จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 12

บทที่ 12 มองเล็งคุณผู้หญิง

จางเหมิงเจ๋ยื่นมือออกไปทั้งสองข้างอยู่ในอากาศ

รอยยิ้มที่ประจบสอพลอก็ค้างอยู่บนใบหน้า

เพื่อนสมัยเรียนที่เห็นจางเหมิงเจ๋มีปฏิกิริยาตอบสนองแบบนั้น ซึ่งยิ้มต้อนรับและพุ่งไปหาผู้ชายกับผู้หญิง ยังเอ่ยเรียกว่า “ผู้อำนวยการเกา” ใครๆก็เข้าใจว่าคนที่ขวางทางพวกเขาเอาไว้คือใครกันแล้ว

เพียงแค่ทุกคนไม่คาดคิดว่าเกาผิงจะทำเป็นเหมือนมองไม่เห็นจางเหมิงเจ๋แบบนั้น

สะกิดข้างตัวของเขาแล้วเดินเข้าไป

หรือจะเป็นเพราะว่าการขวางทางเอาไว้ในเมื่อกี๊ เลยทำให้ผู้อำนวยการเกาอารมณ์เสียได้

จางเหมิงเจ๋และทุกคนต่างก็มีความคิดแบบนี้แวบขึ้นมาในหัว

แต่

ช่วงเวลาต่อมา

“คุณเฉิน ต้องขอโทษจริงๆครับที่ให้คุณรอนานแบบนี้”

เกาผิงที่พาซูนอวู้เซียงมาด้วยก็เดินไปตรงหน้าเฉินจิ้น และพูดเอ่ยขอโทษ

ในฐานะที่หัวหน้าสำนักงานกำกับอาหารและยากลับพูดกับลูกเขยแต่งเข้าอย่างเฉินจิ้นด้วยท่าทางเกรงใจและสุภาพ

แถมยังเรียกเขาว่าคุณเฉินอีกงั้นเหรอ

คำพูดของเกาผิงทำให้ทุกคนต่างตึงเครียดและสับสนขึ้นมาชั่วขณะ

พอนึกถึงพวกเขาที่เพิ่งพูดจาเยาะเย้ยเฉินจิ้นอย่างไม่หยุด คนเลยรู้สึกเย็นไปทั้งตัว

จางเหมิงเจ๋กลับเหงื่อไหลท่วมตัวออกมาไม่หยุด

เพื่อนสมัยเรียนที่เลียแข้งเลียขาเหล่านี้ ก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับเกาผิงมากนัก เกาผิงไม่พอใจและก็ไม่ได้ดีใจเลยสักนิด คงจะไม่คิดเล็กคิดน้อยอะไรกับคนเหล่านี้

แต่ว่าเขาเป็นคนในสำนักงานกำกับอาหารและยาในท้องถิ่น

เกาผิงมีความคิดเห็นต่อเขา งั้นอาชีพของเขาก็คงจบสิ้นแล้ว

จางเหมิงเจ๋รู้สึกเสียใจทันที

ขณะเดียวกันก็ยิ่งรู้สึกเกลียดเฉินจิ้นมาก

คุณกลายเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านที่น่าตลกคนหนึ่ง เป็นคนตลกคนหนึ่งแค่นั้นเอง

แล้วทำไมคุณถึงเปลี่ยนเป็นคนที่ทำให้ผู้อำนวยการเกาเกรงใจได้ขนาดนี้

“ผู้อำนวยการเกา แท้จริงแล้วคุณรู้จักกับเฉินจิ้นนี่เอง คือพวกเราเป็นเพื่อนสมัยเรียนกับเขา”

จางเหมิงเจ๋เดินเข้าไปอย่างฝืนใจแล้วพูดขึ้น

“ใช่แล้ว”

“สมัยเรียนมหาวิทยาลัยพวกเราอยู่ห้องเดียวกัน”

เพื่อนสมัยเรียนเหล่านั้นที่อยู่ข้างหลังก็พูดเสริมต่อ

เห็นว่าครั้งนี้คนเหล่านี้ยังคงพูดดำเนินไปอย่างต่อเนื่องโดยไม่ขัด ภายในใจของจางเหมิงเจ๋ก็รู้สึกโล่งอกขึ้นมา

แต่ทันใดนั้น

ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา กลับเป็นเสียงที่คล้ายเหมือนเสียงตบ ลงบนใบหน้าพวกเขาอย่างแรง

“ขอโทษนะ ผมจำไม่ได้ว่าผมไปรู้จักพวกคุณได้ยังไง”

“ก็อาจจะเป็นความจำผมมันไม่ค่อยดี เพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยห้องเดียวกันก็ตั้งเยอะ หรืออาจจะเป็นเพราะผมจำไม่ได้ คิดดูแล้วก็เป็นปกตินะ”

เฉินจิ้นพูด

ซูนอวู้เซียงได้ยิน ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

แต่จางเหมิงเจ๋กลับตะลึงงันด้วยความอายอยู่ที่เดิม

“คุณคือหัวหน้าจางที่เพิ่งแต่งตั้งไปเมื่อสองวันก่อนใช่ไหม”

เกาผิงหันมองไปทางจางเหมิงเจ๋

จางเหมิงเจ๋รีบพยักหน้าตอบรับทันที

“ก่อนที่จะทำสิ่งต่างๆ คุณต้องเรียนรู้การเป็นมนุษย์เสียก่อน”

“การเอาคุณมาทำในตำแหน่งนี้ก็หวังว่าคุณจะทำสิ่งต่างๆให้ดีๆ แต่ไม่ใช่ให้คุณออกมาแสดงถึงความสามารถและสถานะของตัวเองไปทั่วแบบนี้ และยิ่งไม่ต้องพูดถึงที่รับปากว่าจะใช้เส้นสายจัดการเรื่องงานให้เขา”

“คุณที่อยู่ในตำแหน่งนี้ ถ้าทำตัวอ่อนน้อมถ่อมตนไม่ได้ อย่างน้อยต้องรู้จักระวังคำพูด ทุกการกระทำ เคลื่อนไหวของคุณ ไม่เพียงแต่เป็นตัวแทนตัวคุณเอง แต่ดูจากตอนนี้แล้ว คุณที่ถูกแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าคนใหม่ ยังไม่ได้ผ่านการพิจารณาอยู่เล็กน้อย”

“คุณกลับไปคิดทบทวนไตร่ตรองให้ดีๆเถอะ”

คำพูดของเกาผิง ทำให้จางเหมิงเจ๋รู้สึกเหมือนโดนตัดสินประหารชีวิต

จางเหมิงเจ๋เบิกกว้างดวงตาทั้งสองข้าง การแต่งตั้งเขาเป็นหัวหน้าโดยไม่ได้ผ่านการพิจารณางั้นเหรอ

และให้กลับไปคิดทบทวนไตร่ตรองดูอีก

นี่ นี่แปลว่า เขาไม่เพียงแค่เสียตำแหน่งที่เป็นหัวหน้าเลยสักนิด

อีกทั้งก็หมายถึงเขาอยู่ใต้อำนาจของเกาผิงอยู่ และไม่มีวันเลื่อนตำแหน่งได้อีก

หนทางชีวิตการเป็นข้าราชการ ก็ถือว่าได้พังลงไปแล้ว

“ผู้อำนวยการเกา เป็นเพราะผมผิดใจกับเฉินจิ้น เลย......”

จางเหมิงเจ๋ไม่ยอมจำนน

ทันใดนั้นสีหน้าของเกาผิงก็เข้มขึ้นมา

“ที่ผมพูดไปมันยังไม่ชัดเจนเหรอ”

เกาผิงพูดด้วยความไม่โกรธแต่ก็ยังดูน่าเกรงขาม จนทำให้จางเหมิงเจ๋กลัวจนตัวสั่น

หลังจากนั้นเขาก็เดินออกไปด้วยความเหม่อลอย

อนาคตของเขามันไม่มีอีกแล้ว

และเพื่อนสมัยเรียนที่เหมือนดาวล้อมเดือนตัวเขาก่อนหน้านี้ ก็ไม่มีใครตามขึ้นไปเลยสักคน

……

“ไอ๊หยา น้องชาย คุณดูหล่อขึ้นนะ ผิวพรรณก็ดูดีขึ้น ทำให้พี่อิจฉาจริงๆเลย”

ซูนอวู้เซียงเห็นเฉินจิ้น และพูดด้วยความตกใจเล็กน้อย

นับตั้งแต่ที่เฉินจิ้นก้าวเข้าสู่แดนฝึกลม ถูกพลังหวนต้วนชำระล้างไขกระดูก หลังจากขจัดสิ่งสกปรกออกจากร่างกาย ผิวพรรณก็ดีขึ้น

“พี่ก็สวยขึ้นนะครับ ผิวพรรณก็ดีขึ้นด้วย”

เฉินจิ้นหัวเราะเบาๆและพูดขึ้น

ซูนอวู้เซียงได้ยิน ใบหน้าก็เขินอายขึ้นมา

อาการป่วยของเกาผิงก็ได้ถูกเฉินจิ้นรักษาเสร็จเรียบร้อยแล้ว

มีความรักมาหล่อเลี้ยง สีหน้าและผิวจะไม่ดีขึ้นได้อย่างไรกัน

หลังจากทักทายกันไปได้พักใหญ่

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมารหวนคืน