จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 17

บทที่ 17 ตบหน้าตัวเองสิบครั้ง

ลุงสกปรกซกเป็นความเฉื่อยชาเป็นความจริงจัง แล้วพูดกับเฉินจิ้น

ปฏิกิริยาการโต้ตอบของเขานั้น เกินความคาดหมายของทุกๆคนมาก

ในสายตาของทุกคน เหอเซ่าที่เป็นลูกเศรษฐีนี่ บอดี้การ์ดของเขายังไงก็ต้องเป็นคนที่เก่งกาจน่าเกรงขาม

และลุงสกปรกซกคนนี้ไม่ได้เหมือนบอดี้การ์ดคนอื่นที่แต่งตัวเรียบร้อย แต่กลับแต่งตัวรุ่ยร่าย ยิ่งทำให้คนรู้สึกว่าเขาเป็นนักต่อสู้ชั้นเลิศ เพราะยังไงในละครมันก็จะเป็นแบบนี้อยู่แล้ว

คนอย่างเฉินจิ้นแบบนี้ เขาไม่ลืมตาก็สามารถต่อยเขาจนคุกเข่าขอร้องเลย

เดิมทีพวกที่คิดจะไปก็ไม่ไปแล้ว อยากอยู่ต่อดูละครฉากนี้

แต่ว่าละครฉากนี้กลับไม่เหมือนยังที่คิดไว้

ฉากที่พวกเขาอยากดูคือ หนุ่มต่ำต้อยไม่รู้ร้ายรู้ดีไปตบหน้าลูกเศรษฐี สุดท้ายกลับโดนบอดี้การ์ดของลูกเศรษฐีนั้นต่อยจนคุกเข่าขอร้อง

แต่ฉากละครในตอนนี้เหมือนเป็นหนุ่มต่ำต้อยพลิกชีวิต ตบหน้าลูกเศรษฐีอย่างบ้าคลั่ง

ละครแบบนี้ก็สนุกดีอยู่

ปกติเราต้องไปประจบนายอยู่แล้ว แต่ตอนนี้มีไอ้หมอบ้าคนหนึ่งมาตบนาย พวกเราก็ดีใจสิ

ทุกคนยืนข้างๆเหอเซ่า และจ้องเขม็งไปยังเฉินจิ้น ในใจก็คาดหวังให้ฉ่กเด่นรีบมา

“ลุงเหอ นี่ลุงยังยืนนิ่งทำไมฮะ”

เหอเซ่าเห็นลุงเหอไม่ได้ทำตามคำสั่งของเขาไปต่อยเฉินจิ้น แต่กลับทำท่าเคารพ เขาที่ควบคุมอารมณ์อยากจะรักษาความสุภาพของตนเองนั้นสุดท้ายก็ควบคุมไม่ได้อีก ระเบิดออกมาทันที

ต่อหน้าผู้คนมากมาย แต่บอดี้การ์ดตนเองกลับไม่ฟังคำสั่ง จะให้เขาไว้หน้าตรงไหน

ยิ่งไปกว่านั้น เฉินจิ้นตบหน้าเขาไปหนึ่งฉาด ถ้าวันนี้ไม่ต่อยให้มันยอมแพ้ ทีหลังเขาจะต้องกลายเป็นตัวตลกในวงการลูกเศรษฐีเจียงโจวแน่นอน

กล้าตบหน้าเขา เฉินจิ้นคนนี้เขาไม่ปล่อยแน่

“แกยังรออะไรอีก แกไปตบหน้ามันให้บวมก่อนสิ”

เหอเซ่าออกคำสั่งอีกครั้ง

เพียวแต่คราวนี้ลุงเหอยังคงไม่ขยับ

เฉินจิ้นจ้องไปที่ลุงเหอแล้วพูดอย่างเฉยเมย“ให้เขาตบหน้าตนเองสิบที เรื่องวันนี้ฉันก็ถือว่ามันผ่านไปแล้ว”

อะไรนะ？

เหอเซ่าเบิกตากว้าง

บ้าระห่ำ！บ้าระห่ำจริงๆ

“ไอ้เหอซาน ”

ตอนนี้เหอเซ่าโกรธถึงที่สุด สุภาพบุรุษเชี่ยอะไรอีก สำหรับบอดี้การ์ดคนนี้ เขาไม่มีความเคารพอีก เรียกชื่อเขาออกมาเต็มๆ

คราวนี้ เหอซานมีปฏิกิริยาขึ้นมาแล้ว

เห็นแบบนี้ อารมณ์ของเหอเซ่าค่อยดีขึ้นเล็กน้อย เหอซานคนนี้ เขาเองเคยได้เห็นความเก่งกาจของเขากับตาเอง แม้ปกติเขาเป็นคนสกปรกซก แต่ถ้าเขาโหดร้ายขึ้นมา สามารถฉีกคนด้วยมือเปล่าได้ เมื่อก่อนเขาคนเดียวเคยทำลายแก๊งที่ชื่อดังในเจียงโจว จากนั้นเชื่อเสียงของเขาก็เริ่มโด่งดัง ถ้าไม่ใช่พ่อของเขามีบุญคุณแก่เขา เขาต้องไม่มาเป็นบอดี้การ์ดของเขาแน่

เพียงแค่เหอซานลงมือ ถ้าเฉินจิ้นจะเก่งแค่ไหนวันนี้ก็ต้องคุกเข่าขอร้องแน่

เหอซานขยับแล้วก็จริง แต่เป็นหันหน้ามาให้เขาแล้วพูดอย่างจนใจว่า“คุณชาย คุณตบหน้าตนเองสิบทีเถอะ”

“ว่าไงนะ？”

เหอเซ่าอึ้งไปหมดเลย

คนอื่นๆที่ในห้องก็อึ้งไปเหมือนกัน

เพียงแต่คราวนี้เหอเซ่าสงบลงแล้ว

เหอซานไม่มีทางทรยศเขาแน่ และจะไม่ตั้งใจแกล้งเขาแน่

อีกทั้งท่าทีที่เหอซานมีต่อเฉินจิ้นนั้นเคารพมาก

“คุณชาย ตบเถอะ”เหอซานเตือนอีกครั้ง น้ำเสียงของเขาฟังจริงจังมาก

เฉินจิ้นก็มองเหอเซ่าด้วยความสนใจ

ก็ดูที่ลูกเศรษฐีคนนี้จะฉลาดขึ้นมาไหมแล้ว

ถ้าฉลาด จะมีชีวิตต่อได้

ถ้าโง่เง่ต่อไป งั้นก็ตายเลย

“ได้！”

เกินความคาดคิดของทุกคนจริงๆ แม้สีหน้าของเหอเซ่าไม่น่าดูมาก แต่เขาก็ไม่ได้ระเบิดออกมา

เขามองไปที่เฉินจิ้นด้วยความคัดแค้น

ต่อมา

เพี่ย！

เพี่ย！

เพี่ย！

เสียงตบหน้าที่ดังๆก็ดังออกมาต่อเนื่อง