จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 120

บทที่ 120 ปฏิเสธ

เมื่อพูดคำนี้ออกมา บรรยากาศ ก็เงียบขรึมขึ้นมาอีกครั้งโดยทันที

อาหว่าต๋าและญาชิง ลูกตาแทบจะถลึงออกมาแล้ว

เฉินจิ้น คิดไม่ถึง——คิดไม่ถึงว่าจะปฏิเสธแล้ว——

ในใจอาหว่าต๋า一ปลาบปลื้มอย่างมาก เดิมที เขาคิดว่า เฉินจิ้นจวนจะกลายเป็นพล.อ. เขาคงไม่มีโอกาสได้แก้แค้นอีกแล้ว

หลังจากนั้น คาดไม่ถึงว่าเฉินจิ้นจะกล้าปฏิเสธจอมพล เขาต้องตายแน่ๆ！

แม้ว่าตู้เทียนโย่วจะผิดคาด แต่ก็ยังอยู่ในความคาดหมายอยู่ดี ดูแล้ว ภูมิหลังของเฉินจิ้นน่าจะแข็งแกร่งจริงๆ มิฉะนั้น เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนว่าจะกล้าปฏิเสธแดนเสินอันดับแข็งแกร่งท่านนี้เด็ดขาด และมีกำลังมหาศาล

แต่ว่า ตู้เทียนโย่วกลับว่ายังคงรู้สึกสันหลังหนาวสั่น เฉินจิ้นปฏิเสธก็ช่างมันเถอะ คิดไม่ถึง ว่าจะใช้วิธีตบหน้าเช่นนั้นปฏิเสธซาควน นั่นเป็นแดนเสินเลยนะ

เขาไม่กลัวตายจริงๆเหรอ？

หลังจากนั้น ท่าทีของซาควน ก็เหนือความคาดหมายของทุกคนอีกครั้ง

เรื่องของซาควนแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ต้องแก้แค้น ระเบิดอารมณ์อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน พูดตามหลักเหตุผลแล้ว หลังจากที่ได้เห็นเฉินจิ้นไม่มีมารยาทเช่นนี้ เฉินจิ้นก็น่าจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆอยู่ตรงนั้นแล้ว

แต่ว่า ซาควนกลับว่าไม่ทำอย่างนั้น

กลับเป็นว่าพูดออกมาอย่างน่าสนใจ “งั้นคุณก็พูดมา ใครถึงจะมีคุณสมบัตินี้？”

จิ้นเฉินยืนมือไขว้หลัง ค่อยๆเงยหน้าขึ้น มองไปยังท้องฟ้า สายตาราวกับว่าข้ามภพข้ามเวลายังไงอย่างงั้น สะท้อนจอภาพออกมา

นัยน์ตา สาดส่องความเปลี่ยนแปรของสรรพสิ่ง

คนที่หนีจากความตายมายังโลกมนุษย์เท่านั้น ถึงจะมีคุณสมบัติเป็นปรมาจารย์ของเขา มีเพียงคนนั้นคนเดียวเท่านั้น

เขาเหมือนกับดาวหางยังไงอย่างนั้น ทันใดนั้นก็พุ่งขึ้นทันที

ฆ่าตัดคอเทพเจ้า ฉุดเทพธิดา ขโมยยาวิเศษ กำจัดศัตรู……

เหยียบซากศพของศัตรูคนแล้วคนเล่า ทีละก้าวๆ ก้าวขึ้นจนเกือบถึงจุดสูงสุด！

หลังจากนั้น ภายในจักรวาล กลับไม่ค่อยมีคนรู้จักสักเท่าไหร่ เฉินจิ้นสืบทอดวิชามาจากที่ไหนกันแน่

มีเพียงแค่ไม่กี่คนที่รู้ ในชีวิตของเฉินจิ้น มีปรมาจารย์แค่คนเดียวเท่านั้น และ เป็นเพียงแค่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นฝึกปราณ

หลังจากที่ปรมาจารย์เสียชีวิต เฉินจิ้นก็ไม่ได้บูชาใครเป็นปรมาจารย์อีกเลย

ถึงแม้หลังจากที่เฉินจิ้นแสดงพรสวรรค์ออกมา กองกำลังที่ยิ่งใหญ่โยนกิ่งต้นมะกอก(กิ่งต้นใบมะกอกเปรียบเสมือนสัญลักษณ์แห่งสันติภาพ) แม้กระทั่งหนึ่งในนั้นจะมียอดฝีมือ แต่เฉินจิ้นก็ปฏิเสธทั้งหมด

ในใจของเขา ปรมาจารย์ของเขา มีเพียงคนเดียวเท่านั้น

นั้นก็คือชายชราคนนั้นที่เก็บเขากลับมา และเลี้ยงดูจนเติบโต！

“ดวงดาวเต็มท้องฟ้า ไม่มีใครสามารถมาเป็นปรมาจารย์ของฉันได้！”

ในเวลานี้ น้ำเสียงของเฉินจิ้น แปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ซาควนตกตะลึง

เห็นได้ชัดว่าคิดไม่ถึง จู่ๆจะตอบกลับมาแบบนี้ได้

“เด็กน้อย นายบ้าดีนะ บ้าแบบนี้ฉันชอบ！”ซาควนยังคงมีท่าทีที่ผิดแปลกเช่นเคย “แต่ว่า ปู่ของหลี่เฉิงส้วน และปรมาจารย์ของซางชิว เพื่อนเก่าเพื่อนแก่ทั้งสองท่าน ก็ได้ติดต่อฉันมาแล้ว อยากจะให้ฉันออกโรงจัดการ บิดหัวนายซะ พวกเขาก็เป็นหนี้บุญคุณฉัน—— ”

“อย่างที่รู้กัน คำมั่นสัญญาของแดนเสิน ไม่ได้มีค่าอะไร——”

เมื่อพูดคำนั้นออกมา ตู้เทียนโย่วเหงื่อไหลเย็นเต็มหน้าผาก

ไม่หยุดที่จะบอกเป็นนัยให้กับเฉินจิ้น

หลังจากนั้น เฉินจิ้นกลับเหมือนว่าไม่เห็นอะไรเลย

“หากนายกราบฉันเป็นอาจารย์ ฉันก็จะคุ้มครองนายเอง แต่ถ้านายปฏิเสธ เจ้าเด็กน้อย นายรู้ไหมว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น？”

สีหน้าของซาควนก็ค่อยๆเคร่งขรึมลงทันที

ใบหน้าของเฉินจิ้นแสดงความเย้ยหยันออกมา “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดาบเล่มเดียวของฉันก็จัดการได้หมด”

“เด็กน้อย เชื่อมั่นในตัวเองเป็นเรื่องดี แต่เชื่อมั่นมากเกินไป ก็คืออวดดี ความอวดดี ก็จะนำภัยพิบัติมาสู่ตัวเอง ——”

สีหน้าของซาควน ก็ยิ่งน่าเกลียดน่ากลัว น้ำเสียง ก็ค่อนข้างที่จะเย็นชาขึ้นทันที

เขาค่อนข้างชื่นชมเฉินจิ้น แต่เฉินจิ้น กลับว่าไม่เห็นใครอยู่ในสายตาของเขาเลย หยิ่งยโส อวดดีอย่างมาก

เจ้าแห่งโลกปีศาจ ดูหมิ่นสรรพสัตว์!

เฉินจิ้นไม่ได้โต้เถียงเรื่องความอวดดีหรือไม่อวดดีอะไรกับซาควน

ความเยือกเย็นนัยน์ตาสาดส่องประกายออกมา พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “วันนี้ นายต้องการขวางฉัน？ ”

สายตาของซาควนค่อยๆหรี่ลง :“ถ้าหากนายไม่ยอมกราบฉันเป็นอาจารย์ งั้นฉันก็ต้องพิจารณาถึงพันธมิตรของฉันแล้ว นายฆ่าลูกหลานของพวกเขาในเขตสามเหลี่ยมถิ่นของฉัน ฉันยังจะต้องหาวิธีไปคุยกับพวกเขา——”

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็เข้ามาสิ！”

เฉินจิ้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น หลังจากนั้น ก้าวเท้าออกมา บินขึ้นไปกลางอากาศ

บินขึ้นไปที่ที่ไกล

แน่นอนว่า เฉินจิ้นไม่ใช่จะหลบหนี

แต่ว่า เขากังวลเกี่ยวกับผลพวงในการต่อสู้ระหว่างเขากับแดนเสิน จะทำให้ถ้ำบ่อน้ำทิพย์ถูกทำลายเสียหาย

สิ่งนี้ ที่เขาอยากได้ ก็โดนเฉินจิ้นเอามาทำเป็นทรัพย์สินส่วนตัวแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ลูกสวรรค์ที่ยังอยู่ในมือของเขา การได้ครอบครองบ่อน้ำทิพย์นั้น งั้นก็ยิ่งพูดได้ว่าถูกหลักทำนองคลองธรรมแล้ว

“เจ้าเด็กน้อย งั้นลองให้ฉันทดสอบคุณสิ สรุปว่านายยังจะอวดดีหรือไม่!”

ซาควนก็กล่าวตะโกน

จากนั้น ร่างนั้นก็หายไป ราวกับว่าพญาวิหคกางปีก มุ่งหน้าไปยังทิศทางของเฉินจิ้น

ทิ้งอาหว่าต๋า ญาชิงและตู้เทียนโย่วยังไว้ที่เดิม

อาหว่าต๋าสายตาอาฆาตแค้นมองไปยังจอมพลเดินออกไป

“เฉินจิ้น รนหาที่ตายจริงๆสินะ!”