จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 498

ห้องเหมาหมายเลขหนึ่ง หรูหราโอ่อ่า

ห้องเหมานี้เป็นห้องที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโรงแรมสวนนิเวศไป่เหอ หรูหราที่สุด และมีเพียงคนใหญ่คนโตเท่านั้นที่จะสามารถจองเหมาได้ กินพื้นที่หนึ่งร้อยกว่าตารางเมตร มีพนักงานบริกรที่คัดเลือกอย่างดี โดยเฉพาะคอยให้บริการชั้นเลิศที่นี่

ตอนนี้บรรยากาศภายในห้องดีอย่างมาก

นอกจากครอบครัวของซูอวี้ถงแล้ว ยังมีพี่น้องของบิดาซูอีกสี่คน รวมไปถึงครอบครัวของพวกเขา ในนั้นรวมไปถึงอธิการกรมตํารวจ เมืองซินเกาอย่างซูฮั่นเหว่ยด้วย

โต๊ะกลมยักษ์ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางหกเมตร รอบด้านสามารถนั่ง ได้ถึงห้าสิบคน บนโต๊ะมีรูปจําลองทิวทัศน์ ภูเขาจําลองขนาดเล็กมีน�า ไหลดูเป็นเอกลักษณ์อย่างมาก และพื้นที่รอบวงด้านนอกก็เพียงพอ สําหรับที่นั่งต่างๆ โต๊ะหมุนเองอย่างช้าๆ ด้านบนเต็มไปด้วยอาหารชั้น ดี ผู้คนที่นั่งอยู่รอบๆ เพียงแค่ยื่นมือก็สามารถทานได้แล้ว

เพียงแต่เนื่องจากโต๊ะที่ขนาดใหญ่เกินไป ทําให้แขกเหรื่อจะพูดคุย กันก็ไม่สะดวก คนที่นั่งหันหน้าชนกัน อย่างน้อยก็มีระยะห่างถึงหก เมตร หากพูดเสียงเบาเกินไปก็จะไม่ได้ยิน

ชายหนุ่มขาวสะอาดสูงราวร้อยเจ็ดสิบคนหนึ่ง บนใบหน้ามีสี หน้ากึ่มๆ จากการถูกฤทธิ์สุราล้วงจนโหวง มีรอยยิ้มหยิ่งทะนง นั่งอยู่ บนที่นั่งหลัก

ส่วนในสายตาของคนอื่นที่มองมายังชายหนุ่มคนนี้ ล้วนมีความ หวั่นเกรง ส่วนมากมีรอยยิ้มเอาอกเอาใจ

ซูอวี้ถงในชุดหรูหรานั่งอยู่ด้านข้างชายหนุ่มคนนี้

นางที่แต่งหน้าตาอย่างประณีตงดงาม ภายใต้การสาดส่องจากแสง ไฟสมบูรณ์แบบในห้องเหมานี้ ก็ราวกับเป็นสาวงามหยกตนหนึ่ง ผิวขาว ละเมียดละไมดุจหยกขาว สวยงามอย่างที่สุด

เพียงแต่นางที่เป็นถึงหนึ่งในตัวละครหลักของงานเลี้ยงวันนี้ กลับมี สีหน้าเย็นชา ไม่มีรอยยิ้ม เวลาส่วนใหญ่ล้วนก้มหน้าไม่พูดจากับใคร มี เพียงขณะที่ชายหนุ่มข้างกายคนนี้ถามขึ้น จึงจะตอบกลับอย่างขอไปที สักครั้ง

ท่าทีเช่นนี้ ทําเอาคนอื่นรู้สึกว่าสาวงามคนนี้เป็นเหมือนกับกําแพง หิมะน�าแข็งที่ก่อตัวขึ้น ชวนคุยด้วยลําบาก

หม่าเจิ้นผลักประตูเข้ามา บอกกับชายหนุ่มขาวสะอาดคนนั้นว่า “คุณชายเฉิน เจ้าเด็กนั่นไม่ไว้หน้าเลย ไม่ยอมมาชนแก้วด้วย”

ก่อนหน้า เป็นเขาที่บอกเองว่าเห็นเพื่อนชายคนเก่าของซูอวี้ถง จะ เชิญเข้ามาชนแก้วกันเสียหน่อย ทําตัวกล้าออกไปเชิญมา แต่ผลลัพธ์ กลับกลายเป็นล้มเหลวจนต้องถอยกลับ ไม่รู้จะเอาหน้าไว้ที่ไหน เหมือนกัน

“ไม่ไว้หน้าคุณชายเฉิน?”

“สมองของหวางซืออู่มีปัญหาไปแล้วหรือไรกัน?”

“นายไม่ได้บอกว่าอธิการซูก็อยู่ด้วยหรือ?”

คนวัยหนุ่มสาวหลายคนบนโต๊ะอาหารล้วนอ้าปากพูดกันไปมา เหมือนจะช่วยโหมไฟให้แรงเข้า ล้วนเป็นเพื่อนตัวแสบของหม่าเจิ้น ทั้งสิ้น

หม่าเจิ้นเป็นลูกชายของผู้จัดการใหญ่บริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่มี พลังที่สามารถขึ้นสู่สามอันดับแรกในเมือง แบบฉบับคนมีเงินใส่เสื้อหรู ส่วนพวกหนุ่มๆ อีกหลายคนนี้ก็พอๆ กัน ไม่กี่วันก่อนหน้า หลังจากที่ ‘คุณชายเฉิน’ มาถึงเมืองเป่าจี หม่าเจิ้นจึงได้เส้นสายผ่านจาก ความสัมพันธ์ของบิดา

ไม่กี่วันนี้ เขากับเพื่อนพ้องพา ‘คุณชายเฉิน’ ตะลอนเที่ยวกินอยู่ใน เมือง เอาอกเอาใจอย่างดี ลงทุนลงแรงไปไม่น้อย ค่อนข้างได้รับคําชม จากคุณชายเฉิน นี่ก็เป็นสิ่งที่บิดาหม่าหมิงอวี้แนะนําให้ทํา

หม่าหมิงอวี้ตอนนี้ก็อยู่ที่โต๊ะอาหาร เมื่อได้ยินจึงขมวดคิ้วเล็กน้อย

จริงๆ แล้วเขาไม่ค่อยพอใจนัก ที่ลูกชายตนเองเอาเรื่องเพื่อนชาย เก่าของซูอวี้ถงมากระทุ้งเข้าในเวลานี้ แล้วยังไปยั่วยุอีกฝ่ายถึงในห้อง นั้น นี่มันเจตนาไปหาเรื่องชัดๆ รับไม่ได้

แน่นอนว่าที่หม่าหมิงอี้คิดเช่นนี้ ไม่ใช่เพราะรู้สึกเห็นใจหวางซืออู่ ความรู้สึกและความเป็นตายของตัวละครเล็กจ้อยเช่นนี้ไม่ได้อยู่ใน สายตาเขาเลย เขาแค่กลัวว่าลูกชายจะอวดฉลาดจนกลายเป็นคนโง่ เท่านั้น จนสร้างความรู้สึกด้านลบกับ ‘คุณชายเฉิน’

หม่าเจิ้นอธิบายด้วยสีหน้าผู้บริสุทธิ์ “ผมบอกไปแล้วว่าอธิการซูก็ อยู่ด้วย และยังบอกถึงฐานะคุณชายเฉินไปอีก ใครจะไปคิดว่าในห้อง นั้นจะมีชายหนุ่มคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน ท่าทีกําเริบเสิบสาน มาก ไม่ยอมให้หวางซืออู่มา…”

เขาปรุงแต่งเรื่องไปอีกหน่อย

และได้เห็นว่าใบหน้าขาวสะอาดของชายหนุ่มคนนี้ สีหน้าเริ่มที่จะ ไม่ดีนัก ซูฮั่นเหว่ยจึงรีบเปลี่ยนเลี่ยงไปอีกทาง อ้าปากพูดเพื่อรักษา

บรรยากาศ “เป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้วทั้งนั้น ในเมื่อเขาไม่ยอมมาก็ช่าง เถอะ ถึงอย่างไรต่อจากนี้ ถงถงของตระกูลเรากับเขาก็ไม่ได้เกี่ยวข้อง กันอีกแล้ว…ต่อๆ อย่าให้เรื่องเหล่านี้มาทําเสียบรรยากาศเลย”

ญาติคนอื่นจากตระกูลซู รวมไปถึงอาสองที่วันนั้นดึงตัวซูอวี้ถง กลับบ้าน ก็ล้วนรีบยิ้มไกล่เกลี่ย

คุณชายเฉินชายหนุ่มขาวสะอาดหัวเราะขึ้น ยกแก้วสุราจีนขึ้นดื่ม

ในใจของพวกซูฮั่นเหว่ย ตอนนี้ถึงเพิ่งจะผ่อนใจลงได้ คิดว่าเรื่อง คงจะผ่านไปแล้ว

ใครจะคิดว่าพอชายหนุ่มดื่มสุราหมด ได้ตบโต๊ะเสียงดังกะทันหัน โยนแก้วสุราลงบนโต๊ะ เอ่ยขึ้นว่า “ก็ว่าอยู่ ทําตัวหน้ามู่เป็นไม้กระดาน ได้ทั้งวัน เย็นชากับฉันแบบนี้ เหมือนกับว่าฉันไปทําให้นางเสียหาย อย่างไรอย่างนั้น ที่แท้ก็มีคนรักเก่าอยู่แล้วนี่เอง…เหอๆ ตระกูลซูของ พวกแกกล้ามาตบตาเฉินเซ่าฮว๋าอย่างฉันหรือ?”

พอเขาพูดเช่นนี้ บรรยากาศในห้องเหมาเย็นเยียบลงในพริบตา

ในใจซูฮั่นเหว่ยสว่างวาบด้วยความโกรธ ‘คุณชายเฉิน’ คนนี้ก็จะดู รังแกกันมากไปหน่อยแล้ว แต่พอมาคิดถึงฐานะของอีกฝ่าย จะโมโหสัก แค่ไหนก็ต้องทนไว้ ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลซูก็ยังต้องรบกวนอีกฝ่ายอยู่อีก

สําหรับชายหนุ่มที่กําลังเดือดดาลคนนี้ ซูอวี้ถงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัว เลย พอได้ยินก็ทําเพียงแค่จ้องมองโต๊ะด้านหน้าทึ่มมะลื่อ เหมือนกับหุ่น กระบอกที่ไม่มีวิญญาณอย่างไรอย่างนั้น สีหน้าไม่เปลี่ยนอะไรมาก