จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 53

บทที่ 53 คุณมีวิธีอื่นไหม

นัยน์ตาของลู่เทียนหดตัวลง

"ใคร?" เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ประตู

คิดว่าอาจเป็นกองกำลังของแก๊งอื่น

แต่แล้ว เขาเห็นร่างบางที่อายุน้อยกว่าเขาเดินออกมาจากด้านหลัง น้องชายที่สวมชุดดำ "คนที่จะมาเอาชีวิตคุณ!"

เฉินจิ้นมองไปที่ลู่เทียนและพูดช้าๆ

“ คุณคือเฉินจิ้น?” ลู่เทียนตะลึงเมื่อเห็นคนที่เข้ามา จากนั้นก็จำเฉินจิ้นขึ้นมาได้ รอยยิ้มผุดขึ้นจากมุมปากของเฉินจิ้น"คิดไม่ถึงว่า ผ่านไปแล้วหลายปี เราจะยังมีโอกาสได้พบกันอีก!"

ไม่กี่ปีที่ผ่านมา หลังจากที่เฉินจิ้นรู้ว่าอู๋ฉินเวยแค่ต้องการทำให้เขาอับอายเพื่อความสนุกสนาน เขาก็หยุดทำงานให้เขาและทำให้อู๋ฉินเวยขุ่นเคือง

ต่อมาอู๋ฉินเวยก็จ้างกลุ่มอันธพาลทุบตีเฉินจิ้นอย่างรุนแรง จากนั้นก็ฉกเงินของเฉินจิ้นไปหมด

และแก๊งอันธพาลเหล่านั้นก็เป็นลู่เทียนที่อยู่ตรงหน้า

เป็นเพราะครั้งนั้น ลู่เทียนได้รับเงินจำนวนหนึ่งจากอู๋ฉินเวย เขาจึงมีโอกาสที่จะเอาเงินไปประจบเจ้านาย

"คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าคุณจะกล้ามาหาที่ตายเอง! ตอนแรกคิดว่าจะให้คุณมีชีวิตอยู่อีกสักสองสามวัน จับผู้หญิงของคุณมาเล่นก่อน จากนั้นให้อู๋ฉินเวยหายโมโหแล้วค่อยไปหาคุณ คิดไม่ถึงว่าคุณรอไม่ไหวแล้วส่งตัวมาเอง! "

ท่าทางไร้ความปรานีปรากฏบนใบหน้าของลู่เทียน

"คุณไม่ควรจริงๆ ไม่ควรมายุ่งกับผมจริงๆ ยิ่งไม่ควรไปเกี่ยวพันกับอู๋ฉินเวยและมาแตะต้องผู้หญิงของผม! วันนี้ ก็มาเคลียร์ความแค้นทั้งอันเก่าและอันใหม่ละกัน" ในขณะที่เฉินจิ้นพูด เขาเดินไปหาลู่เทียน

“ ถ้าอย่างนั้นก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณมีความสามารถนี้ไหม!”

ในขณะที่ลู่เทียนพูด ได้ส่งสัญญาณไปที่ชายที่แข็งแกร่งที่ยืนอยู่ใกล้เขา

วันนี้ที่เขาสามารถอยู่ในตำแหน่งนี้ได้ ไม่ได้เกิดจากความโหดร้ายและความดุร้ายของเขา

"โอ้?" เฉินจิ้นเยาะเย้ย "งั้นวันนี้ผมจะให้คุณมีโอกาสดูว่าผมมีความสามารถนี้ไหม!"

"หากคุณมีกลเม็ดใด คุณสามารถงัดออกมาใช้ได้เลย ผมจะให้คุณตายตาหลับ"

เฉินจิ้นหยุดลงจนกระทั่งเมื่อเขาเดินไปถึงตรงหน้าลู่เทียน

“ ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไปตายเถอะ”

หลังจากนั้น ลู่เทียนก็ชักปืนออกมาทันที จากนั้นพุ่งไปที่เฉินจิ้นและเหนี่ยวไกปืนโดยไม่ลังเล

ลู่เทียนมั่นใจว่าเฉินจิ้นไม่สามารถหลบหนีช็อตที่ไม่คาดคิดนี้ได้

อย่างไรก็ตาม ความเป็นจริงทำให้ตรงข้ามกับที่เขาคิด เฉินจิ้น แค่เอียงศีรษะของเขาเล็กน้อย เขาก็หลบกระสุนได้แล้ว

ระยะใกล้ขนาดนั้น จะเป็นไปได้อย่างไร?

ลู่เทียนตกใจ

"เป็นไงละ อยากลองไหม?" เฉินจิ้นยิ้มเล็กน้อย ราวกับว่าเขาไม่โกรธเลย

"คุณ……"

ลู่เทียนมองไปที่ดวงตาของเฉินจิ้น เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

นี่ยังเป็นยาจกที่หลายปีก่อนโดนพวกเขาซ้อมแล้วไม่กล้าตอบโต้อยู่ไหม?

แม้ในนี้ก็ไม่กล้าเขียนแบบนี้หรอกนะ？

ตัวเอกคนอื่นอย่างน้อยก็ต้องหายตัวไปอย่างน้อยสองสามปีค่อยกลับมา แล้วค่อยเก่งกาจ

เฉินจิ้นคนนี้ อยู่เจียงโจวเป็นลูกเขยแต่งเข้าไปในบ้านฝ่ายหญิง เป็นไปได้ไง?

เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่พบคนที่สามารถหลบกระสุนได้เช่นนี้

ลู่เทียนสามารถตีความได้ว่าเป็นเพราะโชคดีเท่านั้น

"ถ้าอย่างนั้น คุณสามารถลองยิงอีกครั้งได้" ดวงตาของลู่เทียนจ้องไปที่เฉินจิ้นอย่างแน่วแน่

ทันใดนั้นก็ยิงอีกนัดใส่เฉินจิ้น

คราวนี้เป็นเสียงปืนสองนัด

ยืนอยู่ข้างๆ เฮยสือที่ลู่เทียนเชื่อใจก็กำลังยกปืนขึ้น หลังจากได้รับสัญญาณจากลู่เทียน เขาก็ได้เตรียมตัวพร้อมแล้ว

ครั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็นลู่เทียนหรือเฮยสือ มุมปากของเขาทั้งสองก็ยกขึ้น

เฮยสือยังกล่สวว่า”น่าเสียดายจริงๆ ให้เขาตายไปแบบนี้ เขาก็ไม่สามารถสัมผัสถึงความเจ็บปวดที่ผู้หญิงของตนเองโดนคนอื่นเล่น

พวกเขาเชื่อว่า เฉินจิ้นต้องตายแน่นอน

แต่แล้ว ในวินาทีต่อมาพวกเขาดูเหมือนจะเห็นผี

เฉินจิ้นยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนเดิม และ ... และหลีกเลี่ยงกระสุนได้อีกครั้ง

ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนี้ไม่ใช่แค่หลบหลีกการยิงของลู่เทียนเท่านั้น

แม้แต่ของเฮยสือที่แอบยิงมาเฉินจิ้นก็สามารถหลีกเลี่ยงมันได้เช่นกัน

ก่อนหน้านี้ลู่เทียนอธิบายว่าเพราะโชคดี คราวนี้ละ จะบอกว่าเพราะอะไร?

ลู่เทียนตกใจมาก

แม่งเอ้ย นี่มันยังเป็นมนุษย์ไหม?

ตั้งแต่ออกมาทำงานสายนี้ เขาไม่เคยเจอเรื่องแปลกๆแบบนี้มาก่อน

ก็ได้ยินสองคำ"หนวกหู"

จากนั้น เฉินจิ้นชี้ไปที่หน้าผากของเขา

ทันใดนั้นหัวของเฮยสือก็กลายเป็นแป้งเปียก

ไม่มีเสียงอีกต่อไป

"เป็นไงละ คุณยังมีวิธีอื่นไหม?"

หลังจากกำจัดเฮยสือแล้ว เฉินจิ้นก็ถามลู่เทียนด้วยประโยคเดิมอีกครั้ง ในตอนนี้ ลู่เทียนมองไปที่ดวงตาของเฉินจิ้น ราวกับว่าเขาเห็นผี

หวาดกลัวมาก

แต่แล้ว ลู่เทียนก็มีความหวังอันริบหรี่ขึ้นมา

เพราะในที่สุดลูกน้องในแก๊งเทียนอิ๋งก็มีปฏิกิริยาตอบสนอง

ทันใดนั้น ข้างนอกก็มีลูกน้องของแก๊งเทียนอิ๋งที่ถือมีดหลั่งไหลเข้ามา

“ วันนี้ไม่ว่าคุณจะเก่งแค่ไหน ก็ต้องตายที่นี่!”

"ฆ่ามัน ใครก็ตามที่ตัดศีรษะของเขาได้ ผมจะเลื่อนตำแหน่งเขาเป็นรองหัวหน้าทันที!"

ลู่เทียนออกคำสั่งกับสมาชิกแก๊งเทียนอิ๋งทันที

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สมาชิกแก๊งเทียนอิ๋งเหล่านั้นก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที

พวกเขาพุ่งเข้าหาเฉินจิ้นด้วยมีดทีละคน

อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาต่อมา กลุ่มคนที่วิ่งไปด้านหน้า ทันใดนั้นหัวก็ขาดจากตัวไป เลือด สาดเต็มใบหน้าของคนข้างหลังทันที

ส่วนเฉินจิ้น ยืนอยู่ที่นั่นตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย เพียงแค่โบกมืออย่างสบายๆ

เห็นแสงสีเทาที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าแวบผ่านมา สมาชิกของแก๊งเทียนอิ๋งที่วิ่งอยู่ข้างหน้าศพก็แยกจากกัน

ฉากนี้ กระทบต่อคนข้างหลังในที่สุด

ทันใดนั้น ไม่มีใครกล้าขยับอีกเลย

ไม่ว่าตำแหน่งรองหัวหน้าจะดีแค่ไหน เขาก็ยังต้องมีชีวิตไปรับมัน

พวกเขาต่อสู้กับคนอื่นมาหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยเจอที่มันแปลกขนาดนี้

ทุกคนมองเฉินจิ้น ราวกับว่าพวกเขากำลังมองไปที่ปีศาจ

"เป็นไงละ แล้วคุณมีวิธีอื่นอีกหรือไม่?ถ้าไม่มี ผมจะส่งคุณไปแล้วนะ!" เฉินจิ้นมองไปที่ลู่เทียนอีกครั้งและพูดประโยคนี้ซ้ำ

------------