บทที่ 64 ท้าทาย
“เจ้าหนุ่ม บอกได้ไหมว่า ยาเพ้ยหยวนสามเม็ดนี้ เจ้าไปเอามาจากไหน?”
เสิ่นหมิงเจินมองเฉินจิ้น ครั้งนี้ การเรียกและน้ำเสียงเปลี่ยนไปหมดแล้ว
อันที่จริง คนที่ได้รับยาเพ้ยหยวนที่ยอดเยี่ยมอย่างนี้ ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ
เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด เสิ่นหมิงเจินจึงเปลี่ยนท่าทีแล้ว ไม่อยากจะอยู่ในช่วงเวลาที่ตระกูลเสิ่นมีศึกทั้งภายนอกและภายใน ไม่จำเป็นต้องสร้างศัตรูที่แข็งแกร่งให้กับตระกูลเสิ่น
“ข้าเป็นคนกลั่นด้วยตนเอง” เฉินจิ้นพูดอย่างวางเฉย
“อะไรนะ?” เสิ่นหมิงเจินมองเหมือนกับว่าตนเองฟังผิดไปแล้ว
เจ้าหนุ่มที่อายุยี่สิบต้นๆตรงหน้านี่ เขา......เขาบอกว่า ยาเพ้ยหยวนที่ยอดเยี่ยมนี้ เขาเป็นคนกลั่นเองอย่างนั้นหรือ?
วินาทีนี้ เสิ่นหมิงเจินถึงกับคิดว่าตนเองกำลังฟังเรื่องที่น่าขบขันมากๆเรื่องหนึ่งอยู่
เขาเปลี่ยนทีท่าไปตั้งแต่แรก ให้เกียรติอย่างเพียงพอแล้ว ผลลัพธ์กลับคิดไม่ถึง ไม่นึกว่าเฉินจิ้นจะพูดจาเหลวไหลกับเขา สีหน้าของเสิ่นหมิงเจิน มืดมนลงทันที นี่กำลังล้อเล่นกับ ตระกูลเสิ่นของพวกเขาอยู่หรือไง!
“ในเมื่อเจ้าไม่ยอมพูดความจริง งั้นก็ลงมือเถอะ!”
เสิ่นหมิงเจินพูดอย่างเย็นชา
ยาเพ้ยหยวนที่ยอดเยี่ยมสามเม็ดนี้ ตระกูลเสิ่นต้องการอย่างแน่นอนแล้ว
สำหรับการตัดสินใจก่อนหน้านี้ ที่ต้องการกำจัดเฉินจิ้นให้สิ้นซาก เป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู เพื่อเตือนตระกูลสูงศักดิ์เจียงโจวพวกนั้น ตอนนี้เสิ่นหมิงเจินกลับเปลี่ยนความคิดแล้ว
สามารถยึดยาเพ้ยหยวนที่ยอดเยี่ยมสามเม็ดนี้ของเฉินจิ้นมาได้ ไม่จำเป็นต้องฆ่าหรอก แต่ให้ความพ่ายแพ้แก่เขา เพื่อเป็นบทเรียน นั่นยังมีความจำเป็น
“ได้ ถ้าข้าแพ้ จะยอมทิ้งยาเพ้ยหยวนสามเม็ดนี้เอาไว้ ถ้าข้าชนะ ข้าต้องการยืมใช้อาณาเขตส่วนหนึ่งของหมู่บ้านเสิ่น!” เฉินจิ้นค่อยๆพูดขึ้น
ตอนที่พูดประโยคนี้ออกไป สีหน้าของเสิ่นหมิงเจินก็เปลี่ยนไป
สายตาที่มองเฉินจิ้น ได้สื่อถึงการสังหารเป็นนัยๆแล้ว
ไม่นึกว่าจะกล้าวางแผนถึงหมู่บ้านเสิ่น รนหาที่ตายจริงๆ
ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร ก็เป็นไปไม่ได้ทั้งนั้น
“แน่นอน ว่าข้าขอเช่า ข้าสามารถจ่ายค่าเช่าให้ตระกูลเสิ่นได้ ยาเม็ดก็ได้ วิทยายุทธก็ได้ ค่ายกลกระบี่ก็ได้!”
เฉินจิ้นพูดต่อ
นี่กลับทำให้สีหน้าของเสิ่นหมิงเจินดูดีขึ้นมาเล็กน้อยทันที
แต่ นั่นเป็นไปได้หรือ?
ไม่อนุญาตให้คนอื่นเข้ามาในพื้นที่ของตนเอง!
อาณาเขตของตระกูลเสิ่น จะแบ่งให้คนนอกส่วนหนึ่งได้อย่างไร
ยิ่งไปกว่านั้น ยาเม็ด วิทยายุทธ ค่ายกลกระบี่...... ถ้าไม่ใช่ว่าครั้งนี้เฉินจิ้นเอายาเพ้ยหยวนที่ยอดเยี่ยมสามเม็ดนี้ออกมา ทำให้เสิ่นหมิงเจินมีความเชื่อมั่นเล็กน้อยอย่างนั้น บางทีถ้าเฉินจิ้นเอายาเม็ดออกมาอีกครั้ง เสิ่นหมิงเจินคงจะไม่พูดไร้สาระใดๆกับเฉินจิ้นตั้งแต่แรก
“ได้ ถ้าเจ้าแพ้แล้ว ข้าก็ต้องการยาเพ้ยหยวนอีกสามเม็ด เจ้ายินยอมไหมล่ะ?” เสิ่นหมิงเจินครุ่นคิด แล้วก็พูดออกมา
“ไม่มีปัญหา” เฉินจิ้นพูดเรียบๆ
รวมกำลังของตระกูลเหอ ตระกูลหวาง ซูนโก๋อานเป็นต้น ก็สามารถเก็บรวบรวมยาจีนทั้งพืชสมุนไพรและยาเม็ดได้ตั้งนานแล้ว เฉินจิ้นกลั่นยาเพ้ยหยวนออกมาจากเตา ตอนนี้ ในมือของเขายังมีอีกไม่น้อยเลย
ยิ่งไปกว่านั้น แพ้? เป็นไปได้เหรอ? ไม่มีความเป็นไปได้นี้ตั้งแต่แรกแล้ว
เฉินจิ้นเพียงกำลังคิดว่า หลังจากที่เขาชนะแล้ว ถ้าตระกูลเสิ่นยินยอมตามที่ตกลงกันไว้ ให้เขาเช่าอาณาเขต เขาก็จะให้ยาเพ้ยหยวนส่วนหนึ่งแก่ตระกูลเสิ่นมากขึ้นอีก
แต่ถ้าตระกูลเสิ่น ตามเงื่อนไขที่ตกลงกันไว้ แพ้แล้ว ในทางกลับกันกลับไม่ยอมทำตาม อย่างนั้น ก็โทษเขาไม่ได้นะ!
“ได้!” เสิ่นหมิงเจินสีหน้ายินดี
ดูแล้ว เฉินจิ้นนี่ ในมือยังคงมียาเพ้ยหยวนอยู่อีก
ต่อให้ไม่ใช่คุณภาพยอดเยี่ยมอย่างนี้ นั่นก็ยังล้ำค่ามากทีเดียว
ตอนนี้ รอบๆสถานที่แข่งบูโดของตระกูลเสิ่น ก็เต็มไปด้วยคนรุ่นหลังของตระกูลเสิ่นที่รวมตัวกันเข้ามา
ได้ยินว่าวันนี้จะมีคนหนึ่งที่มาจากตระกูลสูงศักดิ์เจียงโจว กล้ามาท้าทายตระกูลเสิ่น ทุกคนจึงพากันเข้ามามุงดูจุดจบที่น่าเศร้าสลดของเขา
อันที่จริงตระกูลก็พูดไปแล้วว่า จะไม่ให้เขาได้กลับออกไป
และ ตระกูลเสิ่นจัดการรับมือกับเฉินจิ้นผู้ท้าทาย ยังคงเป็นเสิ่นหมิงเจิน เชื่อว่ายอดฝีมือที่เป็นบูโดขั้นสูงสุดมาหลายปี ก้าวเพียงเล็กน้อยก็แสดงปรมาจารย์จ่วยรุดไปด้านหน้าแล้ว ในวันปกติเป็นครูสอนฝึกฝนพลังเวทย์มนต์บูโดของเด็กๆรุ่นหลังพวกนี้ ทำให้พวกเขาเจ็บจนร้องไม่ออก แต่แม้จะเป็นคนของตระกูลเสิ่น พวกเขาก็มีโอกาสน้อยมากที่จะได้เห็นเสิ่นหมิงเจินลงมือ กำลังอยากจะเห็นอยู่พอดี คนที่อยู่สูงสุดของบูโดขั้นสูงสุด จะยอดเยี่ยมอย่างไรกันนะ
“เชิญ!” เสิ่นหมิงเจินแสดงท่าทางเชื้อเชิญออกไปให้เฉินจิ้น
เฉินจิ้นกลับส่ายหัวเล็กน้อย: “ข้าไม่อยากจัดการแล้วจัดการอีก อย่างนั้นมันวุ่นวาย เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า ให้ปรมาจารย์จ่วยของตระกูลเสิ่นออกมาเถอะ!”
แค่พูดอย่างนี้ออกไป ทุกคนก็ตกตะลึงกันหมด
หลังจากนั้น ลูกหลานของตระกูลเสิ่นที่อยู่รอบๆก็ระเบิดอารมณ์ออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมารหวนคืน