จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 49
ProjectZyphon
หลี่มู่หัวเราะเช่นกัน
“งั้นรึ? เกรงว่าเจ้าต้องผิดหวังเสียแล้วละ”
เขาฉีกชุดนักพรตขาดวิ่นบนกายตามอารมณ์ แล้วโยนเข้าไปในสายลม เผยร่างกำยำแข็งแรงออกมา
แสงจันทร์ส่องมายังกล้ามเนื้อที่เป็นลายคลื่น กล้ามเนื้อทุกมัดทั่วร่างล่ำสันชัดเจน ผิวขาวผ่องสะท้อนแสงเรืองจางๆ ชั้นหนึ่ง ราวกับเป็นเนื้อหนังที่ใช้หยกแกะสลักออกมา เต็มไปด้วยความงดงามอันแปลกประหลาดที่ยากจะอธิบาย
“เจ้า…”
อู่เปียวเปลี่ยนสีหน้า จิตใจร้อนรุ่มไม่เป็นสุข
เพราะร่างเบื้องหน้านี้เป็นร่างของชายหนุ่มอายุยี่สิบปี เปี่ยมด้วยจิตใจที่ฮึกเหิมและกำลังวังชา มีชีวิตชีวา ไม่เข้ากับใบหน้าของชายแก่ที่ดูแล้วอายุห้าสิบเลย ภาพจากจักษุสัมผัสเช่นนี้ช่างแตกต่างกับความเป็นจริงนัก
“หากข้าบอกว่าพลังดาบโลกันตร์ของเจ้าไม่อาจทำร้ายอวัยวะภายในของข้าได้ เจ้าจะเชื่อหรือไม่?” หลี่มู่หัวเราะพลางขยิบตา จากนั้นก็อ้าปากหายใจด้วยจังหวะประหลาด
ทันใดนั้น รัศมีจันทร์ทั่วท้องฟ้าก็มุ่งหน้ารวมมายังจมูกเขาราวกับมีชีวิต
เห็นเพียงหน้าอกของเขายุบพองแรงๆ อยู่สามสี่ครั้ง หัวใจเต้นตุบๆ หนักแน่นดั่งเสียงกลอง ยาวนาน ล้ำลึก ไม่เหมือนเสียงหัวใจเต้นของมนุษย์ จากนั้นรอยแผลดาบที่น่าตกใจก็เลื้อยขยุกขยิกดุจมีชีวิต และค่อยๆ ผสานตัวด้วยความเร็วระดับสายตาเห็นท่ามกลางแสงจันทร์ที่มารวมตัวกัน
“นี่มัน…ระ…ร่างอมตะ?” อู่เปียวหวาดผวา
เขาร้องอย่างตื่นตกใจ ก่อนเอ่ยขึ้น “เจ้าเป็น…เป็นปีศาจ?”
ในโลกนี้มีเรื่องเล่าตำนานของภูตผีปีศาจ
สำหรับภูตผีปีศาจ มีเพียงแค่ผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงเท่านั้นจึงจะรู้ซึ้งถึงความน่ากลัวของมัน
และในตำนานก็มีเพียงแค่ภูตผีปีศาจเท่านั้นที่มีความสามารถสมานแผลเช่นนี้
โดยเฉพาะปีศาจบางตนที่ตบะล้ำลึก บำเพ็ญมานานจนสามารถแปลงร่างเป็นคนได้ ถึงขั้นพูดได้ว่าเป็นร่างอมตะ มีเพียงเผาหัวใจปีศาจเท่านั้นจึงจะสังหารมันได้สิ้นซาก
“ปีศาจ?” หลี่มู่ส่ายหน้าก่อนจะกล่าวขึ้น “ข้าเป็นมนุษย์ เพียงแต่ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาก็เท่านั้น”
“เช่นนั้นเจ้าเป็นมนุษย์ประเภทใด?” ความรู้สึกที่เป็นลางไม่ดีในใจอู่เปียวรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
“มนุษย์ต่างดาว อีกทั้งข้ายังเป็นผู้สืบทอดกิจการแห่งพรรคอมมิวนิสต์ด้วย” หลี่มู่หัวเราะอย่างวางท่า
“มนุษย์ต่างดาว? กิจการพรรคคอมมิวนิสต์? มนุษย์ต่างดาวคืออะไร?” อู่เปียวสับสนงุนงง เห็นได้ชัดว่าไม่คุ้นเคยกับคำเรียกนี้ “ผู้สืบทอด นั่น…เป็นพรรคอะไรกัน?”
หลี่มู่หัวเราะ
‘ในที่สุดก็มีโอกาสได้แสดงความเหนือกว่าในฐานะคนทะลุมิติมาเสียที’
ทันใดนั้น เขายกมือชี้ไปยังที่ไกลโพ้นบนท้องฟ้ามืดมิดซึ่งมีดวงจันทร์ทั้งสองลอยเด่น ใบหน้าองอาจทรงคุณธรรม ทั้งยังหยิ่งทะนง
“จะบอกเจ้าอย่างไม่กลัวความจริง มนุษย์ต่างดาวก็คือคนที่ไม่ใช่ของโลกใบนี้ แต่มาจากนอกโลก อืม เจ้าเข้าใจว่าเป็นผู้มาเยือนจากนอกโลกก็ได้ ส่วนกิจการพรรคคอมมิวนิสต์ ก็คือเป้าหมายที่พวกเรามนุษย์ต่างดาวผู้ตอบโต้อย่างฮึกเหิมและยึดหลักห้าสำคัญสี่งดงามร่วมแรงร่วมใจกันฟันฝ่า นับตั้งแต่ยังเล็กๆ ข้าก็ตั้งปณิธานเอาไว้ว่าจะบากบั่นเพื่อกิจการพรรคคอมมิวนิสต์ไปตลอดชีพ ข้าฝึกฝนตอนประถมและมัธยมตามลำดับ ฝึกความสามารถ เพิ่มพูนความรู้ เคยเข้าร่วมกลุ่มเยาวชนกองหน้า กลุ่มสันนิบาตเยาวชนคอมมิวนิสต์ เคยเป็นหัวหน้าของทั้งกลุ่ม ทั้งหน่วย เป็นคณะกรรมาธิการกองร้อย เป็นหัวหน้ากองร้อยด้วย…ต้องมีสักวันที่ข้าจะได้เป็นสมาชิกพรรคอมมิวนิสต์อย่างสมเกียรติแน่…เป็นยังไง กลัวไหมเล่า?”
หลี่มู่พูดได้สมบทบาทสุดๆ
ภายใต้แสงจันทร์สาดส่อง ทั่วร่างเขาเต็มไปด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์ของคนที่ฝ่าฟันเพื่ออุดมการณ์ กำลังพูดอย่างองอาจทรงคุณธรรม
“อะไรนะ? ผู้มาเยือนจากนอกโลก…เจ้า…เจ้าเป็นปีศาจร้ายจากนอกโลก?” อู่เปียวข้ามคำสุนทรพจน์อย่างออกรสออกชาติอื่นๆ ของหลี่มู่ไป แล้วจับสารที่เขาให้ความสำคัญมากที่สุด ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวในชั่วพริบตา
แต่เดิมจิตกระหายการต่อสู้ของเขายังนับว่ารุนแรง
ทว่าในเสี้ยวขณะนี้ ความโกรธแค้นและจิตมุ่งต่อสู้ที่ราวกับไฟลุกไหม้นั้นเหมือนถูกราดด้วยน้ำเย็น หายไปอย่างไร้ร่องรอย
จากนั้น เขาเลือกที่จะหนี
ราวกับเจอเรื่องที่น่ากลัวที่สุดในโลก คนคลั่งแซ่อู่ผู้ไม่กลัวตายกลับเลือกหันหลังหนีเสมือนคนไร้ที่พึ่งอย่างไม่น่าเชื่อ
“เอ๋?”
หลี่มู่อึ้งไป
ทำไมจึงมีปฏิกิริยาเช่นนี้?
หรือว่ามนุษย์ต่างดาวจะน่ากลัวมาก?
ต้องรู้ไว้ว่าบนโลก มนุษย์ต่างดาวเป็นหัวข้อประเด็นร้อนตลอดกาลเชียวนะ หากมีคนได้เจอมนุษย์ต่างดาวจริงๆ แล้วละก็ จะต้องตื่นเต้นดีใจเหมือนถูกรางวัลอย่างแน่นอน มีมนุษย์บนโลกมากมายที่ค้นหาร่องรอยของมนุษย์ต่างดาวตลอดชีวิต เพราะหวังว่าจะมีเพื่อนมนุษย์ต่างดาวเชียวนะ
ยอดฝีมือเช่นอู่เปียว ทำไมแค่ได้ยินว่ามนุษย์ต่างดาวก็กลัวจนตาขาวอย่างนี้?
แต่ว่าหลี่มู่ก็แค่อึ้งไปเท่านั้น
ราตรีนี้ เขาไม่มีทางปล่อยอู่เปียวให้รอดไปเด็ดขาด
มิฉะนั้นแล้ว ตีเสือถ้าไม่ตีให้ตาย จะต้องตายเพราะมันแน่นอน
ทั้งยังเป็นเสือคลั่งอย่างอู่เปียวด้วย
หลี่มู่ไล่ตามไป
เขากระโดดลงมาจากยอดหินผาทันที
ข้างล่างเห็นเพียง ‘เสือดำลายเบญจมาศ’ ที่อู่เปียวร้องเรียกโผทะยานไปบนหน้าผา หนีไปอย่างตื่นตระหนก
เสือดำตัวโตตัวนี้เป็นถึงสัตว์ป่าอสุรกาย บุกป่าฝ่าดงราวกับเดินบนทางราบ แบกอู่เปียวเคลื่อนที่ไปดั่งเคลื่อนย้ายจักรวาล รวดเร็วเป็นอย่างยิ่ง
แต่หลี่มู่ในฟ้าราตรีฝึกวิชาตัวเบาที่แฝงอยู่ใน ‘หมัดยุทธแท้’ กระบวนท่าที่สอง ‘ลิ่มสวรรค์’ จนถึงขอบเขตใหม่แล้ว ความเร็วจึงสูงกว่าเสือดำมากนัก
เขาวิ่งลงมาจากหน้าผาทำมุมเก้าสิบองศาประหนึ่งวิ่งอยู่บนที่ราบ
หลี่มู่ไล่มาถึงข้างหลังเสือดำในชั่วพริบตาราวสายฟ้า ยื่นมือคว้าไปที่หลังของอู่เปียว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมศาสตราพลิกดารา