จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 124

บทที่ 124 น้องชาย ช่วยพี่หน่อยได้ไหม?

"อะไร?"

ดวงตาของซาควนแน่น เขาลุกขึ้นนั่งและมองไปที่ญาชิงทันที

"เมื่อกี้มีข่าวว่าทีมทหารรับจ้างเลือดปีศาจ นอกจาก100คนที่อยู่ที่สำนักงานใหญ่ ส่วนอีก 500 คนภายใต้การนำของข่าม่ายจีเกือบทั้งกองทัพถูกส่งไป!"

"ไม่เพียงแค่นั้น ข่าม่ายจียังส่งเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธสองลำ รถถังหกคันและบาซูก้าและอาวุธอื่นๆ"

สายตาของซาควนเคร่งขรึม

การจัดการเตรียมการด้านการรบเช่นนี้ ในพื้นที่สามเหลี่ยม ถือว่ามีความหรูหรามากแล้ว

แม้ว่ามันจะด้อยกว่าเขามาก แต่นอกจากซาควน มีเพียงข่าม่ายจีเท่านั้นที่สามารถเอาออกมาได้

การวางแนวรบแบบนี้ หากได้รับการประสานงานอย่างเหมาะสม อาจเป็นภัยคุกคามระดับหนึ่งได้

เป็นครึ่งแดนเสิน ก็ยิ่งมีโอกาสตายได้!

"สิ่งที่คุณเพิ่งพูดคือ ทีมทหารรับจ้างเลือดปีศาจถูกทำลายอย่างสมบูรณ์?" ซาควนกล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำ

ญาชิงก็รู้หนังศีรษะชา พูดด้วยความเคารพ"ใช่ครับ นายพล"

"ผมได้ไปดูที่เกิดเหตุแล้ว สภาพนั้น น่าเวทนาเกินกว่าที่จะทนดูได้ จะบอกว่าเป็นการชำระล้างนรกในมนุษย์โลกก็ได้!"

แม้แต่ญาชิงที่เติบโตในพื้นที่สามเหลี่ยม เคยชินกับการฆ่าคนมาตั้งแต่เด็กและมีคนมากมายที่ตายในมือของเขานับไม่ถ้วน เมื่อเขาพูดถึงเรื่องนี้ ใบหน้าของเขาก็ซีดเซียว

"ไม่เพียงแค่นั้น เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธสองลำของข่าม่ายจีก็กลายเป็นชิ้นๆ รถถังหกคันก็ถูกทำลายไป ... "

ญาชิงรายงานสิ่งที่เขาเห็นในที่เกิดเหตุตามความเป็นจริง

"เป็นไปได้ไหมที่ไอ้หนุ่มคนนั้นทำ" นิ้วของซาควนแตะบนเข่าของเขา แววตาฉายความสงสัย

เขารู้สึกว่าเฉินจิ้นแปลกเล็กน้อย เขาไม่ใช่ครึ่งแดนเสินธรรมดาแน่นอน แม้แต่เขาก็ไม่สามารถเอาชนะเขาได้ในกระบวนท่าเดียว

แต่ ก็คงไม่แข็งแกร่งถึงขั้นนี้

อย่างน้อยก็ต้องเป็นแดนเสินอันดับแข็งแกร่ง จึงจะสามารถทำเรื่องนี้ได้

“ คุณปู่ เฉินจิ้นเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ?” ดวงตาของเชียนเสวี่ยนเปล่งประกาย หลังจากได้ยินเรื่องนี้

"อาจจะใช่!"

ดวงตาของซาควนดูเคร่งขรึมเล็กน้อย

เขาไม่ได้รู้สึกถึงแดนเสินอันดับแข็งแกร่งอื่นๆที่ปรากฏตัวในพื้นที่สามเหลี่ยม

ในขณะเดียวกัน ซาควนรู้สึกเสียดาย แค่ลงมือ ก็ทำลายล้างทีมทหารรับจ้างเลือดปีศาจ เฉินจิ้น เป็นแบบที่เขาชอบมาก

เชียนเสวี่ยนอดไม่ได้ที่จะสนใจในตัวเฉินจิ้นมากขึ้น เมื่อเธอได้ยินเรื่องนี้

……

……

หลังจากทำลายล้างทีมทหารรับจ้างเลือดปีศาจ เฉินจิ้นและตู้เทียนโย่วก็กลับไปที่เย้นเซี่ย

ไม่มีอุปสรรคใดๆมาขัดขวาง

ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินจิ้นมีสิ่งที่สำคัญกว่านี้ต้องทำ ด้วยนิสัยของเขา เขาจะต้องบุกเข้าไปในญี่ปุ่นทันทีทำลายอิจิ่งซ่านสื่อหลงจากนั้นค่อยไปทำลายแดนเสินที่อยู่เบื้องหลังหลี่เฉิงส้วน

หลังจากกลับไปในเย้นเซี่ย ตู้เทียนโย่วคารวะเฉินจิ้นและกล่าวว่า "พี่เฉิน อีกสิบวัน ในภูเขาเขียว จะมีการพบปะแลกเปลี่ยนระหว่างทายาทของตระกูลที่ซ่อนอยู่ นอกเหนือจากการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในเรื่องบูโดแล้ว ถึงตอนนั้น คงจะมีของหายากและล้ำค่ามากมายในโลก หากคุณสนใจ ถึงเวลานั้น คุณสามารถใช้สิ่งนี้ไปเข้าร่วมได้! "

ตอนที่กำลังพูดอยู่ ตู้เทียนโย่วจึงหยิบป้ายหยกที่มีคำว่าตู้แกะสลักอยู่

เฉินจิ้นรับป้ายนั้นมา มองไปที่วัสดุนั้น เป็นหยกที่ใช้ในการสร้างค่าย มีคุณภาพสูง ตระกูลที่ซ่อนอยู่นั้นก็ยังคงมีระดับอยู่เหมือนกัน

เฉินจิ้นพยักหน้า "ได้ ผมจะไปแน่นอน ถึงตอนนั้น ผมจะได้คืนยาครอบจักรวาลที่ติดคุณไว้ด้วย!"

เฉินจินค่อนข้างสนใจในการประชุมแลกเปลี่ยนของตระกูลซ่อนเร้นที่ตู้เทียนโย่วพูดถึง

หวังว่า ตระกูที่ซ่อนอยู่ จะไม่ทำให้เขาผิดหวัง จะมีสิ่งที่เขาต้องการจริงๆ

ในขณะเดียวกัน สามารถใช้โอกาสนี้ในการติดต่อกับคนในตระกูลที่ซ่อนอยู่

ผ่านตู้เทียนโย่วและลู่เฟยหยางทุกสิ่งที่เฉินจิ้นได้คาดเดา คนของตระกูลซ่อนเร้น แม้ว่าจะยังคงฝึกฝนบูโดอยู่ พวกเขาก็มีความใกล้เคียงกับ修仙界ไม่มากก็น้อยในบางแง่ อาจจะ สามารถทำให้เฉินจิ้นได้ค้นพบอะไรมากขึ้น

เฉินจิ้นเดาว่า บนโลกนี้ อาจมีอารยธรรมแห่งการบ่มเพาะผู้เป็นอมตะมาก่อน

"พี่เฉิน เจอกันในภูเขาเขียวนะ!"

ตู้เทียนโย่วก็ไม่ได้เกรงใจ ยาครอบจักรวาลเหล่านี้ เป็นทรัพย์สมบัติส่วนใหญ่ของตระกูลเขา เขาจะไม่แสร้งทำเป็นเป็นคนใจกว้าง

เดิมทีเขาคิดว่า เขาจะอยู่ในพื้นที่สามเหลี่ยมเป็นเวลาเจ็ดวัน จากนั้นก็รีบกลับไปที่เย้นเซี่ยเพื่อเข้าร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนในภูเขาเขียว

แต่ตอนนี้ ตู้เทียนโย่วไม่รีบร้อนแล้ว

เตรียมตัว เดินทางไปเมืองหรุงโดยการเที่ยวเล่นไปด้วย

เพื่อไปเปิดหูเปิดตาและดูความเจริญรุ่งเรืองของตัวเมือง

เพราะยังไง ตระกูลที่ซ่อนอยู่อย่างพวกเขา แม้ว่าสถานะของพวกเขาจะห่างไกล จะอยู่สูงส่ง แต่คนส่วนใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีความสามารถด้านบูโดที่โดดเด่นเช่นพวกเขานั้น ส่วนมากจมอยู่กับการฝึกฝน ไม่ค่อยมีโอกาสได้ออกมาสนุก

หลังจากเฉินจิ้นและตู้เทียนโย่วแยกทางกัน

“ ถ้าคุณคิดร้ายอีก ผมจะทำให้คุณกลายเพศเมีย!” เฉินจิ้นยิ้มเยาะ

เขาจะดูไม่ออกได้อย่างไร ว่าหมูอ้วนจะฉวยโอกาสแต๊ะอั๋งซ่งชิงเหย็น

คนอื่นจะเอาเปรียบผู้หญิงของเขาได้อย่างไร?

“ เพศเมียอะไรกัน คือผู้หญิง ผู้หญิงต่างหาก”

"อีกอย่าง ผมเป็นผู้ชาย ผู้ชาย!"

หมูอ้วนแสยะยิ้มและไม่ได้โดนเฉินจิ้นจับไว้ แฉความอัปยศของความคิดที่ไม่ดีของเขาออกมา

ซ่งชิงเหย็นในเวลานี้ จะฟังความหมายนั้นไม่ออกได้ไงล่ะ

ใบหน้าของเธอก็แดงขึ้นทันที

สายตาของเธอมองไปที่เด็กน้อยที่ถูกเฉินจิ้นจับตัวไว้ เธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเด็กคนนี้จะมีความคิดร้ายๆแบบนั้นได้ไง

เขาหดมือทั้งสองข้างกลับมาทันที ไม่ไปกอดเขาอีกต่อไป

เมื่อเห็นเช่นนี้ หมูอ้วนก็มุ่ยปาก ดูไม่มีความสุข

ใบหน้าของเฉินจิ้นเย็นชา รู้สึกสั่นเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นสภาพนี้ จากนั้นใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

"ก็แค่ ล้อเล่นเล็กๆเท่านั้นเอง!" หมูอ้วนพูดกับเฉินจิ้นด้วยความออดอ้อน

"ถ้าไม่มีธุระอะไรผม ... ผมกลับไปที่นั่นเถอะ... " ในเวลานี้หมูอ้วนรู้สึกถึงอันตรายโดยสัญชาตญาณและต้องการกลับไปที่มุกหวนต้วน

เฉินจินส่ายหัว พร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นมิตรบนใบหน้าของเขา "หมูอ้วน คุณชอบพี่สาวคนนี้หรือไม่?" เฉินจิ้นชี้ไปที่ซ่งชิงเหย็นด้วยนิ้วของเขาในขณะที่พูด

หมูอ้วนไม่พอใจอย่างมากกับชื่อ "หมูอ้วน" แต่ในตอนนี้เขาไม่ได้ไปแก้ไขชื่อเรียกนี้ แต่พยักหน้าแรง ๆ

"งั้น ... พี่สาวคนนี้ ต้องการการช่วยเหลือจากคุณ คุณช่วยได้ไหม?" เฉินจิ้นพูดต่อ

ทันใดนั้น หมูอ้วนมองอย่างระแวดระวัง "ช่วยอะไร?"

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ซ่งชิงเหย็นเดินเข้าไปแตะศีรษะของหมูอ้วนแล้วยิ้ม

รอยยิ้มของเธอ ดูเหมือนจะเพิ่มสีสันให้กับห้องนี้

ซ่งชิงเหย็นเปิดริมฝีปากสีแดงของเธอเบาๆ เสียงหวานลื่นหูดังมา "น้องชาย ช่วยพี่หน่อยได้ไหม?"

หมูอ้วนอึ้งไปสักพัก พยักหน้าให้ซ่งชิงเหย็น

หลังจากที่เขาพยักหัวเสร็จ เขาก็มีปฏิกิริยาว่า เอ๊ะ ... ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างผิดปกติ!

จากนั้น ก็ได้ยินเสียงของเฉินจิ้น แว่วมาในหู "ในเมื่อคุณยอมช่วย งั้นก็ขอยืมทรัพย์ลูกสวรรค์ของคุณมาใช้หน่อย ใช้มันเพื่อช่วยให้พี่สาวคนนี้สร้างร่างวิญญาณโดยกำเนิด ...