จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 97
สรุปบท บทที่ 97 ทุกตระกูลในเมืองหลวง ต่างก็ยอมแพ้: จักรพรรดิมารหวนคืน
อ่านสรุป บทที่ 97 ทุกตระกูลในเมืองหลวง ต่างก็ยอมแพ้ จาก จักรพรรดิมารหวนคืน โดย หว่อปู้ซื่อZ
บทที่ บทที่ 97 ทุกตระกูลในเมืองหลวง ต่างก็ยอมแพ้ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต จักรพรรดิมารหวนคืน ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย หว่อปู้ซื่อZ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่ 97 ทุกตระกูลในเมืองหลวง ต่างก็ยอมแพ้
หลังจากได้รับจดหมายเกี่ยวกับการต่อสู้จากตระกูลเจิ้ง ทั้งเก้าตระกูล ในเวลานั้น รู้สึกไร้สาระ!
เฉินจิ้น กล้าที่จะนัดหมายเพื่อต่อสู้กับชั้นสูงสุดปรมาจารย์แห่งเก้าตระกูลของพวกเขา และไม่ใช่ท้าทายการต่อสู้กับคนเดียว ในนั้นบอกชัดเจนแล้วว่า นัดต่อสู้กับชั้นสูงสุดปรมาจารย์ของทั้งเก้าตระกูล
เขาบ้าไปแล้วหรือเปล่า?
หาที่ตายชัดๆ?
อย่างไรก็ตาม แบบนี้ก็ดี
มันก็สอดคล้องกับความคิดของทั้งเก้าตระกูล
วันนี้ ความอัปยศอดสูในตระกูลเจิ้ง ถูกเฉินจิ้นทำให้ไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทั้งสามตระกูลจ้าว、ตระกูลโจว、ตระกูลฉี ล้วนได้รับบาดเจ็บสาหัสจากเฉินจิ้น ถือว่ามีความแค้นที่ไม่ตายไม่จบ
พวกเขาเข้าใจโดยปริยาย
แต่ละตระกูล เชิญชั้นสูงสุดปรมาจารย์ของตนเองออกมา ต้องฆ่าเฉินจิ้นให้ได้ เพื่อล้างแค้นความอัปยศในวันนี้
ยิ่งไปกว่านั้น เฉินจิ้นในฐานะหินสกัดกั้นพวกเขา ที่พวกเขาจะได้แบ่งเค้กตระกูลเจิ้งก้อนนี้ ก็ต้องตายแน่นอน!
……
……
วันรุ่งขึ้นตอนเที่ยง!
ในเมืองหลวงทะเลสาบเทียนฉี !
ในที่นี้ ตั้งแต่เมื่อคืนที่ผ่านมา หลังจากได้รับจดหมายต่อสู้ของเฉินจิ้น ก็ถูกทั้งเก้าตระกูลในเมืองหลวงควบคุม
สามกิโลเมตรรอบๆของทะเลสาบเทียนฉีถูกปิด
ยกเว้นเก้าตระกูลใหญ่ในเมืองหลวง กับตระกูลเจิ้งซึ่งตอนนี้ถูกกีดกันจากพวกเขา นอกนั้นไม่มีใครสามารถเข้าสู่บริเวณนี้ได้
การต่อสู้ครั้งนี้ ถึงความเป็นความตาย
การฆ่าเฉินจิ้น
เกี่ยวข้องกับเก้าตระกูลใหญ่ในเมืองหลวง บรรพบุรุษชั้นสูงสุดปรมาจารย์ ดังนั้นจึงต้องดำเนินการอย่างลับๆ!
ตอนเที่ยง เฉินจิ้นพาโม้หลัวกับโม้ซื่อเจิ้งหยางโป๋มาปรากฏตัวตรงเวลา
ทั้งเก้าตระกูล หลังจากเห็นเฉินจิ้น ก็ปล่อยพวกเขาเข้ามาทันที
แม้ว่าในใจจะแค้นเฉินจิ้น แต่ก็ไม่กล้าที่จะแสดงอะไรออกมา
แม้กระทั่ง ไม่มีใครกล้าแสดงความไม่เคารพต่อเฉินจิ้นพวกเขาสามคน ยกเว้นชั้นสูงสุดปรมาจารย์ของแต่ละตระกูล
เฉินจิ้นกับอีกสองคน เดินตรงไปที่ทะเลสาบเทียนฉี
ริมฝั่งทะเลสาบเทียนฉี มีศาลาสิบหลังอยู่รอบ ๆ ราวกับว่าสร้างขึ้นเพื่อสิบตระกูลในเมืองหลวง
ขณะนี้ ในศาลาเก้าหลัง ล้วนมีผู้คนจำนวนมาก
ทั้งหมดเป็นแกนหลักระดับสูงของทั้งเก้าตระกูล
หัวหน้าตระกูลใหญ่ทั้งเก้าตระกูล ชั้นสูงสุดปรมาจารย์ของแต่ละตระกูลตระกูลและบุคคลสำคัญอื่นๆ
ในศาลาที่มีพลังต่ำที่สุดคือปรมาจารย์จ่วย!
เจิ้งหยางโป๋ตามเฉินจิ้นมาที่นี่และเดินเข้าไปในศาลาที่ว่างเปล่า
แม้ว่าเขาจะมีความเชื่อมั่นอย่างมากในตัวเฉินจิ้น เขาก็ได้คาดการณ์ไว้แล้วว่าจะต้องเผชิญกับสถานการณ์อะไรในวันนี้
แต่พอเห็นฉากนี้ ก็ยังแอบใจหายเล็กน้อย
เขาไม่เหมือนโม้หลัว เขาไม่ใช่ เจิ้งตงหยางคนเดิมอีกต่อไป แต่เป็นผู้รับใช้ปีศาจโม้หลัวของเฉินจิ้น
เจิ้งหยางโป๋เขายังคงรักษาความคิดเดิมของเขา มันเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
ต้องรู้ว่า ในที่นี้ มีปรมาจารย์มากกว่ายี่สิบคนมารวมตัวกันที่นี่ หากมันถูกเผยแพร่ออกไป แดนบูโดของหวาเสี้ยจะต้องสั่นสะเทือนแน่นอน
ในวันธรรมดา มองไม่เห็นปรมาจารย์!
นอกเมืองหลวง มีตระกูลที่มีปรมาจารย์ แต่ละสำนักก็เป็นมหาอำนาจที่ไม่สามารถบรรลุได้ในสายตาของคนนอก
เพราะว่า ตระกูลต้วน ตระกูลเสิ่นในเจียงโจว ตระกูลที่มีปรมาจารย์จ่วยแค่คนเดียว ก็อยู่สูงกว่าตระกูลอื่นในเจียงโจวแล้ว
แต่ในทะเลสาบเทียนฉีขนาดเล็ก กลับได้รวบรวมปรมาจารย์มากกว่า 20 คน ซึ่งไม่เคยได้ยินมาก่อน!
“เฉินจิ้น คิดไม่ถึงว่าคุณจะกล้ามา เมื่อวาน คุณทำร้ายรุ่นหลังของผม วันนี้ ผมจะให้คุณชดใช้คืน!”
ชั้นสูงสุดปรมาจารย์ตระกูลฉี กล่าวด้วยความสั่นสะท้านเมื่อเฉินจิ้นมาถึง
"หวาเสี้ย เป็นเวลาหลายปีแล้วที่มีปรมาจารย์มากมายไม่ได้มารวมตัวกันในเวลาเดียวกันยิ่งไม่ต้องพูดถึงรวมถึงคุณด้วย มีชั้นสูงสุดปรมาจารย์สิบอันดับ วันนี้ แม้คุณจะตายคุณก็ควรภูมิใจ!"
ชั้นสูงสุดปรมาจารย์แห่งตระกูลวั่นก็กล่าว
ทุกคนรู้ดี วันนี้ เฉินจิ้น ทางเดียวคือตาย
สัตว์ประหลาดที่มีอายุหลายร้อยปีหรือคนที่มีชีวิตอยู่มาหลายสิบปี ก็ไม่อยากพูดอ้อมค้อม
“เฉินจิ้น ผมอยากรู้จริงๆว่าหลังจากที่ทำผิดต่อตระกูลใหญ่ทั้งเก้าในเมืองหลวงในเวลาเดียวกัน คุณไม่เพียงแต่ไม่หนีไป แต่ยังนัดหมายที่จะต่อสู้กับพวกเรา คุณพึ่งอะไรกันแน่?”
ชั้นสูงสุดปรมาจารย์ตระกูลโจว มองเฉินจิ้นด้วยสายตาแผดเผา
พวกเขาไม่ใช่คนโง่
เฉินจิ้น มีพรสวรรค์ที่น่าทึ่งเช่นนี้ ยิ่งไม่ใช่คนโง่แน่นอน
เขากล้านัดและกล้ามา ต้องมีที่พึ่งแน่นอน!
"ที่พึ่งของผม?" เฉินจิ้นตะคอกอย่างเย็นชา "ที่พึ่งของผมคือ ผมแข็งแกร่งเกินไปและพวกคุณก็อ่อนแอเกินไป!"
คำพูดของเฉินจิ้น ราวกับเสียงฟ้าร้อง กลิ้งกระจายไปทั่วทะเลสาบเทียนฉี!
"ฮ่าฮ่า ไอ้หนุ่ม ความมั่นใจในตัวเองเป็นสิ่งที่ดี ความมั่นใจในตัวเองมากเกินไปก็มักจะมีเรื่อง!" ชั้นสูงสุดปรมาจารย์ของตระกูลจ้าว สายตาเยือกเย็นมองไปที่เฉินจิ้น
จ้าวจุ้งเหิงได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการทุบตีของเฉินจิ้น เฉินจิ้นกับตระกูลจ้าว มีความบาดหมางที่ไม่มีที่สิ้นสุด!
ความเยาะเย้ยปรากฏบนใบหน้าของเฉินจิน"มดและแมลง ยังกล้าที่จะคาดเดาความคิดของเทพเจ้า!"
หลังจากพูดจบ เฉินจิ้นก็ก้าวไปอีกก้าว
หดพื้นที่เป็นนิ้ว
เพียงสองก้าว เขาก็มาถึงทะเลสาบแล้ว
เฉินจิ้นไม่ได้หยุด
เดินต่อไป!
ยืนเอามือไขว้หลัง!
ด้านหลังเขา คลื่นพุ่งขึ้นโดยอัตโนมัติ ผลักเฉินจิ้นไปที่ใจกลางทะเลสาบเทียนฉี ออกไปอย่างรวดเร็ว
เดินบนเกลียวคลื่น!
การเคลื่อนไหวนี้ของเฉินจิ้น ทำให้ปรมาจารย์ทุกคนในศาลาโดยรอบชะงักงัน
ดังนั้น เมื่อออกไป จึงเป็นท่าฆ่า
ไม่มีใครเหลือพลังไว้
ทันใดนั้น ที่ทะเลสาบเทียนฉี ทุกคนก็เห็นพลังที่น่าสะพรึงกลัวมากมาย ในใจกลางทะเลสาบ
คลื่นพัดขึ้นฟ้า
มันดูดีกว่าน้ำพุแฟนซีทุกชนิด!
กับพลังแห่งความสยดสยอง ถัดมา ทำให้ทะเลสาบเทียนฉี แทบจะพุ่งเหมือนสึนามิ
ในใจกลางทะเลสาบเทียนฉี จู่ๆน้ำก็จมลงและแทบจะมองเห็นก้นทะเลสาบได้
จากนั้น น้ำในทะเลสาบโดยรอบก็ถูกกดลงและมันก็ไหลเข้ามา
กลายเป็นภาพอลังการงานสร้าง!
หัวหน้าปรมาจารย์ตระกูลต่างๆที่อยู่รอบๆ รวมถึงปรมาจารย์คนอื่นๆ ล้วนสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวที่ทำให้พวกเขารู้สึกใจสั่น
ถ้าวางพวกไว้กลางทะเลสาบ คาดว่ามันจะอยู่ไม่ถึงวินาที
ก็จะถูกชั้นสูงสุดปรมาจารย์ทั้งเก้าฉีกเป็นชิ้น ๆ
เฉินจิ้น ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่รอด
อย่างไรก็ตาม ในวินาทีถัดไป
ทุกคนตะลึง!
เห็นชั้นสูงสุดปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งเก้า ผู้ซึ่งเปิดศึกต่อเฉินจิ้น ต่างบินออกไปทีละคน มาจากไหนกลับไปที่นั่น
กระเด็นออกไปที่ศาลา
ปรมาจารย์มีร่างกายที่แข็งแกร่งและทรงพลัง
ทันใดนั้น ศาลาที่ถูกทุบก็พังทลาย!
สักครู่ต่อมา ข้างทะเลสาบเทียนฉี ศาลาสิบหลัง เหลือเพียงหนึ่งหลัง ยืนอย่างภาคภูมิใจ
“พวกคุณ ยอมแพ้ไหม?”
ในขณะนี้ เสียงดังก้องผ่านทะเลสาบเทียนฉีอีกครั้ง
แดนเสิน ?
ชั้นสูงสุดปรมาจารย์ ไม่สนใจการบาดเจ็บบนร่างกายของพวกเขา สายตาที่มองไปที่เฉินจิ้น เต็มไปด้วยความตกใจ!
ชั้นสูงสุดปรมาจารย์ทั้งเก้า กลับไม่สามารถทำร้ายเฉินจิ้นแม้แต่น้อย
แต่พวกเขาทั้งหมดได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการลงมือของเฉินจิ้น!
“ตระกูลฉี ยอมแพ้!”
"ตระกูลวั่น ยอมแพ้!"
"ตระกูลจ้าว ยอมแพ้!"
...
ในวันนี้ เฉินจิ้นนัดต่อสู้กับชั้นสูงสุดปรมาจารย์ของเก้าตระกูลใหญ่ในเมืองหลวงที่ริมทะเลสาบเทียนฉี
คราวนี้ เก้าตระกูลใหญ่ในเมืองหลวงต่างพากันก้มหน้าและยอมจำนน!
------------
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมารหวนคืน