก็แค่การดิ้นรนของเดรัจฉานที่ถูกมัดไว้” น้ำเสียงเย็นชาของจ้าววิหารเทพแมงมุมปานเสียงภูตผีวิญญาณที่ลอยออกมาจากใต้นรกขุมที่เก้า “ส่งวิชา ‘สัมผัสจิตดุจธนู’ มา แล้วจะเหลือศพเจ้าไว้ครบถ้วน”

“เจ้า ไม่คู่ควร” เทพธิดาสงครามพูดสั้นได้ใจความ ก่อนค่อยๆ ง้าง ‘ธนูเหนี่ยวตะวัน’ ขึ้นอีกครั้ง

เมื่อกลับมาที่ราบทุ่งหญ้า นางหอบเอาปณิธานอันยิ่งใหญ่กลับมาด้วย นางอยากจะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของคนเลี้ยงสัตว์แห่งท้องทุ่งหญ้า

ตอนแรกเริ่ม ทุกอย่างราบรื่นเป็นอย่างมาก ทว่าจากการที่แผนการร้ายของวิหารเทพแมงมุมเริ่มแผลงฤทธิ์ และเพราะความคิดกับจุดยืนเป็นสาเหตุ นางและบรรดาองครักษ์เทพหมาป่าของนาง ในที่สุดก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงการปะทะกับวิหารเทพแมงมุมได้ จากการกระทบกระทั่งแปรเปลี่ยนเป็นสงคราม สุดท้ายจ้าววิหารเทพแมงมุมออกหน้าลงมือเอง องครักษ์เทพหมาป่าหญิงของนางล้วนเจ็บหนักล้มตายด้วยน้ำมือของจ้าววิหารเทพแมงมุม

ไม่ว่าอย่างไร ‘ธนูเหนี่ยวตะวัน’ กับวิชา ‘สัมผัสจิตดุจธนู’ ก็จะตกไปอยู่ในมือของวิหารเทพแมงมุมไม่ได้เด็ดขาด

ฟิ้วๆๆ!

ธนูเหลืองทองสามดอก ควบรวมพลังฟ้าดิน ยิงแหวกผ่านพายุหิมะอันไร้ที่สิ้นสุดพุ่งตรงเข้าสังหารจ้าววิหารเทพแมงมุม

“โง่เขลาเบาปัญญา” จ้าววิหารเทพแมงมุมยกมือขึ้น

ใยแมงมุมสีเขียวสายหนึ่งพุ่งออกไปพันรัดกลางอากาศ ประหนึ่งงูเหลือมพิษล้อมพันธนูยักษ์สีเหลืองทองสามดอกจนสลายไป จากนั้นกำลังของมันไม่ได้ถดถอยลง ยังคงพุ่งแหวกอากาศตรงไปพันรัดเทพธิดาสงครามกัวชิงเยียน

กัวชิงเยียนกระโดดตัวขึ้น คันธนูเหนี่ยวตะวันหักออกตรงกลาง กลายเป็นดาบโค้งสีทองสองเล่ม แสงดาบวิบวับฟันออกไปปานแม่น้ำทองคำบนสวรรค์รั่วลงมา แหวกพายุหิมะเต็มฟ้าออกและตัดใยแมงมุมสีเขียวขาดไป

ภาพฉากนี้ ทำเอาบรรดานักรบของเผ่ายิงจันทรารอบๆ ส่งเสียงฮือฮาอย่างอดไม่อยู่

เถี่ยมู่เจินที่ถูกช่วยออกมาแล้ว ในใจโล่งอกไปเปลาะหนึ่ง

มุมปากของจ้าววิหารเทพแมงมุมยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเหี้ยมโหด

พริบตาต่อมา ใยแมงมุมที่ขาดไปฟื้นกลับคืน ก่อนพุ่งเข้ามาอย่างรุนแรงดุจสายฟ้า แทงทะลุหัวไหล่ของเทพธิดาสงคราม เลือดสดสีเขียวสาดกระจายทันใด ใยแมงมุมนั้นมีพิษแฝงไว้ เพียงพริบตาครึ่งใบหน้าของเทพธิดาสงครามก็เปลี่ยนเป็นสีดำหมึกแล้ว

“ช่วยคนเร็ว”

เถี่ยมู่เจินร้อนรน

นักรบเผ่ายิงจันทร์พุ่งเข้าไปราวกระแสน้ำขึ้น

ทว่า ความห่างชั้นทางพลังต่างกันมากเกิน

แมงมุมหิมะยักษ์สะบัดกรงเล็บน้ำแข็งคร่าชีวิตคน

จ้าววิหารเทพแมงมุมยืนตระหง่านอยู่บนแมงมุมหิมะยักษ์ กำลังบีบเข้ามาอย่างช้าๆ

เถี่ยมู่เจินชิงตัวเทพธิดาสงครามกลับคืนมา เมื่อมองไปก็พบว่าการกระจายตัวของพิษสีเขียวถูกนางใช้ปราณแท้สกัดไว้แล้ว แต่หากจะขับมันออกมานั้นเป็นไปไม่ได้ สถานการณ์ตรงหน้าคับขันถึงขีดสุดแล้วจริงๆ ชนเผ่าที่ราบทุ่งหญ้ามากมายเท่าไรถูกทำลายลงด้วยน้ำมือของวิหารเทพแมงมุม เผ่ายิงจันทร์ถึงแม้เป็นหนึ่งในชนเผ่าใหญ่แห่งทุ่งหญ้า แต่ก็เหมือนยากจะหนีรอดแล้ว

“ใครก็ได้ พาธิดาเทพชิงเยียนหนีไป”

เถี่ยมู่เจินตะโกนขึ้น ให้องครักษ์คนสนิทพาเทพสงครามหญิงออกจากสนามรบโดยเร็วที่สุด

ส่วนตัวเขาดึงดาบยาวออกมา ร้องคำรามพลางพุ่งตรงไปปะทะกับจ้าววิหารเทพแมงมุม

เขาให้คนไปส่งกัวชิงเยียนได้ แต่ตัวเขาเองหนีไปไม่ได้

บนที่ราบทุ่งหญ้า ไม่มีหัวหน้าเผ่าคนไหนที่หนี

เขาเป็นถึงหัวหน้าเผ่ายิงจันทร์ เขาจะต้องอยู่ที่นี่ ร่วมเผชิญหน้าภัยพิบัติใดๆ กับนักรบและประชาชนของตนเอง ต่อให้ต้องเผชิญหน้ากับพลังคุกคามแห่งความตายก็ตาม

เลือดสดแย้มบานท่ามกลางพายุหิมะ

นักรบเผ่ายิงจันทร์ล้มลงทีละคนๆ

ใยแมงมุมสีเขียวพันรัดที่ต้นคอของเถี่ยมู่เจิน…

ดาบยาวในมือเขาหลุดร่วงลงอย่างสิ้นเรี่ยวแรง

ลำคอที่แข็งแกร่งที่สุดบนที่ราบทุ่งหญ้านี้ถูกใยแมงมุมรัดจนเลือดไหลซึม ท้ายสุดศีรษะก็หลุดลอยออกมา…

หัวหน้าเผ่ายิงจันทร์ดับดิ้นลง

ขณะที่ศีรษะของเขาลอยอยู่กลางอากาศ หันมองไปยังทิศทางที่เทพธิดาสงครามถูกพาออกไป

ผมยาวสีทองกับผ้าคลุมสีแดงค่อยๆ เลือนรางท่ามกลางพายุหิมะ

นั่นคือหญิงสาวที่ทำให้เขาลุ่มหลงจนเก็บไปฝัน เพื่อนางแล้ว เขาเคยฝ่าอันตรายบุกเข้าไปในจักรวรรดิศัตรู เพื่อนางแล้ว เขายอมมอบทุกอย่างให้…ทว่าใจของเขาเข้าใจดี ชีวิตนี้ตนไม่มีทางได้ใจของนางมา เพราะการเดินทางไปฉินตะวันตกครั้งนั้น นางได้พบกับคนอีกคนหนึ่ง

เขาเห็นทหารเดนตายเผ่ายิงจันทร์ตายไปทีละคน

สายลมหนาวแห่งท้องทุ่งหญ้าวันนี้ช่างหนาวเหน็บเหลือเกิน

ศีรษะของเถี่ยมู่เจินร่วงหล่นลงมา

ภายใต้อากาศที่หนาวจัด ศพและศีรษะของเขาถูกแช่แข็งไป

จ้าววิหารเทพแมงมุมบังคับแมงมุมหิมะยักษ์ตามไปไล่ล่าสังหาร