จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 60

ทที่ 60 พวกคุณ ไม่คู่ควร!

สองวันต่อมา มีการค้นพบผู้นำตระกูลหลี่คนปัจจุบันหลี่หมิงเฉิงที่หายไป สภาพการตายของเขาน่าสังเสชมากและก่อนตายเขาต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก!

เหตุการณ์นี้สร้างความฮือฮาในเจียงโจวอีกครั้ง

บรรดาผู้ที่เข้าร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนอาหารค่ำของมหาวิทยาลัยเจียงโจว ทุกคนต่างสงสัยเฉินจิ้น

อย่างไรก็ตาม ไม่มีร่องรอยของหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าเฉินจิ้นทำสิ่งนี้

ในขณะที่เจียงโจวกำลังสนใจกับการตายของหลี่หมิงเฉิง เฉินจิ้นกำลังไปเยี่ยมตระกูลต้วนในเจียงโจว!

มีมหาเศรษฐีมากมายในเจียงโจวและธุรกิจของพวกเขาอยู่ทั่วเจียงเป่ย มักจะปรากฏตัวระแวกนั้น

แต่บรรดาเศรษฐีและชนชั้นสูงต่างก็รู้ดีว่า พวกเขาสามารถผิดใจกับตระกูลหรือธุรกิจของบ้านไหนก็ได้ แต่มีเพียงสองตระกูลเท่านั้นที่ห้ามไปผิดใจ

ก็คือตระกูลเสิ่นใน เจียงโจวและตระกูลต้วน!

ก่อนหน้านี้หวางเจิ้นเวยต้องการใช้หวางเม่ยหวูเพื่ออาศัยต้นไม้ใหญ่ของตระกูลเจิ้งในเมืองหลวง เหตุผลหลักประการหนึ่งคือเขาต้องการพึ่งอำนาจของตระกูลเจิ้งในเมืองหลวงเพื่อพัฒนาและขยายตระกูลหวาง เพื่อให้ตระกูลหวางเปลี่ยนจากชนชั้นสูงผู้ร่ำรวยธรรมดามาเป็นตระกูลที่สืบทอดกันมาได้เป็นร้อยปี

สองตระกูลนี้ เป็นตระกูลที่สืบทอดมากว่า 100 ปีในเจียงโจว!

มีฐานมั่นคง!

เก่งกาจ!

อีกอย่าง ค่อนข้างลึกลับและมีความถ่อมตนกว่าตระกูลอื่น

ภารกิจที่เฉินจิ้นมอบให้แก่ปีศาจลามกนั้น ให้เขาไปหาว่าเรกิที่มีความเข้มข้นสูงในเจียงโจวอยู่ที่ใด

ไม่กี่วันต่อมาปีศาจลามกก็ให้คำตอบ

มีสถานที่สองแห่งที่มีกลิ่นอายเรกิที่มากที่สุดในเจียงโจว สองแห่งนั้นเป็นที่ตั้งของตระกูลเสิ่นและตระกูลต้วนในเจียงโจว

หลังจากเฉินจิ้นเข้าใจสถานการณ์เล็กน้อย มันก็ชัดเจน

ไม่น่าแปลกใจที่ทั้งสองตระกูลนี้สามารถสืบทอดกันมาในเจียงโจวเป็นเวลาร้อยปีและยังคงแข็งแกร่งต่อไปได้เช่นนี้

ตระกูลเสิ่นและตระกูลต้วนในเมืองเจียงโจวแตกต่างจากตระกูลอื่นๆในเจียงโจว สองตระกูลนี้เป็นตระกูลใหญ่แห่งบูโต

ใช้การต่อสู้สืบทอดต่อกน!

“ ถ้าคุณมีเจตนาอะไร ก็พูดมาตามตรงเถอะ!”

ภายในตระกูลต้วน เฉินจิ้นนั่งอยู่ในห้องรับแขกและชายหลังเสือเอวหมี กล่าว

ไม่มีความสุภาพแม้แต่น้อยบนใบหน้าของเขา

ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่การ์ดของตระกูลเหอ หวางในเจียง ตระกูลต้วนจะไม่สนใจเฉินจิ้นเลย

แต่ถึงแม้จะตอบรับการมาเยือนของเฉินจิ้น ตระกูลต้วนก็ส่งแค่รุ่นหลังมาต้อนรับ

เฉินจิ้นไม่สนใจท่าทีของอีกฝ่าย

เพราะยังไง เพราะเขาเองที่มีความต้องการ

"ถ้าอย่างนั้นผมจะพูดตรงๆละนะ สถานที่นี้เป็นสถานที่ที่มีกลิ่นอายเรกิที่แข็งแกร่งที่สุดในเจียงโจว ผมหวังว่าจะสามารถแลกเปลี่ยนที่ดินสักผืนจากพวกคุณ ... " เฉินจิ้นพูดช้าๆ

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เฉินจิ้นจะพูดจบ สีหน้าของชายตรงหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

“ บังอาจ คุณเป็นใคร คิดอยากจะแตะต้องพื้นดินของตระกูลต้วน!” ชายร่างใหญ่ตบโต๊ะอย่างดุเดือดและลุกขึ้นยืน

และโต๊ะกาแฟไม้เนื้อแข็งที่อยู่ข้างๆเขา ภายใต้ฝ่ามือของเขาก็ปรากฏรอยแตกเล็กน้อย

เฉินจิ้นขมวดคิ้ว

แม้ว่าตระกูลเสิ่นและตระกูลต้วน จะครอบครองสองสถานที่ที่มีเรกิมากที่สุดในเจียงโจว

อย่างไรก็ตาม ตามการตัดสินของเฉินจิ้น กลิ่นอายเรกิของตระกูลต้วนนั้นสูงกว่าตระกูลเสิ่น ซึ่งสูงที่สุดในเจียงโจว

ดังนั้น เฉินจิ้นจึงมาเยี่ยมตระกูลต้วนก่อน

ในฐานะเทพปีศาจ ในนามเทพปีศาจ ได้มาเยี่ยมตระกูลใหญ่แห่งบูโตที่ไม่อยู่ในสายตาเขาแม้แต่น้อย ถือว่าเฉินจิ้นยอมลดตัวมามากแล้ว

เป็นเพราะว่าต้องการเปลี่ยนสิ่งของจากมือของคนอื่น เฉินจิ้นก็ไม่ได้แสดงท่าทีถือตัวอย่างไรก็ตาม เขาเพิ่งระบุความตั้งใจของเขาและเขาไม่ได้พูดด้วยซ้ำว่าเขาจะใช้อะไรในการแลกเปลี่ยน ก็ถูกขัดจังหวะอย่างหยาบคาย

เทพปีศาจ อย่าหยาม!

ยังไม่มีใครกล้าพูดกับเขาแบบนี้

เฉินจิ้นระงับความโกรธในใจ

กล่าวต่อไปว่า "ไม่ใช่การยึดครองดินแดนของพวกคุณ แต่เป็นการยืม คุณสามารถขอเงื่อนไขได้ ผมสามารถทำตามเงื่อนไขได้ ไม่ว่าจะเป็นชี่กงหรือว่ายาเม็ด ผมสามารถให้ได้หมด นอกจากนี้ผมยังสามารถตั้งค่ายจู้หลิงได้ฟรี ให้พวกคุณ ... "

ชายร่างใหญ่คนนี้ เป็นลูกศิษย์ของตระกูลต้วน ชื่อต้วนหวู่ มีอารมณ์ร้ายและใจร้อน

ณ ตอนนี้ เมื่อได้ยินเฉินจิ้นกล้าพูดไม่หยุด สีหน้าของเขาก็แย่ลงทันที

ชี่กงของใครจะกระจายออกไปเหมือนผักกาดขาวละ? แม้แต่ชี่กงที่ธรรมดาทั่วไปก็ยังถือได้ว่าเป็นสมบัติที่ล้ำค่า เป็นรากฐานของตระกูลและรากฐานของการสืบทอดหนึ่งศตวรรษ ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อผู้อื่นศึกษาชี่กงของคุณเองอย่างละเอียดแล้ว งั้นก็รอจุดจบเถอะ

นอกจากนี้ ยาเม็ดที่แท้จริง ซึ่งหาได้ยากในแดนบูโด ยาเม็ดที่สามารถช่วยฝึกฝนได้อย่างแท้จริงนั้นน้อยมาก ต้องใช้วัสดุจากธรรมชาติและสมบัติล้ำค่าจำนวนมากเพื่อนำมากลั่นเป็นยา ไม่มีวัสดุไหนที่ราคาน้อยๆเลย

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงค่ายรวมจิต ในฐานะทายาทตระกูลใหญ่แห่งบูโด เขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนด้วยซ้ำ!

ต้วนอู่ไม่เชื่อสักคน นับประสาอะไรกับไอ้หนุ่มคนนี้ที่พูดว่าสามารถหาให้ได้หมด

ต้วนอู่แทบอยากจะตบหน้าไอ้หนุ่มที่กล้าหลอกตัวเองและมาหลอกตระกูลต้วนให้ตายไปเลย

แต่ว่า หลังจากครุ่นคิดเรื่องนี้สักพัก ต้วนอู่ก็ระงับอารมณ์ที่อยากจะตบไอ้หนุ่มคนนี้ เขากังวลว่าถ้าเขาลงมือ ไอ้หนุ่มคนนี้จะถูกเขาตบจนตายแบบง่ายดาย

"เห็นแก่หน้าตระกูลเหอและตระกูลหวาง ผมจะไม่ขอเอาเรื่องคุณ คุณ ไสหัวไปเถอะ!"

สายตาที่ต้วนอู่มองไปที่เฉินจิ้น ดวงตาของเขาเหมือนมองไปที่มดและเขาไม่ได้เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย

จิตสังหารฉายในดวงตาของเฉินจิ้นแล้วก็หายไป

"เรียกหาผู้ใหญ่ของคุณที่สามารถตัดสินใจได้มา มิฉะนั้นคุณจะพลาดโอกาสดีๆ!" เฉินจิ้นเก็บรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“ ถ้าคุณไม่ยังไม่ไสหัวออกไปจากที่นี่ เชื่อหรือไม่ว่าผมจะโยนคุณออกไป?” ร่องรอยของความรู้สึกรำคาญฉายในดวงตาของต้วนอู่

ในเจียงโจว คนเดียวที่สามารถทำให้เขาเงยหน้าขึ้นมองและปฏิบัติต่อเขาอย่างเท่าเทียมกันคือสมาชิกของตระกูลเสิ่น ซึ่งเป็นตระกูลใหญ่แห่งบูโดที่มีมรดกตกทอดมายาวนานนับศตวรรษ

สำหรับคนชนชั้นสูงที่ร่ำรวยและมีอำนาจ ในสายตาของคนทั่วไปพวกเขาไม่อาจเอื้อมถึงได้ แต่ในสายตาของลูกหลานตระกูลที่ยาวนามมากว่าร้อยปี คนร่ำรวยเหล่านั้นเป็นเหมือนตัวตลก