จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 118

บทที่ 118 แนะนำพี่สาวให้คุณ

ตู้เทียนโย่วอึ้ง

บนตัวของเขามีจริง แต่สำหรับเขาแล้ว ล้วนเอาไว้ใช้ในยามจำเป็น

แต่ว่าในเมื่อเฉินจิ้นเอ่ยปาก ตู้เทียนโย่วกัดฟันพูด “ฉันมียาคุณภาพสูงหกเม็ด คุณภาพดีสิบเม็ด คุณภาพกลางสิบสองเม็ด และบัวหิมะอายุ 200 ปี 2 ใบ เห็ดหลากสีอายุ 300 ปี เห็ดหลินจืออายุ 500 ปี ...”

แม้ว่าตู้เทียนโย่วจะยังมีเก็บไว้บ้าง แต่จริงๆแล้วของที่เขาหยิบออกมาก็เป็นส่วนใหญ่

เฉินจิ้นไม่ใช่แค่มีพลังแข็งแกร่ง และก็มีแนวโน้มว่าเบื้องหลังคือหมอเทพ มันคุ้มค่าที่ตู้เทียนโย่วจะทำเช่นนี้

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าปรมจารย์แห่งเขตสามเหลี่ยม ซาควนมือเทพ รู้ว่าเฉินจิ้นคือทายาทหมอเทพแล้วละก็ คิดว่า เป็นไปไม่ได้ที่จะลงมือฆ่า เห็นตู้เทียนโย่ว หยิบเทียนช้ายตี้เป่าออกมาครั้งเดียวเยอะขนาดนี้ เกินความคาดหมายของเฉินจิ้นเล็กน้อย

ต้องรู้ว่า เฉินจิ้นได้พบกับลูกหลานของครอบครัวที่ซ่อนอยู่คนหนึ่ง ลู่เฟยหยาง เป็นคนที่ยากจนมีเพียงยาเม็ดคุณภาพเยี่ยมเพียงไม่กี่ขวดเท่านั้นเอง

“ขอบคุณตู้เทียนโย่วมาก หนี้บุญคุณครั้งนี้ ข้าน้อยเฉินจิ้นจะจำให้ขึ้นใจ.......”

เฉินจิ้นไม่ได้เกรงใจแต่อย่างใด รับสิ่งของของตู้เทียนโย่ว พูดว่า

เจ้าแห่งโลกปีศาจ พูดแล้วไม่คืนคำ

คำสัญญาของเฉินจิ้น มีค่ามาก！

ในเวลานี้แม้แต่ตู้เทียนโย่วก็ไม่ได้ยิน ความคิดที่เขาต้องการเอาเฉินจิ้นมาเป็นพวก ในอนาคตอันใกล้ คิดไม่ถึงว่าได้เปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตเขาเข้าแล้ว

หลังจากที่เฉินจิ้นรับเทียนช้ายตี้เป่าของตู้เทียนโย่วมา ครั้งนี้ ไม่รีบร้อนที่จะเอาของ โยนลงไปในบ่อน้ำทิพย์

ตรงกันข้ามกลับนั่งลง นิ้วมือเหยียดออก

จากปลายนิ้วของเฉินจิ้น สีเทาเส้นหนึ่ง กระจายออกไป ไปในบ่อน้ำทิพย์

มองออกไปไกลๆ ดูเหมือนเฉินจิ้นกำลังตกปลายังไงอย่างนั้น

แต่ความเป็นจริงแล้ว เส้นสีเทานั้น หลังจากที่เข้าไปในบ่อน้ำทิพย์ น้ำก็เริ่มหมุนเป็นวงกลม

เกี้ยวพันกัน ภายในบ่อน้ำทิพย์ กลายเป็นตาข่าย

ตู้เทียนโย่วเห็นฉากนี้แล้ว ในใจยิ่งตกตะลึง

การกระทำของเฉินจิ้นนี้ แม้แต่เขาคิดอยากจะทำ ก็เป็นเรื่องยากมาก ยังต้องทำอย่างช้าๆและรอบคอบมาก

ถึงยังไง สิ่งนี้จะต้องรู้จักควบคุมพลังจิต ถึงขั้นสุดยอด ทำให้พลังจิตเป็นเส้นก็ไม่ยาก กลายเป็นเส้นยาวร้อยเมตร ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ แต่หลังจากที่ต้องการใช้พลังจิตทำเป็นเส้นแล้ว ถักทอให้เป็นตาข่าย แค่ไม่ระวังนิดเดียว ก็จะขาดได้ พอกำลังจะสำเร็จก็ขาดอีก！

อย่างไรก็ตามเฉินจิ้นทำออกมา กลับง่ายๆสบายๆ

หลังจากที่ทำเสร็จทั้งหมดนี้ เฉินจิ้นก็ค่อยยาเม็ดและยาทิพย์ที่ตู้เทียนโย่วให้เหล่านั้นโยนลงไปในบ่อน้ำทิพย์อีก

เมื่อเฉินจิ้นจะเอาเห็ดหลินจือ500ปีดอกสุดท้าย หลังจากที่โยนลงไปในบ่อน้ำทิพย์

ลูกสวรรค์ สุดท้ายก็ทนไม่ไหว

ทันใดนั้นก็ปรากฏในบ่อน้ำทิพย์ มือเล็กๆสองข้าง หยิบยาคุณภาพเยี่ยมเหล่านั้น ถือว่าเป็นถั่วเยลลี่ โยนลงไปในปาก กินหนึบหนับๆ

บนใบหน้าเล็กๆ แสดงท่าทางพึงพอใจอย่างยิ่ง

หลังจากที่คิดย้อนไป หยิบโสมพันปีขึ้นมาอีกครึ่งหนึ่ง กัดไปคำหนึ่ง เหมือนกับได้กินอาหารที่อร่อยที่สุดในโลกยังไงอย่างนั้น เฉินจิ้นมองดูเขาอย่างเงียบๆ

จากนั้น ลูกสวรรค์ดูเหมือนจะจำได้ว่ามีคนสองคนอยู่รอบๆ โดยเฉพาะเฉินจิ้นที่ทำให้เขารู้สึกถูกคุกคาม มองไปที่เฉินจิ้น ใบหน้าที่ระมัดระวัง เฉินจิ้นแสดงรอยยิ้มที่ใจดีให้มากที่สุด “อย่ากลัว สิ่งเหล่านี้เตรียมไว้ให้คุณกิน กินต่อเถอะ.......”

หลังจากที่ลูกสวรรค์ได้ยินคำนั้นของเฉินจิ้นแล้ว เหมือนกับเชื่อยังไงอย่างนั้น หยิบเห็ดหลินจืออายุ 500 ปีที่อยู่ข้างๆขึ้นมาอีก กัดไปคำหนึ่ง

แสดงอาการบนใบหน้า เห็นได้ชัดว่ากำลังเพลิดเพลิน

และดูเหมือนว่าเขาไม่มีเจตนาที่จะป้องกันตัวจากเฉินจิ้นเลยแม้แต่น้อย

จากนั้น นาทีต่อมา ร่างกายเล็กๆของลูกสวรรค์จู่ๆก็เปล่งแสงออกมา ยาเม็ดส่วนใหญ่และยาทิพย์ส่วนใหญ่ จะทำให้คนเปล่งแสง

เฉินจิ้นกลับเตรียมการไว้นานแล้ว รีบเก็บตาข่ายทันที

ลูกสวรรค์เห็นท่าทางแล้ว ในแววตามีร่องรอยการไม่พอใจ

เขารู้นานแล้วว่าที่นี่มีตาข่ายอันนี้อยู่ แต่ว่า ของใดๆที่เรกิทำขึ้นมา สำหรับเขาแล้ว ไม่มีผลอะไร

นี่เป็นสิ่งที่ทำให้เขากล้าโผล่ออกมา

ภายในบริเวณบ่อน้ำทิพย์นี้ เขาสามารถไปไหนทำอะไรก็ได้ ไม่มีใครขวางเขาได้

และ วินาทีต่อมา ลูกสวรรค์ก็ตกตะลึง

ตาข่ายที่เขาคิดว่าเขาสามารถเจาะได้อย่างง่ายดาย หลังจากที่ศีรษะกระแทกแล้ว เหตุการณ์ที่เขาคาดการไว้ ไม่ได้ปรากฏออกมา

เขาไม่สามารถทะลุผ่านตาข่ายได้

โดยเฉพาะหลังจากที่เห็นภาพของ “หลิงเอ๋อ” ทำให้เขารู้สึกหวั่นไหวแล้ว

ตั้งแต่เขาเกิดมา เขาอยู่คนเดียวมาตลอด หลังจากที่ได้เห็นหลิงเอ๋อ แม้ว่าจะเป็นเพียงภาพวาดวิญญาณเท่านั้น เจ้าอ้วนตัวน้อยอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น

“เป็นยังไงบ้าง? จะไปกับฉันไหม?” เฉินจิ้นส่งเสียงอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่เย้ายวน

เขายิ่งหวังว่าจะสามารถทำให้ลูกสวรรค์นี้เป็นคนเริ่มตามเขา

เจ้าอ้วนน้อยลังเลเล็กน้อย และมองเฉินจิ้นอย่างลังเลใจ “คุณคงจะไม่หลอกใช้ฉันใช่ไหม?”

เฉินจิ้นส่ายหัว แสดงให้เห็นว่าจะไม่ทำ

เจ้าอ้วนน้อยรู้สึกลังเลใจอีก แล้วค่อยตอบว่า: “ได้ งั้นคุณต้องรับปากว่า จะต้องแนะนำเธอให้ฉันรู้จัก แล้วก็ยาเม็ดครอบจักรวาลทุกชนิด เอามาเป็นอาหารว่างให้ฉันนะ....”

เฉินจิ้นอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ จากนั้นก็ส่งเสียงอีกว่า: “ไม่มีปัญหาแน่นอน”

“งั้นคุณก็ปล่อยฉันเถอะ ฉันจะไปกับคุณ.....”

จะว่าไป เจ้าอ้วนน้อยก็ดูสีหน้าท่าทางที่เสียเปรียบมาก

เฉินจิ้นพยักหน้า จากนั้น เขารวมพลังหวนต้วนเป็นตาข่าย และเปิดช่องไว้

เมื่อเห็นสิ่งนี้ใบหน้าของเจ้าอ้วนน้อยก็ดูมีความสุข

สะบัดแวบหนึ่ง

ร่างเล็กๆ ก็หายไปจากที่เดิม และกระโดดออกมาจากรู

หลังจากนั้น เขามองเฉินจิ้นด้วยหน้าตาบึ้งตึง เขาแลบลิ้น จนกระทั่งหันกลับมา และบิดก้นไปทางเฉินจิ้น และพูดอย่างภูมิใจว่า: “ดูอายุกระดูกของคุณสิ เพิ่งจะมีชีวิตอยู่ได้เพียง 20 กว่าปีเท่านั้นเอง ยังมาใช้ภาพลวงตาหลอกล่อฉันอีก ไม่มีทาง ฉันเกิดมาหลายสิบปีแล้ว ตามวัย คุณต้องเรียกฉันว่า....”

เจ้าอ้วนน้อยพูดพร้อมลงบ่อน้ำทิพย์ไป

อย่างไรก็ตาม เขายังพูดไม่ทันจบ

เขาตกใจมากที่พบว่า ตัวเขาเองกระแทกเข้าไปในตาข่ายอีกครั้ง

โดนจับได้อีกครั้งแล้ว?

เขาหันกลับมามอง เห็นเฉินจิ้นยังคงยิ้มแก้มปริอยู่อย่างนั้น

ไม่รู้ว่าทำไม เจ้าอ้วนน้อยตัวสั่นสะท้าน ยกมือทั้งสองข้างขึ้นทันที: “ขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว ฉันเชื่อคุณแล้ว!”