จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 492

ขั้นตอนทําเรื่องออกจากโรงพยาบาลของหวางเจิ้นไม่นานก็ เรียบร้อย

ฝ่ายโรงพยาบาลมองออกตั้งนานแล้วว่า อวัยวะของหวางเจิ้น ล้มเหลว มีชีวิตต่อไปได้อีกไม่นานเท่าไหร่ การรักษาแบบแพทย์แผน ปัจจุบันไม่เกิดผลอะไรเลยไม่อยากจะให้หวางเจิ้นตายในโรงพยาบาล ของพวกเขา คิดอยากให้เขาออกๆ ไปเสีย ทว่า ก่อนหน้านี้ก็บอกเป็น นัยๆ กับไป๋หรูไปแล้วหลายครั้ง อยากให้หวางเจิ้นออกจากโรงพยาบาล ไปเอง แต่ไป๋หรูล้วนปฏิเสธ หวังจะยื้อเวลาออกไปอีกสักนิด

ดังนั้นตอนนี้ไป๋หรูขอออกโรงพยาบาลเอง โรงพยาบาลแน่นอนว่า อยากให้ออกใจจะขาด ไม่นานก็ทําเรื่องทุกอย่างเรียบร้อย

หลี่มู่สําแดงวิชาพรางตา ทําให้คนอื่นมองไม่เห็นสภาพของหวาง เจิ้นหลังจากที่ฟื้ นฟูแล้ว แบกเขาด้วยตัวเองออกมาจากศูนย์เวชศาสตร์ ฟื้ นฟู หาโรงแรมสี่ดาวเข้าพักก่อน

ในห้อง

“เสี่ยวมู่ ที่หนูพูดมาก่อนหน้านี้จะรักษาคุณอาได้จริงๆ หรือ?” ไป๋ หรูถามอย่างตื่นเต้น

เธอกลัวว่าทุกอย่างนี้จะเป็นเพียงแค่ฝันไป

หลี่มู่ยิ้มตอบ “คุณน้าวางใจ ผมจะรักษาคุณอาเดี๋ยวนี้”

เขาโคจรวิชา ถ่ายทอดพลังธาตุไม้จักรพรรดิเขียวแห่งบูรพาเข้าไป ในร่างของหวางเจิ้น เพียงแค่อึดใจเดียวก็รักษาแผลบอบช�าภายใน อวัยวะที่ล้มเหลว และขาที่หักจากอุบัติเหตุได้เรียบร้อย

ไป๋หรูเห็นสีหน้าของสามีแดงเรื่อขึ้นเรื่อยๆ ท่าทางดูหนุ่มขึ้น ชีพจร ก็แข็งแกร่งขึ้นทุกทีๆ ในใจทั้งตื่นเต้นทั้งดีใจ ขยี้ตาไม่หยุดเพื่อยืนยันว่า ไม่ใช่ความฝัน

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง หลี่มู่ก็เก็บมือกลับมา

“เป็นอย่างไรบ้าง? เสี่ยวมู่ คุณอาของหนูเขา…ทําไมถึงยังไม่ฟื้ น ขึ้นมาอีก?” ไป๋หรูเห็นร่างกายสามีฟื้ นฟูอย่างปลอดภัยดี

หลี่มู่หัวเราะ “คุณน้าอย่ากังวล คุณอาสลบไปนานมาก ต้องพักฟื้ น อีกสักชั่วโมงสองชั่วโมงถึงจะฟื้ น”

ไป๋หรูถอนหายใจโล่งอก

ตอนนี้เธอเชื่อหลี่มู่ร้อยทั้งร้อยจริงๆ ได้ยินหลี่มู่พูดแบบนี้ ใจก็ นับว่ากลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว

“คุณน้า ร่างกายของคุณน้าที่ผ่านมาก็เหนื่อยล้าจนสุขภาพ เสียหายสาหัส ผมช่วยรักษาให้คุณน้าด้วยก็แล้วกัน” หลี่มู่พูดแล้วก็ยก มือ พลังธาตุไม้จักรพรรดิเขียวแห่งบูรพาถ่ายทอดไปในร่างของไป๋หรู ไหลแล่นไปตามจุดเส้นลมปราณ ค่อยๆ ปรับรักษาร่างกายของเธอ

ไป๋หรูพลันรู้สึกมีพลัง พลังเย็นชื่นวิ่งไปทั่วแขนขาองคาพยพ ความ เจ็บปวดตามเอว หลัง และไหล่ หายไปจากพลังของกลิ่นอายกลุ่มนี้ ทั้งตัวรู้สึกสบายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน อาการปวดไมเกรนก็หายไป ทันทีเช่นกัน

“น่าอัศจรรย์เหลือเกิน”

ไป๋หรูสัมผัสด้วยตัวเอง รู้สึกว่าเหลือเชื่อนัก

หลี่มู่ยิ้ม

ไป๋หรูสุขภาพร่างกายเสียหายเพราะเหนื่อยล้า ไม่ใช่เพราะ บาดแผลภายนอกหรืออวัยวะล้มเหลว ดังนั้น พลังธาตุไม้จักรพรรดิ เขียวแห่งบูรพาง่ายๆ กลุ่มเดียวก็สามารถปรับสมดุลได้ทันที ไม่ จําเป็นต้องรักษาเป็นการเฉพาะ

“คุณน้า คุณน้าดูแลคุณอาที่นี่ก่อน ผมไปข้างนอกซื้อของกินสัก เล็กน้อย แล้วจะหาคนตุ๋นน�าแกงด้วย พอคุณอาฟื้ นจะได้บํารุง สารอาหาร” หลี่มู่ยิ้มพลางลุกขึ้น

“จะรบกวนหนูแบบนั้นได้อย่างไร น้า…” ไป๋หรูซาบซึ้งจนไม่รู้ว่าจะ พูดอะไรดี

“คุณน้าอย่าเกรงใจผมเลย รออีกเดี๋ยวผมกลับมา ค่อยพูดเรื่องของ เสี่ยวอวี่อย่างละเอียดกัน” หลี่มู่พูดจบก็หมุนตัวจากไป

เขาจงใจให้ทั้งสองอยู่ด้วยกันลําพังสักระยะหนึ่ง ให้ไป๋หรูอธิบาย ทุกอย่างกับหวางเจิ้นที่ฟื้ นตื่นขึ้นมาก็แล้วกัน

หลังจากหลี่มู่ออกไป ไป๋หรูก็นั่งลงข้างเตียงคนเดียว มองสามีอย่าง ตื่นเต้น กุมมือของเขาเอาไว้ รู้สึกถึงความอบอุ่นอันคุ้นเคยแผ่มาจากฝ่า มือ ไม่เย็นชืดเหมือนกําก้อนน�าแข็งเอาไว้เหมือนเมื่อก่อน ในใจของเธอ ก็ผ่อนคลายเต็มไปด้วยความหวังอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ตอนนี้เสียงโทรศัพท์ก็พลันดังขึ้น

“แม่ เกิดอะไรขึ้น? คนที่โรงพยาบาลบอกว่าแม่พาพ่อออกจาก โรงพยาบาลไปแล้ว? ตอนนี้แม่อยู่ไหน? พ่อไม่เป็นไรใช่ไหมครับ” โทรศัพท์ส่งเสียงของหวางซืออู่ที่ร้อนรนและเป็นห่วงมา

เขาเป็นพี่ชายของหวางซืออวี่ ปีนี้เพิ่งจบจากโรงเรียนตํารวจ ทํางานเป็นตํารวจหน่วยอาชญากรรมเขตเกาซิน

“อ้อ แม่พอดียุ่งมากก็เลยลืมบอกลูก” ไป๋หรูบอกที่อยู่ของโรงแรม แล้วเอ่ยขึ้นว่า “ไม่เป็นไร เสี่ยวอู่ ลูกไม่ต้องถามอะไรทั้งนั้น รีบมาที่ โรงแรม แม่มีเรื่องสําคัญจะบอกลูก”

……

หน้าประตูห้องผู้ป่วยที่สิบสาม ศูนย์เวชศาสตร์ฟื้ นฟู หวางซืออู่ใน ชุดตํารวจหลังจากวางโทรศัพท์ไป สีหน้าก็เต็มไปด้วยความกังวล

จู่ๆ พ่อออกจากโรงพยาบาล น่ากลัวว่าเคราะห์ร้ายมากกว่า เคราะห์ดี

เมื่อสักครู่ถามหมอก็ถามอะไรออกมาไม่ได้ ตอนนี้แม่ยังไม่ยอมพูด อะไรมากอีก หรือว่าพ่อเกิดเรื่องแล้ว… แค่คิดถึงตรงนี้ ใจของเขาก็แทบ จะหลุดออกมารอมร่อ

“พี่เสี่ยวอู่ อย่ากังวลเลย บางทีจู่ๆ คุณอาอาจจะฟื้ นขึ้นมา คุณน้า เลยพากลับแล้วก็ได้” ซูอวี้ถงในชุดกระโปรงสีขาวที่อยู่ข้างๆ ปลอบใจ เขา

เธอเป็นแฟนของหวางซืออู่ ทั้งสองความสัมพันธ์ดีมาก ปีสองปีมา นี้ก็เป็นซูอวี้ถงที่งดงามอ่อนโยนที่ไม่ทอดทิ้งคอยอยู่ข้างกายหวางซืออู่ มาโดยตลอด เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจของเขา ภายใต้สภาพครอบครัวที่ พ่อประสบอุบัติเหตุ แม่สิ้นหวังเหนื่อยล้า หวางซืออู่ถึงได้ค�าจุนบ้านที่ แหลกสลายหลังนี้ได้

“ไม่ค่อยน่าจะเป็นไปได้นะ สภาพของพ่อพี่ ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้” หวา งซืออู่ถอนหายใจยาว

ซูอวี้ถงเอ่ย “พี่นี่นะ คิดมากไปอีกแล้วฉันไปโรงแรมวั่นฝูเป็นเพื่อน พี่ก็แล้วกัน ถึงตอนนั้นทุกอย่างก็กระจ่างแล้วล่ะ”

หวางซืออู่กุมมือแฟนสาว “ถงถง ขอบใจเธอนะที่คอยอยู่ข้างกาย พี่มาตลอด”

ซูอวี้ถงยิ้มพลางพิงไหล่ชายคนรัก “คนโง่ ฉันจะอยู่ข้างๆ พี่ตลอด ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ไม่มีวันจากไปไหน”

ทั้งสองออกจากโรงพยาบาลมาหน้าประตูใหญ่เพื่อเรียกรถ

เอี๊ยด!

จู่ๆ รถเมอร์ซิเดสซ์เบนซ์ GLC สีดํา ป้ายทะเบียนท้องถิ่นก็จอดลง ข้างคนทั้งสอง