จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 17

บทที่ 17 ตบหน้าตัวเองสิบครั้ง

ลุงสกปรกซกเป็นความเฉื่อยชาเป็นความจริงจัง แล้วพูดกับเฉินจิ้น

ปฏิกิริยาการโต้ตอบของเขานั้น เกินความคาดหมายของทุกๆคนมาก

ในสายตาของทุกคน เหอเซ่าที่เป็นลูกเศรษฐีนี่ บอดี้การ์ดของเขายังไงก็ต้องเป็นคนที่เก่งกาจน่าเกรงขาม

และลุงสกปรกซกคนนี้ไม่ได้เหมือนบอดี้การ์ดคนอื่นที่แต่งตัวเรียบร้อย แต่กลับแต่งตัวรุ่ยร่าย ยิ่งทำให้คนรู้สึกว่าเขาเป็นนักต่อสู้ชั้นเลิศ เพราะยังไงในละครมันก็จะเป็นแบบนี้อยู่แล้ว

คนอย่างเฉินจิ้นแบบนี้ เขาไม่ลืมตาก็สามารถต่อยเขาจนคุกเข่าขอร้องเลย

เดิมทีพวกที่คิดจะไปก็ไม่ไปแล้ว อยากอยู่ต่อดูละครฉากนี้

แต่ว่าละครฉากนี้กลับไม่เหมือนยังที่คิดไว้

ฉากที่พวกเขาอยากดูคือ หนุ่มต่ำต้อยไม่รู้ร้ายรู้ดีไปตบหน้าลูกเศรษฐี สุดท้ายกลับโดนบอดี้การ์ดของลูกเศรษฐีนั้นต่อยจนคุกเข่าขอร้อง

แต่ฉากละครในตอนนี้เหมือนเป็นหนุ่มต่ำต้อยพลิกชีวิต ตบหน้าลูกเศรษฐีอย่างบ้าคลั่ง

ละครแบบนี้ก็สนุกดีอยู่

ปกติเราต้องไปประจบนายอยู่แล้ว แต่ตอนนี้มีไอ้หมอบ้าคนหนึ่งมาตบนาย พวกเราก็ดีใจสิ

ทุกคนยืนข้างๆเหอเซ่า และจ้องเขม็งไปยังเฉินจิ้น ในใจก็คาดหวังให้ฉ่กเด่นรีบมา

“ลุงเหอ นี่ลุงยังยืนนิ่งทำไมฮะ”

เหอเซ่าเห็นลุงเหอไม่ได้ทำตามคำสั่งของเขาไปต่อยเฉินจิ้น แต่กลับทำท่าเคารพ เขาที่ควบคุมอารมณ์อยากจะรักษาความสุภาพของตนเองนั้นสุดท้ายก็ควบคุมไม่ได้อีก ระเบิดออกมาทันที

ต่อหน้าผู้คนมากมาย แต่บอดี้การ์ดตนเองกลับไม่ฟังคำสั่ง จะให้เขาไว้หน้าตรงไหน

ยิ่งไปกว่านั้น เฉินจิ้นตบหน้าเขาไปหนึ่งฉาด ถ้าวันนี้ไม่ต่อยให้มันยอมแพ้ ทีหลังเขาจะต้องกลายเป็นตัวตลกในวงการลูกเศรษฐีเจียงโจวแน่นอน

กล้าตบหน้าเขา เฉินจิ้นคนนี้เขาไม่ปล่อยแน่

“แกยังรออะไรอีก แกไปตบหน้ามันให้บวมก่อนสิ”

เหอเซ่าออกคำสั่งอีกครั้ง

เพียวแต่คราวนี้ลุงเหอยังคงไม่ขยับ

เฉินจิ้นจ้องไปที่ลุงเหอแล้วพูดอย่างเฉยเมย“ให้เขาตบหน้าตนเองสิบที เรื่องวันนี้ฉันก็ถือว่ามันผ่านไปแล้ว”

อะไรนะ？

เหอเซ่าเบิกตากว้าง

บ้าระห่ำ！บ้าระห่ำจริงๆ

“ไอ้เหอซาน ”

ตอนนี้เหอเซ่าโกรธถึงที่สุด สุภาพบุรุษเชี่ยอะไรอีก สำหรับบอดี้การ์ดคนนี้ เขาไม่มีความเคารพอีก เรียกชื่อเขาออกมาเต็มๆ

คราวนี้ เหอซานมีปฏิกิริยาขึ้นมาแล้ว

เห็นแบบนี้ อารมณ์ของเหอเซ่าค่อยดีขึ้นเล็กน้อย เหอซานคนนี้ เขาเองเคยได้เห็นความเก่งกาจของเขากับตาเอง แม้ปกติเขาเป็นคนสกปรกซก แต่ถ้าเขาโหดร้ายขึ้นมา สามารถฉีกคนด้วยมือเปล่าได้ เมื่อก่อนเขาคนเดียวเคยทำลายแก๊งที่ชื่อดังในเจียงโจว จากนั้นเชื่อเสียงของเขาก็เริ่มโด่งดัง ถ้าไม่ใช่พ่อของเขามีบุญคุณแก่เขา เขาต้องไม่มาเป็นบอดี้การ์ดของเขาแน่

เพียงแค่เหอซานลงมือ ถ้าเฉินจิ้นจะเก่งแค่ไหนวันนี้ก็ต้องคุกเข่าขอร้องแน่

เหอซานขยับแล้วก็จริง แต่เป็นหันหน้ามาให้เขาแล้วพูดอย่างจนใจว่า“คุณชาย คุณตบหน้าตนเองสิบทีเถอะ”

“ว่าไงนะ？”

เหอเซ่าอึ้งไปหมดเลย

คนอื่นๆที่ในห้องก็อึ้งไปเหมือนกัน

เพียงแต่คราวนี้เหอเซ่าสงบลงแล้ว

เหอซานไม่มีทางทรยศเขาแน่ และจะไม่ตั้งใจแกล้งเขาแน่

อีกทั้งท่าทีที่เหอซานมีต่อเฉินจิ้นนั้นเคารพมาก

“คุณชาย ตบเถอะ”เหอซานเตือนอีกครั้ง น้ำเสียงของเขาฟังจริงจังมาก

เฉินจิ้นก็มองเหอเซ่าด้วยความสนใจ

ก็ดูที่ลูกเศรษฐีคนนี้จะฉลาดขึ้นมาไหมแล้ว

ถ้าฉลาด จะมีชีวิตต่อได้

ถ้าโง่เง่ต่อไป งั้นก็ตายเลย

“ได้！”

เกินความคาดคิดของทุกคนจริงๆ แม้สีหน้าของเหอเซ่าไม่น่าดูมาก แต่เขาก็ไม่ได้ระเบิดออกมา

เขามองไปที่เฉินจิ้นด้วยความคัดแค้น

ต่อมา

เพี่ย！

เพี่ย！

เพี่ย！

เสียงตบหน้าที่ดังๆก็ดังออกมาต่อเนื่อง

โจวเหม่ยฉีมองฮุยโสงที่ร่างยักษ์ใหญ่ ก็อดไม่ได้ที่จะสั่นขึ้นมา

“เธอนอกจากจะบอกผมว่าเอเป็นรับเงินของตระกูลหวางไป แล้วตั้งใจหลอกซ่งจื่อหารออกมาแล้วยังบอกผมอะไรได้อีกหละ”

เฉินจิ้นไม่มองเธอแม้แต่น้อย แล้วเดินไปยังซ่งจื่อหารที่นอนอยู่บนโซฟา

“พวก...วหนายรู้แล้วหรอ？”

โจวเหม่ยฉีคาดไม่ถึงว่าความลับของตนเองจะโดนเปิดเผยออกมาง่ายๆ

“พวกเราอยากรู้มากกว่านี้ แต่เธอไม่สามารถให้คำตอบได้ ในเมื่อเธอรับเงินไปและทำสิ่งชั่วๆแบบนี้ออกมา ก็ควรจะคิดถึงกรรมที่ต่อมาบ้าง”

“สิ่งที่ฉันเกลียดมากที่สุดก็คือการทรยศ”

คำพูดของเฉินจิ้นทำให้ตัวฮุยโสงสั่นไปเล็กน้อย

เขาแอบสาบานในใจว่า ชาติจะไม่มีวันทรยศเจ้านาย

จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปยกตัวของโจวเหม่ยฉีขึ้นมาเหมือนกับจับไก่ตัวน้อยอยู่ แล้วเดินออกไปข้างนอก

.....

เจียงโจว ตระกูลหวาง

“คุณหนูใหญ่ ไม่ดีแล้ว แผนของเราล้มเหลวแล้ว”

พ่อบ้านหลังได้รับโทรศัพท์แล้วก็พูดกับผู้หญิงที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างๆ

“เป็นเหอเซ่าไม่มีความสนใจต่อซ่งจื่อหาร หรือเป็นเหอซานกับเฉินจิ้นไม่ได้ต่อสู้ขึ้นมา”

ผู้หญิงวางหนังสือลง เงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย แล้วถามขึ้น

“คุณหนูใหญ่เดาไม่ผิดเลยจริงๆ เป็นเหอซานไม่ได้ต่อสู้กับเฉินจิ้น แถมยังยืนมองเหอเซ่าตบหน้าตนเองไปสิบที”

“น่าสนุกจริงๆ เดิมทียังอยากจะใช้เหอซานไปทดลองความสามารถของเฉินจิ้นสักหน่อย คาดไม่ถึงเขากลับไม่ได้ลงมือ ดูท่าเฉินจิ้นเก่งกาจกว่าที่ฉันคิดไว้ ตอนนี้เกรงว่าฉานลางก็ไม่ใช่คู่แข่งของเขาแล้ว”

ใบหน้าที่งดงามของผู้หญิงเผยความสนใจออกมาเล็กน้อย

“งั้นให้ส่งเล๋ยเป้าไปลองหน่อยไหมครับ”พ่อบ้านถาม

ตระกูลหวางเป็นตระกูลใหญ่ในเมืองเจียงโจว มีนักต่อสู้ชั้นเลิศมากมาย อยู่เหนือซ่างจุงมีฉานลาง อยู่เหนือฉานลางมีเล๋ยเป้า อยู่เหนือเล๋ยเป้ายังมีเสวียนหู่ ขวางซือ ชิงหลง ทุกคนล้วนมีความสามารถพิเศษของตนเอง

“ไม่ ถ้ายังไม่เข้าใจอีกฝ่ายพอก็อย่าไปลงมือก่อน ลองอีกต่อไป”

“แกจับตามองหวางฮ่าว หวางเจ๋อให้ดี อย่าให้พวกเขาไปหาเรื่องเฉินจิ้นอีก ถ้าเขาแข็งแกร่งพอ สามารถให้ตระกูลหวางของเราใช้ได้ งั้นความสามารถของบ้านเราจะก้าวหน้าขึ้นไปมากๆ ถ้าไม่ให้พวกเราใช้ งั้นทีหลังยังมีโอกาสเยอะให้พวกเขาไปแก้แค้น....”

ผู้หญิงกัดริมฝีปากตนเอง ตอนนี้เธอคาดหวังวันนั้นจริงๆ